Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

15 κακές συνήθειες που μας κρατάνε πίσω







Διορθώνοντας κακές συνήθειες, όπως οι παρακάτω, είναι σίγουρα μια καλή αλλαγή στη ζωή μας.

1.      Το να θεωρούμε ότι η ζωή είναι εύκολη. - Τίποτα δεν είναι εύκολο, όλα έχουν κάποιο βαθμό δυσκολίας. Όμως ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή, είναι οι δύσκολες προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Είναι αυτές που προσφέρουν την μεγαλύτερη ικανοποίηση και ανταμοιβή.
2.     Το να παρερμηνεύουμε τον πραγματικό σκοπό της ζωής μας - Σημασία στη ζωή δεν έχουν αυτά που αποκτούμε, αλλά ό, τι χτίζουμε. Δεν είναι αυτά που κατέχουμε, αλλά αυτά που μοιραζόμαστε.  Δεν είναι η  ικανότητα, αλλά ο χαρακτήρας μας.  Δεν είναι η επιτυχία μας, αλλά η πραγματική αξία μας. Ζήστε την ζωή σας με τέτοιο τρόπο που να σας κάνει περήφανους. Αυτό είναι που μετράει και κάνει τη διαφορά. Ζήστε μια ζωή γεμάτη πάθος και αγάπη.
3.     Το να κυνηγάμε όσους δεν θέλουν να “πιαστούν’. - Μην τρέχετε πίσω από τους άλλους. Να είστε ο εαυτός σας, και να προσπαθείτε σκληρά για αυτά που σας παθιάζουν. Οι άνθρωποι που ταιριάζουν πραγματικά στη ζωή σας, θα έρθουν τελικά  σε σας, και θα παραμείνουν μαζί σας.
4.     Το να μη ζητάμε βοήθεια ακόμα και όταν ξέρουμε ότι την χρειαζόμαστε. - Δεν έχει σημασία πόσο πολύ έχετε προχωρήσει στο λάθος δρόμο, πάντα θα υπάρχει η δυνατότητα να γυρίσετε πίσω. Να είστε όσο δυνατοί χρειάζεται για να μπορείτε να βασίζεστε στις δικές σας δυνάμεις, τόσο έξυπνοι για να καταλαβαίνετε πότε χρειάζεστε βοήθεια, και τόσο γενναίοι ώστε να την ζητάτε.
5.     Το να επιτρέπουμε ένα μαύρο σύννεφο να καλύπτει όλο τον ουρανό. - Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Είναι απλά μια κακή στιγμή, ή μια κακή μέρα, δεν είναι κακή όλη η ζωή. Ο καθένας έχει κάποια προβλήματα. Ο καθένας κάνει λάθη. Το μυστικό της ευτυχίας είναι να μετράτε ότι καλό έχετε στην ζωή σας, ενώ οι άλλοι προσθέτουν απλώς  τα προβλήματά τους.
6.     Το να κρατάμε πράγματα που θα έπρεπε να διώξουμε. - Το να σταματήσεις κάτι, δεν σημαίνει παραίτηση, αλλά αποδοχή ότι υπάρχουν πράγματα στη ζωή σας, που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Πολλές φορές, το να εγκαταλείψουμε πράγματα που μας “βαραίνουν’, μας κάνει μακροπρόθεσμα πιο δυνατούς  και πιο ευτυχισμένους.
7.     Το να ξοδεύουμε χρόνο με ανθρώπους που μας κάνουν δυστυχισμένους. - Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν σκληροί, και αρκετές φορές γίνονται. Μπορούν να σας βλάψουν και να ραγίσουν την καρδιά σας, και αρκετές φορές θα το κάνουν. Αλλά εσείς είστε αυτός που τους επιτρέπει να σας πληγώνουν συνεχώς. Εκτιμήστε αρκετά τον εαυτό σας ώστε να επιλέγετε να περνάτε τον χρόνο σας με ανθρώπους που σας αντιμετωπίζουν με τον τρόπο που τους αντιμετωπίζετε. Αναγνωρίστε την αξία σας. Απομακρυνθείτε από ανθρώπους που μειώνουν την ευτυχία σας .
8.     Το να μην αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για εκείνους που έχουν μεγαλύτερη σημασία. - Όταν παίρνουμε κάτι για δεδομένο, τότε καταλήγουμε να απομακρυνόμαστε από αυτό. Συνήθως δεν συνειδητοποιούμε τι έχουμε, μέχρι να το χάσουμε. Οι περισσότεροι είμαστε πολύ πεισματάρηδες για να παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος. Πάρα πολύ συχνά πληγώνουμε αυτούς που είναι κοντά μας, επιτρέποντας ασήμαντα ζητήματα να μας χωρίζουν.  Εκτιμήσετε αυτό που έχετε , αυτούς που σας αγαπάνε, και όποιον νοιάζεται για σας. Δεν θα καταλάβετε πόσο σημασία έχουν για εσάς, παρά μόνο την ημέρα που δεν θα είναι πλέον δίπλα σας.
9.     Το να αρνούμαστε την προσωπική μας ευθύνης. - Οτιδήποτε βιώνετε τώρα, είναι αποτέλεσμα αποφάσεων που λάβατε στο παρελθόν, και θα συνεχίσετε να έχετε τα ίδια αποτελέσματα ώσπου να κάνετε διαφορετικές επιλογές. Πάντα έχουμε κάποιο επίπεδο ελέγχου. Πάντα υπάρχουν και άλλες επιλογές. Οι επιλογές μπορεί να μην είναι εύκολες, αλλά είναι διαθέσιμες.
10.  Το να επιτρέπουμε τους άλλους να λαμβάνουν αποφάσεις για εμάς. - Μην επιτρέπετε ποτέ σε κάποιον ή σε κάτι που έχει μικρή αξία για τη ζωή σας, να σας επηρεάζει. Σταματήστε να νοιάζεστε για το τι  θέλουν οι άλλοι από εσάς, και ξεκινήστε να  ζείτε  για τον εαυτό σας. Αφήστε τους ανθρώπους και τα πράγματα που σας κρατούν συνεχώς πίσω, και δεν σας προσφέρουν κάτι αξιόλογο. Δεν θα έχετε δεύτερη ζωή.
11.   Το να εγκαταλείπουμε μόλις τα πράγματα δυσκολέψουν. - Ένα βέλος μπορεί να εκτιναχθεί μόνο αν τραβηχτεί προς τα πίσω. Έτσι είναι και η ζωή. Όταν η ζωή σας φέρνει δυσκολίες και σας τραβάει προς τα πίσω, αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα σας σπρώξει μπροστά προς μια θετική κατεύθυνση. Γι “αυτό μείνετε συγκεντρωμένοι, και στοχεύετε τον στόχο!
12.  Το να κάνουμε πάρα πολλά, υπό πίεση, και χωρίς σταματημό. - Πολλοί άνθρωποι χάνουν ένα μέρος της ευτυχίας, επειδή δεν διαθέτουν τον αναγκαίο χρόνο για να την απολαύσουν. Πολλές φορές είμαστε τόσο προσηλωμένοι σε αυτό που κάνουμε , ώστε τελικά  δεν απολαμβάνουμε τα  πράγματα που αξίζουν περισσότερο.
13.  Το να αναμασάμε διαρκώς δυσκολίες του παρελθόντος. - Ποτέ δεν θα αντιληφθείτε τα σπουδαία πράγματα που βρίσκονται μπροστά σας, αν συνεχίσετε να σκέφτεστε ότι κακό συνέβη παλιότερα. Για να κάνετε χώρο για το νέο, θα πρέπει να αφήσετε πίσω το παλιό.  Ό, τι έχετε περάσει στο παρελθόν, μπορείτε να το θεωρήσετε σαν  προετοιμασία για αυτό που είστε τώρα, και αυτό που μπορεί να είστε αύριο.
14.  Το να αρνούμαστε τα λάθη μας. - Να θυμάστε ότι πετυχημένοι δεν είναι εκείνοι που ποτέ δεν κάνουν λάθη, αλλά εκείνοι που παραδέχονται τα λάθη τους. Και όταν συμβεί αυτό, βάζουν τα δυνατά τους για να τα διορθώσουν άμεσα.

