Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Mην τα χάσετε επειδή χύσατε το γάλα





Οι καθημερινές μας ιστορίες, μπορούν να γίνουν δυνατά μαθήματα ηγεσίας. Μια από τις πιο σημαντικές ικανότητες ενός ηγέτη είναι η δυνατότητα να διδάσκει αποτελεσματικά, σε συνδυασμό με μια γενναιόδωρη ποσότητα υπομονής. Διάβασα κάπου την παρακάτω ιστορία και θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα των χαρακτηριστικών ενός ηγέτη. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι έχουμε πολλά να μάθουμε από την συγκεκριμένη ιστορία. Η ιστορία αφορά έναν διάσημο ερευνητή, ο οποίος εξιστόρησε σε έναν αρθρογράφο εφημερίδας, την εμπειρία που είχε όταν ήταν μικρό παιδί. Ουσιαστικά, ο αρθρογράφος απορούσε για το πως ο ερευνητής ήταν τόσο δημιουργικός και τι ήταν αυτό που τον έκανε να είναι τόσο ξεχωριστός από τους άλλους. Ο ερευνητής υποστήριξε ότι κατά την γνώμη του η δημιουργικότητά του οφείλεται σε μια εμπειρία που είχε όταν ήταν μικρό παιδί και στο πως χειρίστηκε η μητέρα του μια ζημιά που έκανε.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Όταν ήταν δύο ετών, θυμάται που κάποια μέρα προσπαθούσε να βγάλει από το ψυγείο ένα μπουκάλι γάλα, όταν του γλίστρησε από τα χέρια του και έπεσε στο πάτωμα. Το γάλα χύθηκε σε όλο το πάτωμα δημιουργώντας μια μεγάλη λίμνη από γάλα και λερώνοντας σχεδόν τα πάντα μέσα στην κουζίνα.
Όταν ήρθε η μητέρα του στην κουζίνα, δεν του έβαλε ούτε τις φωνές, ούτε νευρίασε, ούτε του έκανε κήρυγμα για να είναι πιο προσεκτικός. Αντιθέτως, του είπε:
Robert, τι εκπληκτικό και όμορφο χάος δημιούργησες εδώ! Σπάνια βλέπω τόσο μεγάλη λίμνη από γάλα. Λοιπόν, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Θα ήθελες να καθίσεις στο πάτωμα και να παίξεις λίγο μέσα στη λίμνη πριν καθαρίσουμε;
Έτσι και έκανε.Μετά από μερικά λεπτά, η μητέρα του, του είπε:
Ξέρεις, Robert, όποτε γίνεται μια ζημιά πρέπει να είσαι σε θέση να την καθαρίσεις μετά και να επαναφέρεις την τάξη. Οπότε λοιπόν, πως θες να καθαρίσεις αυτή την κατάσταση; Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα σφουγγάρι, μια πετσέτα ή μια σφουγγαρίστρα. Ποιο απ’ όλα προτιμάς;
Ο Robert προτίμησε να χρησιμοποιήσουν το σφουγγάρι για να καθαρίσουν το χυμένο γάλα και έτσι καθάρισαν μαζί με την μητέρα του το χάος που είχε δημιουργηθεί. Αφού καθάρισαν, η μητέρα είπε:
Ξέρεις, εδώ έχουμε ένα αποτυχημένο πείραμα για το πως μπορείς να μεταφέρεις ένα μεγάλο μπουκάλι γάλα με δύο μικρά χεράκια. Ας πάμε στην αυλή, να γεμίσουμε το μπουκάλι με νερό και να δούμε αν μπορείς να βρεις έναν τρόπο να μεταφέρεις το μπουκάλι χωρίς να σου πέσει.
Το μικρό αγόρι ανακάλυψε ότι αν πιάσει και με τα δύο χέρια, σφιχτά το χερούλι του μπουκαλιού, μπορεί να το μεταφέρει χωρίς να του πέσει. Τι εκπληκτικό μάθημα!
Ο φημισμένος ερευνητής είπε ότι από εκείνη την ημέρα που πήρε αυτό το μάθημα σταμάτησε να φοβάται να κάνει λάθη. Αντιθέτως, έμαθε ότι με το να κάνει λάθη είναι μια εκπληκτική ευκαιρία να μαθαίνει κάτι καινούργιο. Εξάλλου, αυτή είναι και η έννοια της έρευνας.
Εκπληκτικό μάθημα για το μικρό αγόρι και βέβαια εκπληκτική η μητέρα η οποία είχε την υπομονή αλλά και τις ηγετικές ικανότητες να αναγνωρίσει ότι το συμβάν αυτό ήταν μια ευκαιρία για να διδάξει κάτι καινούργιο στο μικρό αγόρι. Δεν γνωρίζω ποιος είπε το παρακάτω γνωμικό, αλλά θεωρώ ότι αξίζει να το αναφέρω εδώ:
Οι ατέλειες είναι σημαντικές. Όπως και τα λάθη. Γίνεσαι καλύτερος μόνο μέσα από τα λάθη και γίνεσαι πιο αληθινός μόνο μέσα από τις ατέλειες

