tag:blogger.com,1999:blog-61926107794294931562024-03-13T13:59:17.759+02:00Ο συναισθηματικός μου κόσμοςChristos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.comBlogger1550125tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-22923383494677076752019-10-08T19:00:00.000+03:002019-10-08T19:00:01.388+03:00Τίποτα από όσα βιώνουμε δεν πάει χαμένο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-GeHCgHY83FA/XZSvhyglBtI/AAAAAAAAU_I/zn-aiG10PiQZbxRraejkmfqwajZYtfPkgCLcBGAsYHQ/s1600/tipote-osa-viwnoume-den-paei-xameno-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://1.bp.blogspot.com/-GeHCgHY83FA/XZSvhyglBtI/AAAAAAAAU_I/zn-aiG10PiQZbxRraejkmfqwajZYtfPkgCLcBGAsYHQ/s640/tipote-osa-viwnoume-den-paei-xameno-750x400.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Πόσες φορές σκεφτόμαστε όλα τα στραβά και τα ανάποδα που μας έχουν συμβεί κι ευχόμαστε να μην μας είχαν συμβεί; Νομίζω πολλές.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Σκεπτόμενοι όμως όλα αυτά, στην ουσία επιλέγουμε να αισθανθούμε πόνο, δυσαρέσκεια, απογοήτευση, απελπισία. Και ειλικρινά σε τι μας ωφελεί να σκεφτόμαστε κάτι το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει και το οποίο μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα;</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Σε τίποτα κι όλοι το ξέρουμε αυτό. Όμως να που δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτό που λέμε ανθρώπινη φύση. Έτσι λειτουργεί και πάντα έτσι θα λειτουργεί.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Η επικριτική φωνή μέσα στο κεφάλι μας, θα θελήσει να μας θυμίσει όλα μας τα λάθη, όλες μας τις αποτυχίες, όλους εκείνους που μας πλήγωσαν. «Αυτό που σου έκανε η τάδε ή ο δείνα τα ξέχασες; Πόσο σε πλήγωσε θυμάσαι; Να το θυμάσαι, να μην το ξεχάσεις ποτέ». Έτσι λειτουργεί αυτή η φωνή και δεν μας αφήνει να αγιάσουμε.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Όμως με αυτόν τον τρόπο τελικά επιλέγουμε τον πόνο και όχι κάποιο μάθημα που κρύβει μια εμπειρία. Αφήνουμε στο σήμερα να μας πονά και να μας ταλαιπωρεί κάτι από το χθες, ακόμη κι αν έχει περάσει πολύς καιρός. Στην ουσία δίνουμε στον άνθρωπο ή σε κάποιο γεγονός που μας πόνεσε την άδεια να συνεχίσει να μας πονά. Είναι σαν να του λέμε: «έλα συνέχισε να με πονάς. Δεν πειράζει που αυτό που έγινε, έγινε πριν πολύ καιρό. Εγώ θέλω να με πονάει και σήμερα».</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Και το ‘αστείο’ της υπόθεσης είναι ότι αν ερχόταν κάποιος και μας έλεγε: κοίτα, θέλω να σε εγκλωβίσω, να σε ελέγχω, να σου λέω πώς θα σκέφτεσαι, να σε πονάω και να σε βασανίζω», θα ψάχναμε να του δείξουμε την πιο κοντινή πόρτα. Όμως επιτρέπουμε στις σκέψεις μας και στα συναισθήματά μας να παίξουν αυτόν τον ρόλο.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γίνει ο τύραννός μας. Γιατί εμείς τυραννάμε τελικά τον εαυτό μας. Δεν μας τυραννά για παράδειγμα ο τάδε ή η τάδε που κάποτε μας έκαναν κάτι. Εκείνοι ούτε που ξέρουν ότι ακόμη είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και ότι μας ελέγχουν. Έφυγαν, αλλά είναι ακόμη εκεί. Μεγάλη τους τιμή! Ευτυχώς δεν το ξέρουν.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Είναι όμως μέρος της ανθρώπινής μας φύσης να τυραννάμε τον εαυτό μας με γεγονότα που μας τάραξαν και μας πλήγωσαν. Δεν υπάρχει τρόπος να κλείσουμε την πρόσβαση σε αναμνήσεις, εμπειρίες ή βιώματα. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε αντ’ αυτού, είναι να σταματήσουμε να νιώθουμε άσχημα για όλα εκείνα που έχουν γίνει και να δούμε ότι μέσα από όλα τα γεγονότα που μας σημάδεψαν, σμιλευτήκαμε.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Γίναμε αυτοί που είμαστε, μάθαμε όσα μάθαμε, είδαμε πώς πετυχαίνει κάτι και πώς δεν πετυχαίνει κάτι, μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, εξελιχθήκαμε. Και αν το δούμε πιο προσεκτικά, τελικά θα ανακαλύψουμε ότι κάθε μια από τις εμπειρίες μας, ακόνισε τις ικανότητές μας. Άρα, τίποτε δεν πήγε χαμένο!</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
ΠΗΓΉ: <a href="https://enallaktikidrasi.com/2019/09/tipote-osa-viwnoume-den-paei-xameno/" target="_blank">https://enallaktikidrasi.com/2019/09/tipote-osa-viwnoume-den-paei-xameno/</a></div>
</div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-30853210450004588792019-10-06T19:00:00.000+03:002019-10-06T19:00:03.080+03:00Γέλα! Το παιδί μέσα σου θέλει χαμόγελο για να ζήσει!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-URZrdrx7t1Q/XYzXMvNhJuI/AAAAAAAAU7Y/Ebw2vcHYHN0xRHSN8hjtH9eQFRuGrUqgQCLcBGAsYHQ/s1600/gela-paidi-mesa-sou-thelei-xamogelo-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://1.bp.blogspot.com/-URZrdrx7t1Q/XYzXMvNhJuI/AAAAAAAAU7Y/Ebw2vcHYHN0xRHSN8hjtH9eQFRuGrUqgQCLcBGAsYHQ/s640/gela-paidi-mesa-sou-thelei-xamogelo-750x400.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Κάποτε ήσουν παιδί. Γελούσες συχνά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Οι μεγάλοι σε έβλεπαν και απορούσαν. Άλλοτε γελούσαν μαζί σου, άλλοτε προσπαθούσαν να σε σταματήσουν επειδή δεν έβλεπαν πού είναι το αστείο. Για εκείνους έκανες απλά «χαζομάρες».</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Εσύ όμως γελούσες ξανά με την πρώτη ευκαιρία. Σιγά σιγά ο κόσμος των μεγάλων άρχισε να σε γοητεύει και θέλησες να σοβαρευτείς. Να σταματήσεις τα «παιδιαρίσματα». Έβαλες το γέλιο σε νόρμες και γελάς πια μόνο με πολύ δικούς σου ανθρώπους. Στους άλλους χαμογελάς τυπικά κι αυτό αν χρειαστεί.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Μα δεν γελάς πια με την ψυχή σου. Λες και ντρέπεσαι γι’ αυτήν. Ντρέπεσαι για το παιδί μέσα σου. Δεν το ακούς που σου φωνάζει να ζήσεις, να χαρείς. Κάποιες φορές σε σκουντάει, σαν να σε τραβάει από το χέρι, μα εσύ κολλημένος στις υποχρεώσεις, στη δουλειά, στο κινητό είσαι πολύ απασχολημένος για να του δώσεις σημασία.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αν ήταν αληθινό παιδί, θα ήταν δυσκολότερο να το αγνοήσεις, γιατί θα άρχιζε να κλαίει δυνατά για να το προσέξεις. Όμως το παιδί μέσα σου κλαίει σιωπηλά. Όσο μεγαλώνεις, όσο απομακρύνεσαι, όσο το ξεχνάς, τόσο σωπαίνει. Και μαζί του και το γέλιο σου. Μα στάσου μια στιγμή. Θυμήσου. Δεν ήταν ωραία να γελάς χωρίς έγνοιες;</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Πέρασαν αυτές οι εποχές, θα πεις. Τώρα οι καιροί είναι δύσκολοι. Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο και πιο θλιβερό από έναν άνθρωπο που έχασε το γέλιο του και στη θέση του έβαλε το άγχος. Και ξέρεις γιατί μικρός έκανες «χαζομάρες»; Γιατί δε σε ένοιαζε τίποτα. Δεν ήξερες τι θα πει άγχος. Και αντιδρούσες όποτε οι μεγάλοι πήγαιναν να σου επιβάλλουν το άγχος τους με «μη», «πρέπει» και «γρήγορα».</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Τώρα τα επιβάλεις εσύ στον εαυτό σου ως μεγάλος. «Μη γελάς, πρέπει να είσαι σοβαρός, γρήγορα, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο». Μα δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι ακριβώς χάνεις το χρόνο σου! Χάνεις τη ζωή σου μέσα από τα χέρια σου.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Γέλα. Με ό,τι σου φανεί αστείο. Χαμόγελα πιο συχνά με ό,τι σου φαίνεται όμορφο. Σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο σου στο άγχος και ζήσε. Πάρε μια βαθιά ανάσα και πέτα το βάρος της σοβαροφάνειας από την πλάτη σου. Τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα αν δεν τα παίρνεις τόσο στα σοβαρά, αλλά με χαμόγελο.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αρκετά κουράστηκες με το να είσαι μεγάλος. Άσε το παιδί μέσα σου να σε ξεκουράζει που και που. Μην νιώθεις τύψεις για τη χαρά σου. Το παιδί μέσα σου ξέρει να ζήσει. Κι ο άνθρωπος που έχει επιτρέψει στο παιδί μέσα του να επιβιώσει παρά τα όσα εμπόδια, έχει ελπίδα. Έχει ζωή.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
ΠΗΓΉ: <a href="https://enallaktikidrasi.com/2019/09/gela-paidi-mesa-sou-thelei-xamogelo/" target="_blank">https://enallaktikidrasi.com/2019/09/gela-paidi-mesa-sou-thelei-xamogelo/</a></div>
</div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-36851252144518282432019-10-04T19:00:00.000+03:002019-10-04T19:00:01.726+03:00«Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-mGIZPMj6UrQ/XYzWkHVm6uI/AAAAAAAAU7M/tT8yMajOxI4ukLrBMxNv12f-IhW5MIgAwCLcBGAsYHQ/s1600/aristotelis-elpida-einai-oneiro-vlepoume-xipnioi-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://1.bp.blogspot.com/-mGIZPMj6UrQ/XYzWkHVm6uI/AAAAAAAAU7M/tT8yMajOxI4ukLrBMxNv12f-IhW5MIgAwCLcBGAsYHQ/s640/aristotelis-elpida-einai-oneiro-vlepoume-xipnioi-750x400.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 1; text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-font-kerning: 18.0pt;">Αριστοτέλης: «Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το
βλέπουμε ξύπνιοι»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 1; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Πεθαίνει η ελπίδα; Ακόμα
κι όταν όλα γύρω σου καταρρέουν και τα όνειρα χάνονται σε μια συννεφιά γεμάτη
αστραπές και βροντές που την βροχή σκορπά όπως ο αέρας σκορπάει τα φύλλα, και ο
Ήλιος παραμένει κρυμμένος σαν να αρνείται να ζεστάνει έστω και λίγο την υπάρξή
σου. Όταν ξυπόλυτος περπατάς στην κακοκαιρία, ψάχνοντας απεγνωσμένα κατάλυμα
για ξεκούραση και η κούραση σ’ έχει καταβάλλει; Μάλλον όχι!<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Πεθαίνει η
ελπίδα; Ακόμα κι όταν νιώθεις ορφάνια σε αυτό το κόσμο και τα πνευματικά
αδιέξοδα πληθαίνουν μέσα σου, ψάχνοντας απελπισμένα κάτι ή κάποιος να αναστήσει
την ψυχή σου. Όταν οι απαντήσεις στα δικά σου “γιατί;” αργούν να έρθουν. Όταν
με μια κίνησή σου “τελευταίας ευκαιρίας” μεγαλώνει το κενό μέσα σου,
μπερδεύοντας τα πράγματα περισσότερο από ποτέ; Μάλλον όχι!<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Ακόμα κι όταν
ο άνθρωπός σου αποδεικνύεται πως ήταν μια “λάθος επιλογή” και γκρεμίζει όποια
αξιοπρέπεια σου έχει απομείνει, νιώθοντας πλέον μεγαλύτερο πνευματικό φορτίο
και δυσβάστακτες βιωματικές μέριμνες; Όταν νομίζεις πως ό,τι έχεις επενδύσει σε
μια σχέση και έχεις την αίσθηση πως όλα χάθηκαν σαν το νερό που γλίστραγε από
την παλάμη σου; Μάλλον όχι!<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Πεθαίνει η
ελπίδα; Ακόμα κι όταν “Τι θα κάνω από δω και πέρα;” είναι η μόνη ερώτηση που
δίνει νόημα στη ζωή σου. Όταν ένα σκοτάδι πολύ πυκνό περικυκλώνει τη διάνοιά
σου, κάνοντας το μυαλό σου ανίκανο να βρει τη λύση που απεγνωσμένα ψάχνεις.
Όταν απλά η κούραση γίνεται σαν “δεύτερη φύση” και η κατάθλιψη καθηλώνει την
κάθε επιθυμία που ίσως να την αντικρίζεις σαν μια φωτεινή σκιά που παλεύει να
εισχωρήσει σιωπηλά στη χαραμάδα της ζωής σου; Μάλλον όχι!<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Πεθαίνει η
ελπίδα όταν έχεις υποστεί την μεγαλύτερη ανθρώπινη απώλεια και το νόημα της
ζωής σου έχει χαθεί; Όταν η προσωποποιημένη για σένα αγάπη πέρασε το σύνορο τις
ύπαρξή μας και το κενό που αφήνει γίνεται τάφος για σένα. Όταν νομίζεις πως ότι
όλες οι ελπίδες σου γίνονται στάχτη και θάβονται στη γη, σαν να θέλεις να
κρύψεις τον πόνο σου;<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Που νιώθεις
πως όλα πήγανε χαμένα χωρίς καμία χρησιμότητα πια, διότι δεν μπορείς πλέον να
φροντίσεις, να προσφέρεις, να στηρίξεις. Μάλλον όχι! (Να σου πω ένα μυστικό;
Πάντα θα έχει αξία αυτό που προσφέρεις με αγάπη στον άνθρωπό σου, είτε
βρίσκεται σε αυτήν την ζωή, είτε στην άλλη).<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">Η ελπίδα
είναι κινητήρια δύναμη αυτής της ζωής και είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ψυχή
μας που ακόμα και τον θάνατο τον εξουδετερώνει. Η ελπίδα δίνει την ώθηση,
προκαλεί, ερευνά, ενθαρρύνει, υπομένει, δυναμώνει, ζητάει τα εαυτή της και
καθορίζει εν τέλη τη ζωή μας προσδοκώντας το καλύτερο, το ωφέλιμο, το σωτήριο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #262626; font-family: "Arial","sans-serif";">«Ελπίδα είναι
ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι» (Αριστοτέλης) Ναι, αλλά μπορεί το όνειρό
σου να είναι μια deja-vu κατάσταση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://enallaktikidrasi.com/2019/09/aristotelis-elpida-einai-oneiro-vlepoume-xipnioi/">https://enallaktikidrasi.com/2019/09/aristotelis-elpida-einai-oneiro-vlepoume-xipnioi/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-1338438601655053282019-10-02T19:00:00.000+03:002019-10-02T19:00:16.135+03:00Η ζωή δεν έχει σκοπό να σε κάνει να ανοίξεις τα φτερά σου αλλά να σε μάθει να πετάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-AkR_JdJIpGU/XYzVlV-dwJI/AAAAAAAAU7E/8rjiVyvxCjAHqQoqnIBlvrpSA4lLENJDgCLcBGAsYHQ/s1600/zwi-exei-skopo-se-mathei-petas-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://1.bp.blogspot.com/-AkR_JdJIpGU/XYzVlV-dwJI/AAAAAAAAU7E/8rjiVyvxCjAHqQoqnIBlvrpSA4lLENJDgCLcBGAsYHQ/s640/zwi-exei-skopo-se-mathei-petas-750x400.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που νιώθεις μια ώθηση. Μια εσωτερική δύναμη είναι εκεί και σε προτρέπει να ξεκινήσεις και να προχωρήσεις. Να μη φοβηθείς. Πρόκειται για μια νέα φάση όπου η ζωή σε καλεί να πράξεις, να δημιουργήσεις, να κοιτάξεις μπροστά και να πετάξεις.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Και τότε είναι που αποφασίζεις να ακούσεις αυτή τη φωνή και να ανοίξεις τα φτερά σου. Χωρίς να υπολογίσεις φόβους και δισταγμούς. Παίρνεις το ρίσκο κι αρχίζεις το ταξίδι. Όμορφα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Βλέπεις όνειρά σου να πραγματοποιούνται, βλέπεις ικανότητές σου να βελτιώνονται. Είσαι αισιόδοξος.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αντιμετωπίζεις νέες προκλήσεις, γνωρίζεις νέα πράγματα, νέοι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή σου στους τομείς που έχεις αφήσει ανοιχτούς. Κάνεις καινούρια λάθη και νιώθεις γνώριμα συναισθήματα αλλά από άλλη οπτική γωνία. Και αφού έχεις αρχίσει να συνηθίζεις τη νέα κατάσταση, μόλις θεωρήσεις ότι βρήκες τη φωλιά που θα ξαποστάσεις τα φτερά σου, η ζωή σου φυλάει ένα μάθημα για το τέλος.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Άλλες φορές το μάθημα είναι μικρό, άλλες μεγάλο. Εξαρτάται πάντα από το πώς θα το βιώσεις. Κάποιες φορές είναι ευδιάκριτο μέσα από εξόφθαλμα γεγονότα που έχουν στόχο να σε ξυπνήσουν απότομα. Άλλες είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις τι θέλει να σου πει η ζωή, σαν να μιλάει λες ξένη γλώσσα. Εκεί χρειάζεται να εξασκήσεις την παρατηρητικότητά σου και να επιστρατεύσεις τη θέλησή σου για αυτοβελτίωση.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Καλά όλα αυτά. Μα όταν στα μαθήματα αυτά εμπλέκεται η καρδιά, τα πράγματα γίνονται σίγουρα πιο δύσκολα. Τότε είναι που νιώθεις ότι η ζωή τα έβαλε με τα φτερά που η ίδια σου επέτρεψε να ανοίξεις. Φτάνεις στον παραλογισμό να θεωρείς ότι σε εκδικείται κι ότι εσύ δεν φταις σε τίποτα.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Μα δυστυχώς φταις. Γιατί όσο καλά κι αν μπορούμε να προγραμματίσουμε τη ζωή με το μυαλό, τόσο ακατόρθωτο είναι να ελέγξουμε την καρδιά σε αυτά που ζούμε. Και τα λάθη από καρδιάς είναι αυτά που πονούν περισσότερο. Αυτά σου τσακίζουν τα φτερά και σε κάνουν σε κάθε πονεμένο χτύπο της καρδιάς σου να νιώθεις ότι θα κοπούν.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Κι εκεί που νομίζεις ότι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται και είναι μάταιο να προσπαθήσεις ξανά για κάτι καινούριο, εμφανίζεται ένας άνθρωπος από το πουθενά για να σου αποδείξει το αντίθετο. Θα είναι τα λόγια του, θα είναι το παράδειγμά του, θα είναι ο αέρας που εκπέμπει. Θα είναι ο τρόπος μέσα από αυτόν τον άνθρωπο να σου δείξει η ζωή ένα κομμάτι του εαυτού σου. Ένα κομμάτι της δύναμής σου που δεν γνώριζες ότι υπήρχε. Πως και να φταις, δεν πειράζει, προχώρα.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Έτσι είναι η ζωή. Αρκεί να πάρεις το μάθημα. Και τα φτερά σου θα αρχίσουν ξανά να κινούνται. Γιατί τελικά η ζωή δεν έχει σκοπό να σε κάνει να ανοίξεις τα φτερά σου, αλλά να σε μάθει να πετάς. Με όποιο κόστος. Μέσα από καταστάσεις, μέσα από ευκολίες και δυσκολίες, μέσα από σχέσεις ο στόχος είναι ένας. Να μάθεις ποιος είσαι. Να μάθεις ότι τα φτερά σου εσύ τα αποκτάς, εσύ τα ανοίγεις κι εσύ επιλέγεις τον προορισμό του ταξιδιού σου.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Όμως είσαι κι εσύ που όταν πληγωθούν, θα τα θεραπεύσεις. Και εκείνη πάντα σου παρέχει το γιατρικό. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής. Νέοι ορίζοντες, νέες εμπειρίες, νέες πληγές, νέες θεραπείες. Το μάθημα όμως πάντα ίδιας φύσεως. Πώς να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος άνθρωπος.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