15.  Το να μην επιτρέπουμε τα πράγματα να είναι αρκετά καλά. - Είμαστε άνθρωποι. Δεν είμαστε τέλειοι. Είμαστε ζωντανοί. Προσπαθούμε. Κάνουμε λάθη.  Παραπατάμε. Πέφτουμε. Πληγωνόμαστε. Σηκωνόμαστε ξανά. Προσπαθούμε πάλι. Μαθαίνουμε διαρκώς. Ωριμάζουμε. Και είμαστε ευγνώμονες γι “αυτό το ανεκτίμητη δώρο που λέγεται ζωή.



Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

13 ενέσεις αισιοδοξίας.






 

1) Μην αγαπάς κάποιον/α γι΄αυτό που είναι, αλλά γι΄αυτό που είσαι εσύ
όταν βρίσκεσαι μαζί του.

2) Κανείς δεν αξίζει τα δάκρυά σου. Και όποιος τα αξίζει δεν σε κάνει
να κλαις.

3) Το ότι κάποιος/α δεν σ΄αγαπά όπως θα ΄θελες, δεν σημαίνει πως
δεν σ΄αγαπά με όλο του/της το είναι.

4) Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που σου πιάνει το χέρι και σου αγγίζει την ψυχή.

5) Ο χειρότερος τρόπος να σου λείπει κάποιος/α είναι όταν κάθεσαι δίπλα του/της
και ξέρεις πως ποτέ δεν τον/την είχες.

6) Μη σταματάς να χαμογελάς, ακόμα κι όταν είσαι λυπημένος/η.
Κάποιος/α μπορεί να ερωτευτεί το χαμόγελό σου.

7) Μπορεί σ΄αυτό τον κόσμο να είσαι μόνο ένας άνθρωπος, αλλά
για κάποιον άνθρωπο μπορεί να είσαι ο κόσμος ολόκληρος.

8 ) Μη σπαταλάς το χρόνο σου με κάποιον/α που δεν θέλει να σπαταλήσει το δικό του/της μαζί σου.

9) Ίσως ο Θεός θελήσει να γνωρίσεις πολλούς "λάθος" ανθρώπους
πριν συναντήσεις το σωστό, ώστε όταν συμβεί να είσαι ευγνώμων.

10) Μην κλαις για κάτι που τελείωσε. Χαμογέλα γιατί συνέβη.

11) Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν, έτσι πρέπει
να συνεχίσεις να εμπιστεύεσαι.

12) Γίνε καλύτερος άνθρωπος και βεβαιώσου πως ξέρεις ποιος/α πραγματικά είσαι,
πριν γνωρίσεις κάποιον/α που ελπίζεις να καταλάβει ποιός/α πραγματικά είσαι.

