Ο πιανίστας

Ένας άνδρας δούλευε σαν πιανίστας σ’ ένα μπαρ κι ήταν και πολύ καλός μάλιστα. Ο κόσμος πήγαινε εκεί μόνο και μόνο για να τον ακούσει να παίζει. Όμως ένα βράδυ κάποιος πελάτης είπε ότι δεν ήθελε να τον ακούει άλλο μόνο να παίζει, αλλά και να λέει κάποιο τραγούδι. Ο πιανίστας είπε, «Δεν τραγουδάω». Όμως ο πελάτης ήταν επίμονος και είπε στον μπάρμαν, «Βαρέθηκα ν’ ακούω μόνο πιάνο. Έχω την απαίτηση αυτός εκεί να τραγουδήσει!»

Ο μπάρμαν φώναξε από την άλλη άκρη της αίθουσας, «Αν θες να βγάζεις μεροκάματο, πες και κανένα τραγούδι. Οι πελάτες σου ζητούν να τραγουδήσεις!» Κι αυτό και έκανε, τραγούδησε. Ο πιανίστας που δεν είχε ποτέ πριν τραγουδήσει δημόσια το έκανε για πρώτη του φορά. Και κανείς ποτέ δεν είχε ακούσει τη Μόνα Λίζα να αποδίδεται με τον τρόπο που την είπε εκείνο το βράδυ ο Νατ Κινγκ Κόουλ!

Είχε ένα ταλέντο, που δεν είχε ανακαλύψει! Θα μπορούσε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σαν ένας ανώνυμος πιανίστας παίζοντας σ’ ένα ανώνυμο μπαρ, αλλά επειδή υποχρεώθηκε να τραγουδήσει, έφτασε να γίνει ένας από τους γνωστότερους ντιζέρ και θεατράνθρωπους στην Αμερική…

Όσο πιο επώδυνο είναι το παιχνίδι της ανακάλυψης, τόσο πολυτιμότερο είναι αυτό που έχει ανακαλυφθεί…