ΠΗΓΉ: <a href="https://enallaktikidrasi.com/2019/09/zwi-exei-skopo-se-mathei-petas/" target="_blank">https://enallaktikidrasi.com/2019/09/zwi-exei-skopo-se-mathei-petas/</a></div>
</div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-47704670927198351942019-09-30T19:00:00.000+03:002019-09-30T19:00:05.738+03:00Δεν μπορείς να διδάξεις στους ανθρώπους να σε αγαπούν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-tLF8KBR9-aI/XYzVKMQvwjI/AAAAAAAAU68/F3GMCe0XBsYD_PidvIh0gNjPW09UXuXggCLcBGAsYHQ/s1600/den-mporeis-didaxeis-anthrwpous-agapoun-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://1.bp.blogspot.com/-tLF8KBR9-aI/XYzVKMQvwjI/AAAAAAAAU68/F3GMCe0XBsYD_PidvIh0gNjPW09UXuXggCLcBGAsYHQ/s640/den-mporeis-didaxeis-anthrwpous-agapoun-750x400.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Ξέρω τι θέλει η ψυχή σου. Ξέρω ότι είσαι ευαίσθητος και συναισθηματικός. Γνωρίζω ότι είσαι η ζωντανή ενσάρκωση της καλοσύνης και της φροντίδας. Κι αυτό το ξέρω επειδή οι άνθρωποι που μοιράζονται τέτοιες ποιότητες αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Ξεχωρίζω την απαλότητα της λάμψης που εκπέμπει η αύρα σου. Αλλά μπορώ επίσης να δω μια άλλη πλευρά της ψυχής σου, τα κόστη του να είσαι καλός• βλέπω τον αντίκτυπο αυτών των χαρακτηριστικών. Μπορώ να δω τις ουλές από τον πόνο και την απογοήτευση.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αυτές οι ουλές στην ψυχή σου αποκαλύπτουν ένα θεμελιώδες μάθημα. Ότι δεν μπορείς να μάθεις τους ανθρώπους να σε αγαπούν. Δεν μπορείς να τους διδάξεις να ανταποδώσουν την ίδια καλοσύνη που εσύ μοιράζεσαι με τον κόσμο. Δεν μπορείς να τους διδάξεις να νοιάζονται όταν όλοι ξέρουν ότι είναι το συμφέρον καμουφλαρισμένο.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι άνθρωπος που προσφέρει. Είσαι η μειοψηφία σε αυτό τον κόσμο. Δίνεις απλόχερα και αλτρουιστικά. Θα σκάψεις μια βαθιά τρύπα και εκεί θα θάψεις τη δική σου ευεξία για όλους τους άλλους.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Και θα συνεχίσεις να μοιράζεσαι επειδή σ’ αυτό πιστεύεις με όλη σου την καρδιά. Το μότο σου είναι «πώς μπορώ να βοηθήσω;», ακόμα κι όταν δεν έχεις τίποτε άλλο να δώσεις από τον εαυτό σου.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αλλά έχεις μάθει από εμπειρία τα κόστη του να δίνεις τόσο πολύ. Δυστυχώς, ο κόσμος αυτός είναι σημαδεμένος από αυτούς που παίρνουν. Αυτά τα εγωιστικά πλάσματα είναι ειδικοί της εκμετάλλευσης. Δεν υπάρχει πολλές φορές ίχνος ειλικρίνειας στις πράξεις τους.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Καθοδηγούνται από τον ναρκισσισμό τους, αλλά και το προσωπικό συμφέρον. Σε πολλές περιπτώσεις είναι δάσκαλοι στην απάτη. Κάθε προσπάθεια που κάνεις για να διορθώσεις την κατάσταση θα αποτύχει. Θα στρέψουν τους καλούς σου τρόπους εναντίον σου, αφήνοντάς σε θύμα των εγωιστικών πράξεών τους.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αγαπητέ αναγνώστη, θυμήσου αυτό το μάθημα. Δεν μπορείς να διδάξεις στους ανθρώπους να σε αγαπούν. Δεν μπορείς στην πραγματικότητα να τους διδάξεις τίποτα, αν εκείνοι δεν το θέλουν.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Άλλωστε, δεν είσαι υπεύθυνος γι’ αυτούς. Μπορεί να θες να τους καθοδηγήσεις. Μπορεί να θες να μοιραστείς αυτή τη χαρά του να δίνεις. Οι προθέσεις σου είναι ειλικρινείς, αλλά για τη δική σου επιβίωση εδώ, θυμήσου τα τείχη και τα όρια.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
Αγαπητέ αναγνώστη, η καλοσύνη σου είναι ανεκτίμητη, και ήρθε η ώρα να συμπεριφερθείς στον εαυτό όπως του αξίζει. Συνέχισε να αγαπάς, συνέχισε να δίνεις τρυφερότητα στον κόσμο, αλλά περισσότερο απ’ όλα, θυμήσου να είσαι επιλεκτικός ως προς το σε ποιους προσφέρεις απλόχερα όλα αυτά τα δώρα.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #262626; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1em;">
<strong style="box-sizing: border-box;">Aman Basra</strong></div>
</div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-20772838224631927882019-09-28T19:00:00.000+03:002019-09-28T19:00:06.785+03:00Να προτιμάς εκείνον που ντύθηκε, χτενίστηκε, ταξίδεψε για να σε συναντήσει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-yXJTsFaTkvU/XYzUp-B3I1I/AAAAAAAAU60/Lt7GwEpAavUImoDZwL4YzujY9BZYpPYggCLcBGAsYHQ/s1600/nikolas-smirnakis-protimas-ekeinon-ntithike-taxidepse-sinantiseis-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://1.bp.blogspot.com/-yXJTsFaTkvU/XYzUp-B3I1I/AAAAAAAAU60/Lt7GwEpAavUImoDZwL4YzujY9BZYpPYggCLcBGAsYHQ/s640/nikolas-smirnakis-protimas-ekeinon-ntithike-taxidepse-sinantiseis-750x400.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Θα σου πω
γιατί πολλές φορές προτιμάς να χάνεσαι στο κινητό αντί να επικοινωνείς στον
άνθρωπο απέναντί σου ή με την παρέα στην οποία βρίσκεσαι. Κατ’ αρχάς, έχεις,
όπως όλοι μας, ανάγκη να ικανοποιήσεις το αίσθημα σπουδαιότητάς σου. Κάθε ώρα.
Κάθε λεπτό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Πίσω από αυτή
την κραυγή για αναγνώριση και προσοχή κρύβεται ένα μόνο συναίσθημα: η αγάπη.
Συγκεκριμένα, η ανάγκη μας να αγαπηθούμε από τους άλλους κι από τον εαυτό μας
(Από το βιβλίο «<a href="https://www.dioptra.gr/vivlio/psychology/na-eutuxiso-gia-na-petuxo-i-na-petuxo-gia-na-eutuxiso/" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.3); box-sizing: border-box;" target="_blank"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">Να ευτυχήσω
για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω</span></a>»).<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Όταν, λοιπόν,
βρίσκεσαι βυθισμένος στον ψηφιακό σου κόσμο, απευθύνεσαι πάντα σε περισσότερους
απ’ ό,τι διά ζώσης. Και ελπίζεις να λάβεις την αναγνώριση που λείπει από δίπλα
σου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Γιατί, όταν
σκρολάρεις αδιάλειπτα μέχρι να γδαρθεί ο αντίχειράς σου, κάποια στιγμή θα βρεις
έστω έναν, έστω μία, να σου πει ένα γεια, να του αρέσει μια φωτογραφία σου, μια
ατάκα σου ή κάτι που έκανες και δημοσίευσες. Να του αρέσει κάτι από όλα αυτά.
Όχι όμως εσύ. Μόνο αυτός που αφήνεις δημόσια να δει. Σίγουρα όχι ο αληθινός, ο
ουσιαστικός, ο ολοκληρωμένος εσύ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Τις
περισσότερες φορές, άλλωστε, σου προσφέρει ένα ανούσιο γεια, ένα ανόρεχτο like,
καθώς ελάχιστα ενδιαφέρεται για σένα αφού δεν σε γνωρίζει πραγματικά ή δεν
νοιάζεται να σε γνωρίσει. Αν μου επιτρέπεις, και σ’ το λέω για να το ακούσω
πρώτα εγώ, να προτιμάς εκείνον που ντύθηκε, χτενίστηκε, πήρε μετρό, αυτοκίνητο,
τα πόδια του και ήρθε να σε συναντήσει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; box-sizing: border-box; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Αυτόν που
επένδυσε σε σένα. Αυτόν που διέθεσε χρόνο. Αυτόν που ψάχνει τρόπο να σε μάθει.
Αυτόν που δείχνει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται καθισμένος με τις ώρες δίπλα σου,
στο καφέ, στη δουλειά, στον δρόμο, στο σπίτι, δίπλα σου, χωρίς κινητό, παρά με
τη διάθεση να δει πιο μέσα, σε αυτό που αποκαλείς «εγώ». Κλείνουμε τα κινητά,
όσο είμαστε κοντά, για να είμαστε κοντά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://enallaktikidrasi.com/2019/09/nikolas-smirnakis-protimas-ekeinon-ntithike-taxidepse-sinantiseis/" target="_blank">https://enallaktikidrasi.com/2019/09/nikolas-smirnakis-protimas-ekeinon-ntithike-taxidepse-sinantiseis/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-89887195111307633432019-09-26T19:00:00.000+03:002019-09-26T19:00:05.979+03:00Οι «ευθύνες» της Κοκκινοσκουφίτσας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-sQRf2YKnBJk/XYzT80uoV2I/AAAAAAAAU6s/8Z8gj9l4RokyjNOFL678mxu_HYks-SoswCLcBGAsYHQ/s1600/euthines-tis-kokkinoskoufitsas-750x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="170" src="https://1.bp.blogspot.com/-sQRf2YKnBJk/XYzT80uoV2I/AAAAAAAAU6s/8Z8gj9l4RokyjNOFL678mxu_HYks-SoswCLcBGAsYHQ/s320/euthines-tis-kokkinoskoufitsas-750x400.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«… Για όσα συμβαίνουν
στο δάσος έχει και η Κοκκινοσκουφίτσα την ευθύνη της. Ο λύκος, κούκλα μου, πάντα
λύκος ήταν..» – Αλκυόνη Παπαδάκη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και η αλήθεια είναι
ότι είναι μία εξαιρετική ρήση. Συνήθως έχουμε μάθει να θυματοποιούμε τον εαυτό
μας ή να εστιάζουμε μόνο στις ευθύνες και στις επιλογές του άλλου. Έχετε
σκεφτεί όμως πόσο κακό κάνουμε στην αυτο-εικόνα μας με αυτό τον τρόπο;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μαθαίνουμε να
εστιάζουμε επιλεκτικά στις συμπεριφορές των άλλων και μαθαίνουμε επίσης να
αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, σαν κάποιον που του συμπεριφέρονται άσχημα, που
τον θίγουν, τον αντιμετωπίζουν σαν μία δεύτερη επιλογή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η άμεση συνέπεια όλης
αυτής της φιλοσοφίας ζωής είναι εμείς με το χρόνο να μην πιστεύουμε στον εαυτό
μας, να μην καλλιεργούμε έναν υγιή εγωισμό και να εστιάζουμε επιλεκτικά στις
ευθύνες των άλλων. Και αυτό φαίνεται συνήθως μέσα από τις επιλογές σχέσεων που
κάνουμε και από τους ρόλους που αναλαμβάνουμε σε αυτές τις σχέσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εμείς μαθαίνουμε να
προσδοκάμε από τους άλλους την αλλαγή και σταματάμε σταδιακά να την διεκδικούμε
από τον ίδιο μας τον εαυτό. Μαθαίνουμε να εστιάζουμε στους άλλους και
παραμένουμε σε σχέσεις και σε καταστάσεις δίνοντας τόσες πολλές ευκαιρίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να τις αναλάβεις τις
ευθύνες σου. Μην τον φοβάσαι τον εαυτό σου. Μην του συμπεριφέρεσαι σαν μία
δεύτερη επιλογή. Να τον αγαπάς τον εαυτό σου και να προσπαθείς να διεκδικείς
πράγματα για σένα που θα καταλαβαίνεις την αξία σου, μέσα από αυτά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην εστιάζεις στους
άλλους, γιατί σταδιακά η επιβεβαίωσή σου θα γίνεται μόνο μέσα από τους άλλους
και τις σχέσεις σου μαζί τους. Να μην φοβάσαι να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον
καθρέπτη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να αγκαλιάζεις και τα
λάθη σου, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο τα λάθη θα σταματήσουν να είναι φαύλος
κύκλος και η αποτυχία θα γίνει επιτυχία. Να μην φοβάσαι να αναλάβεις και τις
ευθύνες σου. Μπορεί να πληγωθείς στην αρχή, αλλά η αλήθεια είναι ότι
μακροπρόθεσμα η ανάληψη των ευθυνών σου θα σε βοηθήσει να χτίσεις μία υγιή
αυτο-εικόνα και δεν θα μεταθέτεις τις ευθύνες όλες στον λύκο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εξάλλου, είχε και η
Κοκκινοσκουφίτσα τις ευθύνες της, όπως σοφά είπε η Αλκυόνη Παπαδάκη. Κι αν δεν
μπορείς μόνος σου, μόνη σου, μη φοβάσαι να ζητήσεις βοήθεια. Γιατί οι σύμμαχοι
είναι πολύτιμοι στη ζωή μας.<o:p></o:p></span></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://enallaktikidrasi.com/2019/09/euthines-tis-kokkinoskoufitsas/" target="_blank">https://enallaktikidrasi.com/2019/09/euthines-tis-kokkinoskoufitsas/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-56619672071257283152019-08-13T19:00:00.000+03:002019-08-13T19:00:00.685+03:00Η καλή διάθεση είναι επιλογή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-L5wN9C1Ppwg/XUGZ_8TclnI/AAAAAAAAUhc/nqFFZuNcqSohTPJlvYH1C8mtXZLDesiawCLcBGAs/s1600/323232223334424.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="497" data-original-width="800" height="396" src="https://1.bp.blogspot.com/-L5wN9C1Ppwg/XUGZ_8TclnI/AAAAAAAAUhc/nqFFZuNcqSohTPJlvYH1C8mtXZLDesiawCLcBGAs/s640/323232223334424.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">«Δεν
μας ενοχλεί το τι μας συμβαίνει, αλλά το τι θεωρούμε ότι μας συμβαίνει…»
αναφέρει στο έργο του ο Έλληνας στωικός φιλόσοφος Επίκτητος. Η διαδικασία της
αντίδρασης στα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθορίζει τη διάθεση μας και είναι
διαφορετική σε κάθε άνθρωπο. Για αυτό και κάποιοι μπορεί να βλέπουν ένα ποτήρι
μισογεμάτο, άλλοι μισοάδειο και… κάποιοι άλλοι, όπως λέγεται χιουμοριστικά,
κοιτούν αν έχει δαχτυλιές το ποτήρι…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Οι
άνθρωποι αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο στο ίδιο ερέθισμα, ή πολλές φορές
μπορεί ο ίδιος άνθρωπος έχει άλλη αντίδραση στο ίδιο «πρόβλημα» και αυτό
συμβαίνει γιατί η συναισθηματική μας διάθεση, επηρεάζεται από τα γεγονότα
ανάλογα με το πώς αντιλαμβανόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό τη δεδομένη στιγμή.
Αυτό μας κάνει να δίνουμε διαφορετικές «διαστάσεις» στα θέματα που μας
απασχολούν και όχι αυτές που ρεαλιστικά τους αναλογούν και δυστυχώς αυτή η
διαδικασία γίνεται βαρόμετρο της διάθεσης μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Επιρροές
στη διάθεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
συναισθηματική μας διάθεση, το πότε και το πόσο συχνά νιώθουμε μέσα σε μια μέρα
χαρά, λύπη ή ανησυχία επηρεάζεται από δύο παράγοντες, αφενός τα γεγονότα που
συμβαίνουν στο περιβάλλον μας και κυρίως τις σκέψεις που κάνουμε συνεχώς για τα
γεγονότα. Αυτές οι σκέψεις γίνονται μέσα από το πρίσμα του πως
«αντιλαμβανόμαστε» εμείς τον εαυτό μας και αυτό αλλάζει με το πέρασμα των
χρόνων και την… συλλογή εμπειριών που έχουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
αλήθεια είναι ότι πέρα από τα πρώιμα παιδικά μας χρόνια, κάθε γεγονός που
συμβαίνει, η μνήμη μας το «ερμηνεύει» αλιεύοντας παλαιότερα όμοια γεγονότα και
σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και την «εικόνα» που έχουμε για εμάς. Επί
παραδείγματι, ένα διαγώνισμα στο σχολείο, μπορεί για κάποιους να φαντάζει με
παιχνίδι, ενώ για άλλους σημαίνει ένα τεστ δοκιμασίας της προσωπικής τους
αξίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Είναι
θετικό το γεγονός ότι δε γεννιόμαστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι, εσωστρεφείς ή
εξωστρεφείς, τολμηροί ή διστακτικοί. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα «υιοθετούμε»
μέσα από τις εμπειρίες μας στα πρώτα χρόνια της ζωής μας αλλά δεν μένουν πάνω
μας σαν «σφραγίδα» αφού γνωρίζουμε πλέον και μέσα από την πρόοδο των
νευροεπιστημών, ότι ο ασυνείδητος τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και
επομένως το περιβάλλον, μπορεί να αλλάξει, αρκεί να τον επεξεργαστούμε με τη
σκέψη μας και να τον κάνουμε συνειδητό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το
συναισθηματικό και το λογικό μυαλό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το
ανθρώπινο μυαλό, λειτουργεί σχεδόν όπως ένας πολύπλοκος ηλεκτρονικός
υπολογιστής. Βέβαια υπάρχουν βασικές ομοιότητες και διαφορές με τα άψυχα
μηχανήματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Μια
ομοιότητα είναι πως το μυαλό όλων μας είναι «σχεδιασμένο» πάνω στο ίδιο βασικό
σχέδιο. Υπάρχει για παράδειγμα πάντοτε ο «συναισθηματικός» και ο «λογικός»
εγκέφαλος, οι οποίοι «συνεργάζονται» αρμονικά και συνέχεια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δεύτερη
ομοιότητα είναι πως υπάρχουν πολλές «προσχεδιασμένες διαδικασίες» στον τρόπο
λειτουργίας του μυαλού μας, οι οποίες «παράγουν» χημικές ουσίες
(νευροδιαβιβαστές), απαραίτητες, προκειμένου να διατηρούμε μία καλή
συναισθηματική διάθεση. Ο συναισθηματικός εγκέφαλος προηγείται στη λήψη
διαφόρων αποφάσεων διότι θα ήταν μοιραία χρονοβόρο, αν μπροστά σε έναν μεγάλο
κίνδυνο δε νιώθαμε φόβο και καθόμασταν με τη λογική να τον επεξεργαστούμε. Οι
υπολογιστές δε νιώθουν χαρά, φόβο ή άλλα συναισθήματα αλλά ευτυχώς εμείς, όπως
έλεγε ο Αριστοτέλης, ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τρίτον,
ο «δικός μας» υπολογιστής κινείται με στόχο τη συναισθηματική ικανοποίηση και
όχι με μαθηματική λογική. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ερμηνεύονται οι συνήθειες, σε
σχέσεις, πρόσωπα και καταστάσεις, που ενώ με «μαθηματικό» υπολογισμό μπορεί να
μην είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες, οι άνθρωποι προσκολλούνται σε αυτές λόγω του
φόβου να ξεφύγουν και να προχωρήσουν δοκιμάζοντας κάτι καινούριο αλλά άγνωστο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τέταρτον,
παρότι όλοι διαθέτουμε έναν παρόμοιο υπολογιστή φτιαγμένο από το ίδιο υλικό και
«καλωδιωμένο» κατά το ίδιο πρότυπο (όπως η αντίδραση του φόβου απέναντι σε ότι
θεωρείται απειλή για την επιβίωση), οι εμπειρίες που αποκτούνται κυρίως στα
πρώιμα χρόνια της ζωής, επιδρούν πρόσθετα σε αυτή την καλωδίωση του υπολογιστή.