13) Μην παλεύεις τόσο για όλα.
Τα καλύτερα πράγματα έρχονται όταν δεν το περιμένεις.
*Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες*



Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Αγάπη: Μια έμφυτη ικανότητα που αφυπνίζεται και γεννάει αγάπη





Η αγάπη είναι μια έμφυτη ικανότητα ή αλλιώς ένα χάρισμα, που ως μέρος της γενετικής μας κληρονομιάς, παραμένει αδρανής στον εγκέφαλό μας (ή στην ψυχή μας) μέχρι τη στιγμή που θα την «ξυπνήσουμε» και θα την εμπλουτίσουμε όταν οι συνθήκες της ζωής μας θα είναι κατάλληλες.

Αγάπη: Μια Έμφυτη Ικανότητα Που
Αφυπνίζεται Και Γεννάει Αγάπη;
Για να εκφραστούν και να ανθίσουν οι έμφυτες ικανότητες, που ανάμεσα σ’ αυτές είναι και η αγάπη ή πάνω απ’ όλα η αγάπη, χρειάζεται να αναπτύξουμε τα κανάλια μέσα από τα οποία λειτουργούν και επιπλέον, το χάρισμα να αγαπάμε χρειάζεται ένα «στόχο» , όπως ένας άλλος άνθρωπος που θα το αφυπνίσει και θα του δώσει περιεχόμενο .
Για να μπορέσουμε να ξυπνήσουμε την αγάπη σε κάποιον άλλο, χρειάζεται πρώτα να καταλάβουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Γι’ αυτό χρειάζεται να στραφούμε στον εσωτερικό μας κόσμο και να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας, ενώ χρειάζεται να στραφούμε στον εξωτερικό κόσμο για να τα προσφέρουμε στους ανθρώπους γύρω μας.
Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι, όλων των ηλικιών, δυσκολεύονται να νιώσουν αγάπη και να την εκφράσουν είτε στην ερωτική τους ζωή είτε γενικότερα σε άλλους ανθρώπους. Πολλές φορές αυτό οφείλεται σε παιδικές τραυματικές εμπειρίες.
Για παράδειγμα, αν ένα παιδί δεν έχει ζήσει μια ομαλή οικογενειακή ζωή και του λείπουν οι εμπειρίες εκείνες που, σε φυσιολογικές συνθήκες, θα διαμόρφωναν την ικανότητά του για αγάπη, τότε η ανάγκη του να αγαπάει ή να ανταποκρίνεται στην αγάπη των άλλων μπορεί να καταπιεστεί, να καθυστερήσει να εκδηλωθεί ή να εκφραστεί με νοσηρό τρόπο. Δεν θα καταστραφεί όμως ποτέ ολοκληρωτικά .
Όσο τραυματικές και αν είναι οι εμπειρίες μας , έχουμε τη δυνατότητα ν’ αρχίσουμε μια καινούργια ζωή – από σήμερα . Αρκεί να κινηθούμε . Όταν κάτι δεν κινείται είναι νεκρό. Και όταν κάτι είναι νεκρό, πρέπει να το αφήσουμε και να προχωρήσουμε .
Η ζωή κυλάει και κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα!
Έτσι αν ένας άνθρωπος έχει πάψει να αγαπάει, δεν θα εξελιχθεί ιδιαίτερα σε κανένα άλλο τομέα της ζωής του μέχρι να αφυπνιστεί και πάλι η ικανότητά του ν’ αγαπάει.
Αναρωτιέστε τι μπορείτε να κάνετε για να μπορέσει το άτομο αυτό να νιώσει ικανοποίηση και χαρά ;
Μπορείτε να ανακαλύψετε τον τρόπο για να αγγίξετε συναισθηματικά τον άνθρωπο αυτό και να ζεστάνετε πάλι την καρδιά του.
Όταν βοηθάμε τους άλλους, είναι πιο εύκολο να αγαπήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, γιατί τότε βρισκόμαστε σε αρμονία με τη φύση μας. (αλήθεια ... γιατί άραγε να γεννηθήκαμε με αυτή την ικανότητα, έμφυτη;)
Όταν αγαπάμε, η αγάπη μας αυτή ξυπνάει την αγάπη και στους ανθρώπους γύρω μας. Όταν νιώθουμε αυτή την αγάπη αισθανόμαστε τονωμένοι. Όταν αισθανόμαστε καλύτερα ξεφεύγουμε από την κατάθλιψη και την ανασφάλεια και αρχίζουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, γιατί διαισθανόμαστε την έμφυτη αξία μας. Και τότε προσεγγίζουμε την ευτυχία, που είναι η πιο ολοκληρωμένη έκφραση της αγάπης. Τότε το σώμα, το μυαλό και η ψυχή μας γίνονται ένα αρμονικό σύνολο.
* * * * *
Γιατί τα ζώα μπορούν και εμείς όχι;
Γιατί τα ζώα μπορούν και εμείς όχι;;;
Η φύση είναι γνωστό ότι μεγαλουργεί και ότι προσφέρει απλόχερα στον άνθρωπο τα σημαντικότερα διδάγματα για τη διαμόρφωση του πολιτισμού του.





Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

40 πολύτιμες συμβουλές




1.     Μείνε σιωπηλός τουλάχιστον 10 λεπτά καθημερινά. Απομονώσου αν είναι απαραίτητο.
2.     Άκου καλή μουσική όλες τις ημέρες, που αποτελεί γνήσια τροφή για το πνεύμα.
3.     Σαν σηκώνεσαι το πρωί πές αυτό: Σήμερα ο στόχος μου είναι..
4.     Να ζείς με τις τρείς λέξεις: Ενέργεια, ενθουσιασμό, κατανόηση του άλλου.
5.     Παίξε περισσότερο από τον περσινό χρόνο.
6.     Διάβασε πιο πολύ από πέρσι.
7.     Κοίτα τον ουρανό τουλάχιστον μια φορά την ημέρα Συνειδητοποίησε την μεγαλοσύνη που σε περιτριγυρίζει.
8.     Όντας ξύπνιος, ονειρέψου περισσότερο.
9.     Τρώγε περισσότερα φυσικά φρούτα και λαχανικά και λιγότερο βιομηχανοποιημένες τροφές ή παράγωγα σφαγής.
10.                Τρώγε ξηρούς καρπούς, πίνε πράσινο τασάϊ, πολύ νερό και ένα ποτήρι κρασί την ημέρα (βεβαιώσου πως το συνοδεύεις με κάτι που σου αρέσει και με παρέα κάποιου που αγαπάς.)
11.                Κάνε να γελάσουν τρία πρόσωπα την ημέρα.
12.                Τακτοποίησε το σπίτι, το αυτοκίνητο και το γραφείο  σου και άσε την νέα ενέργεια να πλημμυρίσει τη ζωή σου.
13.                Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε κουτσομπολιά, πράγματα του χτές, αρνητικές σκέψεις, και θέματα που είναι έξω από τον έλεγχό σου. Επένδυσε την ενέργειά σου στα θετικά του σήμερα.
14.                Κατάλαβε πως η ζωή είναι ένα σχολειό που ήρθες για να μάθεις. Τα προβλήματα είναι μαθήματα που πάνε κι έρχονται και ό,τι μάθεις από αυτά θάναι για όλη σου τη ζωή.
15.                Προγευμάτισε σαν βασιλιάς, φάε σαν πρίγκιπας, δείπνησε σαν ζητιάνος.
16.                Χαμογέλα και γέλα πιο πολύ.
17.                Μη χάνεις ευκαιρία να αγκαλιάζεις εκείνον που εκτιμάς.
18.                Η ζωή είναι σύντομη για να την χαραμίζεις μισώντας κάποιον.
19.                Μη παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά, κανείς άλλος δεν το κάνει.
20.                Δεν είναι απαραίτητο να κερδίζεις κάθε αντιπαράθεση, αποδέξου την ασυμφωνία και μάθε από την άλλη άποψη.
21.                Γαλήνεψε με το παρελθόν, για να μη καταστρέψεις το παρόν.
22.                Μη μοιράζεσαι τη ζωή σου με εκείνη των άλλων. Δεν ξέρεις το δρόμο που ακολούθησαν αυτοί.
23.                Κανείς δεν είναι υπεύθυνος της ευτυχίας σου εκτός από σένα τον ίδιο.
24.                Να θυμάσαι πώς δεν έχεις τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν, αλλά σίγουρα το τι κάνεις με αυτά.
25.                Μάθε κάτι νέο σήμερα.
26.                Αυτό που σκέπτονται οι άλλοι για σένα δεν είναι υποχρέωσή σου.
27.                Να εκτιμάς το κορμί σου και να το απολαμβάνεις.
28.                Δεν έχει σημασία πόσο καλά ή κακά είναι τα πράγματα, θα αλλάξουν.
29.                Η εγασία σου δεν θα ασχοληθεί με σένα σαν αρρωστίσεις, οι φίλοι σου ναι. Έχε επαφή μαζί τους.
30.                Τελείωνε με οτιδήποτε δεν είναι χρήσιμο, ωραίο, διασκεδαστικό.
31.                Η ζήλεια είναι χάσιμο χρόνου. Εσύ έχεις ήδη όσα χρειάζονται.
32.                Τα καλύτερα έρχονται.
33.                Δεν πειράζει που κάθεσαι. Σήκω, ντύσου και βοήθα.
34.                Κάνε υπέροχο σέξ, πάντοτε με όλο σου το είναι.
35.                Τηλεφώνα σους δικούς σου συχνά και λέγε τους πως υπάρχεις.
36.                Κάθε βράδυ ξαπλώνοντας πες: Σε ευχαριστώ... Κατάφερα να...
37.                Θυμήσου πως είσαι ιδιαίτερα ευλογημένος για να είσαι στρεσαρισμένος
38.                Απόλαυσε το ταξίδι. Έχεις μόνο μια ευκαιρία. Κέρδισε όσο περισσότερο..
39.                Σε παρακαλώ στείλε αυτό το μήνυμα σε κάποιον που νοιάζεσαι
40.                Η Ζωή είναι όμορφη. Απόλαυσέ την τώρα που μπορείς, αλλά κάνε και "κάτι"!


Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

40 ερωτήματα ζωής





Όταν έχετε λίγο ελεύθερο χρόνο να σκεφτείτε, θα ήταν χρήσιμο να εξετάσετε τις παρακάτω ενδιαφέρουσες και προκλητικές ερωτήσεις!
Αν πράγματι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε λάθος;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να είσαι ζωντανός και να ζεις πραγματικά;
Γιατί οι θρησκείες παρόλο που κηρύσσουν την αγάπη, προκαλούν τόσους πολέμους;
Είστε ο τύπος του φίλου που θα θέλατε να είχατε φίλο;
Ο έρωτας ισούται με το σεξ;
Αν η ευτυχία ήταν το νόμισμα μας, ποια δουλειά θα σας έκανε πλούσιους;
Κάνετε αυτό που πιστεύετε, ή συμβιβάζεστε;
Αν η μέση διάρκεια ζωής του ανθρώπου ήταν τα 40 έτη, πόσο διαφορετικά  θα ζούσατε τη ζωή σας;
Ανησυχείτε περισσότερο για το να κάνετε σωστά τα πράγματα, ή αν κάνετε τα σωστά πράγματα;
Αν γνωρίζατε ότι όλοι επρόκειτο να πεθάνουν αύριο, ποιον θα επισκεπτόσασταν σήμερα;
Αν μπορούσατε να δώσετε μόνο μία συμβουλή σε ένα νεογέννητο, ποια θα ήταν αυτή;
Ποιο  είναι αυτό που δεν έχετε κάνει και πραγματικά θα θέλατε να κάνετε; Τι σας κρατά πίσω;
Έχει γίνει ποτέ πραγματικότητα ο μεγαλύτερος φόβος σας ;
Θα θέλατε να έχετε  λιγότερη δουλειά να κάνετε, ή περισσότερη δουλειά που πραγματικά σας αρέσει να κάνετε;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που αφουγκραστήκατε τον ήχο της αναπνοής σας;
Τις  αποφάσεις τις παίρνετε για τον εαυτό σας, ή αφήνετε τους άλλους να τις πάρουν για σας;
Αν είχατε αμύθητη περιουσία  αλλά έπρεπε απαραίτητα να εργάζεστε, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε;
Όταν φτάσετε  90 ετών, τι θα έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς;
Τι έχετε μετανιώσει περισσότερο μέχρι τώρα στη ζωή;
Αν ήσασταν στις πύλες του παραδείσου και ο Θεός σας ρωτούσε: «Γιατί πρέπει να επιτρέψω να περάσετε;», τι θα απαντούσατε;
Ποιο μικρό πράγμα θα μπορούσατε να κάνετε για να κάνετε καλύτερη την ημέρα κάποιου άλλου;
Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δοκιμάσετε κάτι καινούργιο;
Ποιο μάθημα ζωής πήρατε με τον δύσκολο τρόπο;
Σε τι θα προτιμούσατε να είχατε  δώσει περισσότερο χρόνο τα προηγούμενα πέντε χρόνια;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ζω και υπάρχω;
Αν όχι τώρα, τότε πότε;
Κάνατε κάτι τελευταία που αξίζει να θυμόσαστε μετά από καιρό;
Αν έπρεπε να διδάξετε κάτι, τι θα ήταν αυτό;
Είναι λάθος να κλέψει ένα  πεινασμένο παιδί;
Τι σας ανεβάζει όταν η ζωή σας πάει στραβά;
Μετανιώσατε για  κάτι που δεν είπατε ή δεν κάνατε;
Γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο τους άλλους όταν φεύγουν;
Είναι πιο σημαντικό να αγαπήσετε ή να αγαπηθείτε;
Αν ο γιατρός σας έδινε πέντε χρόνια ζωής, τι θα προσπαθούσατε  να κάνετε;
Μπορεί να υπάρξει ευτυχία χωρίς  θλίψη;
Για ποιο πράγμα θα θέλετε να σας θυμούνται μετά το τέλος της ζωής σας;
Υπάρχει το τέλειο;
Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;
Είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι όμορφο σε κάποιον και δεν περιμένατε τίποτα για αντάλλαγμα;




Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Tι θα με βοηθήσει να αποφασίσω;









Να αγοράσω αυτό το πουκάμισο ή το άλλο, να μείνω στο σπίτι αυτό ή να φύγω, σε ποιο σχολείο να στείλω τα παιδιά, είναι αυτός ο κατάλληλος σύντροφος για μένα ή μήπως όχι; Καθημερινά καλούμαστε να αποφασίσουμε για τα πιο απλά ως τα πιο σημαντικά ζητήματα της ζωής μας και η διαδικασία της απόφασης δεν είναι πάντα εύκολη και γρήγορη. Πολλές φορές η λήψη αποφάσεων γίνεται τόσο βασανιστική που ευχόμαστε να υπήρχε κάτι να μας σπρώξει προς τη «σωστή» κατεύθυνση.