Αλήθεια, εσείς πως χειρίζεστε τα λάθη σας;

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Αληθινή ιστορία...




O Billy Joe, πήγε στο Τέξας και αγόρασε από έναν αγρότη ένα γάιδαρο, έναντι του ποσού των 100 δολαρίων. Ο αγρότης συμφώνησε να του τον παραδώσει την άλλη μέρα. Την επόμενη μέρα όμως ο αγρότης του είπε: «Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γάιδαρος ψόφησε». ―Δεν πειράζει, δώσε μου τα λεφτά μου πίσω, είπε ο Billy Joe. ―Δεν μπορώ να το κάνω, γιατί ήδη τα έχω ξοδέψει, απαντά ο αγρότης. ―Εντάξει, τότε δώσε μου τον νεκρό γάιδαρο., λέει o Billy Joe. ―Τι θα τον κάνεις;» ―Θα τον βγάλω σε λοταρία ―Δε μπορείς να βγάλεις σε λοταρία το ψόφιο γάιδαρο, κορόιδεψε ο αγρότης. ―Μπορώ, αλλά μην πεις πουθενά πως είναι ψόφιος... Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης πέτυχε στο δρόμο το Billy Joe. ―Τι τον έκανες τον ψόφιο γάιδαρο; ―Τον έβγαλα σε λοταρία και πούλησα 500 λαχνούς προς 2 δολάρια τον ένα και κέρδισα 998 δολάρια. ―Και κανένας δεν παραπονέθηκε; απόρησε ο αγρότης. ―Παραπονέθηκε. Ο τύπος που τον κέρδισε και για να μην φωνάζει του επέστρεψα τα δύο του δολάρια» Ο Billy Joe πλέον εργάζεται στην Goldman Sachs...

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Η Δύναμη των Λέξεων





Η δύναμη μιας και μόνο φράσης είναι τρομακτική! Μια μόνο φράση μπορεί είτε να κάνει την ημέρα σας καλύτερη είτε να την καταστρέψει. Μπορεί να αλλάξει τη διάθεσή σας. Μόλις λίγα λόγια μαζί, μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να προκαλέσουν αίσθηση. Υπάρχουν λοιπόν μερικές προτάσεις που μπορούν να μας εμπνεύσουν να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο.

1) Οι άνθρωποι δεν είναι εναντίον σας. Απλά, σκέφτονται τον εαυτό τους.

2) Σκαρφαλώστε στην κορυφή του βουνού όχι για να μπορεί να σας δει ο κόσμος, αλλά για να μπορείτε να δείτε εσείς το κόσμο.

3) Μπορείτε να μάθετε περισσότερα από την αποτυχία παρά από την επιτυχία. Μην αφήσετε να σας σταματήσει. Η αποτυχία χτίζει το χαρακτήρα.

4) Ο μεγαλύτερος κίνδυνος απ’ όλους: Ο κίνδυνος του να περάσετε τη ζωή σας δίχως να κάνετε αυτό που πραγματικά θέλετε, με το στοίχημα ότι θα μπορέσετε στο μέλλον να βρείτε το χρόνο να το κάνετε.

5) Πηγαίνετε όπου είστε αρεστή, όχι όπου είστε ανεκτή.

6) Το πρόσωπο που θα περάσετε τον περισσότερο χρόνο της ζωή σας μαζί του είναι ο ίδιος σας ο εαυτός, γι’ αυτό προσπαθήστε να κάνετε τον εαυτό σας όσο το δυνατόν καλύτερο.

7) Εάν αποδεχτείτε τις αδυναμίες σας, θα τις ξεπεράσετε.

8) Οι άνθρωποι λένε συχνά ότι τα κίνητρο δεν διαρκούν. Και λοιπόν; Ούτε το μπάνιο διαρκεί, γι’ αυτό το συνιστούμε καθημερινά.

9) Ο καθένας που συναντάτε φοβάται, αγαπά και έχει χάσει κάτι ή κάποιον.