Οι εμπειρίες αυτές μπορούν να διαμορφώσουν πεποιθήσεις, αξίες, συναισθηματικές
αντιδράσεις, ακόμη και το αν κοιτάζοντας ένα ποτήρι το βλέπουμε μισογεμάτο ή
μισοάδειο, μεταφορικά μιλώντας δηλαδή, τον υποκειμενικό τρόπο αντίληψης του
περιβάλλοντος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Όταν
επομένως γράφεται ένα κείμενο ψυχολογίας, μπορεί να απευθύνεται γενικά, διότι
το μυαλό όλων μας έχει τις ίδιες βασικές ανάγκες, αλλά δεν μπορεί να
απευθύνεται ειδικά, καθώς οι ξεχωριστές εμπειρίες κάθε ανθρώπου έχουν
δημιουργήσει έναν υπολογιστή με τη δική του, μοναδική σε διάφορα σημεία
«καλωδίωση».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">«Προσχεδιασμένες
διαδικασίες» προκειμένου να διατηρούμε μία καλή συναισθηματική διάθεση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Από
τη φύση μας είμαστε φτιαγμένοι να έχουμε κάποιες βασικές ανάγκες, οι οποίες
όταν ικανοποιούνται, εκκρίνονται «θετικές» χημικές ουσίες, που μας κάνουν να
νιώθουμε ευχάριστα, ακόμη και ευτυχισμένοι. Μέσα σε αυτές τις ανάγκες πέρα από
την πείνα και τη δίψα, είναι και το σ3ξουαλικό ένστικτο. Τα συναισθήματα
συντροφικότητας γεννιούνται χάρη στις χημικές ουσίες που παράγονται στο
ανθρώπινο μυαλό κατά τη διάρκεια του σ3ξ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
κινητική ορμή…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">«Προερχόμαστε»
από τη φύση και όπως σε άλλα έμβια όντα, το παιχνίδι και η κίνηση αποτελεί
ενστικτώδη εκδήλωση της εσωτερικής έκφρασης του ανθρώπου, που φανερώνεται με
μια ποικιλία κινήσεων και αισθήσεων. Το παιχνίδι είναι μια γενική ένδειξη ζωής,
γιατί δεν παίζουν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα. Στον άνθρωπο όμως συνδυάζεται
η ενστικτώδης ορμή για κίνηση και χαρά με την ανάγκη για δημιουργία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Καθώς
το μυαλό μας λειτουργεί πρώτα με το συναίσθημα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να
«αντέξει» την επανάληψη μιας καθημερινής επαναλαμβανόμενης ρουτίνας
περιμένοντας μία φορά το χρόνο να ξεφύγει σε κάποιες διακοπές. Όταν η επανάληψη
της ίδιας καθημερινότητας «φθείρει» τη συναισθηματική διάθεση, το μυαλό μας
χρειάζεται να προσμένει στο άμεσο μέλλον κάτι ευχάριστο, μέσα στην ίδια
εβδομάδα έστω, προκειμένου να διατηρήσει την καλή διάθεση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">«Η
ευτυχία δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από τη
σταθερά καλή διάθεση, αυτή που βιώνεις μόνιμα και όχι παροδικά. Διότι το μεγάλο
πρόβλημα είναι η διάρκεια, το θέμα είναι (και είναι εφικτό) να διατηρείς τη
διάθεσή σου ακμαία κάθε μέρα», υπογράμμιζε ο Επίκουρος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Βρείτε
ενδιαφέρονται και το γέλιο σας μέσα από την επαφή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το
μυαλό έχει ανάγκη μία ποικιλία ερεθισμάτων μέσω των αισθήσεων. Η εξερεύνηση του
φυσικού περιβάλλοντος, τα διάφορα ενδιαφέροντα και χόμπυ που φέρνουν πραγματική
επαφή, επικοινωνία και κυρίως το γέλιο, βοηθούν το μυαλό να «παράγει» τις
χημικές ουσίες που φέρνουν καλή διάθεση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία είναι «γραμμένη στα γονίδιά» μας ως φυσικό
αντικαταθλιπτικό. Όχι, όμως μέσω του γραπτού λόγου, με τον οποίο γίνεται μεγάλο
μέρος της επικοινωνίας σήμερα καθότι οι αισθήσεις και ο εγκέφαλος στερούνται με
αυτόν τον απρόσωπο τρόπο και χάνουν αμέτρητα ερεθίσματα πληροφοριών, όπως η
χροιά της φωνής, το βλέμμα των οικείων μας, η ανάγκη να αναγνωρίζεται η αξία
μας και να λαμβάνουμε αποδοχή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Όλοι
κρυβόμαστε πίσω από τα προβλήματα μας και «βαριόμαστε» να αλλάξουμε. Υπάρχει
ένας φαύλος κύκλος δικαιολογιών και μεταφοράς ευθυνών στον… άλλον, αλλά
δυστυχώς με αυτόν τον τρόπο επιλέγουμε ουσιαστικά την απομόνωση και την απομάκρυνση
και κανείς δεν κάνει την αρχή της επαφής υπό τον φόβο της αλλαγής και της
έκθεσης του εαυτού μας. Ένας μεγάλος εγωισμός συνήθως κρύβει φόβο να δείξουμε
τις ευάλωτες πλευρές μας. Ταυτόχρονα όμως είναι και μία αδιαμφισβήτητη απόδειξη
ότι έχουμε πολλές ευάλωτες πλευρές. Αυτές, όμως εκλείπουν μόνο όταν
εξασκούμαστε και εξοικειωνόμαστε με αυτό που φοβόμαστε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
συναισθηματική διάθεση αυξάνει σταδιακά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Όταν
η συναισθηματική μας διάθεση είναι μέτρια, για λόγους βιολογικούς, η
συγκέντρωση της προσοχής μας είναι πιο δύσκολη. Το να προσπαθήσουμε, για
παράδειγμα, να διαβάσουμε σε μία τέτοια στιγμή ένα βιβλίο, το οποίο απαιτεί
μεγαλύτερη συγκέντρωση, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Έτσι συνήθως κάνουμε την
«λάθος» επιλογή δηλαδή προτιμάμε την αλληλεπίδραση με μία οθόνη, η οποία όμως
δεν «παράγει» κανένα χημικό της καλής διάθεσης. Το μυαλό όμως δε ξεγελιέται,
αντιλαμβάνεται ότι δεν αλληλεπιδρούμε πραγματικά, καθώς γνωρίζει ότι απλά
κοιτάμε μία οθόνη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Πολλοί
άνθρωποι μπορεί λόγω μέτριας διάθεσης να αποφεύγουν να βρεθούν με οικεία
πρόσωπα νιώθοντας ότι μπορεί να ακούσουν προβλήματα άλλων και να δαπανήσουν
«αρκετή ενέργεια» που πιστεύουν ότι δε διαθέτουν. Οι άνθρωποι που διατηρούν μία
σταθερά καλή διάθεση όμως, προσπαθούν να κάνουν τους οικείους τους να γελάσουν,
ώστε να «επωφεληθούν» από την ευχάριστη ατμόσφαιρα, που οι ίδιοι δημιουργούν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ακόμη
και το γέλιο των άλλων συμβολίζει την αναγνώριση και την αποδοχή του εαυτού μας
από τους άλλους, κάτι που είναι βασική μας ανάγκη, και βοηθά στο να «παραχθούν»
τα φυσικά αντικαταθλιπτικά του μυαλού. Ο Αμερικανός συγγραφέας Μαρκ Τουαίην,
φαίνεται να είχε συνειδητοποιήσει το γεγονός αυτό λέγοντας, «ο καλύτερος τρόπος
να δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου είναι να δίνεις κουράγιο στους άλλους». Μόνο
όταν επιτύχουμε ένα επίπεδο καλής διάθεσης, μπορούμε να δοκιμάσουμε κάτι που
απαιτεί πιο «ισχυρή» καλή διάθεση και περισσότερη συγκέντρωση, όπως το διάβασμα
ενός βιβλίου ή ένα ενδιαφέρον που απαιτεί περισσότερη ενέργεια όπως η άθληση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
καλή διάθεση είναι μέσα σου και είναι επιλογή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ακόμη
και η καλή διάθεση έχει επίπεδα και μοιάζει περισσότερο με σκαλοπάτια που
ανεβαίνουμε σταδιακά. Χρειάζεται κάποιες φορές με τη λογική να ωθήσουμε τον
εαυτό μας, ίσως και να τον πιέσουμε, να ανέβει ένα σκαλοπάτι το οποίο μπορεί να
μην έχει τη διάθεση να το κάνει. Μόλις όμως ανεβούμε ένα, αποκτούμε τη δύναμη
για ακόμη ένα ψηλότερο σκαλοπάτι. Έτσι, σύντομα, αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι
…η διάθεση μας είναι σαν μία σκάλα η οποία μπορεί να φτάσει πραγματικά πολύ
ψηλά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Είναι
ακριβώς αυτό που εννοούσε ο Πυθαγόρας, έχοντας κατανοήσει τον τρόπο που
φιλτράρει το μυαλό τα εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά και τον τρόπο που η λογική
μπορεί να μας κινητοποιήσει να αναζητήσουμε πράγματα που θα μας δημιουργήσουν
θετικά συναισθήματα, λέγοντας, «Μην ψάχνεις την ευτυχία είναι πάντα μέσα σου».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Και
όταν ο Γάλλος φιλόσοφος Michel de Montaigne έλεγε ότι, «Η αδιαμφισβήτητη
απόδειξη σοφίας είναι η συνεχώς καλή διάθεση», εννοούσε ότι όταν ξέρουμε αυτό
που πάντοτε συμβαίνει, ότι κάθε εξωτερικό ερέθισμα αγγίζει συναισθηματικά, κάτι
που υπάρχει ήδη στο μυαλό μας, τότε μπορούμε με τη σκέψη μας να το αγνοήσουμε ή
να επιλέξουμε να του δώσουμε την σημασία που του αναλογεί, τίποτα περισσότερο
και τίποτα λιγότερο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Νικόλαος
Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Περιοδικο
Hellenic Nexus Ιουνιος 2017<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-57848385979634948482019-08-11T19:00:00.000+03:002019-08-11T19:00:01.053+03:00Κανείς να μη μένει εκεί που δεν τον θέλουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-pU7jc79mT1I/XUGZArytJjI/AAAAAAAAUhQ/13BOBigoU80CFW7sL2VEbvPttWJ9nv0hwCLcBGAs/s1600/3443422332355656%2B%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="487" data-original-width="820" height="380" src="https://1.bp.blogspot.com/-pU7jc79mT1I/XUGZArytJjI/AAAAAAAAUhQ/13BOBigoU80CFW7sL2VEbvPttWJ9nv0hwCLcBGAs/s640/3443422332355656%2B%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δεν
υπάρχει νομίζω άνθρωπος που να μη θέλει να ζει και να χαίρεται μέσα σε καλές
σχέσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Σχέσεις
οικογενειακές, φιλίες, ερωτικούς δεσμούς, συνεργασίες, συνοδοιπορίες και όλων
των ειδών τα πάρε δώσε. Δεν αρκεί όμως να οδηγείς εσύ προσεχτικά και σωστά το
αμάξι σου για να φτάσεις στον προορισμό σου, πρέπει να μη σου έρθει ο άλλος
κόντρα καταπάνω σου από την απέναντι λωρίδα του δρόμου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κάποιοι
στο πίσω μέρος του κεφαλιού σκέφτονται: Καλύτερα χωρίς σχέση παρά με κακή
σχέση. Και άλλοι σκέφτονται: Καλύτερα σε κακή σχέση παρά χωρίς σχέση…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Υπάρχει
όμως μια ακλόνητη, ισχυρή αντίσταση της ψυχοπνευματικής ισορροπίας σε ό,τι
αποφασίζουμε για τη ζωή μας: η μοναξιά αρνείται σθεναρά να γιατρευτεί μέσα σε
κακές σχέσεις. Αντιθέτως αυξάνεται, αρρωσταίνει χειρότερα. Επιπλέον σβήνει η
ελπίδα τού «ίσως αύριο»… Είσαι εγκλωβισμένος και αισθάνεσαι παράλυτος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Σχέση
δίχως επικοινωνία είναι η πιο σκληρή φυλακή. Οδηγεί και σε κάτι παραπέρα,
άσχημο, στενάχωρο και αγχογόνο: Σε υποβιβάζει στα ίδια τα μάτια σου, λιγοστεύει
και εξαφανίζει με τον καιρό την αυτοεκτίμηση. Δίχως αυτοεκτίμηση, δεν έχεις
αυτοπεποίθηση, και δίχως αυτοπεποίθηση καταντάς όλο και περισσότερο σκλάβος. Οι
άλλοι, χρησιμοποιούν τους σκλάβους τους, βολεύονται ευχαρίστως, αλλά δεν τους
σέβονται, δεν τους εκτιμούν, οι βολικοί δούλοι τούς εκνευρίζουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τα
παιδιά μας, ζώντας και μεγαλώνοντας μέσα σε τέτοια ασθενική, νοσηρή, δήθεν
υπερευαίσθητη ατμόσφαιρα, μας θυμώνουν που δεν τους χαρίζουμε σθένος και
τονωτικό παράδειγμα. Η δεδομένη ανασφάλεια τέτοιων γονεϊκών συμπεριφορών τούς
μεταγγίζει ανασφάλεια για τις δικές τους περιπέτειες στο μέλλον. Τα παιδιά
ζητούν από τους γονείς τους να τα στηρίζουν και να τα ξεφοβίζουν, να τα
εμπνέουν στο σημαντικό. Να καλλιεργούν όραμα που κάνει τη ζωή και τον αγώνα να
αξίζει, να ενθουσιάζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Για
τούτο και τα μικρά παιδιά εξελίσσονται σε έφηβους τόσο αυστηρούς με τους γονείς
τους, σκληρούς, επικριτικούς, απόλυτους και οργισμένους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κακά
τα ψέματα! Οι αγάπες αξιώνουν θαυμασμό. Και όταν λέμε θαυμασμό, δεν εννοούμε
κοινωνικές επιτυχίες ή καθαυτό πλούτη, αλλά το δέος που μας προξενούν οι
ελεύθερες ψυχές, οι τονωτικές, οι έντιμες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο
έντιμος ούτε εξαγοράζει ούτε εξαγοράζεται, δεν κολακεύεται ούτε κολακεύει. Έχει
λεβεντιά. Είναι ευαίσθητος απέναντι στο ερώτημα: «Με θέλουν εδώ ή δε με
θέλουν;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κανείς
να μη μένει εκεί όπου δεν τον θέλουν. Είναι μεγάλο ρεζιλίκι να κάνεις ότι δεν
το καταλαβαίνεις, να λες πως ψιχαλίζει όταν σε φτύνουν. Ούτε σε έρωτες, ούτε σε
γάμους, ούτε καν κοντά στα παιδιά του δεν επιτρέπεται να μένει κανείς όταν δεν
είναι ευπρόσδεκτος. Μόνο αν φύγει θα έχει ελπίδα να τον ξαναπροσεγγίσουν, να
τον καλέσουν να επιστρέψει, αν θέλει βέβαια ως τότε πάλι κι ο ίδιος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Οι
αποστάσεις σώζουν την υγεία και τη σχέση, επανεξετάζεις καταστάσεις και
μετανοείς, διορθώνεσαι και ξεσκαρτάρεις. Με τέτοια εσωτερική έμπρακτη εργασία
απομένει ατόφιο το αληθινό και πετιέται στα σκουπίδια το ψεύτικο. Αν μια σχέση
είναι ψεύτικη, ας πεταχτεί, είναι λύτρωση! Αν είναι αληθινή, θα μάθει να
διαχειρίζεται υγιώς την κατάστασή της. Ο καθαρός αέρας της απόστασης είναι διαυγής,
αναζωογονητικός και διαφωτιστικός. Είναι ανοησία να φοβόμαστε να ξεκολλήσουμε
από όποιον λέμε πως αγαπάμε. Τον πρώτο καιρό που αποχωριζόμαστε μια κίβδηλη
σχέση ή μια κίβδηλη συμπεριφορά, ο εθισμός της ανάγκης μάς κάνει να υποφέρουμε,
θέλουν χρόνο όλων των ειδών και ποιοτήτων οι αποτοξινώσεις. Έπειτα όμως από ένα
διάστημα, μόνο μια αλήθεια από εκείνη την κατάσταση επιζεί, οι ψευδοανάγκες και
τα ψευδοαισθήματα εξανεμίζονται. Συχνά τότε αναρωτιέσαι: Μα γιατί άργησα τόσο
να λυτρωθώ; Γιατί φοβόμουν να απομακρυνθώ από τη σκλαβιά μου; Όταν δε φαίνεσαι
σε βλέπουν καλύτερα, και όταν σιωπάς ακούγεσαι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
απόσταση που απαιτείται να πάρεις δε σημαίνει απουσία αγάπης, ούτε διακοπή
σχέσης, αντιθέτως. Όσοι όντως αγαπούν είναι πολύ ευαίσθητοι στο να μη
φορτώνονται, να μην πιέζουν, να μην ενοχλούν τους αγαπημένους. Η ανθρωπιά σου
και η ποιότητά σου εξαρτώνται εν πολλοίς από το τι κάνεις με τη μοναξιά σου.
Πώς τη ζεις, πώς τη διαχειρίζεσαι. Όταν δηλαδή χρειαστεί να την ακολουθήσεις,
όταν, μένοντας μόνος, διασώζεις τον αυτοσεβασμό σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
σχέση σου με τη μοναξιά καθορίζει την ποιότητα των σχέσεων με τους άλλους.
Εννοούμε με άλλους με τους οποίους δε «σκοτώνεις την ώρα σου», αλλά «ζεις την
ώρα σου». Δεν περνάς τον καιρό σου, αλλά τον γεμίζεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
ώρα μου! Ο καιρός μου! Τι ωραίες λέξεις, τι νόημα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τελικά
κακώς ονομάζουμε μοναξιά τη μοναξιά. Έτσι όπως το λέμε, η μοναξιά μοιάζει με
εσωτερική ερήμωση, με την ανυδρία τού έσω μη κόσμου, με το κενό. Με το αδειανό
μη σύμπαν και την άπνοια της πλήξης και της ανίας. Δεν είναι όμως! Είναι
απαραίτητο να διαχωρίζουμε μοναξιά από ερήμωση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
πρώτη είναι η αναγκαία προϋπόθεση κάθε αυτογνωσίας, κάθε γνώσης, κάθε
ανεξαρτησίας, κάθε ωρίμανσης, και εξέλιξης, και ενδυνάμωσης, κάθε κοινωνίας.
Μοναξιά είναι το σημείο συνάντησης με τον χαρακτήρα μας και με το θείο. Ο τόπος
του ραντεβού μας. Όλοι αξίζουμε τη μοναξιά, αξίζει να μένουν και μόνοι, διότι
εκεί πιέζει και παίρνει φόρα η φτέρνα του δρομέα. Μόνοι λοιπόν, για ένα
διάστημα, κάποιες ώρες της μέρας, αναγκαστικά της νύχτας, κάποιες μεγάλες
εποχές της ζωής, κάποιες ζωές. Εκεί εκκολάπτεται η μάθηση, η αφομοίωση, ο
απολογισμός και ο σχεδιασμός, η ενίσχυση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Απόσπασμα
από το βιβλίο «Σιωπάς για να ακούγεσαι» της Μάρως Βαμβουνάκη – εκδ. Ψυχογιός<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-22735171699435794672019-08-09T19:00:00.000+03:002019-08-09T19:00:07.487+03:00Η Αγάπη: Αυτό ακριβώς είναι το φάρμακο για τη μοναξιά!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-zoEaf4GdeM8/XUGYUZOXgvI/AAAAAAAAUhI/yUDo8XqdImQQwe2lET3Pv-Ty0XcdbEAqQCLcBGAs/s1600/343453445323345655678.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="600" height="404" src="https://1.bp.blogspot.com/-zoEaf4GdeM8/XUGYUZOXgvI/AAAAAAAAUhI/yUDo8XqdImQQwe2lET3Pv-Ty0XcdbEAqQCLcBGAs/s640/343453445323345655678.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ας
ξεκινήσουμε με μία λεξιλογική διάκριση : Αυτή ανάμεσα στις έννοιες της μοναξιάς
και της μοναχικότητας. Η μοναχικότητα αναφέρεται στο να είναι κανείς μόνος,
χωρίς συντροφιά, συνήθως με την θέληση του, επειδή επιλέγει να ζει μόνος του,
χωρίς παρέα, η τάση απομόνωσης από το κοινωνικό περιβάλλον…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Από
την άλλη η έννοια της μοναξιάς είναι περισσότερο αναφορική μιας εσωτερικής
κατάστασης. Είναι μία αίσθηση για το πως νοιώθουμε, πως βιώνουμε τον εσωτερικό
μας κόσμο. Γι αυτό και μπορεί να νιώθουμε μοναξιά ακόμα κι αν έχουμε σχέσεις (
φίλους, σύζυγο, παιδιά, συνεργάτες..).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
μοναξιά μας αποξενώνει. Γινόμαστε σιωπηλοί θεατές της ζωής μας και της ζωής των
άλλων, σκιές μιας καθημερινότητας που εξελίσσεται μέσα μας και δίπλα μας.