Στην αρχαιότητα υπήρχαν οι μάντεις, η Πυθία, οι Θεοί στους οποίους απευθύνονταν οι άνθρωποι όταν δεν μπορούσαν ή δεν τολμούσαν να αποφασίσουν μόνοι τους. Παρόλη τη σοφία, την δύναμη, την διορατικότητα τους όμως (ή μήπως εξαιτίας όλων αυτών;) ούτε αυτοί δεν έδιναν έτοιμες λύσεις, δεν απήλασσαν τους ανθρώπους από την ευθύνη και το ρίσκο της τελικής τους απόφασης.
Στη σημερινή εποχή τα πράγματα έχουν αλλάξει (κάπως). Για να προχωρήσουμε στη ζωή μας, να προσεγγίσουμε τους στόχους μας και να πάρουμε λιγότερο ή περισσότερο σημαντικές αποφάσεις επιστρατεύουμε τη λογική και τις γνώσεις μας, προσπαθούμε να συλλέξουμε όσο περισσότερες πληροφορίες γίνεται, να εξετάσουμε όλες τις εναλλακτικές λύσεις. Αντιμετωπίζουμε κάθε δίλημμα, κάθε επικείμενη απόφαση σαν μία διαδικασία κατά την οποία, αν ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά, το κόστος και το όφελος, θα καταλήξουμε στη σωστή επιλογή. Πράγματι, μερικές φορές έτσι συμβαίνει.
Πάρα πολλές φορές όμως αυτή η τόσο εκλογικευμένη διαδικασία δεν μας οδηγεί πουθενά. Ακόμα και σε περιπτώσεις που γνωρίζουμε τι είναι «αντικειμενικά» καλό και τι όχι, τι θα μας ωφελούσε περισσότερο και τι θα μας ζημίωνε, διστάζουμε ή αισθανόμαστε εντελώς ανίκανοι να πάρουμε μια απόφαση. Και φτάνουμε κι εμείς να καταφεύγουμε, όχι στο μαντείο των Δελφών αλλά στις (λιγότερο σοφές μάλλον) χαρτορίχτρες και στα μέντιουμ, αφού πρώτα έχουμε ταλαιπωρήσει φίλους και γνωστούς ζητώντας τους ξανά και ξανά συμβουλές και γνώμες.
Τι είναι αυτό που ψάχνουμε; Κάποιον να προβλέψει με βεβαιότητα τις συνέπειες των αποφάσεων μας; Μάλλον όχι, γιατί κατά βάθος εμείς ξέρουμε καλύτερα απ’ τον καθένα τι κερδίζουμε και τι χάνουμε με κάθε μας απόφαση, όπως ξέρουμε βαθιά μέσα μας και ότι κάθε βήμα που κάνουμε στη ζωή μακροπρόθεσμα έχει αναπόφευκτα και θετικές και αρνητικές συνέπειες. Αυτό που –φαινομενικά τουλάχιστον- χρειαζόμαστε είναι μια «κλωτσιά» που να μας κάνει να ξεκολλήσουμε ή δυο τρία λόγια που να κάνουν τη ζυγαριά να γείρει λιγάκι παραπάνω. Φυσικό και κατανοητό άλλωστε αφού πολύ λίγοι είναι μάλλον αυτοί οι αποφασιστικοί, τολμηροί, ορμητικοί τύποι που προχωρούν χωρίς να διστάζουν, ακολουθούν χωρίς ενδοιασμούς αυτό που θέλουν και οι όποιοι φόβοι τους δεν τους εμποδίζουν να κυνηγούν τους στόχους τους.
Οι πιο πολλοί από μας όμως έχουμε μικρές ή μεγάλες στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε εντελώς ανίκανοι να αποφασίσουμε, σαν να μην ξέρουμε τι θέλουμε και τι προσδοκάμε. Τις στιγμές αυτές αισθανόμαστε αδύναμοι, ανεπαρκείς, άβουλοι, άχρηστοι. Σε μια εποχή που καλούμαστε συνεχώς να μην επαναπαυόμαστε, να είμαστε ευέλικτοι και κινητικοί και να είμαστε διαρκώς έτοιμοι να αδράξουμε ευκαιρίες, η αδυναμία να αποφασίσει κανείς θεωρείται σχεδόν αναπηρία. Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρω τι θέλω, γιατί δεν τολμώ, γιατί παραμένω στα ίδια, είναι κάποια απ’ τα βασανιστικά ερωτήματα που μας κάνουν να νιώθουμε περιφρόνηση και απαξία για τον ίδιο μας τον εαυτό. Πολλοί άνθρωποι ξεκινούν μια ψυχοθεραπεία επειδή αισθάνονται «κολλημένοι» κι ανίκανοι να αποφασίσουν για τη ζωή τους, άλλοι αναπτύσσουν ψυχικές ή ψυχοσωματικές διαταραχές, άγχη, φοβίες, κατάθλιψη, διαφόρων ειδών πόνους και ενοχλήσεις.
Abstract-Fractal-Geometric_-Fractal-geometry-Take-Your-Decision-painting-artwork-print
Τι είναι όμως αυτή αδυναμία στη λήψη αποφάσεων; Τι κρύβεται πίσω από μια απλή ή δύσκολη απόφαση που προκαλεί τόση ανησυχία, ακόμη και πανικό; Καμία πραγματιστική, «αντικειμενική» απάντηση δεν δικαιολογεί τόσο έντονα συναισθήματα. Ένα παράδειγμα:
Η Όλγα είναι 35 ετών, τραπεζική υπάλληλος επί 11 συνεχή χρόνια. Ζει μόνη της από τότε που χώρισε πριν 3 χρόνια. Λατρεύει το χορό όπου από μικρή ήταν πολύ καλή και ήθελε να γίνει χορεύτρια. Σπούδασε όμως οικονομικά γιατί οι γονείς της το θεωρούσαν απαραίτητο και με τη μεσολάβηση κάποιου γνωστού του πατέρα της βρέθηκε η «καλή θέση» στην τράπεζα. Μετά από τόσα χρόνια αισθάνεται παγιδευμένη στη δουλειά της, έχει αφήσει το χορό εντελώς, δεν έχει διάθεση να κυνηγήσει προαγωγές, θα ήθελε να αρχίσει κάτι καινούργιο αλλά φοβάται οποιαδήποτε αλλαγή. Αισθάνεται σαν να μην μπορεί να πάρει καμιά απόφαση για τη ζωή της, κατηγορεί τον εαυτό της, νιώθει θλιμμένη, αγχωμένη, κουρασμένη και ανίκανη.
Τα «λογικά» επιχειρήματα της Όλγας είναι οι δυσκολίες στην αγορά εργασίας, οι οικονομικοί λόγοι, το ότι «είναι μια τόσο καλή δουλειά». Από την άλλη μεριά η έλλειψη ικανοποίησης και η θλίψη που αισθάνεται, δείχνουν ότι γι’ αυτή την ίδια, αυτή τη στιγμή, αυτή η δουλειά έχει πάψει να είναι «τόσο καλή» αλλά κυρίως το ερώτημα που γεννιέται είναι, πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα όταν κάποιος αισθάνεται ήδη τόσο θλιμμένος και άχρηστος; Τι είναι αυτό που την φοβίζει τόσο;
Κάθε απόφαση δεν είναι απλά ένα καινούργιο βήμα αλλά περιλαμβάνει δυο ακόμη παράλληλες διαδικασίες. Όταν παίρνουμε μία απόφαση, καλούμαστε να διαλέξουμε κάτι και να απορρίψουμε κάτι άλλο, να αφήσουμε πίσω μας πράγματα τα οποία, μπορεί να μην ξαναβρούμε ποτέ. Κάθε απόφαση είναι συνυφασμένη με μία απώλεια και όσο πιο σημαντικό ή χρήσιμο έχει υπάρξει για μας –κάποτε, έστω- αυτό που χάνουμε, τόσο πιο δύσκολα το αποχωριζόμαστε. Αυτή είναι η μία δύσκολη πλευρά της απόφασης.
Η άλλη είναι η ίδια η πράξη της απόφασης που είναι πάντα μία πράξη μοναχική. Όσο πιο σημαντική είναι μια απόφαση για τη ζωή μας τόσο πιο πολύ μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να αποφασίσει για μας, κανείς δεν μπορεί να μας απαλλάξει απ’ την ευθύνη της ζωής μας. Η άρνηση να αποφασίσουμε συγγενεύει στενά με την άρνηση της μοναξιάς και κρύβει μέσα της την βαθιά επιθυμία κι ανάγκη να υπήρχε κάποιος που να αποφάσιζε για μας ή έστω να έπαιρνε από πάνω μας ένα μέρος του βάρους αυτού. Όσο πιο πολλή μοναξιά αισθανόμαστε, τόσο πιο βαριές και δύσκολες φαίνονται οι αποφάσεις και αντίστροφα, όσο περισσότερο δυσκολευόμαστε να πάρουμε αποφάσεις τόσο πιο μόνοι νιώθουμε.