10) Μην επαναπαύεστε, είναι ο εχθρός της επιτυχίας.

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Οι 8 τύποι φίλων που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος




«Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε» λέει ένα ρητό και πράγματι, στην πράξη ο κοινωνικός μας περίγυρος καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα μας. Προκειμένου αυτή να κυλάει ομαλά, υπάρχουν οκτώ τύποι φίλων που κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει.
Δείτε ποιοι φίλοι είναι αυτοί και αναρωτηθείτε σε ποια κατηγορία ανήκετε εσείς για τους γύρω σας.
1. Ενας πιστός κολλητός
Μερικές φορές, ένας πιστός καλύτερος φίλος είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεστε για να μείνετε υγιής . Ο καθένας χρειάζεται έναν μη επικριτικό φίλο που θα τους υποστηρίξει στα πάντα. Αλλωστε οι καλοί φίλοι δε σε αφήνουν να κάνεις βλακείες...μόνος σου! Αυτό είναι το είδος του φίλου που γνωρίζει όλα τα βαθιά και σκοτεινά μυστικά σας, αλλά εξακολουθεί να σας αγαπάει το ίδιο .
2. Ατρόμητος, περιπετειώδης, τυχοδιώκτης
Ζούμε σε έναν μεγάλο κόσμο όπου υπάρχουν τόσα πολλά μέρη για να δείτε, ανθρώπους να συναντήσετε και νέες εμπειρίες να δοκιμάστε, αλλά πολλοί από εμάς έχουμε κολλήσει στη δική μας ρουτίνα και ξεχνάμε να ζήσουμε. Ολοι χρειαζόμαστε έναν περιπετειώδη φίλο που θα μας τραβήξει έξω από τα σπίτια μας και θα μας βάλει σε νέες ιδέες, νέες κουλτούρες, φιλοσοφίες και δραστηριότητες .
3. Ο υπερβολικά (έως και βάναυσα) ειλικρινής

Υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις στη ζωή όπου πρέπει να ακούσουμε τη σκληρή αλήθεια. Αν είστε σε μια κακή σχέση και ο καθένας σας λέει ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να σας απατάει το αγόρι σας για 8η φορά τα τελευταία 2 χρόνια, ο βάναυσα ειλικρινής θα σας βγάλει τα ροζ γυαλιά σας και θα σας αφυπνίσει θυμίζοντας ότι αξίζετε κάτι καλύτερο.
4. Ο σοφός μέντορας
Ο Τζέσε Τζάκσον είπε κάποτε «ποτέ σου μην κοιτάς κάποιον αφ' υψηλού, αν δεν σκοπεύεις να τον βοηθήσεις να ανέβει». Αν έχετε κάποιον φίλο έξυπνο, εμπνευσμένο και αξιοθαύμαστο που εφαρμόζει αυτή τη φιλοσοφία είστε τυχεροί. Ολοι χρειαζόμαστε ένα φίλο που μας εμπνέει να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, χωρίς να μας κάνει να αισθάνομαστε ανεπαρκείς. Η συναναστροφή με ένα τέτοιο άτομο θα αποτελέσει πρόκληση για μας να βελτιώνουμε τον εαυτό μας κάθε μέρα.
5. Ένα φίλο από διαφορετική κουλτούρα
Το τελευταίο πράγμα που θέλετε είναι κάποιος που είναι κολλημένος με τους τρόπους τους. Αν ο καθένας είχε ένα φίλο από μια διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος. Μία διαπολιτισμική φιλία σας επιτρέπει να εξερευνήσετε τα έθιμα, τις αξίες και τις παραδόσεις, έξω από το δικό σας πολιτισμό. Μερικές φορές μπορεί να υιοθετήσετε ακόμη και νέους τρόπους για να κάνετε πράγματα.
6. Ένα φίλο ακριβώς αντίθετο από' σας
Εάν αναπτύξετε μόνο φιλίες με άτομα που ακολουθούν τις ίδιες πεποιθήσεις, έθιμα και αξίες με σας, οι πιθανότητες είναι να είστε κάπως αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο και να διαιωνίζετε στερεότυπα για όποιον κατέχει μια διαφορετική κοσμοθεωρία από εσάς. Αντί, λοιπόν, συνεχώς να περιστρέφεστε γύρω από τον εαυτό σας και τους ομοϊδεάτες σας, προσπαθήστε να ξεφύγετε από τη ζώνη άνεσης σας και να συναναστραφείτε με ανθρώπους που έχουν αντίθετες απόψεις. Θα σας βοηθήσει να ανοίξετε τα μάτια σας σε διαφορετικές θεωρήσεις του κόσμου και να μάθετε να αποδέχεστε ανθρώπους που δεν βλέπουν τον κόσμο ακριβώς με τον τρόπο που τον βλέπετε εσείς.
 7. Ένα φίλο γείτονα
Στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν τους γείτονες τους. Είναι κρίμα, γιατί κάποιοι γείτονες μπορεί να είναι υπέροχοι άνθρωποι και καλοί φίλοι. Αν είστε σε διακοπές, και ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι έχετε ξεχάσει να κλειδώσετε την πόρτα, μπορείτε να καλέσετε τον γείτονα σας και να του ζητήσετε να σας βοηθήσει. Οι καλοί, αξιόπιστοι γείτονες που βοηθούν τους άλλους είναι ένα είδος προς εξαφάνιση, γι' αυτό είναι σημαντικό να δημιουργούμε καλές σχέσεις με τους γύρω μας.
8. Ο φίλος από τη δουλειά
Ξέρατε ότι με μια εργασία πλήρους απασχόλησης , θα περάσετε τουλάχιστον το 50% των ωρών που είστε ξύπνιοι στη δουλειά; Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι πιο απομονωμένοι εργαζόμενοι εμφανίζουν συχνά κατάθλιψη. Γι 'αυτό είναι σημαντικό να έχετε ένα φίλο στη δουλειά, για να περνάτε ευχάριστα μαζί την ώρα στο γραφείο ή να βγαίνετε για φαγητό μετά.
Έχοντας μία ομάδα με όλους αυτούς τους τύπους φίλων γύρω σας, είναι σίγουρο ότι θα περάσετε μία ευχάριστη ζωή.