Μοναξιά έχει το πένθος, ο φόβος, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η απόρριψη, το
bullying. Μοναξιά επιφέρει η έλλειψη αγάπης και πάνω απ’ όλα η γονεϊκή
απόρριψη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τα
παιδιά, ακόμα και όταν γίνονται ενήλικες, ενήλικες που μεγάλωσαν χωρίς αγάπη
και αποδοχή από τους γονείς τους, βιώνουν ένα έντονο συναίσθημα μοναξιάς που
συνήθως καταφέρνουν να το ξεπεράσουν μόνο όταν αγαπήσουν και αγαπηθούν
πραγματικά σε κάποια φάση της ζωής τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αυτό
ακριβώς είναι το φάρμακο για τη μοναξιά : Η αγάπη! Tα υπόλοιπα, όπως χρήματα,
επαγγελματική καταξίωση, αναγνώριση, όλα, λειτουργούν ως παρηγορητική αγωγή.
Χρήσιμη πολύ και αυτή αλλά ανεπαρκής για να “γιατρευτούν” οι πληγές. Γιατί το
τραύμα της μοναξιάς είναι βαθύ, βαθαίνει μέσα στο χρόνο, ριζώνει στο παρελθόν,
αντιστέκεται γεμάτο αμφιβολία στο δώρο της αλλαγής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το
ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει και στους ανθρώπους που πενθούν. Αυτοί συναντούν τη
μοναξιά κατά τη διάρκεια της ζωής τους, συνήθως απότομα, απρόσκλητα, απρόσμενα.
Χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο, έναν άνθρωπο που έχεις μάθει να ζεις μαζί του,
να τον αγαπάς και να σε αγαπάει, η ζήση μας φτωχαίνει και σε μεγάλο βαθμό χάνει
το νόημα της- τουλάχιστον όπως το είχαμε γνωρίσει μέχρι τότε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Θέλει
χρόνο και υπομονή απ’ αυτόν που πενθεί ( και κατανόηση από το περιβάλλον του,
προκειμένου να κάνει υπομονή και να του δώσουν το χρόνο που χρειάζεται…) μέχρι
το τραύμα σιγά σιγά να επουλωθεί, μέχρι καινούρια νοήματα να διαμορφωθούν και
να τοποθετηθούν δίπλα στα παλαιότερα…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Γιάννης
Ξηντάρας<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-8373540066975477862019-08-07T19:00:00.000+03:002019-08-07T19:00:01.145+03:00Nα μη φοβάσαι τη μοναξιά, σου δίνει τα δικά της μαθήματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-V7BWHaYqcNw/XUGXZgqttpI/AAAAAAAAUg8/T8uhndTSX2wmsCO7sy4VyDM78DQSdS0VQCLcBGAs/s1600/5534565544443332433.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="900" height="424" src="https://1.bp.blogspot.com/-V7BWHaYqcNw/XUGXZgqttpI/AAAAAAAAUg8/T8uhndTSX2wmsCO7sy4VyDM78DQSdS0VQCLcBGAs/s640/5534565544443332433.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο
εαυτός σου είναι ο μόνος άνθρωπος που θα είναι για πάντα δίπλα σου. Είναι
εκείνος που σε κατοικεί και στεγάζει την ψυχή σου με όλες τις αδυναμίες σου,
αλλά παράλληλα κι εκείνος που σου δίνει δύναμη να τις υπερβείς, να τις
ξεπεράσεις και να τις κατακτήσεις με τον καλύτερο τρόπο. Ό,τι χρειάζεσαι αρχικά
είσαι εσύ. Ο καλός και πιστός εαυτός σου είναι εκείνος που θα σε οδηγήσει στην
ευτυχία και σε όσα επιθυμείς, αλλά μόνο εφόσον τα έχεις βρει πραγματικά μαζί
του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
μοναξιά είναι ο δάσκαλός σου. Θα σου μάθει πως να νικάς, αλλά και πως να
αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου κάθε φορά που χάνεις. Θα σου μάθει να εκτιμάς τα
μικρά, εκείνα τα πολύτιμα, που αξίζουν μια ολόκληρη ζωή. Θα σε διδάξει μέσα από
τα λάθη σου να σέβεσαι όσα έχεις στη ζωή σου και να τα προσέχεις όπως τους
αρμόζει γιατί μια μέρα, εκεί που δε θα το περιμένεις, θα κάνουν φτερά και θα
πετάξουν από την αγκαλιά σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Επιπλέον,
θα σου μάθει να ξεχωρίζεις ό,τι ξεχωρίζει από τη μάζα, εκείνο το διαφορετικό
που δεν ανήκει σε όσα μισείς. Θα μάθεις να έχεις υπομονή για το καλύτερο και να
μη βολεύεσαι στα αναλώσιμα. Θα μάθεις με τη βοήθεια της μοναξιάς να κρατάς
όσους πραγματικά ενδιαφέρονται και νοιάζονται για εσένα και θα διώξεις τις
βιτρίνες και τα θέατρα που βολεύονται μαζί σου. Θα μάθεις να κρατάς τους
αληθινούς και να διώχνεις τους ψεύτικους. Θα μάθεις να είσαι καθαρός και τίμιος
άνθρωπος, αν αφιερώσεις για λίγο τον εαυτό σου στο κύμα της μοναξιάς. Τότε θα
καταλάβεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Το
κυριότερο, θα μάθεις να σε σέβεσαι και να σε αγαπάς. Υπάρχει κάτι καλύτερο από
αυτό; Είναι καλό καμιά φορά να κοιτάμε τον εαυτό μας και τις προτιμήσεις μας.
Είναι καλό καμιά φορά να φροντίζεις και τον εαυτό σου, πίστεψέ το. Να το βοηθάς
να εξελιχθεί για να μη μένει στάσιμος. Να κάνεις όνειρα για το μέλλον και
σχέδια για ταξίδια. Να διαβάζεις βιβλία που έχουν να σου προσφέρουν. Να φροντίζεις
για την ομορφιά και την υγεία σου. Να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς με τον
καλύτερο δυνατό τρόπο γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, τότε ποιος θα το κάνει για
εσένα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Πρέπει
να αντιληφθείς πως η ζωή σου εξαρτάται από τα χρώματα που εσύ τη ζωγραφίζεις. Της
βάζεις μαύρο; Μαύρη θα είναι. Στο χέρι σου για να την ομορφύνεις και να την
κάνεις καλύτερη και πιο μαγική είναι ο ίδιος σου ο εαυτός και οι επιλογές σου.
Αν έχεις τον εαυτό σου στην καλύτερή του μορφή και την υγεία σου, μπορείς να
καταφέρεις τα πάντα και να σε οδηγήσεις παρέα με τους πιο σωστούς στόχους στην
κλίμακα της κορυφής και της επιτυχίας. Πρέπει να κάνεις περήφανο τον εαυτό σου,
δε νομίζεις;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο
άνθρωπος ο οποίος έχει αφεθεί για λίγο διάστημα στην μοναξιά και τα έχει βρει
με τον εαυτό του και τις επιθυμίες του, είναι ολοκληρωμένος. Είναι άνθρωπος με
ποιότητα και μέτρο που ξέρει τι θέλει και έχει δημιουργήσει αποκλειστικά το
δικό του μοναδικό χαρακτήρα με τις προσωπικές του απόψεις και τα ολοδικά του
θέλω που θα τον κάνουν συνεχώς, στην πορεία της ζωής του και ακόμη μέχρι το
τέλος του, καλύτερο άνθρωπο από ό,τι ήταν μέχρι χθες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">«Έχεις
τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.», έλεγε ο
Νίκος Καζαντζάκης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ευαγγελία
Μικέ<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-57374283846294159502019-08-05T19:00:00.000+03:002019-08-05T19:00:08.591+03:00Τι είναι η ενσυναίσθηση και πώς θα καταλάβεις αν την έχεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Lt1sa_9wFbQ/XUGWym97nbI/AAAAAAAAUg0/bPULm7IWwAsJ_-3jePs0zbm-Dt3Jmuz_gCLcBGAs/s1600/45645664564.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="738" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-Lt1sa_9wFbQ/XUGWym97nbI/AAAAAAAAUg0/bPULm7IWwAsJ_-3jePs0zbm-Dt3Jmuz_gCLcBGAs/s640/45645664564.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Όλα τα
χαρίσματα των ανθρώπων με ενσυναίσθηση και πώς θα καταλάβεις αν είσαι ένας απ’
αυτούς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Είσαι απ’
τους τύπους που πιάνουν την αύρα ενός χώρου με το που περνάνε το κατώφλι του;
Μπορείς σχεδόν πάντα και με ακρίβεια να καταλάβεις πότε σου λένε ψέματα και
έχεις έντονο προαίσθημα για καταστάσεις; Όσο spooky κι αν σου ακούγεται, απλά
είσαι μέσα στους ανθρώπους που έχουν έντονη ενσυναίσθηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Όσοι έχουν
ενσυναίσθηση είναι άτομα πιο εσωστρεφή και συναισθηματικά και επηρεάζονται πολύ
από την ενέργεια των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Η έννοια της
ενσυναίσθησης περιγράφει ουσιαστικά, σύμφωνα με τη σύγχρονη νευροψυχολογία, την
αινιγματική ικανότητά μας να μοιραζόμαστε από κοινού και να βιώνουμε σε πρώτο
πρόσωπο τα συναισθήματα ενός τρίτου προσώπου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Όπως αρκετά
πράγματα στη ζωή, έτσι και το να έχει κάποιος ενσυναίσθηση έχει θετικά και αρνητικά.
Είναι ενστικτώδεις και έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν τη διάθεση και την
ενέργεια όσων είναι κοντά τους, είναι καλοί ακροατές και ξέρουν από συμπόνια.
Το γεγονός, βέβαια, ότι είναι τόσο ευαίσθητοι καμιά φορά τους δυσκολεύει στο να
ξεχωρίσουν την ενέργεια των άλλων από τη δική τους και θα πρέπει να φροντίζουν
τον εαυτό τους, και όχι μόνο να ενδιαφέρονται για τους άλλους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Τα παρακάτω
γνωρίσματα είναι χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Έχεις
ανεπτυγμένο ένστικτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Σου
είναι εύκολο να καταλάβεις πότε κάποιος λέει ψέματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Η
ενέργεια των άλλων μπορεί να αλλάξει και τη δική σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Συχνά
έχεις προαισθήματα και σχεδόν πάντα βγαίνουν αληθινά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Μπορείς
να νιώσεις συχνά τον πόνο των άλλων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Θεωρείς
τον εαυτό σου εσωστρεφή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Θες να
είσαι κοντά στο νερό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Πιάνεις
τον εαυτό σου συχνά να κατακλύζεται από τα συναισθήματα των άλλων (καλά και
άσχημα).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Μπορεί
να σε κουράζει το να είσαι με πολύ κόσμο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Οι
άνθρωποι νιώθουν ότι μπορεί να απευθυνθούν σε σένα όταν έχουν κάποιο πρόβλημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Είσαι
πολύ ευαίσθητος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Σου
αρέσει να βρίσκεσαι στη φύση, γιατί σε αναζωογονεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Η
συντροφιά ορισμένων ανθρώπων μπορεί να σε αδειάσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Αρρωσταίνεις
σωματικά ή ψυχολογικά όταν βλέπεις δυσάρεστες ειδήσεις στην τηλεόραση ή σε
ταινίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Η διάθεση
σου αλλάζει ανάλογα με τον ποιον άνθρωπο έχεις δίπλα σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Έχεις το
ίδιο συναίσθημα για κάποιο πρόσωπο κάθε φορά που το συναντάς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Έχεις
μεγάλη καρδιά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Συνεχώς
αναζητάς απαντήσεις για όλα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Ξέρεις
ότι η ενέργειά σου μπορεί να αλλάξει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Αμφιταλαντεύεσαι
μεταξύ του να είσαι πολύ εκφραστικός και πολύ μοναχικός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Κάποιες
φορές πιάνεις τον εαυτό σου να βάζει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές
σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Εκτιμάς
τον χρόνο που περνάς μόνος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Είσαι
καλός ακροατής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Έχεις
θέματα με το στομάχι σου και χρόνια κούραση λόγω συναισθηματικού στρες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Ξέρεις
και καταλαβαίνεις πράγματα, χωρίς να χρειάζεσαι εξήγηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Είσαι
δημιουργικός τύπος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Αγαπάς
πολύ τα ζώα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Πάντα
θες να ξέρεις την αλήθεια και απεχθάνεσαι την εξαπάτηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Είσαι
ελεύθερο πνεύμα και συχνά ονειροπολείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Είσαι
επιρρεπής στην αλλαγή διάθεσης (ανάλογα με το περιβάλλον όπου βρίσκεσαι).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Είσαι
εντελώς ανοιχτόμυαλος και αποδέχεσαι όλους τους ανθρώπους και τρόπους ζωής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Δεν
παρατάς ένα πρόβλημα αν δεν βρεις μια ικανοποιητική λύση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">>Αντιλαμβάνεσαι
πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Cambria","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-theme-font: major-latin; mso-hansi-theme-font: major-latin;">Πωλίνα
Φράγκου<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-66723275054148958382019-08-03T19:00:00.000+03:002019-08-03T19:00:05.776+03:00 Όταν σ’ αδειάζουν ξανά και ξανά, μαθαίνεις να γεμίζεις μόνος σου την ψυχή σου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-rwUq367xU5s/XUGVsKuAXUI/AAAAAAAAUgo/pxJ9GPl-yI00zI_mu06EmSbL-8cuUAIWwCLcBGAs/s1600/34534533555343455.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="820" height="378" src="https://1.bp.blogspot.com/-rwUq367xU5s/XUGVsKuAXUI/AAAAAAAAUgo/pxJ9GPl-yI00zI_mu06EmSbL-8cuUAIWwCLcBGAs/s640/34534533555343455.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Έρχονται στιγμές στη ζωή σου που κάνεις τον απολογισμό σου.<br />
Έρχονται άνθρωποι στη ζωή σου που κάνεις τον απολογισμό σου.</div>
<div class="quads-location quads-ad1" id="quads-ad1" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; float: none; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; margin: 15px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-3981755916092096" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="6560870271" data-adsbygoogle-status="done" style="border: 0px; display: block; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><ins id="aswift_0_expand" style="background-color: transparent; border: none; display: inline-table; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 734px;"><ins id="aswift_0_anchor" style="background-color: transparent; border: none; display: block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 734px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="184" hspace="0" id="aswift_0" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_0" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; height: 184px; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 734px;" vspace="0" width="734"></iframe></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Έρχονται συναισθήματα για τα οποία πάλι κάνεις τον απολογισμό σου.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Καταλήγεις ξανά και ξανά στο ίδιο αποτέλεσμα.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Αλήθεια τι είναι ηθική ικανοποίηση; Γνωρίζεις;</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Είναι το να δίνεις σε κάποιον όλο σου το είναι χωρίς αντάλλαγμα ή με αντάλλαγμα;</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Πολλές φορές σου έχω μιλήσει για τους ανθρώπους. Είναι υποκείμενα που άθελα τους ζητούν αντάλλαγμα για το καθετί που σου προσφέρουν.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μα εγώ ήμουν ένας άνθρωπος που δεν σου ζήτησα το παραμικρό, παρά μόνο εκτίμηση για ότι έχεις λάβει. Μια εκτίμηση έστω και φθηνή των πραγμάτων που έχεις λάβει.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Και το ζητούσα γιατί ξεχώρισες από τους ανθρώπους που είχα στην ζωή μου.. Αυτούς που σε αδειάζουν χωρίς αφορμή.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μα τελικά δεν διέφερες. Με άδειαζες για να γεμίσει η ψυχή σου.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Με άδειαζες κάθε φορά που έπαιρνες αυτό που ήθελες.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Με άδειαζες όταν πια δεν είχες καμία υποχρέωση στο πρόσωπο μου.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Με άδειαζες όταν ήξερες πως όταν μου ζητήσεις κάτι θα το έχεις.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Με άδειαζες κάθε φορά που νόμιζες ότι ήσουν ολοκληρωμένος άνθρωπος ενώ παρέμενες μισός.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Παρέμενες μισός, γιατί ποτέ κανένας δεν συμπλήρωσε το παζλ που σου λείπει.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Αναρωτήθηκες ποτέ τους λόγους για τους οποίους σε ξεχώρισα; Αναρωτήθηκα πάντως τον λόγο που με άδειασες για χιλιοστή φορά.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Αλλά η ψυχή του ανθρώπου φίλε μου δεν είναι κουτί που μοιράζει συγχωροχάρτια. Έρχεται η στιγμή που βάζει τέλος.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τέλος σε κάθε πόνο. Σε κάθε αχαριστία σε κάθε αμέλεια.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι παιδική χαρά για να παίζεις όποτε εσύ θέλεις.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Η ψυχή του ανθρώπου χαρακτηρίζεται από ήθος και αξιοπρέπεια κάτι το οποίο ξεχνάς.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ξεχνάς ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ξεχνάς πως αυτόν που σκοτώνεις όταν σηκωθεί τότε θα καταλάβεις την αξία του.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τότε θα καταλάβεις πώς το λαβωμένο ξωτικό πλέον έχει γεμίσει την ψυχή του με ηρεμία.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Και όταν σηκωθεί δεν θα σε εκδικηθεί. Η εκδίκηση σχετίζεται με ανθρώπους που δεν έχουν επίγνωση της αξίας τους. Δεν χρειάζονται μοιρολόγια.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις στον άνθρωπο σου αυτά που σου έκανε. Δεν γίνεσαι καλύτερος αλλά χειρότερος από αυτόν.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξαναβρείς τον εαυτό σου. Να αναγνωρίσεις την αξία σου, την ηθική σου, τον αυτοσεβασμό σου και την αξιοπρέπεια σου.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Να γεμίσεις την ζωή σου μόνο με ανθρώπους που καταλαβαίνουν την αξία σου και δεν χρειάζεται να τους το αποδεικνύεις.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Να γεμίσεις την ψυχή σου με χρώμα. Μόνο τότε θα έχεις ηθική ικανοποίηση.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; color: #666699; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Στέλλα Σαλέπη</span></div>
</div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-34151031856890245212019-08-01T19:00:00.000+03:002019-08-01T19:00:07.885+03:00Η αλήθεια είναι πως έχω δύναμη, αλλά έχω κουραστεί…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-iF7q4mhEPmA/XUGVN4uVNLI/AAAAAAAAUgg/W73_aewBX3QSGOl2o2KUC-mCKnDGoYinQCLcBGAs/s1600/3443535454554665666666.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="848" data-original-width="1280" height="424" src="https://1.bp.blogspot.com/-iF7q4mhEPmA/XUGVN4uVNLI/AAAAAAAAUgg/W73_aewBX3QSGOl2o2KUC-mCKnDGoYinQCLcBGAs/s640/3443535454554665666666.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δύναμη
είναι να πιστεύεις στην αγάπη ακόμα και αν έχεις πληγωθεί. Είναι το να
σκουπίζεις τα δάκρυα σου ενώ κανείς δεν ξέρει ότι έκλαιγες. Δύναμη είναι να
αντιμετωπίζεις τους δαίμονες σου. Είναι το να κοιτάς κάποιον που μόνο σε
πλήγωσε και να τον συγχωρείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δύναμη