Φαίνεται λοιπόν πως η λήψη αποφάσεων είναι πολύ περισσότερο από το ζύγισμα δεδομένων και την επιλογή του πιο «σωστού». Μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας όταν αισθανόμαστε αναποφάσιστοι και ακινητοποιημένοι; Μπορούμε, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο. Μπορούμε τουλάχιστον να συμμαχήσουμε μαζί του σ’ αυτή τη δύσκολη διαδικασία.
-Ας επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αρνείται να αποφασίσει. Όσο κι αν όλοι γύρω παριστάνουν πώς το να αγοράσεις σπίτι, να αλλάξεις δουλειά, να βρεις σύντροφο, να αλλάξεις ζωή είναι το πιο αυτονόητο και πιο εύκολο πράγμα που υπάρχει, στην πραγματικότητα δεν είναι. Έχουμε κάθε δικαίωμα να φοβόμαστε, να διστάζουμε, να μην προχωράμε. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του ρυθμό και πολλές φορές παίρνει χρόνια να βρούμε τι φοβόμαστε και να καταφέρουμε να το αντιμετωπίσουμε. Όταν έρθει αυτή η στιγμή, δεν εξαφανίζονται δια μιας οι φόβοι αλλά αισθανόμαστε μ’ ένα παράξενο τρόπο ότι «τα σημάδια είναι ευνοικά».
-Ας ελαφραίνουμε το βάρος των αποφάσεων «τεμαχίζοντας» τους στόχους μας. «Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου» είναι ένας στόχος ισοπεδωτικός, καταδικασμένος τις περισσότερες φορές να καταρρεύσει στα πρώτα κιόλας βήματα. Μικροί πραγματοποιήσιμοι στόχοι αντίθετα είναι ικανοί να μας κινητοποιήσουν και να μας δώσουν μια πρώτη γεύση επιτυχίας και διάθεση για περισσότερο.
-Ας μοιραζόμαστε το βάρος των αποφάσεων όσο γίνεται. Δεν μπορεί κανείς να αποφασίσει για τη δική μας ζωή, η αίσθηση όμως ότι υπάρχουν κι άλλοι που νοιάζονται, που συμμετέχουν στη ζωή μας και συνεισφέρουν στις αποφάσεις μας μπορεί να είναι πολύ ανακουφιστική και να μας σπρώξει παρακάτω έστω κι αν δεν ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους.
-Ας αποφασίζουμε θετικά: Είναι πιο εύκολο να πραγματοποιήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε από αυτό που δεν θέλουμε. Είναι δηλαδή πιο δύσκολο να ακολουθήσουμε το «δεν θέλω πια …(να καπνίζω, να μην κάνω τίποτα, να δουλεύω τόσο πολύ)» από το «θέλω …(να ξαναρχίσω χορό, να μαζέψω μερικά χρήματα, να ομορφύνω το δωμάτιο μου).
Οι περισσότεροι φοβόμαστε τις αποφάσεις ή τουλάχιστον αυτές που συνειδητοποιούμε σαν τέτοιες, παρόλο που στην πραγματικότητα η ζωή μας είναι μία διαρκής, ατελείωτη σειρά από αποφάσεις και κάθε βήμα που κάνουμε (αλλά και κάθε ένα που δεν κάνουμε) είναι μία μικρή –αλλά καθόλου ασήμαντη- απόφαση.