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι





Ήταν κάποτε ένας πρίγκιπας που ήθελε να παντρευτεί μια πριγκίπισσα, αλλά έπρεπε να είναι αληθινή πριγκίπισσα. Άρχισε λοιπόν να ταξιδεύει σ ολόκληρο τον κόσμο για να τη βρει , αλλά πάντα υπήρχε κάποιο εμπόδιο. Πριγκίπισσες υπήρχαν πολλές αλλά το αν ήταν πραγματικές πριγκίπισσες, αυτό δεν μπορούσε να το διαπιστώσει : πάντα υπήρχε κάτι σʼ αυτές που δεν πήγαινε καλά. Έτσι επέστρεψε πάλι στο σπίτι του και ήταν πολύ λυπημένος, γιατί ήθελε πολύ να βρει μια αληθινή πριγκίπισσα.
Ένα βράδυ, ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα, οι αστραπές και οι βροντές έπαιρναν κι έδιναν και η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς. Ξαφνικά ακούστηκε ένα κτύπημα στην πύλη της πόλης και ο γέρος βασιλιάς πήγε να την ανοίξει.

Ήταν μια πριγκίπισσα που περίμενε έξω, εκεί μπροστά στην πόρτα. Αλλά, Χριστέ και Κύριε! πώς την είχε αλλάξει η βροχή και ο δυνατός αέρας! Το νερό έτρεχε κάτω από τα μαλλιά της και τα ρούχα της, μέχρι τα παπούτσια της κι αφού είχαν γεμίσει τα παπούτσια της έβγαινε κι έξω. Παρʼ όλα αυτά, αυτή επέμενε ότι ήταν μία αληθινή πριγκίπισσα.
«Καλά, θα το μάθουμε αυτό σύντομα», σκέφτηκε η ηλικιωμένη βασίλισσα. Χωρίς να πει τίποτα, πήγε στο υπνοδωμάτιο, πήρε όλα τα στρωσίδια από το κρεβάτι και έβαλε ένα μπιζέλι στον πάτο του κρεβατιού. Ύστερα πήρε είκοσι στρωσίδια και τα έβαλε πάνω από το μπιζέλι και μετά πρόσθεσε άλλα είκοσι πουπουλένια στρώματα πάνω από τα στρωσίδια.
Σε αυτό το κρεβάτι, η πριγκίπισσα έπρεπε να κοιμηθεί το βράδυ. Το πρωί, την ρώτησαν πως είχε κοιμηθεί.
«Ω, πολύ άσχημα!» είπε. «Μόλις που έκλεισα τα μάτια όλη τη νύχτα. Μόνο ο Θεός ξέρει τι ήταν στο κρεβάτι, αλλά ξάπλωνα σε κάτι τόσο σκληρό, ώστε είμαι μελανιασμένη σε όλο μου το σώμα. Είναι φοβερό!»
Τώρα ήξεραν ότι ήταν μια αληθινή πριγκίπισσα, επειδή ένοιωσε το μπιζέλι, ενώ ήταν ανάμεσα είκοσι στρωσίδια και είκοσι πουπουλένια στρώματα.
Μόνο μία αληθινή πριγκίπισσα θα μπορούσε να είναι τόσο ευαίσθητη σε αυτό.
Έτσι ο πρίγκιπας την πήρε για γυναίκα του, αφού τώρα ήξερα ότι είχε μια αληθινή πριγκίπισσα και το μπιζέλι τοποθετήθηκε στο μουσείο, όπου μπορείτε να το δείτε και σήμερα, αν δεν το έχει κλέψει κανείς. Ναι ήταν μια αληθινή ιστορία.