είναι να βοηθάς τους άλλους ακόμα και όταν δεν έχεις λύσει όλα τα δικά σου
θέματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Είναι
το να δαγκώνεις την γλώσσα σου όταν κάποιος είναι αγενής και να συνειδητοποιείς
ότι πρόκειται για μια αντανάκλαση του εαυτού του και όχι για δική σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Είναι
να συνεχίζεις να πιστεύεις σε κάτι που ξέρεις πως αξίζεις αλλά δεν το έχεις
αποκτήσει ακόμη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Δύναμη
είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου ακόμη και όταν όλοι σε αμφισβητούν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αλλά
η αλήθεια είναι πως έχω δύναμη αλλά επίσης έχω κουραστεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να πληγώνομαι κάθε φορά που αρχίζω να ελπίζω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να περιμένω το χειρότερο και να το βλέπω να πραγματοποιείται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να απογοητεύομαι και να κατηγορώ τον εαυτό μου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να μου λένε ότι πρέπει να αλλάξω και κάθε φορά να χάνω τον εαυτό μου
στην προσπάθεια μου να τους ευχαριστήσω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να υπέρ-αναλύω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να σκέφτομαι για ένα τέταρτο τι να γράψω σε ένα μήνυμα για να μην
παίρνω καν απάντηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί τόσο πολύ να τους ευχαριστώ όλους και να μην παίρνω τίποτα πίσω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να μην κοιμάμαι τα βράδια επειδή οι σκέψεις με κατακλύζουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να κουβαλώ αυτό το βάρος του παρελθόντος που με στοιχειώνει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να έχω δύναμη για όλους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί να βρίσκω λύσεις για προβλήματα που δεν είναι δικά μου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί τις εξηγήσεις που έρχονται πολύ αργά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Έχω
κουραστεί τους ανθρώπους που φεύγουν από την ζωή μου ενώ έκανα τόσα πολλά για
να τους κρατήσω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
αλήθεια είναι ότι νοιάζεσαι τόσο που πονάει. Γνωρίζεις τον πόνο σε επίπεδα που
οι άλλοι δεν θα μάθουν ποτέ. Γνωρίζεις την θλίψη και το σκοτάδι με τρόπους που
άλλοι δεν θα βιώσουν ποτέ. Πληγώνεσαι τόσο που ο πόνος ξεπερνά κάθε επίπεδο
σωματικού πόνου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Αλλά
από την άλλη πλευρά με τέτοια έντονα συναισθήματα μαθαίνεις να αγαπάς τόσο
βαθιά που σε γεμίζει ολοκληρωτικά. Παρά την θλίψη που δεν μπορείς να διώξεις θα
βιώσεις την ευτυχία με τρόπο διαφορετικό. Παρά τον πόνο που προκαλείται από
καταστάσεις που τελείωσαν θα κοιτάς μπροστά για μια νέα αρχή. Επειδή ξέρεις ότι
στο τέλος αξίζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Και
η αλήθεια είναι πως αν ρωτήσεις κάποιο άτομο που είναι έτσι τι θα διάλεγε, θα
σου έλεγε πως δεν θα άλλαζε τίποτα στον εαυτό του ακόμα και αν έχει κουραστεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Υπάρχει
κάτι σπάνιο στα άτομα που είναι με αυτόν τον τρόπο δυνατά. Είναι οι θεραπευτές
του κόσμου. Είναι το φως στο σκοτάδι των άλλων. Είναι η ελπίδα όταν όλοι την
έχουν χάσει και στο τέλος αγαπιούνται γι αυτό που πραγματικά είναι και όχι
επειδή άλλαξαν για κάποιον άλλον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Η
αλήθεια είναι πως ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένα ή πληγωμένα ή απογοητευμένα
είναι αυτά τα άτομα, το γεγονός πως δεν έχουν αλλάξει είναι αυτό που τους κάνει
διαφορετικούς. Ο πόνος αλλάζει τους περισσότερους ανθρώπους αλλά κάποιοι άλλοι
βλέπουν τον πόνο ως απλώς το άλλο άκρο του φάσματος στο οποίο βρίσκεται η αγάπη
και επιλέγουν να συνεχίσουν στο ίδιο μονοπάτι με ψηλά το κεφάλι τους.<o:p></o:p></span></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/i-alitheia-einai-pos-echo-dynami-alla-echo-koyrastei/" target="_blank">https://www.awakengr.com/i-alitheia-einai-pos-echo-dynami-alla-echo-koyrastei/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-28154747638323022822019-07-21T19:00:00.000+03:002019-07-21T19:00:02.621+03:00Και πες πες, μάθαμε στο λίγο τελικά…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-d4nxmjNuzJE/XSdaEYz6HtI/AAAAAAAAUUc/dL1m7mncDokvM6kL0KngRZ8l_sxYCnW_QCLcBGAs/s1600/56434657564534323232222.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-d4nxmjNuzJE/XSdaEYz6HtI/AAAAAAAAUUc/dL1m7mncDokvM6kL0KngRZ8l_sxYCnW_QCLcBGAs/s640/56434657564534323232222.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και πες πες, μάθαμε
στο λίγο τελικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην αγαπάς πολύ, θα
πληγωθείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην εμπιστεύεσαι, θα
προδοθείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην πιστεύεις σε ότι
βλέπεις, κράτα μια πισινή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν υπάρχουν φιλίες,
μόνο δήθεν φίλοι που σου σκάβουν το λάκκο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν υπάρχουν αξίες,
ούτε ιδανικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μη μιλάς για ηθική,
δεν βλέπεις γύρω σου;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην πίνεις, θα
καταστραφείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην καπνίζεις, θα
πεθάνεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μη βγαίνεις βόλτα,
κράτα τα λεφτά σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μη γυρνάς αργά, τι θα
πει ο κόσμος;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και πες πες, μάθαμε
στα λίγα τελικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάθαμε να αγαπάμε
λιγότερο, από φόβο μην πληγωθούμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάθαμε να μην κάνουμε
όνειρα, από φόβο μήπως δε βγουν αληθινά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάθαμε να μη
δινόμαστε, από φόβο μήπως μας εκμεταλλευτούν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάθαμε να δουλεύουμε
περισσότερο και να αμοιβόμαστε με ψίχουλα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάθαμε να μη βάζουμε
στόχους, από φόβο μην αποτύχουμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και πες πες, μάθαμε
στο λίγο τελικά….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγο αναπνέουμε, με
ανάσες που δεν φτάνουν στα πνευμόνια μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγο στεκόμαστε στα
πόδια μας, γιατί τρέμουν από κούραση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγο βλεπόμαστε με
τους ανθρώπους μας και ο χρόνος μας όλο και λιγοστεύει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγο αγαπάμε και πιο
λίγο αγαπιόμαστε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγο γελάμε, λίγο
γλεντάμε, λίγο τραγουδάμε κι αυτό από συνήθεια!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και πες πες, τα
καταφέραμε τελικά…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταφέραμε να
σωπαίνουμε, ενώ θέλουμε να φωνάξουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταφέραμε να μένουμε,
ενώ όλα φωνάζουν να φύγουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταφέραμε να
αντέχουμε, χωρίς να’χουμε το δικαίωμα να λυγίσουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταφέραμε να μας
αρκεί το λίγο, ενώ το πολύ επιθυμούσαμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταφέραμε να
πεθαίνουμε, ενώ θέλαμε να ζήσουμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και τώρα που
καταφέραμε να κρύβουμε καλά αυτό που νιώθουμε, τώρα που μπορέσαμε να είμαστε
άψυχες μαριονέτες σε μια κακή παράσταση, τώρα που η επιθυμία κρύφτηκε πίσω από
δειλές σιωπές, τώρα μωρέ ας ζήσουμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ας ζήσουμε να μας
θυμόμαστε….<o:p></o:p></span></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/kai-pes-pes-mathame-sto-ligo-telika/" target="_blank">https://www.awakengr.com/kai-pes-pes-mathame-sto-ligo-telika/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-34664142141433661152019-07-19T19:00:00.000+03:002019-07-19T19:00:14.455+03:00Αν θέλεις να αδυνατίσεις, κοίτα μέσα σου!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-DvnkNAvDfcg/XSdYw2kE3GI/AAAAAAAAUUM/esUIkcPJ_XEGZ2Ao9LIhIex861pACz7MgCLcBGAs/s1600/thelis-na-adynatisis-kita-mesa-sou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="625" data-original-width="1000" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-DvnkNAvDfcg/XSdYw2kE3GI/AAAAAAAAUUM/esUIkcPJ_XEGZ2Ao9LIhIex861pACz7MgCLcBGAs/s640/thelis-na-adynatisis-kita-mesa-sou.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί δεν μπορώ να
σταματήσω να τρώω; Αλλά δεν είναι αυτό το ερώτημα υπάρχει κάτι άλλο πίσω από
αυτό. Μοιάζει γελοίο….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span><span style="font-size: 12pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όχι, μην το κρίνεις.
Αν το λες γελοίο, το έχεις ήδη κατακρίνει και ίσως αυτό να αποτελεί μέρος του
προβλήματος. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να φύγεις από ένα πρόβλημα. Μην δίνεις
άσχημο όνομα στα πράγματα προσπάθησε να τα καταλάβεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν τρώει πιο πολύ ένας
άνθρωπος, αποτελεί σύμπτωμα αυτό κάποιου υπόγειου ρεύματος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το φαγητό αποτελεί
πάντοτε ένα υποκατάστατο της αγάπης. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν, που κατά
κάποιο τρόπο χάνουν τη ζωή της αγάπης, αρχίζουν να τρώνε περισσότερο πρόκειται
για υποκατάστατο της αγάπης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όταν γεννιέται το
παιδί, η πρώτη του αγάπη και η πρώτη του τροφή είναι το ίδιο πράγμα: η μητέρα.
Υπάρχει λοιπόν ένας βαθύς συσχετισμός μεταξύ τροφής και αγάπης για την
ακρίβεια, το φαγητό έρχεται πρώτο και μετά ακολουθεί η αγάπη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πρώτα τρώει το παιδί
τη μητέρα κι έπειτα σιγά-σιγά συνειδητοποιεί ότι η μητέρα δεν είναι μόνο φαγητό
ότι το αγαπάει κιόλας. Για να συμβεί όμως αυτό είναι φυσικά απαραίτητη κάποια
ανάπτυξη. Την πρώτη μέρα το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει την αγάπη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταλαβαίνει τη γλώσσα
της τροφής, τη φυσική πρωτόγονη γλώσσα όλων των ζώων. Το παιδί γεννιέται
πεινασμένο, χρειάζεται αμέσως η τροφή. Την αγάπη δεν θα την χρειαστεί μέχρι
αρκετά αργότερα δεν είναι τόσο επείγουσα η ανάγκη. Μπορεί να ζήσει κανείς όλη
του τη ζωή χωρίς αγάπη, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τροφή αυτό είναι το
πρόβλημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι λοιπόν το παιδί
αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη σχέση μεταξύ φαγητού και αγάπης. Σιγά-σιγά,
αισθάνεται επίσης ότι όποτε δείχνει μεγάλη αγάπη η μητέρα, του δίνει το στήθος
της με διαφορετικό τρόπο. Όταν δεν έχει μεγάλη αγάπη, αλλά είναι θυμωμένη,
λυπημένη, δίνει το στήθος της πολύ απρόθυμα ή δεν το δίνει καθόλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι αντιλαμβάνεται το
παιδί ότι όποτε δείχνει αγάπη η μητέρα, όποτε είναι διαθέσιμο το φαγητό, είναι
διαθέσιμη και η αγάπη. Όποτε δεν είναι διαθέσιμο το φαγητό, το παιδί αισθάνεται
ότι δεν είναι διαθέσιμη η αγάπη και το αντίστροφο. Βρίσκεται στο ασυνείδητο
αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κάπου σου λείπει η ζωή
με αγάπη κι έτσι τρως περισσότερο πρόκειται για υποκατάστατο. Γεμίζεις συνεχώς
τον εαυτό σου με φαγητό και δεν αφήνεις καθόλου χώρο μέσα σου. Δεν υπάρχει
λοιπόν θέμα αγάπης, γιατί δεν απομένει καθόλου χώρος. Και με το φαγητό τα
πράγματα είναι απλά, γιατί το φαγητό είναι νεκρό. Μπορείς να συνεχίσεις να τρως
όσο θέλεις το φαγητό δεν μπορεί να πει όχι. Αν σταματήσεις να τρως, το φαγητό
δεν μπορεί να πει ότι το προσβάλεις. Παραμένει ο αφέντης κανείς με το φαγητό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην αγάπη όμως δεν
είσαι πια ο αφέντης. Μπαίνει στη ζωή σου και μια άλλη ύπαρξη, μπαίνει στη ζωή
σου μια εξάρτηση. Δεν είσαι πια ανεξάρτητος και εκεί βρίσκεται ο φόβος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το εγώ θέλει να είναι
ανεξάρτητο και το εγώ δεν θα σου επιτρέψει να αγαπάς θα σου επιτρέπει μόνο να
τρως πιο πολύ. Αν θέλεις να αγαπάς, τότε πρέπει να αφήσεις το εγώ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν είναι θέμα φαγητού
το φαγητό αποτελεί απλώς το σύμπτωμα. Δεν θα πω λοιπόν τίποτε για το φαγητό,
για δίαιτες ή για κάτι που πρέπει να κάνεις. Γιατί αυτό δεν θα σε βοηθήσει, δεν
θα επιτύχεις. Μπορείς να δοκιμάσεις χίλιους τρόπους δεν θα σε βοηθήσει αυτό.
Αντίθετα, θα σου πω να ξεχάσεις το φαγητό, να συνεχίσεις να τρως όσο θέλεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ξεκίνα μια ζωή με
αγάπη, ερωτεύσου, βρες κάποιον που να μπορείς να τον αγαπήσεις και θα δεις
αμέσως ότι δεν τρως τόσο πολύ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το έχεις παρατηρήσει;
Αν είσαι ευχαριστημένος, δεν τρως πάρα πολύ. Αν είσαι λυπημένος, τρως πάρα
πολύ. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι, όταν είναι ευχαριστημένοι, τρώνε πάρα πολύ,
αλλά αυτό είναι σκέτη ανοησία. Ο ευχαριστημένος άνθρωπος αισθάνεται τόσο
ικανοποιημένος που δεν αισθάνεται να έχει χώρο μέσα του. Ο δυστυχισμένος
άνθρωπος ρίχνει συνεχώς μέσα του φαγητό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν
καθόλου με το φαγητό… Κι εσύ συνέχισε έτσι όπως είσαι, βρες όμως κάποιον
αγαπημένο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Osho, Above All, Don</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">΄</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">t Wobble, </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ομιλία</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> #12<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-12488232047195204312019-07-17T19:00:00.000+03:002019-07-17T19:00:10.207+03:00Αν κάτι έκανε τον κύκλο του, άφησε το να φύγει…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-tS2h6Wsy854/XSdZPjobYZI/AAAAAAAAUUU/IonpWQ7I3Z0pOaYbk-TRWxUBgF4_v3dPQCLcBGAs/s1600/78.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="374" data-original-width="600" height="398" src="https://1.bp.blogspot.com/-tS2h6Wsy854/XSdZPjobYZI/AAAAAAAAUUU/IonpWQ7I3Z0pOaYbk-TRWxUBgF4_v3dPQCLcBGAs/s640/78.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πάντα πρέπει να
ξέρουμε πότε κάποιο στάδιο φτάνει στο τέλος του. Αν επιμείνουμε να παραμείνουμε
εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα χάσουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων
σταδίων, τα οποία πρέπει να ζήσουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να κλείνουμε κύκλους,
πόρτες, να γυρίζουμε σελίδα, να ολοκληρώνουμε κεφάλαια – δεν έχει σημασία πώς
το λέμε, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε στο παρελθόν τις στιγμές της
ζωής μας που πέρασαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Χάσατε τη δουλειά σας;
Τελείωσε μια σχέση; Φύγατε απ’ το σπίτι των γονιών σας; Φύγατε στο εξωτερικό; Η
φιλία που καλλιεργούσατε τόσο καιρό εξαφανίστηκε χωρίς εξηγήσεις;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μπορείτε να περάσετε
πολύ καιρό απορώντας γιατί συνέβη αυτό. Μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας ότι
δεν θα κάνετε ούτε ένα βήμα πριν κατανοήσετε τις αιτίες που έκαναν ξαφνικά
σκόνη κάποια πράγματα που ήταν τόσο σημαντικά και σταθερά στη ζωή σας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτή η στάση όμως θα
αποδειχτεί πολύ ψυχοφθόρα για όλους: Οι γονείς σας, ο άντρας ή η γυναίκα σας,
οι φίλοι σας, τα παιδιά σας, η αδερφή σας, όλοι θα ολοκληρώνουν κεφάλαια, θα
γυρίζουν σελίδα, θα προχωρούν και όλοι θα στεναχωριούνται επειδή εσείς
βρίσκεστε σε τέλμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κανείς δεν μπορεί να
βρίσκεται ταυτόχρονα στο παρόν κ στο παρελθόν, ούτε καν όταν προσπαθούμε να
κατανοήσουμε αυτά που μας συμβαίνουν. Αυτά που πέρασαν, δεν θα ξαναγυρίσουν:
Δεν μπορούμε να μείνουμε για πάντα παιδιά, όψιμοι έφηβοι, γιοι που νιώθουν
ενοχές ή μνησικακία για τους γονείς τους, εραστές που ζουν μέρα και νύχτα ένα
δεσμό με κάποιον που έχει πια φύγει και δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να
επιστρέψει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι καταστάσεις περνούν
και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις αφήσουμε πράγματι να
φύγουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γι’ αυτό είναι τόσο
σημαντικό (όσο επίπονο κι αν είναι) να καταστρέφουμε αναμνηστικά, να
μετακομίζουμε, να δίνουμε πράγματα σε ορφανοτροφεία, να πουλάμε ή να χαρίζουμε
τα βιβλία που έχουμε. Τα πάντα στον ορατό κόσμο είναι εκδήλωση του αοράτου,
όσων συμβαίνουν στην καρδιά μας – και καταστρέφοντας ορισμένες αναμνήσεις,
σημαίνει και ότι δημιουργούμε χώρο για να πάρουν τη θέση τους άλλες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αποδεσμευτείτε από τα
πράγματα. Αφήστε τα να φύγουν. Απαγκιστρωθείτε. Κανείς δεν παίζει με σημαδεμένη
τράπουλα στη ζωή, έτσι λοιπόν μερικές φορές κερδίζουμε και μερικές χάνουμε. Μην
ελπίζετε να σας δώσουν κάτι πίσω, να αναγνωρίσουν τις προσπάθειες σας, να
ανακαλύψουν τη μεγαλοφυϊα σας, να κατανοήσουν την αγάπη σας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σταματήστε να ανοίγετε
την τηλεόραση των συναισθημάτων σας και να βλέπετε συνέχεια την ίδια εκπομπή
που σας δείχνει πόσο έχετε υποφέρει από μια απώλεια: Αυτό απλώς σας
δηλητηριάζει, τίποτα άλλο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν υπάρχει τίποτα πιο
επικίνδυνο από το να μην αποδεχόμαστε ερωτικούς χωρισμούς, υποσχέσεις για
δουλειά που δεν έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία εκκίνησης, αποφάσεις που
αναβάλλονται συνεχώς στο όνομα της “ιδανικής στιγμής”. Πριν αρχίσει ένα νέο
κεφάλαιο, πρέπει να ολοκληρωθεί το παλιό: Πείτε στον εαυτό σας ότι αυτό που
πέρασε δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θυμηθείτε ότι κάποτε
μπορούσατε να ζήσετε χωρίς αυτό το πράγμα ή αυτόν τον άνθρωπο – τίποτα δεν
είναι αναντικατάστατο, η συνήθεια δεν είναι ανάγκη. Μπορεί να μοιάζει προφανές,
μπορεί να είναι ακόμα κ δύσκολο, άλλα είναι πολύ σημαντικό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κλείνοντας κύκλους.