 ~ Λουίζα Bογιατζή,

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Πώς δεν εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας...







Περπατώντας στο βουνό στις διακοπές μου βρέθηκα μπροστά σε έναν άνθρωπο που παραλίγο να αφήσει την τελευταία του πνοή στο μονοπάτι του Βίκου. Δεν ήταν μεγάλος σε ηλικία - καμιά 70αριά - αλλά ζεστάθηκε υπερβολικά από την απότομη ανάβαση καλοκαιριάτικα ,σταμάτησε ξέπνοος και έχασε τις αισθήσεις του. Κανείς από τους συνοδοιπόρους του δεν ήξερε πώς να αντιδράσει - ευτυχώς από το σημείο πέρναγε ένας αθλητής που ήξερε από πρώτες βοήθειες και τον συνέφερε…
Το περιστατικό είναι ενδεικτικό της άγνοιας μας για βασικά θέματα. Για σκεφτείτε κάθε Έλληνας πάει 12 χρόνια ενώ υπάρχουν και κάποιοι που φτάνουν τα 20 χρόνια στα θρανία! Κι όμως ύστερα από μια τόσο μακρά και σκληρή εκπαίδευση, ύστερα από χιλιάδες σελίδες ανάγνωσης ,εργασίες ή πειράματα σε εργαστήρια είναι ζήτημα αν ο μέσος πολίτης μπορεί να σώσει τον συνάνθρωπό του ή τον εαυτό του από πνιγμό- 62 πνιγμούς θρηνούμε στην Ελλάδα από την 1η Ιουλίου !
Και βέβαια ο μέσος πολίτης αγνοεί πώς να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα που μπορεί να του στοιχίσουν ακόμη και τη ζωή του.Και δεν μιλάμε για την προφύλαξη από διαρροή… ραδιενέργειας. Μιλάμε για πρώτες βοήθειες για τον εαυτό του ή έναν συνάνθρωπό του ,για το πως να σβήσει μια φωτιά στο σπίτι του ή στην ύπαιθρο , πως να φροντίσει ένα έγκαυμα , πως να αντιδράσει εάν τον τσιμπήσει μία σφήκα ή ένα φίδι , πως να προφυλαχτεί από έναν σεισμό ή μια έντονη καταιγίδα , αλλά ακόμη και το πιο συνηθισμένο- πως να αλλάξει το λάστιχο του αυτοκινήτου του.

Στο σχολείο διδάσκουμε τα παιδιά μας μαθηματικά πανεπιστημιακού επιπέδου - που κανείς δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει στη ζωή του εκτός κι αν δεν γίνει αστρονόμος- τους πιέζουμε να μάθουν κάποιες απίστευτες ανθυπολεπτομέρειες από την ιστορία του Βυζαντίου ή την θρησκευτική αρετή των αγίων , το μήκος των ποταμών και ο ύψος των ορέων. Αλλά αρνούμαστε να τους μαθαίνουμε τα βασικά: να μπορούν να γράψουν μία επιστολή, να μπορούν να μιλήσουν μπροστά σε ένα πολυμελές ακροατήριο, να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ατύχημα, να μάθουν να ακούν τους συνεργάτες τους και αύριο τους συντρόφους τους .
Την ίδια στιγμή η τεχνολογία με δική μας ενθάρρυνση τα έχει καταπιεί όλα. Έτσι οι νέες γενιές- ιδιαίτερα αυτές που μεγαλώνουν στις πόλεις- μπορεί να παίζουν στα δάχτυλα τα κινητά τηλέφωνα και τις ταμπλέτες , μπορεί να σερφάρουν με χαρακτηριστική ευκολία στο ίντερνετ και να είναι πρωταθλητές στις δεξιότητες που χρειάζεται ένα ποντίκι ηλεκτρονικού υπολογιστή αλλά πολύ συχνά έχουν πλήρη άγνοια από βασικά ζητήματα της ζωής που δεν έχουν σχέση με τις ψηφιακές οθόνες τους.
Οι περισσότεροι μαθητές γνωρίζουν π.χ. τα μοντέλα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των κινητών τηλεφώνων , , των αυτοκινήτων, των ακουστικών μουσικής και των MP3 αλλά δεν γνωρίζουν το κυκλάμινο, τον σπίνο, τον σαργό, το μουλάρι, το μελτέμι. Ξέρουν να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά όλα τα πυροβόλα όπλα ή να προσπεράσουν με 300 χιλιόμετρα στη στροφή αλλά δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα από τον φυσικό κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν . Δεν ξέρουν να μαζέψουν χόρτα , να γουλιάσουν ένα χταπόδι -πόσο μάλλον να το πιάσουν, να καθαρίσουν ένα ψάρι ή να ανοίξουν έναν αχινό, να φυτέψουν ένα λουλούδι ,να ανακουφιστούν από το τσίμπημα μιας μέδουσας, να διασχίσουν ένα ποτάμι…
Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα -σε όλες τις βαθμίδες - δίνει κάθε μέρα εξετάσεις και μένει μετεξεταστέο. Γιατί η ζωή πέρα από διαφορικές εξισώσεις και κβαντική μηχανική είναι - κυρίως - όλα τ άλλα για τα οποία αρνούμαστε να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας.