Οι συνάδελφοι

Στην μακρινή Ανατολή δυο νέοι, ο Χουάν και ο Τζινγκ, έπιασαν μαζί δουλειά, μόλις αποφοίτησαν, σε μια επιχείρηση γενικού εμπορίου. Κι οι δυο δούλευαν σκληρά.

Μετά από αρκετά χρόνια το αφεντικό έδωσε στον Τζίνγκ τη θέση του διευθυντή πωλήσεων ενώ ο Χουάν παρέμεινε πωλητής. Κάποτε ο δεύτερος δεν το άντεξε άλλο, έδωσε την παραίτησή του μαζί με το παράπονό του ότι το αφεντικό δεν αξιολογούσε αυτούς που δούλευαν σκληρά γι’ αυτόν, ενώ έδινε προαγωγές σε όσους ήταν υποτακτικοί, συμβιβαστικοί και «γλοιώδεις» μαζί του.

Το αφεντικό ήξερε πόσο σκληρά δούλευε ο Χουάν όλα αυτά τα χρόνια αλλά για να τον βοηθήσει να εκτιμήσει ο ίδιος τη διαφορά ανάμεσα στον εαυτό του και στον Τζινγκ, του ζήτησε να πάει στην αγορά και να βρει κάποιον που να πουλάει καρπούζια. Ο Χουάν πήγε και γύρισε λέγοντας ότι βρήκε κάποιον. Το αφεντικό ρώτησε πόσο το κιλό; Ο Χουάν ξαναπήγε και γύρισε λέγοντας ότι η τιμή ήταν 1€ το κιλό.

Τότε το αφεντικό είπε στον Χουάν ότι θα κάνει την ίδια ερώτηση στον Τζινγκ. Ο Τζίνγκ πήγε στην αγορά κι όταν επέστρεψε ανέφερε ότι υπήρχε μόνον ένας που πουλούσε τα καρπούζια, 1€ το κιλό, 10€ το 10 κιλά, είχε στην αποθήκη του 340 καρπούζια, στον πάγκο του 58, καθένα ζυγίζει περίπου 15 κιλά, τα είχε φέρει πριν από δυο μέρες από τα νότια, είναι φρέσκα και κατακόκκινα, πολύς καλής ποιότητας.

Ο Χουάν έμεινε με το στόμα ανοιχτό, κατάλαβε τη μεταξύ τους διαφορά και αποφάσισε να μην παραιτηθεί, αλλά να πάρει μαθήματα από τον Τζινγκ, ώστε να γίνει ακόμα καλύτερος και περισσότερο αποτελεσματικός στη δουλειά του.

Μήπως υπάρχουν φορές που το αίσθημα της αδικίας σας κάνει να νιώθετε θυμό και αδιαφορία να γίνετε καλύτεροι;