Όχι από υπεροψία, από αδυναμία ή από αλαζονεία, απλώς επειδή κάτι δεν είναι πια
μέρος της ζωής σας. Κλείστε την πόρτα, αλλάξτε δίσκο, καθαρίστε το σπίτι σας,
τινάξτε τη σκόνη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σταματήστε να είστε
αυτός που ήσασταν και μεταμορφωθείτε σ’ αυτόν που είστε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Paulo Coelho<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-749530404309235512019-07-15T19:00:00.000+03:002019-07-15T19:00:09.050+03:00Ο πολεμιστής του φωτός και η μάχη της ζωής…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-7njHkn4ShVo/XSdYQOCSYwI/AAAAAAAAUUE/VdNEeseXQjsV3BJ85NPP0K8kPEzGTFTmQCLcBGAs/s1600/paulo-coelho-o-polemistis-toy-fotos-kai-i-machi-tis-zois.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="492" data-original-width="687" height="456" src="https://1.bp.blogspot.com/-7njHkn4ShVo/XSdYQOCSYwI/AAAAAAAAUUE/VdNEeseXQjsV3BJ85NPP0K8kPEzGTFTmQCLcBGAs/s640/paulo-coelho-o-polemistis-toy-fotos-kai-i-machi-tis-zois.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ερχόμαστε από μια
σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια εξίσου σκοτεινή άβυσσο. Το ενδιάμεσο
φωτεινό διάστημα, μάθαμε να το ονομάζουμε ζωή. Όσο λοιπόν υπάρχουμε πάνω σε
αυτό το σύμπαν, οφείλουμε να είμαστε οι πολεμιστές του φωτός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Της Στεύης Τσούτση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διεκδικητές μιας
όμορφης ζωής, με όνειρα και θέλω εκπληρωμένα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι αν βουτηγμένοι στη
μαυρίλα μιας υποθηκευμένης καθημερινότητας ξεχνάμε τον προορισμό μας, ο Paulo
Coelho έρχεται με το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός να μας τον θυμίσει…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ο πολεμιστής του
φωτός έχει πάντα μια χαρακτηριστική λάμψη στα μάτια του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όλοι οι δρόμοι του
κόσμου οδηγούν στην καρδιά του πολεμιστή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτός βυθίζεται χωρίς
δισταγμό στο ποτάμι των παθών που κυλάει διασχίζοντας τη ζωή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο πολεμιστής γνωρίζει
πως είναι ελεύθερος να επιλέξει ότι επιθυμεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι αποφάσεις του
λαμβάνονται με θάρρος, νηφαλιότητα και καμιά φορά με δόση τρέλας. Δέχεται τα
πάθη του και τα ζει έντονα. Ξέρει πως δεν είναι απαραίτητο να παραιτηθεί από
τον ενθουσιασμό της κατάκτησης κι αυτή αποτελεί μέρος της ζωής και τη χαίρεται
μαζί με όλους όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δε χάνει όμως ποτέ από το βλέμμα του,
τα πράγματα που έχουν διάρκεια και τους στέρεους δεσμούς που δημιουργήθηκαν
μέσα στο χρόνο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένας πολεμιστής ξέρει να
ξεχωρίζει το παροδικό από το μόνιμο. Ο πολεμιστής του φωτός κάνει πάντα κάτι
έξω από τα συνηθισμένα. Μπορεί να χορέψει καταμεσής του δρόμου, να κοιτάξει
κατάματα έναν άγνωστο και να μιλήσει γι’ αγάπη στην πρώτη συνάντηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να υπερασπιστεί μια
ιδέα που μπορεί να φαίνεται γελοία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι πολεμιστές του
φωτός έχουν τη δυνατότητα να επιτρέψουν στον εαυτό τους παρόμοια πράγματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δε φοβάται να κλάψει
για παλιούς πόνους ούτε να χαρεί για καινούργιες ανακαλύψεις. Όταν νιώσει πως
έφτασε η στιγμή, αφήνει τα πάντα κατά μέρος για την περιπέτεια που ονειρεύτηκε
τόσο. Όταν καταλαβαίνει ότι βρίσκεται στα όρια της αντοχής του, εγκαταλείπει τη
μάχη, χωρίς να ενοχοποιεί τον εαυτό του που έκανε μερικές απρόσμενες τρέλες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένας πολεμιστής του
φωτός δεν περνά τις μέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν οι
άλλοι γι’ αυτόν…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είμαστε οι πολεμιστές
του φωτός. Μπορεί να νιώθουμε το σπαθί μας στομωμένο και την ασπίδα μας ριγμένη
από καιρό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μπορεί να είμαστε
απροστάτευτοι απέναντι σε πίκρες, αποτυχίες και προδοσίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αλλά ακόμη και με
γυμνά χέρια πρέπει να παλεύουμε. Να ριχνόμαστε με τα μούτρα στη μάχη για όσα
επιθυμούμε. Με επιμονή, υπομονή, πείσμα και θέληση. Γιατί η ζωή είναι μάχη. Κι
όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, δεν έχει πιθανότητα να κερδίσει τον
πόλεμο. Κι εμείς, όσο κι αν το ξεχνάμε, γεννηθήκαμε για να είμαστε νικητές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι διεκδικητές του
φωτός, οι εχθροί των σκοταδιών, οι νικητές της ζωής. Κυνηγάμε όνειρα. Όνειρα
δικά μας κι όχι των άλλων για μας. Και πιστεύουμε σε μια καλύτερη ζωή. Κι αν
δεν υπάρχει, με την πίστη μας τη δημιουργούμε. Άλλωστε ακατόρθωτο λέμε μόνο
ό,τι δεν επιθυμήσαμε αρκετά.<o:p></o:p></span></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/paulo-coelho-o-polemistis-toy-fotos-kai-i-machi-tis-zois/" target="_blank">https://www.awakengr.com/paulo-coelho-o-polemistis-toy-fotos-kai-i-machi-tis-zois/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-6906457445019130912019-07-13T19:00:00.000+03:002019-07-13T19:00:06.726+03:00Κοίταξα τους εσωτερικούς δαίμονες μου στα μάτια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-LH4dOcE9s1c/XSdXgZyqKaI/AAAAAAAAUT8/7HG1bpEGrCgVr-2rishFsrGh5TYcwpnKwCLcBGAs/s1600/koitaxa-toys-esoterikoys-daimones-moy-sta-matia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="364" src="https://1.bp.blogspot.com/-LH4dOcE9s1c/XSdXgZyqKaI/AAAAAAAAUT8/7HG1bpEGrCgVr-2rishFsrGh5TYcwpnKwCLcBGAs/s640/koitaxa-toys-esoterikoys-daimones-moy-sta-matia.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κοίταξα τους
εσωτερικούς δαίμονες μου στα μάτια και ανακάλυψα τι ήταν ο φόβος. Αυτός ο
παραλυτικός πόνος που προέρχεται από μέσα και παίρνει τον έλεγχο τόσο έντονα
που ακόμα και η αναπνοή φαίνεται δύσκολη. Αυτή η κατάσταση που σε κάνει να
νιώθεις πως τα πόδια σου είναι κολλημένα στο έδαφος και δεν μπορείς να
περπατήσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να θυμάστε πως είστε
πιο ευάλωτοι όταν γνωρίζετε τι φοβάστε. Ωστόσο, μέσα σε αυτή την αδυναμία,
μπορείτε επίσης να βρείτε την δύναμη σας επειδή ανακαλύπτετε αυτό που
πραγματικά θέλετε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γι αυτό κοίταξα τους
δαίμονες μου στα μάτια, για να αντιμετωπίσω τους φόβους μου με ψηλά το κεφάλι.
Ο στόχος ήταν να τα σταματήσω όλα αυτά, τον φόβο της αποτυχίας, της μοναξιάς,
της αβεβαιότητας και της απόρριψης. Αντιθέτως, ο στόχος είναι να μετατρέψουμε
όλα αυτά σε πυλώνες πάνω στους οποίους θα χτίσουμε τα ισχυρά θεμέλια για το
παρόν και το μέλλον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν συνάντησα ποτέ
κανέναν που να είναι απόλυτα σίγουρος για όλα όσα κάνει. Αντιθέτως, συνάντησα
όλων των ειδών ανθρώπων που απλώς προσποιούνται ότι είναι. Πάντα ζήλευα αυτούς
τους ανθρώπους επειδή είναι αυτοί που είχαν επιτυχίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κοίταξα τους δαίμονες
στα μάτια και γνώρισα τον εαυτό μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συνηθίζουμε να
αποφεύγουμε την πραγματικότητα και να υποκρινόμαστε ότι είμαστε δυνατοί.
Συνηθίζουμε επίσης να πιστεύουμε ότι το να κρύβουμε την πραγματικότητα πίσω από
ένα χαμόγελο θα εξοντώσει τα τέρατα που μας βασανίζουν στην καθημερινότητα μας.
Αλλά με αυτή την συμπεριφορά, προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τους φόβους μας
αντί να τους αντιμετωπίσουμε, καταλήγουμε να τους κάνουμε δυνατότερους. Αν
συνεχίσουμε έτσι, οι φόβοι μας δεν θα μας αφήσουν να προχωρήσουμε. Στο σκοτάδι,
οι δαίμονες μεγαλώνουν και ελέγχουν την ζωή μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ξέρω ότι δεν είμαι
τέλεια και ότι δεν μπορώ να τα κάνω όλα σωστά. Αλλά εξακολουθώ να προσπαθώ να
είμαι τέλεια. Ίσως εγώ είμαι αυτή που κάνει τους δαίμονες να εμφανίζονται
επειδή δεν γνωρίζω την διαφορά ανάμεσα στο να είσαι άνθρωπος και στο να είσαι
τέλειος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όταν κοίταξα τους
δαίμονες μου στα μάτια, γνώρισα τον εαυτό μου και συνειδητοποίησα τους
ενδοιασμούς μου. Έτσι ανακάλυψα ότι όλοι μας έχουμε τους ίδιους δαίμονες.
Επίσης ανακάλυψα πως ο φόβος της αβεβαιότητας, του να μην ελέγχεις τα πάντα
είναι ο μεγαλύτερος φόβος. Μετά από αυτό, αποφάσισα να σταματήσω να τρέφω τις
ανασφάλειες μου υπολογίζοντας κάθε κατάσταση που θα μπορούσε να πάει λάθος ή να
με κάνει να αποτύχω. Αποφάσισα να αναγεννηθώ από τις στάχτες και να πετάξω,
πιστεύοντας ότι μπορώ να κάνω κάτι καλό και ευχάριστο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κοίταξα τους δαίμονες
στα μάτια και αναγεννήθηκα από τις στάχτες μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι μπόρεσα να
κοιτάξω τους δαίμονες μου στα μάτια και να αναγεννηθώ από τις στάχτες. Από εκεί
και πέρα, εγώ έλεγχα όλα όσα ένιωθα. Τελικά αποδέχτηκα το ότι δεν μπορούσα να
έχω τον έλεγχο όσων συμβαίνουν γύρω μου. Έμαθα πως η ζωή είναι μια διαδοχή από
ανεξέλεγκτα και απρόβλεπτα γεγονότα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο φόβος συνήθως δεν
είναι τίποτα περισσότερο από την ερμηνεία που δίνετε σε αυτό που βιώνετε και
δεν μπορείτε να ελέγξετε. Αφού το μάθετε αυτό, θα είστε ζωντανοί. Θα αρχίσετε
να ζείτε ότι έχει η ζωή για σας και να απολαμβάνετε τα πάντα. Θα το κάνετε
χωρίς να αφήνετε προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες να θρέψουν τους εσωτερικούς
δαίμονες σας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ξέρω ότι δεν
χρειάζεται να είμαι τέλεια και να ζήσω μια παραμυθένια ζωή. Γνωρίζω επίσης ότι
δεν πρέπει να τα παρατήσω ή να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τους
φόβους ή τις αδυναμίες μου. Εν τέλει, έμαθα ότι μπορώ να είμαι ευτυχισμένη
παρόλο που δεν είμαι τέλεια.<o:p></o:p></span></div>
ΠΗΓΗ: <a href="https://www.awakengr.com/koitaxa-toys-esoterikoys-daimones-moy-sta-matia/" target="_blank">https://www.awakengr.com/koitaxa-toys-esoterikoys-daimones-moy-sta-matia/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-45112914286744464552019-07-11T19:00:00.000+03:002019-07-11T19:00:02.882+03:00Αν αγαπάς υποφέρεις. Αν δεν αγαπάς αρρωσταίνεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-MYkfWsAMakg/XRy-dT_eaeI/AAAAAAAAUTg/_9lRUDmEcJsLZV9N-dRk5L2LTFUD10HEQCLcBGAs/s1600/an-agapas-ypoferis-an-den-agapas-arrostenis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="374" data-original-width="598" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-MYkfWsAMakg/XRy-dT_eaeI/AAAAAAAAUTg/_9lRUDmEcJsLZV9N-dRk5L2LTFUD10HEQCLcBGAs/s640/an-agapas-ypoferis-an-den-agapas-arrostenis.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η φράση αυτή είναι μία
από τις πιο γνωστές του Σίγκμουντ Φρόιντ. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Για το
Ναρκισσισμό. Μια εισαγωγή» και τώρα τη βλέπουμε να κυκλοφορεί σε όλα τα
κοινωνικά δίκτυα. Πολλοί νομίζουν ότι αυτή η φράση είναι ρομαντική, αλλά η
αλήθεια είναι ότι είναι πολύ περισσότερο από αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Σίγκμουντ Φρόιντ και
η ψυχανάλυση, αμφισβητήθηκαν αμέτρητες φορές. Η πιο συχνή κριτική που τους
ασκείται είναι ότι είναι μη επιστημονικοί. Παρόλα αυτά, πολλές από τις θεωρίες
του Φρόιντ επηρέασαν όλες τις ανθρώπινες επιστήμες συμπεριλαμβανομένων «δύσκολων»
κλάδων όπως η ψυχιατρική.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε κάθε περίπτωση η
αλήθεια είναι ότι λίγοι αμφισβητούν την σημασία της αγάπης στην ανθρώπινη
εξέλιξη. Από τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο, υποφέρουμε από
μια έλλειψη. Την έλλειψη ενός άλλου ανθρώπου. Δεν υπάρχει περίπτωση να
επιβιώσουμε ή να μεγαλώσουμε αν αυτό το άλλο άτομο δεν είναι εκεί ώστε να το
κάνει να συμβεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτό με άλλα λόγια
σημαίνει ότι αν δεν υπάρχει έστω και μια ελάχιστη αγάπη στο ξεκίνημα της ζωής
μας, αυτό γίνεται αδύνατο. Κάποιος πρέπει να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μας,
αλλιώς θα πεθάνουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το ανθρώπινο ον είναι
για πάντα ένα ον που έχει ανάγκη. Ένα πλάσμα που του λείπει συνεχώς κάτι.
Κατοικεί σε ένα κενό που είναι αδύνατο να γεμίσει, ακόμα και όταν μερικές φορές
πιστεύουμε ότι δεν είναι. Αυτό γίνεται γιατί είμαστε για πάντα και συνεχώς
καταδικασμένοι σε μια απελπιστική μοναξιά. Όσο και να καταφέρνουμε να
αποκτήσουμε στενούς δεσμούς αγάπης, η πραγματικότητα είναι ότι γεννιόμαστε,
ζούμε και πεθαίνουμε ουσιαστικά μόνοι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν αγαπάς υποφέρεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην αγάπη, πολλές
μορφές πόνου έρχονται στο παιχνίδι που κυμαίνονται από το να αγαπιόμαστε και να
μην αγαπιόμαστε, στο να ανακαλύπτουμε ότι η αγάπη δεν λύνει τίποτα. Με τον έναν
ή τον άλλο τρόπο, δεν υπάρχει τρόπος να αγαπήσουμε χωρίς να υποφέρουμε. Γιατί
πρέπει να γίνεται έτσι; Γιατί η αγάπη δεν οδηγεί στην ευτυχία και μόνο σε
αυτήν; Δεν είναι ένας μαζοχιστικός τρόπος σκέψης;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο έρωτας είναι
εμμονικός, αλλά την ίδια στιγμή μας δίνει μια αίσθηση ζωντάνιας που είναι
δύσκολο να πετύχουμε μέσω άλλων εμπειριών. Αυτή η εμμονή της αγάπης είναι
απαίσια αλλά την ίδια στιγμή απολαυστική. Απεικονίζεται πολύ καλά στο «Ο έρωτας
στα χρόνια της χολέρας» όπου κάπου γράφει πως «τα συμπτώματα του έρωτα είναι
παρόμοια με εκείνα της χολέρας».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ναι. Το να
ερωτευόμαστε είναι πόνος με απόλαυση. Πόνος όταν δεν είστε κοντά στο άλλο άτομο
και νιώθετε σαν να πρόκειται να πεθάνετε όταν υποψιάζεστε ότι όλα μπορούν να
τελειώσουν. Γνωρίζοντας πως θα κάνατε τα πάντα για να είστε παρέα με αυτό το
άτομο που σας έκλεψε την καρδιά. Το συναίσθημα της αγάπης εναλλάσσεται με
εκείνο του φόβου πως θα χάσετε εκείνον που αγαπάτε. Ο ενθουσιασμός σμίγει με
τις ύπουλες αμφιβολίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όταν αυτή η ζωηρή φάση
του κολλήματος τελειώσει, βιώνετε ένα είδος μονομαχίας στην αρχή. «Κάτι» έφυγε,
«κάτι» δεν είναι όπως πριν. Ξέρετε ότι ακόμα αγαπάτε αυτό το άτομο, αλλά επίσης
ξέρετε ότι αυτή η αγάπη έχει όρια. Τότε πονάτε γιατί πρέπει να πείτε αντίο στην
ψευδαίσθηση αυτής της ρομαντικής και αιώνιας αγάπης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν δεν αγαπάς
αρρωσταίνεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όταν ένα άτομο έχει
δυσκολία στο να δημιουργήσει δεσμούς αγάπης με τους άλλους, τότε γίνεται πολύ
ευάλωτο, συναισθηματικά και διανοητικά. Η μυστικότητα, η υπερβολική απομόνωση,
η δυσκολία στην επικοινωνία με τους άλλους και η κατανόηση τι σκέφτεται ή
νιώθει ο άλλος, είναι σημάδια ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το άτομο
αρρωσταίνει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όλοι περνάμε από
στάδια που είμαστε διστακτικοί ή απρόθυμοι να επικοινωνήσουμε με άλλους ή
φάσεις όπου θέλουμε να είμαστε μόνοι μας. Αλλά όταν αυτό γίνεται ένα σχετικά
μόνιμο μοτίβο, τότε υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχει ένα δυνατό αίσθημα αποσύνδεσης
από τη ζωή και ροπής προς οτιδήποτε αντιπροσωπεύει το θάνατο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι σαν κάποιος να
έχει κουραστεί με τον εαυτό του. Αυτή η υπερβολική εστίαση στον εαυτό, αργά η
γρήγορα, θα καταλήξει σε άγχος και εμμονή. Επίσης θα καταλήξει σε μια πολύ
αντιπαραγωγική ζωή, με λίγο και μικρό νόημα. Ή φέρεται στους άλλους σαν να
είναι εργαλεία. Πράγματα που εξυπηρετούν τον σκοπό του. Υπό αυτή την κατάσταση
απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από την πιθανότητα να φτάσει εκεί όπου θέλουμε
όλοι: Στην εσωτερική ειρήνη και γαλήνη.<o:p></o:p></span></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/an-agapas-ypoferis-an-den-agapas-arrostenis/">https://www.awakengr.com/an-agapas-ypoferis-an-den-agapas-arrostenis/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-38782217688562104622019-07-09T19:00:00.000+03:002019-07-09T19:00:10.197+03:00Τα παραμύθια θεραπεύουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-IgwCJ8D87rw/XRy9qakvqBI/AAAAAAAAUTY/BMUcvUcZrPYnQ5rsXhTvA8vIkAwAjeuTwCLcBGAs/s1600/therapftika-paramithia-.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="800" height="382" src="https://1.bp.blogspot.com/-IgwCJ8D87rw/XRy9qakvqBI/AAAAAAAAUTY/BMUcvUcZrPYnQ5rsXhTvA8vIkAwAjeuTwCLcBGAs/s640/therapftika-paramithia-.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Τα παραμύθια είναι κάτι περισσότερο από αληθινά. Όχι επειδή
μας λένε πως οι δράκοι υπάρχουν, μα επειδή μας λένε πως οι δράκοι μπορούν να
νικηθούν…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το παραμύθι όπως το ακούσαμε όλοι από μαμά, γιαγιά, θεία,
δασκάλα δεν είναι μόνο μια φτιαχτή ιστορία που δημιουργήθηκε για σκοπούς
ψυχαγωγίας. Αποτελεί μια τεχνητά καμωμένη διήγηση που στόχο έχει τη μετάδοση
κάποιων μηνυμάτων, την καλλιέργεια στάσεων, την ανάπτυξη τρόπων σκέψης και την
οριοθέτηση συμπεριφορών.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το παραμύθι είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη του ανθρώπου να
εκφράσει με έναν λόγο συμβολικό τις επιθυμίες του, τους φόβους, τις ελπίδες, τα
πάθη, τα όνειρα, τα άγχη του για τη ζωή του. Είναι μια προσπάθεια να
διαπραγματευτεί όλα αυτά που τον απασχολούν και να τα μοιραστεί με την
κοινότητα. Βοηθάει τον άνθρωπο να ωριμάσει, να προετοιμαστεί για τις μικρές και
μεγάλες αλλαγές στη ζωή του, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να τον διασκεδάσει.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ανέκαθεν οι λαοί μετέδιδαν τους κανόνες, την ηθική και τις
αξίες της κοινωνίας τους με τη βοήθεια των παραμυθιών, τα οποία ήταν αρχικά μια
αφήγηση για μεγάλους (και μάλιστα για τη διασκέδαση των μεγάλων) και αργότερα,
ουσιαστικά κρατώντας το ίδιο περιεχόμενο, έγιναν διήγηση και ιστορία για
παιδιά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τα παραμύθια πάντα επηρέαζαν τους ανθρώπους. Εκτός, όμως από
τη θέση τους στα ήθη, τα έθιμα και στις μνήμες μικρών και μεγάλων, τα παραμύθια
έχουν σημαντική θέση και στη σύγχρονη ψυχοθεραπεία, η οποία τα χρησιμοποιεί με
εύστοχο τρόπο, προκειμένου να πετύχει μείωση των προβλημάτων μέσα σε λίγες
συνεδρίες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Και δεν είναι τυχαίο, τελικά, ότι το «παραμύθι» ετυμολογικά
προέρχεται από το ρήμα «παραμυθούμαι» που σημαίνει δίνω θάρρος, καταπραΰνω το
σωματικό ή ψυχικό πόνο κάποιου με λόγια ή με πράξεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ζωή σαν παραμύθι<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Και αν σου µιλώ µε παραµύθια και παραβολές είναι γιατί τα’
ακούς γλυκότερα, και η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί
είναι αµίλητη και προχωράει (Γιώργος Σεφέρης)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί αγαπάμε τα παραμύθια ακόμη και ως ενήλικες; Ένας λόγος
είναι ότι βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε ότι τα παραμύθια έχουν συνδέσεις με την
πραγματική ζωή. Συχνά μέσα σε παραμύθια αισθανόμαστε ότι υπάρχει σύγκρουση και
δυσκολία που πρέπει να ξεπεραστεί. Γνωρίζουμε ότι απαιτείται μεγαλείο από τον
ήρωα. Έτσι συμβαίνει και στη ζωή: είναι γεμάτη από ένταση που ζητάει επίλυση.