Χανς Κρίστιαν Αντερσεν

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Ο πόνος




Είναι όμορφο συναίσθημα... Όταν πονάς ξέρεις ότι είσαι ζωντανός,
νιώθεις, προσπαθείς, πέφτεις, σηκώνεσαι, μάτωσες...πονάς. Αλλά είσαι
και πάλι όρθιος. Έτοιμος να ξαναπέσεις, να ξαναπονέσεις, να
ξανασηκωθείς. Πολύ παρεξηγημένος ο πόνος. Είναι δίκαιος, δεν κάνει
διακρίσεις. Πονάει ο φτωχός, πονάει κι ο πλούσιος. Πονάει ο δυνατός,
πονάει κι ο αδύναμος. Είναι καλός και κακός ταυτόχρονα, σέρνει μαζί του
μία μεγαλιώδη αντίφαση. Του δίνεις χώρο να εκφραστεί και σου το
ανταποδίδει τα μέγιστα. Προσπαθείς να ξεγελαστείς με κλάματα ή άλλες
ψυχοσωματικές εκφράσεις, εκείνος θα ξανάρθει πιό οξύς και διαπεραστικός.
Δε θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Είναι φίλος, σύντροφος. Τον καλείς να έρθει
κοντά σου, τον έχεις ανάγκη και μετά του γυρίζεις την πλάτη. Δε μπορείς
να κατηγορήσεις κάποιον άλλο για τον δικό σου πόνο, μόνος σου τον
ένιωσες, εσύ του έδωσες πνοή. Άκουσε τον λοιπόν που σου μιλά.....Ο
πόνος του αποχωρισμού σε διδάσκει ότι γεννήθηκες ως μονάδα, ικανή μόνο
να μοιραστεί στιγμές. Ο πόνος της απώλειας σου υποδεικνύει ότι δε
μπορείς να κατέχεις, μόνο να δανείζεσαι. Ο πόνος της αυτογνωσίας μυρίζει
αίμα και φωνάζει κάτω από τα μουστάκια του Νίτσε: ‘Γίνε αυτό που
είσαι!’ Καλός δάσκαλος ο πόνος, εμείς κάνουμε κοπάνα από το μάθημα του…



Ο πιο επώδυνος πόνος λοιπόν είναι αυτός που μένει ανεξίτηλος στο μυαλό. Κάποια πράγματα που δε μπορεί ο ανθρώπινος νους να τα ξεπεράσει και τα κρατάει εκεί. Πίσω... Στο υποσυνείδητο. Μέσα του. Κι επειδή εκείνος θέλει ίσως για πάντα να είναι εκεί. Και όσο κι αν είναι ο κολλητός μας ο χρόνος, αυτά κάποτε θα καταφέρουν να ξεπηδήσουν πάλι προς τα έξω και να θυμίσουν......


Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Η χρυσή μηλιά





Μια φορά κι έναν καιρό στο περιβόλι του Πέτρου και του Μάνθου φύτρωσε ένα μικρό τοσοδούλη κλαράκι μηλιάς. Τα φύλλα του έλαμπαν στις χρυσοκόκκινες ακτίνες του ήλιου. 
«Μπα…», αναρωτιόντουσαν τα δύο παλικάρια,


«Πώς φύτρωσε εδώ, στα καλά καθούμενα,
μια μηλιά και μάλιστα χρυσή;»


Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε το ροζ συννεφάκι που τους γλίτωσε από την αμηχανία τους. Και έτσι όπως ήταν φουσκωμένο με νεράκι πότισε το χρυσό κλαράκι και να τι τους είπε:
Παλικάρια μου καλά,
Στον κήπο σας φύτρωσε μια χρυσή μηλιά
Ποτίστε την, κλαδέψτε την
Λίγο να μεγαλώσει
Και τα κλαριά της γρήγορα
Για σας θε να φουντώσει
Ο Πέτρος κι ο Μάνθος αν και είχαν μείνει άναυδοι και συνειδητοποίησαν ότι είναι ξύπνιοι και όχι σε όνειρο, αποφάσισαν να κάνουν

ό,τι τους είπε το …ροζ συννεφάκι!

Ένας μήνας πέρασε και το μικρό χρυσό κλαράκι έγινε ένα όμορφο φουντωτό δεντράκι. Ένα όμορφο, χρυσό φουντωτό δεντράκι γεμάτο κοκκινόχρυσα μήλα! Ο Πέτρος και ο Μάνθος το φρόντιζαν και το περιποιούνταν γεμάτοι καμάρι και αγάπη. Μια μέρα είδαν ανάμεσα στα κλαριά του ένα αηδόνι να γλυκοτραγουδά!

Ήταν τόσο όμορφα παράξενο 
που αποφάσισαν να το πιάσουν.
Εκείνο δεν αντιστάθηκε καθόλου και κρατώντας το στα χέρια τους το παρακολουθούσαν και θαύμαζαν τα χιλιάδες χρώματα που λαμπύριζαν κάτω από τις χρυσές ανταύγειες που σκορπούσε η μηλιά γύρω γύρω.
Ο Πέτρος και ο Μάνθος το άφησαν ελεύθερο και τώρα ήταν το πιο παράξενο απ ’όλα. Το αηδόνι τους κελάηδησε γλυκά και πήγε και κούρνιασε ξανά μέσα στα κλαράκια της χρυσής μηλιάς! Εκείνοι, συνηθισμένοι απ’ όλα τα παράξενα που τους είχαν συμβεί, το άφησαν εκεί κι έφυγαν.
Ένα απόγευμα, που ο ήλιος είχε βασιλέψει, τα δύο παλικάρια ξεκίνησαν για το περιβόλι τους. Είχαν να μαζέψουν τους καρπούς από όλα τα δέντρα τους! Ένα δυνατό φως, όμως, γέμισε την γύρω περιοχή και στην ρίζα της χρυσής μηλιάς εμφανίστηκε μια πολύ όμορφη κοπέλα. Που στα χέρια της κρατούσε...
ένα αδράχτι και μια ανέμη.