Υπάρχει σύγκρουση, πόνος, ταλαιπωρία, αδικία. Επίσης η ζωή είναι γεμάτη
εκπλήξεις. Έτσι και στα παραμύθια, η πλοκή περιλαμβάνει αγώνα, ήττα, αποτυχία.
Αφορά στην εκμάθηση της επιμονής μέσω της δοκιμασίας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στα παραμύθια υπάρχουν οι ξεκάθαροι καλοί, οι ξεκάθαρα
κακοί, ζώα με μαγικές ικανότητες, ραδιούργοι μάγοι, γίγαντες που τρώνε παιδιά,
μαγικά φυτά και μαντζούνια, άνθρωποι μεταμορφωμένοι σε τέρατα ή ζώα, δίνοντας
την ευκαιρία να ταυτιστεί κανείς ή να κάνει τις προβολές του σε διάφορους ήρωες
ή καταστάσεις. Μέσα από τα παραμύθια μπορούν να εξερευνηθούν και να έρθουν στην
επιφάνεια, εξαιρετικά τραυματικά γεγονότα, όπως για παράδειγμα στον «Κοντορεβυθούλη»
που το μικρό παιδί φέρνει τη λύτρωση γλιτώνοντας από το γίγαντα που έτρωγε
παιδιά, δίνοντας ξεκάθαρα στοιχεία παιδικής κακοποίησης ή στο παραμύθι «Χάνσελ
και Γκρέτελ» η σχέση των παιδιών με δυο κακοποιητικούς γονείς που αφήνουν τα
παιδιά τους μόνα στο δάσος ή ακόμη και η φιγούρα της «Κοκκινοσκουφίτσας» που
την κυνηγά ο κακός λύκος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Μέσα στον παραμυθένιο κόσμο που είναι γεμάτος με μεταφορικές
έννοιες, μπορεί κανείς να δώσει άλλο νόημα σε κάθε χαρακτήρα βιώνοντας
εξαιρετικά τραυματικές καταστάσεις, κρατώντας όμως μια ασφαλή συναισθηματική
απόσταση από το γεγονός αυτό. Δεν είναι τυχαίο που στα παραμύθια υπάρχουν τόσοι
κακοί. Το καλό και το κακό είναι σύμβολα που υπάρχουν μέσα μας και στον κόσμο
που ζούμε κι είναι ευκαιρία για ταύτιση, λήψη αποφάσεων κι εσωτερική εξέλιξη…
Τι κάνει έναν άνθρωπο να μεταλλαχθεί σε άκαρδο τέρας; Ίσως ο πόνος; Ποιος
μπορεί να τον μεταμορφώσει και πάλι σε άνθρωπο; Ένα φιλί ίσως κι η γαλήνη μαζί
με την επούλωση που φέρνει η αγάπη. Σε κάθε παραμυθένιο τέλος κυριαρχεί η αγάπη
κι ο στόχος είναι πάντα αυτός…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί τελικά, όσο σκληρό κι αν είναι το παραμύθι, δεν είναι
τυχαίο το ότι στο τέλος, οι ήρωες πάντα τα καταφέρνουν κι ότι κι αν γίνει όλοι
ξέρουμε πως… «Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Παιδί και Θεραπευτικό παραμύθι<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Όπως ξέρουμε όλοι, τα λόγια μας συνήθως δεν επαρκούν για να
καταφέρουμε αλλαγές στην συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων και ιδιαίτερα των
παιδιών. Όταν για παράδειγμα ένα παιδί δεν συμπεριφέρεται καλά, συνήθως με τις
υποδείξεις μας το προτρέπουμε να αλλάξει. Βλέπουμε διαφορά στη συμπεριφορά του;
Μάλλον όχι. Τα μικρά παιδιά που δαγκώνουν ή που τσακώνονται με άλλα παιδιά
ακούνε όλη την ώρα ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό. Το πρόβλημα είναι όμως
ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτό που τους λέμε κι έτσι είναι συνήθως άδικος
κόπος το να προσπαθούμε να τα πείσουμε με τα επιχειρήματά μας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αντίστοιχα, το παιδί που ζηλεύει το αδελφάκι του, ακούει ότι
δεν πρέπει να ζηλεύει, αλλά να αγαπάει το μωρό και ότι η μαμά αγαπάει και τα
δύο. Με πόσα επιχειρήματα προσπαθούμε επίσης να καθησυχάσουμε το φοβισμένο
παιδί, λέγοντας: «Δεν υπάρχει τίποτα για να φοβάσαι εδώ». Άλλες φορές πάλι,
μπορεί και να το μαλώσουμε, για να το καταφέρουμε να κάνει αυτό που θέλουμε,
νομίζοντας ότι θα το βοηθήσουμε να δυναμώσει, αλλά εις μάτην…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ακόμη, υπάρχουν πολλές καταστάσεις για τις οποίες δεν μπορεί
να μιλήσει ένα παιδί. Ίσως είναι οδυνηρές, ίσως ντρέπεται, ίσως νομίζει ότι δεν
πρόκειται να το καταλάβουμε έτσι και αλλιώς, όπως για παράδειγμα όταν το
κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά στο σχολείο ή όταν κακοποιείται.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πολύ σημαντικό είναι ότι σε ένα παραμύθι μπορούμε να
αφήσουμε τη δικαιοσύνη να νικήσει! Ό,τι βιώνει ένα παιδί στη φαντασία είναι
σχεδόν αληθινό! Μέσα στο παραμύθι μπορεί να εκδικηθεί τα κακά παιδιά,
απελευθερώνοντας τα τέρατα από το ντουλάπι για να τους κάνουν ό,τι θέλει. Αυτό
ανακουφίζει πολύ, και δημιουργεί χώρο για διαφορετική, εποικοδομητική
συμπεριφορά, καθώς στη φαντασία όλα επιτρέπονται!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι μπορεί ένα παιδί να ολοκληρώσει μόνο του το παραμύθι,
να σκεφτεί το ίδιο την κατάληξη, να φανταστεί τι θα του κάνουν τα τέρατα… Δεν
χρειάζεται πάντα να περιέχει έτοιμες συμβουλές ή λύσεις. Το παιδί ασυνείδητα
γνωρίζει τι ανάγκη έχει, τι είναι καλό για τον εαυτό του τη δεδομένη στιγμή και
ο εσωτερικός θεραπευτής που βρίσκεται μέσα του θα πάρει ό,τι χρειαστεί για να
κάνει τη δουλειά του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τι προσφέρουν τα θεραπευτικά παραμύθια<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το παραμύθι βοηθάει το παιδί να αποκτά πρόσβαση στη δική του
ανεκμετάλλευτη γνώση, στα δικά του ασυνείδητα υποστηρικτικά μέσα, ώστε να γίνει
η συμπεριφορά του πιο εποικοδομητική και αυτο-δυναμωτική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι θεραπευτικές ιστορίες προσφέρουν καινούρια δεδομένα,
καινούρια συναισθήματα και εμπειρίες. Μπορεί το παιδί έτσι να βιώνει μια
καινούρια πραγματικότητα, όπου υπάρχει κατανόηση και αναγνώριση για τα
συναισθήματά του και που είναι ασφαλής και ελκυστική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πολλές φορές ένα παραμύθι περιέχει τη θετική συμβουλή ότι το
παιδί ξέρει να βρει μόνο του τη λύση: «Το πανθηράκι ήταν τόσο έξυπνο, ώστε
βρήκε μια λύση».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Επίσης, τα παραμύθια είναι το μέσο αυτό που βοηθάει στο να
αναπτυχθεί η φαντασία του παιδιού και να βάλει χρώμα και ζωή σε αυτά που
ακούει. Το παραμύθι δεν περιορίζει, αλλά ενθαρρύνει τη δημιουργία εικόνων κι
ενός κόσμου που πολλές φορές ένα παιδί, όταν είναι συναισθηματικά πιεσμένο,
αναζητά να καταφύγει για να χαλαρώσει και να πάρει δυνάμεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, τα παραμύθια για το βάθος και το
αποτέλεσμά τους και δεν υπάρχει καλύτερο μέσο να μας μεταφέρει με ασφάλεια εκεί
που θέλουμε … όσο ένα ωραίο, ίσως τρομακτικό, μα σίγουρα χαλαρωτικό παραμύθι,
που ως στόχο έχει την εσωτερική κάθαρση του πρωταγωνιστή…<o:p></o:p></div>
ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/ta-paramythia-therapevoun/">https://www.awakengr.com/ta-paramythia-therapevoun/</a></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-38319646627772606702019-07-07T19:00:00.000+03:002019-07-07T19:00:03.578+03:00Ο μύθος των δυο λύκων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PzRtjIWvuAc/XRy6sXuwdNI/AAAAAAAAUTM/R6Ujo0OoJgsIoQ5wAe8_lXbtpOoeyEeIACLcBGAs/s1600/o-mythos-ton-tseroki-gia-toys-dyo-lykoys-i-tis-esoterikes-mas-dynameis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="608" data-original-width="1080" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-PzRtjIWvuAc/XRy6sXuwdNI/AAAAAAAAUTM/R6Ujo0OoJgsIoQ5wAe8_lXbtpOoeyEeIACLcBGAs/s640/o-mythos-ton-tseroki-gia-toys-dyo-lykoys-i-tis-esoterikes-mas-dynameis.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο θρύλος των Τσερόκι για τους δύο λύκους μιλά για μια συνεχή μάχη μεταξύ δύο δυνάμεων μέσα μας.</strong> Είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στη σκοτεινή πλευράς μας (μαύρος λύκος ) και στην φωτεινή και ευγενική πλευρά μας (λευκός λύκος). Αυτή η δυαδικότητα ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στη χαρά και την υπερηφάνεια, την ενοχή και την ταπεινοφροσύνη, καθορίζει πολλά από αυτά που είμαστε.</div>
<div class="quads-location quads-ad1" id="quads-ad1" style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; float: none; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; margin: 15px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-3981755916092096" data-ad-format="fluid" data-ad-layout="in-article" data-ad-slot="6560870271" data-adsbygoogle-status="done" style="border: 0px; display: block; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><ins id="aswift_0_expand" style="background-color: transparent; border: none; display: inline-table; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 734px;"><ins id="aswift_0_anchor" style="background-color: transparent; border: none; display: block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 734px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="184" hspace="0" id="aswift_0" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_0" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; height: 184px; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 734px;" vspace="0" width="734"></iframe></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ίσως έχετε ξανακούσει αυτή την ιστορία. Ενώ υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες για το αν είναι πραγματικά ένας θρύλος των Τσερόκι, υπάρχουν ορισμένες αναφορές που περιλαμβάνονται στην προφορική παράδοση των μικρών κοινωνικών ομάδων των νότιων Απάτσι.</div>
<div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; border: 0px; clear: none; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; height: auto; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 764.297px;">
<ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-3981755916092096" data-ad-format="auto" data-adsbygoogle-status="done" style="background-color: transparent; border: 0px; display: block; margin: auto; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><ins id="aswift_5_expand" style="background-color: transparent; border: none; display: inline-table; height: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 764px;"><ins id="aswift_5_anchor" style="background-color: transparent; border: none; display: block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 764px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="191" hspace="0" id="aswift_5" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_5" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; height: 191px; left: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 764px;" vspace="0" width="764"></iframe></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Διαβάστε λοιπόν την ιστορία – και μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή..</div>
<h3 style="backface-visibility: hidden; background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 1.2rem; line-height: 23.04px; margin: 10px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 764.297px;">
Ο μύθος των Τσερόκι για τους δύο λύκους: η σύγκρουση των εσωτερικών δυνάμεων</h3>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι Τσερόκι ήταν μία από τις λεγόμενες «Πέντε Πολιτισμένες Φυλές».</strong> Γνωστοί για τον πολιτιστικό πλούτο, τη γλώσσα και τις παραδόσεις τους, είναι αναμφισβήτητα ένας από τους ιθαγενείς πολιτισμούς που είχαν την μεγαλύτερη επίδραση στη δυτική κοινωνία. Γνωρίζουμε πολλές ιστορίες, τελετουργίες και τον μυστικισμό τους. Όλα αυτά έχουν συλλεχθεί σε ενδιαφέροντα βιβλία όπως το Cherokee Clans από τον καθηγητή Panther – Yates.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ως μέρος της τεράστιας κληρονομιάς τους, ο μύθος των Τσερόκι για τους δύο λύκους είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς.<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> Η ιστορία λέγεται ως ένα σοφό μάθημα από έναν παππού στον εγγονό του.</strong> Εξηγεί ότι μια τρομερή μάχη μεταξύ δύο λύκων εξαπολύεται καθημερινά μέσα στις καρδιές όλων των ανθρώπων.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αυτά τα δύο ζώα συμβολίζουν δύο αντίθετες δυνάμεις.</strong> Η μία είναι το κακό, λέει ο γέρος στον εγγονό του. Είναι ο θυμός. Είναι η ζήλια, η απληστία, η αλαζονεία, ακόμη και η θλίψη. Είναι το συναίσθημα της κατωτερότητας και του εγωισμού. Η άλλη δύναμη είναι η καλοσύνη, η χαρά, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η συμπόνια και φυσικά η γαλήνη.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Όταν ο νεαρός Τσερόκι ρώτησε τον παππού του ποιος λύκος κερδίζει τη μάχη <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">στις περισσότερες εκδοχές, εκείνος απαντά: αυτός που επιλέγεις να θρέψεις θα κερδίσει.</strong> Αλλά υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, ίσως πολύ πιο ενδιαφέρουσα.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Αυτή τη στιγμή ο παλιός Τσερόκι πολεμιστής λέει στον εγγονό του ότι και οι δύο πρέπει στην πραγματικότητα να κερδίσουν. Επειδή <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">η μάχη δεν είναι θέμα δύναμης, αλλά ισορροπίας.</strong> Πρέπει να θρέψουμε τους δύο λύκους γιατί τους χρειαζόμαστε και τους δύο. Πρέπει τους καθοδηγήσουμε και τους δύο στην σωστή πορεία.</div>
<h3 style="backface-visibility: hidden; background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 1.2rem; line-height: 23.04px; margin: 10px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 764.297px;">
Μην τρέφεις μόνο τον έναν λύκο: πρέπει να είναι παρόντες και οι δύο</h3>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε μια ρόδα. Μία πάνω, μία κάτω. Υπάρχουν στιγμές που απολαμβάνουμε την αμέτρητη χαρά και στιγμές που χωρίς να ξέρουμε το γιατί η δυστυχία, η θλίψη, ο θυμός και η απελπισία μας ρίχνουν κάτω.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Η ζωή μπορεί να είναι χαρούμενη ή θλιβερή, καλοκάγαθη ή βάναυση. Οι άνθρωποι πλέκουν περίπλοκες ιστορίες αγάπης και μίσους, γαλήνης και απώλειας. Γνωρίζουμε ότι μέσα μας <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">υπάρχουν πάντα δύο αντίπαλες δυνάμεις τις οποίες δεν είμαστε απόλυτα ικανοί να ελέγξουμε. Δίνουν σκληρές μάχες μέσα μας.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Αυτός ο μύθος των Τσερόκι για τους δύο λύκους εξηγεί ότι δεν πρέπει ο ένας να τρέφεται και ο άλλος να πεινά. Οι άνθρωποι ουσιαστικά είναι κατασκευασμένοι από ένα γιν και ένα γιανγκ. Είναι μια δυαδικότητα, όπου μακριά από την απόρριψη ή την απόκρυψη ενός μέρους μας, πρέπει να την λάβουμε υπόψη για να την κάνουμε ορατή και να την ελέγξουμε ώστε να ζήσουμε με ισορροπία.</div>
<h3 style="backface-visibility: hidden; background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 1.2rem; line-height: 23.04px; margin: 10px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 764.297px;">
Βρίσκοντας την εσωτερική αρμονία</h3>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ο παλιός πολεμιστής λέει στον εγγονό του πως αν επιλέξει να θρέψει μόνο τον λευκό λύκο, ο μαύρος θα <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">κρύβεται στις γωνίες και θα τον τραυματίζει όποτε τον βλέπει αδύναμο ή απρόσεχτο.</strong>Συνεχίζει λέγοντας ότι δεν πρέπει να μειώνουμε το ζώο που είναι τόσο σκοτεινό όσο η νύχτα.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Γιατί είτε το πιστεύουμε είτε όχι, <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ο μαύρος λύκος έχει επίσης πολλές καλές ιδιότητες: αποφασιστικότητα, αντοχή, θάρρος, στρατηγική σκέψη…</strong> Μερικές είναι αρετές τις οποίες δεν έχει ο λευκός λύκος. Με το να τους τρέφουμε μπορούμε να επωφεληθούμε και από τους δύο. Έτσι ενισχύεται η καλύτερη εκδοχή τους, αναγνωρίζονται οι ανάγκες τους και εκπαιδευόμαστε ώστε να ζήσουμε αρμονικά.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ας μην κάνουμε τους φόβους μας να λιμοκτονήσουν. Είναι πάντα καλύτερο να τους αναγνωρίσουμε, να τους κατανοήσουμε και να τους μεταμορφώσουμε.</strong> Ας μην κάνουμε τον θυμό, την λύπη και την θλίψη μας να πεθάνουν από την πείνα. Ας μην τις παραγκωνίσουμε. Ας ακούσουμε τι θέλουν να μας πουν. Μπορούν να μας δώσουν πολύτιμα μαθήματα για το πώς να είμαστε λίγο καλύτεροι κάθε μέρα.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Όπως μπορούμε να δούμε, ο μύθος των Τσερόκι για τους δύο λύκους διδάσκει ένα πολύτιμο μάθημα για την ισορροπία και την συναισθηματική διαχείριση.</strong> Μαθαίνουμε ότι η διανομή των δυνάμεων με έξυπνο τρόπο και το να τρέφουμε και τους δύο λύκους θα κάνει την ζωή μας καλύτερη.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 16px; line-height: 24.8px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/o-mythos-ton-tseroki-gia-toys-dyo-lykoys-i-tis-esoterikes-mas-dynameis/" style="background-color: transparent;">https://www.awakengr.com/o-mythos-ton-tseroki-gia-toys-dyo-lykoys-i-tis-esoterikes-mas-dynameis/</a></div>
</div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-39473708288893012902019-07-05T19:00:00.000+03:002019-07-05T19:00:08.627+03:00Οι άνθρωποι φθονούν ότι δεν τολμούν να φτάσουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-k9b4CvsvSSs/XRy6Kh17eXI/AAAAAAAAUTE/L_fIPhK0qJ4oopDzZmUaaTgc0WiOXuKfgCLcBGAs/s1600/67654765453465435676.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="530" data-original-width="934" height="362" src="https://1.bp.blogspot.com/-k9b4CvsvSSs/XRy6Kh17eXI/AAAAAAAAUTE/L_fIPhK0qJ4oopDzZmUaaTgc0WiOXuKfgCLcBGAs/s640/67654765453465435676.png" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μια φορά κι έναν
καιρό, σ’ ένα μέρος που ουδέποτε θα αποκαλυφθεί, υπήρχε ένας καθ’ όλα ευσεβής
άντρας. Τιμούσε τις ώρες κοινής ησυχίας και τις μέρες νηστείας. Έβγαζε πάντα το
καπέλο του για να χαιρετήσει τους επισήμους κι ύστερα το ξαναφορούσε προκειμένου
να προφυλάξει το κρανίο του από τον επικίνδυνο ήλιο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κυρίως μετρούσε
επιμελώς τα βήματά του καθώς λάτρευε να τα συγχρονίζει απόλυτα με αυτά των
υπολοίπων. «Ούτε μπροστά μα ούτε πίσω. Μονάχα μαζί», τον άκουγαν συχνά πυκνά να
μουρμουρίζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εάν στα αλήθεια σε
αφορά η ιστορία του, επίτρεψε μου να σου πω ότι η σκούφια του κρατούσε από
μακρινούς τόπους και πως από παιδί ακόμα συνήθιζαν να τον αποκαλούν «ο ξένος».
Το φορτίο φάνταζε βαρύ για τους μικρούς του ώμους κι έτσι εκείνος σε κάθε
αστέρι που έπεφτε ευχόταν να ταχτεί κάποτε στην πλευρά των ισχυρών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και τώρα μην ταυτίσεις
τη λέξη «ισχυρός» με τ’ αμύθητα πλούτη και την αλόγιστη εξουσία. Για τον φίλο
μας ισχυροί λογαριάζονταν οι άνθρωποι του μέσου όρου, οι όμοιοι με τόσους μέσα
στο πλήθος, οι δουλευταράδες που σέβονταν την ισχύουσα τάξη, τη βέρα στο δεξί
και τα χασμουρητά στο κρεβάτι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο ήρωας της ιστορίας
μας μεγάλωσε και σταδιακά ενσωματώθηκε στην κοινωνία. Δούλεψε, μάλιστα, σκληρά
και κατάφερε σύντομα ν’ ανοίξει στη γειτονιά το δικό του μανάβικο. Καθώς υπήρξε
μάστορας στην εξυπηρέτηση πελατών, προσέλκυσε αρκετούς στην επιχείρησή του. Όχι
μόνο τα έβγαζε πέρα αξιοπρεπώς μα άφηνε και κάποιες δεκάρες στην άκρη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αναρωτιέσαι αν τελικά
ακολούθησε το όνειρό του και πολλά δεν έχω να σου απαντήσω πάνω σε αυτό. Στην
έκθεση, πάντως, με θέμα «τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω» εκείνος είχε απαντήσει
«κοινωνικά αποδεκτός». Αν, λοιπόν, υποθέσουμε πως η παραπάνω υπήρξε η τρανότερη
λαχτάρα του, τότε μπορούμε να παραδεχτούμε πως μια χαρά την έφερε εις πέρας την
αποστολή του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από το μανάβικό του
περνούσε πλήθος κόσμου κι ο Ευταξίας -το όνομα του φίλου μας- τους υποδεχόταν
με πλατύ χαμόγελο κι απαράμιλλο επαγγελματισμό. Μεταξύ μας, του κάθονταν λιγάκι
στο στομάχι οι ονειροπόλοι, με τα μεγάλα σχέδια και τον μηδαμινό κυνισμό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σιωπηλά αγανακτούσε,
όμως, με τους επαναστάτες, που έκαναν λόγο για εργασιακά δικαιώματα κι
απεργίες. Τι τον σκότιζαν… Αυτός πια ήταν ιδιοκτήτης μανάβικου, τουτέστιν
δυνατός εργοδότης που απεχθανόταν τους ταραξίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα μεσημέρι, στην
επιχείρηση του φίλου μας φάνηκε μια οικεία φιγούρα. Ο Ευταξίας τον κοίταξε καλά
καλά ώσπου αναγνώρισε στο πρόσωπό του τον παλιό φωστήρα της τάξης, με τις
ευφυείς απαντήσεις και τη σπάνια επιμέλεια. Οι δυο συμμαθητές χαιρετήθηκαν
θερμά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Την τακτοποίησες τη
ζωούλα σου;», έσπευσε να ρωτήσει ο ιδιοκτήτης του μανάβικου. Ο άντρας εξήγησε
πως εργαζόταν για ψίχουλα σ’ ένα εργαστήρι. Έσπευσε, ωστόσο, να διευκρινήσει
πως τα πρωινά ξυπνούσε με χαμόγελο. Μάθαινε, άλλωστε, ένα σωρό χρήσιμα πράγματα
που όταν θα γινόταν φτασμένος επιστήμονας θα τα επιστράτευε για την πρόοδο της
ανθρωπότητας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο ιδιοκτήτης του
μανάβικου κοίταξε περιφρονητικά τον παλιό του γνώριμο. « Καημένε μου! Βάλε μια
τάξη στο κεφαλάκι σου και βρες κάποια δουλειά της προκοπής», προσπάθησε να τον
συνετίσει. Έπειτα κορδώθηκε περήφανα κι αφέθηκε στα επιδοκιμαστικά βλέμματα των
οπωρικών του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγους μήνες μετά ο
ήρωας της ιστορίας μας αποφάσισε πως είχε φτάσει η ώρα να νοικοκυρευτεί. Αρκετά
τον είχαν ταλαιπωρήσει τα κεραυνοβόλα συναισθήματα. Επέλεξε λοιπόν την καλή κι
υπάκουη σύζυγο, τη βαρετή στον έρωτα και την προβλέψιμη στη ζωή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο γάμος του υπήρξε
ανοιχτός προκειμένου όλοι να τον καμαρώσουν γαμπρό. Κάλεσε στο τραπέζι ακόμα
και τον φουκαριάρη τον επιστήμονα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έμαθε, μάλιστα, από
συγγενείς πως ο παλιός του συμμαθητής βολόδερνε μόνος καθώς περίμενε τον
αληθινό έρωτα όπως ακριβώς η γοργόνα τον Μέγα Αλέξανδρο. «Ο ανόητος! Οι έρωτες
κρατούν για λίγο κι οι μυαλωμένοι τύποι σαν του λόγου μου γυρεύουν μια
αξιόπιστη σύντροφο κι όχι μια αισθαντική ερωμένη», σχολίασε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο καιρός κύλησε. Ένα
βράδυ ο παλιός φωστήρας της τάξης φάνηκε στο μανάβικο. Ετούτη τη φορά κρατούσε
από το χέρι μια γυναίκα με φωτεινά μάτια κι αγέρωχη κορμοστασιά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Ευταξίας κοίταξε το
ζευγάρι λίγο καχύποπτα. «Χρόνια έχεις να πατήσεις από το μαγαζί μου και
φαντάστηκα ότι ξέμεινες για τα καλά από χρήματα», απευθύνθηκε στον συμμαθητή
του. «Ταξιδεύω συνεχώς στο εξωτερικό. Διδάσκω σε Πανεπιστήμια και συνεχίζω την
έρευνά μου. Οι κόποι μου ανταμείφθηκαν», αποκρίθηκε σεμνά ο άντρας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Δεν βλέπω βέρα όμως»,
παρατήρησε με την κοφτερή του ματιά ο Ευταξίας. «Βρήκα τη σύντροφό μου και
τίποτα δεν λογαριάζω πιο επίσημο κι ιερό από αυτό που νιώθω». «Προφανώς είστε
φρέσκο ζευγάρι. Επίτρεψε μου να σας πω, φίλε μου, ότι ο έρωτας χάνεται. Μια
λειτουργική καθημερινότητα αποζητάμε στο τέλος όλοι οι πρώην αισθηματίες»,
μουρμούρισε ο ιδιοκτήτης του μανάβικου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Εάν ονειρευτείς το
μεγάλο και με πάθος το οραματιστείς τότε ασφυκτιάς στο μέτριο και δεν χαρίζεις
την αγκαλιά σου σε συμβιβασμούς. Ασφαλώς και βιώνεις βράδια μοναξιάς μα
διακρίνεις πιο καθαρά την ψυχή που ακουμπά στη δική σου. Και τότε ο χρόνος
αποτελεί σύμμαχό σου. Βλέπεις, ο έρωτας δεν φθείρεται όταν χτίζεται με τα υλικά
δύο ελεύθερων καρδιών», αποκρίθηκε ήρεμα ο επιστήμονας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Ευταξίας τον αποχαιρέτησε
κακόκεφος. Κλείδωσε το μαγαζί κι επέστρεψε στη ζωούλα του, στο σπιτάκι του, στη
γυναικούλα του. Εκείνη παρακολουθούσε την αγαπημένη της ταινία στο κρεβάτι κι
ούτε που αντιλήφθηκε την άφιξή του. Ξάπλωσε πλάι της. Την σκούντησε και με μια
ανάσα της εξιστόρησε τον αλλόκοτο διάλογό του με τον επιστήμονα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τα μαλλιά του
γκρίζαραν κι ακόμα ίπταται στον κόσμο της φαντασίας του. Από τόπο σε τόπο
περιπλανιέται λες κι είναι φοιτητής. Και το χειρότερο; Πιστεύει σε έρωτες,
ιππότες, πριγκίπισσες και παλάτια. Να δούμε τι θα λέει όταν η ρουτίνα τινάξει
τη σκόνη της πάνω στο συννεφάκι του. Άσε που εάν ξεμονάχιαζα την αγαπημένη του,
είμαι βέβαιος πως θα είχε πολλά ράμματα για την ονειροπαρμένη γούνα του».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ύστερα, το αγαπημένο
ζευγάρι αντάλλαξε ένα βιαστικό φιλί στο στόμα. Γύρισε ο ένας στον άλλο την
πλάτη και αποκοιμήθηκαν. Το σ3ξ δεν θα τους απασχολούσε μέχρι το Σάββατο. Όλα
κι όλα, αυτοί δεν λογαριάζονταν στους ονειροπαρμένους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΠΗΓΉ: <a href="https://www.awakengr.com/oi-anthropoi-fthonoyn-o-ti-den-tolmoyn-na-ftasoyn/" target="_blank">https://www.awakengr.com/oi-anthropoi-fthonoyn-o-ti-den-tolmoyn-na-ftasoyn/</a></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-53439281173739326222019-07-03T19:00:00.000+03:002019-07-03T19:00:02.794+03:00Το μαύρο πρόβατο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-c1k2eOQfQv4/XQuYrNGYAYI/AAAAAAAAUQg/4Z7RWZpCXHUWF_dE46MD-xjfgq21iOWHACLcBGAs/s1600/5454000545454.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="809" data-original-width="1329" height="388" src="https://1.bp.blogspot.com/-c1k2eOQfQv4/XQuYrNGYAYI/AAAAAAAAUQg/4Z7RWZpCXHUWF_dE46MD-xjfgq21iOWHACLcBGAs/s640/5454000545454.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Υπήρχε
μια χώρα όπου όλοι ήταν κλέφτες. Τη νύχτα κάθε κάτοικος έβγαινε με αντικλείδια
κι ένα φανάρι και πήγαινε να διαρρήξει το σπίτι ενός γείτονα. Επέστρεφε την
αυγή φορτωμένος κι έβρισκε το σπίτι του διαρρηγμένο. Κι έτσι όλοι ζούσαν
αρμονικά και χωρίς προβλήματα, αφού ο ένας έκλεβε τον άλλον, κι αυτός έναν
άλλον ακόμα και ούτω καθεξής, μέχρι να έρθει η σειρά του τελευταίου που έκλεβε
τον πρώτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το
εμπόριο σε εκείνη τη χώρα ασκείτο με τη μορφή της απάτης, τόσο από την πλευρά
εκείνου που πουλούσε όσο και από την πλευρά εκείνου που αγόραζε. Η κυβέρνηση
ήταν μια εταιρία που εγκληματούσε σε βάρος των πολιτών, και οι πολίτες, από τη
μεριά τους, νοιάζονταν μόνο να εξαπατούν την κυβέρνηση. Έτσι η ζωή συνεχιζόταν
χωρίς δυσκολίες, και δεν υπήρχαν ούτε πλούσιοι ούτε φτωχοί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Τότε,
κανείς δεν ξέρει πώς, βρέθηκε στη χώρα ένας τίμιος άνθρωπος. Τη νύχτα, αντί να
βγαίνει με τον σάκο και το φανάρι, έμενε στο σπίτι του να καπνίζει και να
διαβάζει μυθιστορήματα. Έρχονταν οι κλέφτες, έβλεπαν το φως αναμμένο και δεν
ανέβαιναν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτή
η κατάσταση διήρκεσε για λίγο· μετά έπρεπε να τον κάνουν να καταλάβει ότι εάν
ήθελε να ζει χωρίς να κάνει τίποτα, αυτός δεν ήταν λόγος να μην αφήνει τους
άλλους να κλέβουν. Για κάθε νύχτα που αυτός περνούσε στο σπίτι του, μία
οικογένεια δεν έτρωγε την επόμενη ημέρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Μπροστά
σε αυτά τα επιχειρήματα, ο τίμιος άνθρωπος δεν μπορούσε να εναντιωθεί. Άρχισε
κι αυτός να βγαίνει το βράδυ και να γυρίζει την αυγή, όμως, να κλέψει δεν
πήγαινε. Τίμιος ήταν, δεν υπήρχε τίποτα να κάνει. Πήγαινε μέχρι τη γέφυρα κι
έμενε να κοιτάζει το νερό να περνάει από κάτω. Επέστρεφε στο σπίτι του και το
έβρισκε διαρρηγμένο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Σε
λιγότερο από μία εβδομάδα, ο τίμιος άνθρωπος βρέθηκε απένταρος, χωρίς να έχει
τίποτα να φάει, με το σπίτι άδειο. Όμως, μέχρι εδώ, μικρό το κακό, γιατί η
ευθύνη ήταν δική του. Το πρόβλημα ήταν ότι με αυτόν τον τρόπο που έπραττε
δημιουργείτο ένα χάος. Γιατί άφηνε τους άλλους να του κλέβουν τα πάντα, ενώ
αυτός δεν έκλεβε κανέναν· έτσι, υπήρχε πάντα κάποιος που επιστρέφοντας την αυγή
στο σπίτι του το έβρισκε άθικτο γιατί ήταν το σπίτι που έπρεπε να διαρρήξει
αυτός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Γεγονός
είναι ότι μετά από λίγο, εκείνοι που δεν έπεφταν θύματα κλοπής βρέθηκαν να
είναι πιο πλούσιοι από άλλους και να μην θέλουν πλέον να κλέβουν. Κι αυτοί που
πήγαιναν να κλέψουν το σπίτι του τίμιου ανθρώπου, το έβρισκαν πάντα άδειο· έτσι
γίνονταν φτωχοί. Εν τω μεταξύ, εκείνοι που έγιναν πλούσιοι απέκτησαν κι αυτοί
τη συνήθεια να πηγαίνουν τη νύχτα στη γέφυρα να κοιτάζουν το νερό που περνούσε
από κάτω. Αυτό μεγάλωσε το χάος, γιατί υπήρξαν πολλοί άλλοι που έγιναν φτωχοί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Τότε,
οι πλούσιοι είδαν ότι, με το να πηγαίνουν τη νύχτα στη γέφυρα, θα γίνονταν
φτωχοί μετά από λίγο. Και σκέφτηκαν: «Να πληρώσουμε τους φτωχούς να πηγαίνουν
να κλέβουν για λογαριασμό μας». Έκαναν τα συμβόλαια, ορίστηκαν οι μισθοί, τα
ποσοστά· φυσικά, πάντα κλέφτες ήταν, και προσπαθούσαν να εξαπατήσουν οι μεν
τους δε. Όμως -όπως συνήθως συμβαίνει- οι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι
φτωχοί φτωχότεροι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Υπήρχαν
πλούσιοι τόσο πλούσιοι που δεν είχαν πια ανάγκη να κλέβουν και να βάζουν άλλους
να κλέβουν για να συνεχίζουν να είναι πλούσιοι. Όμως, εάν σταματούσαν να
κλέβουν, θα γίνονταν φτωχοί γιατί οι φτωχοί τούς έκλεβαν. Πλήρωσαν, λοιπόν,
τους πιο φτωχούς από τους φτωχούς για να προφυλάσσουν την περιουσία τους από
τους άλλους φτωχούς, κι έτσι ίδρυσαν την αστυνομία και δημιούργησαν τις
φυλακές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Με
αυτόν τον τρόπο, λίγα μόλις χρόνια μετά την άφιξη του τίμιου ανθρώπου, κανείς
δεν μιλούσε πια για κλοπές, αλλά μόνο για πλούσιους ή φτωχούς, παρότι ήταν
πάντα όλοι κλέφτες. Τίμιος υπήρξε μόνο εκείνος ο ένας που πέθανε σύντομα. Από
πείνα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«Το
μαύρο πρόβατο» (La pecora nera) – Ίταλο Καλβίνο (1923-1985) – μετάφραση από την
Μαρία Π. Βαγγέλη<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6192610779429493156.post-18790992762456163262019-07-01T19:00:00.000+03:002019-07-01T19:00:00.921+03:00Το λιοντάρι και ο ελέφαντας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-f6iszV-68QU/XQuX8JeNuBI/AAAAAAAAUQY/v9iZzV-zgGIZZmS0yQs636pHy76hh7mlQCLcBGAs/s1600/6656444441111.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="1050" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-f6iszV-68QU/XQuX8JeNuBI/AAAAAAAAUQY/v9iZzV-zgGIZZmS0yQs636pHy76hh7mlQCLcBGAs/s640/6656444441111.jpeg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Στο
δάσος, ένα λιοντάρι ρωτούσε κάθε ζώο που συναντούσε αν τον αναγνώριζε ως
βασιλιά του δάσους ή όχι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ρώτησε
την αρκούδα κι εκείνη είπε: «Ασφαλώς και είσαι βασιλιάς.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ύστερα
ρώτησε τη λεοπάρδαλη, η οποία δίστασε κάπως κι ύστερα είπε ότι ναι, το λιοντάρι
ήταν ο βασιλιάς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ύστερα
το λιοντάρι ρώτησε τον ελέφαντα, ο οποίος τον σήκωσε αμέσως στην προβοσκίδα του
και τον πέταξε μακριά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Καθώς
βρισκόταν στον αέρα, το λιοντάρι είπε στον ελέφαντα: «Ω, μεγάλο ον, αν δεν
ήξερες την απάντηση, μπορούσες απλώς να πεις όχι. Δεν χρειαζόταν να με πετάξεις
μακριά. Θα έφευγα από μόνος μου.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο
ελέφαντας όμως, που είναι αρκετά δυνατός για να σηκώσει και να πετάξει το
λιοντάρι δεν χρειάζεται να δώσει καμία απάντηση. Δεν του είναι καθόλου αναγκαίο
να πει ποιος είναι ο βασιλιάς.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Christos Kokkinoshttp://www.blogger.com/profile/18184028830786364751noreply@blogger.com0