Τα παλικάρια την πλησίασαν και την ρώτησαν ποια είναι και από πού έρχεται…;
«Ροδαυγή με λένε», είπε η κοπέλα, «και είμαι η μονάκριβη κόρη του άρχοντα της Γαλάζιας πολιτείας, μα η κακιά μου μητριά θέλησε να μου κάνει κακό για να εκδικηθεί τον πατέρα μου και σύζυγό της»
«Μα γιατί;» ρώτησαν απορημένα τα δυο παλικάρια
«Γιατί ο πατέρας μου κατάλαβε πόσο άσχημο χαρακτήρα έχει καινούρια του γυναίκα και αποφάσισε να την διώξει μακριά μας. Μ' έκανε λοιπόν αηδόνι και τα δειλινά γίνομαι άνθρωπος, περιμένοντας εκείνον που θα με βοηθήσει να λύσει τα μάγια, ώστε να πάρω πάλι την ανθρώπινη μορφή μου. Όσο για τη χρυσή μηλιά, ήταν αγαπημένο μου δέντρο και η αγάπη μου είναι τόσο μεγάλη, όπου κάθε βράδυ κόβω ένα μήλο και του ψιθυρίζω το μήνυμά μου και εκείνο βγάζει φτερά και πετάει στον Πύργο του λυπημένο μου πατέρα για να το ανακοινώσει.»
Τα παλικάρια της είπαν πως θέλουν να ακούσουν όλη την ιστορία καθώς και πως θα λύσουν τα μάγια. Η Ροδαυγή, τότε, τους έδειξε το αδράχτι και την ανέμη του άρχοντα πατέρα της, για να γνέσουν νήμα και να πλέξουν μ αυτό ένα φόρεμα. Τα κουβάρια θα τα έβρισκαν στο υπόγειό του Παλατιού της Γαλάζιας Πολιτείας μέχρι το χάσιμο του φεγγαριού!
Όταν το φόρεμα ετοιμαστεί θα πρέπει, να διαλέξουν ένα ηλιόλουστο πρωινό, να το πάρουν και με πολύ απαλές κινήσεις να το ρίξουν πάνω στις φτερούγες της. Αφού ξαναγίνει άνθρωπος τότε θα πρέπει να φωνάξουν τρεις φορές το όνομά της.
Ο Πέτρος ρώτησε τι θα έπρεπε να κάνουν στη συνέχεια αλλά η Ροδαυγή του απάντησε πως σιγά σιγά θα γίνουν όλα…
Πράγματι ο Πέτρος και ο Μάνθος ξεκίνησαν για τη Γαλάζια Πολιτεία. Βρήκαν στα υπόγεια τα κουβάρια με το μαλλί και όταν γύρισαν σπίτι τους έφτιαξαν το φόρεμα που έπρεπε να ρίξουν πάνω στη κοπέλα!
Το πρωινό που διάλεξαν ήταν το πιο φωτεινό πρωινό του μήνα αλλά η περιοχή έλαμψε πραγματικά μόλις η Ροδαυγή πήρε την ανθρώπινη μορφή της. Όσο για την χρυσή μηλιά… χάρηκε τόσο πολύ που φούντωσε και πέταξε περισσότερα κλαράκια με χιλιάδες χρυσά μήλα. Η Ροδαυγή έκοψε μερικά και γέμισε ένα καλαθάκι. Το έδεσε με ένα μεγάλο ροζ φιόγκο και το έδωσε στο φίλο της, το ροζ συννεφάκι, να το πάει στον πολυαγαπημένο της πατέρα. Τον άρχοντα της Γαλάζιας Πολιτείας.
Όταν έφτασε στον πύργο, το ροζ συννεφάκι μπήκε μέσα από το ανοιχτό παράθυρο και ακούμπησε το καλάθι με τα χρυσά μήλα πάνω σε ένα μεγάλο κρυστάλλινο τραπέζι. Το ροζ συννεφάκι έψαξε στον πύργο και βρήκε τον άρχοντα πατέρα και τον οδήγησε στο δωμάτιο με το κρυστάλλινο τραπέζι. Εκεί τα χρυσά μήλα του διηγήθηκαν όλη την ιστορία της κόρης του και πως περνούσε όσο ήταν μαγεμένο αηδόνι.
Η κακιά μητριά, που έμενε ακόμα στον Πύργο, κρυφακούγοντας τα γεγονότα, θύμωσε, μπήκε στην αίθουσα, άρπαξε το καλαθάκι με τα μήλα και τα πέταξε μακριά. Όμως τα μήλα μεταμορφώθηκαν σε πανέμορφα αετόπουλα που άρπαξαν την κακιά μητριά και την πήγαν πολύ μακριά στα πανύψηλα βουνά και έως και σήμερα ζει μόνη της.
Το ροζ συννεφάκι που περνά τακτικά από κει μας λέει, ότι τη βλέπει να κάνει την προσευχή της στο καλό μας Θεό ώστε να την συγχωρέσει για το κακό που έκανε. Εγώ όμως που ξέρω το τέλος κάθε παραμυθιού θα σας εκμυστηρευτώ την αλήθεια.
Ο καλός μας Θεούλης τη συγχώρεσε και την έκανε κουκουβάγια για να είναι πουλί της σοφίας και της γνώσης. Είχε πάρει ένα καλό μάθημα, που από τότε δίνει σοφία και γνώση στους ανθρώπους για να γίνουν και εκείνοι με τη σειρά τους χρήσιμοι στην κοινωνία.
Η πεντάμορφη Ροδαυγή παντρεύτηκε τον Πέτρο και ζούνε ευτυχισμένοι και πολύ πλούσιοι με τη χρυσή μηλιά στο περιβόλι τους.
                                                                                                       Παναγιώτα Κασίμη

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Απολογισμός






«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που, παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματά τους. Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... Μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα... Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους, τα σκληρά χτυπήματα της ζωής, τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...» 


Μάριο ντε Αντράντε

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Μαμά, δεν θέλω να διαβάσω





Η νέα γενιά μαμάδων και μπαμπάδων μεγάλωσε με ένα στόχο. Να τελειώσουν το πανεπιστήμιο και να βρουν μια καλή δουλειά. Οι περισσότεροι κατάφεραν να ολοκληρώσουν μόνο το πρώτο μέρος του στόχου. Παρόλα αυτά, συνεχίζουν να πιέζουν τα παιδιά να κάνουν το ίδιο, να πετύχουν στις πανελλήνιες, να πάρουν όλα τα πτυχία τους για να μπορέσουν να βρουν μια καλή δουλειά. Μα είναι τελικά αυτός ο μόνος δρόμος προς την επιτυχία;
Πρώτος στόχος δεν είναι να είμαστε ευτυχισμένοι; Πρώτος στόχος δεν είναι να κάνουμε αυτό που αγαπάμε; Η ερώτηση που απαντήσαμε στο σχολείο ήταν «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», και μεγαλώνοντας, ξεχάσαμε τις απαντήσεις που είχαμε δώσει τότε. Και τώρα, οι περισσότεροι βρίσκονται από την άλλη πλευρά. Έγιναν οι άνθρωποι που θεωρούν επιτυχία έναν αριθμό πάνω σε μια κόλλα χαρτί… Στην αρχή ο βαθμός του σχολείου και λίγο αργότερα το ποσό στο χαρτί της μισθοδοσίας. Και κάπου στην πορεία, ανάμεσα στα νούμερα, ανάμεσα στα χαμένα και στα κερδισμένα όνειρα, σε αυτά που ελπίζαμε ότι θα κάνουμε και σε αυτά που κάναμε, κάποιοι έγιναν γονείς. Και θέλουν τα παιδιά τους να πετύχουν, θέλουν έναν μεγάλο βαθμό πάνω σε μια κόλλα χαρτί. Μια ελπίδα ότι το παιδί θα έχει όλα τα θεμέλια για να πετύχει μετά το σχολείο και κανένα εμπόδιο δε θα το σταματήσει. Και γίνονται οι ίδιοι οι γονείς το εμπόδιο στην ευτυχία του.
Τι γίνεται, όμως, όταν το παιδί δε διαβάζει; Όταν το παιδί δεν προσέχει; Τι κάνει ο καθηγητής; Τι κάνει ο μαθητής; Τι κάνει η μαμά και ο μπαμπάς;
Ως καθηγήτρια, η πρώτη αντίδρασή μου, όταν βλέπω ένα παιδί να μη θέλει να διαβάσει, είναι να το πάρω με το καλό. Να του αλλάξω λίγο κατεύθυνση, να μην το πιέσω και τόσο πολύ. Και οι βδομάδες περνάνε κι εμείς δεν προχωράμε και το παιδί συνεχίζει να μη διαβάζει. Μετά δείχνω λίγο πιο σκληρό πρόσωπο. Αρχίζω να βάζω τιμωρίες, να φωνάζω. Και τότε είναι που θυμάμαι πώς είναι να είσαι παιδί. Μπαίνω στη θέση του, αντιλαμβάνομαι πως φεύγοντας θα χαίρεται που έφυγα και θα νιώθει αποστροφή στην ιδέα να ξαναπάω πίσω. Μιλάω με τη μαμά, ρωτάω πώς τα πάει στο σχολείο. Συνήθως σχολείο και ιδιαίτερα ή φροντιστήρια έχουν παράλληλη πορεία, οπότε η απάντηση ποτέ δεν αποτελεί έκπληξη. Άλλες μαμάδες φωνάζουν, άλλες αγχώνονται, άλλες πελαγώνουν κι άλλες με ρωτούν τι να κάνουν.
Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίσει ο γονιός ένα παιδί που δε διαβάζει; Πότε πρέπει να ανησυχήσει; Και τελικά, πρέπει να ανησυχήσει; Υπάρχει λύση; Είναι μία και λειτουργεί για όλα τα παιδιά; Επιβράβευση ή τιμωρία; Σιωπή ή φωνή;

Διαβάζοντας ένα κείμενο,  θυμήθηκα εκείνη την παλιά ιστορία που μάθαμε από τις γιαγιάδες μας για τη μάνα κουκουβάγια που βρίσκει το παιδί της το ομορφότερο, το καλύτερο και το εξυπνότερο του κόσμου. Το ερώτημα που γεννιέται είναι τι γίνεται όταν τα παιδιά έρχονται να διαψεύσουν τις προσδοκίες μας.
Τα παιδιά γίνονται οι δικές μας προβολές. Μέσα από τη συμπεριφορά τους εκφράζεται ο τρόπος ζωής της οικογένειας, οι προτεραιότητες, οι ανάγκες και τα συναισθήματα. Μέσα από τις επιλογές τους καθρεφτίζονται συχνά οι ίδιοι οι γονείς. Έτσι, ακόμα κι αν εμείς όταν ήμαστε παιδιά νιώθαμε αποστροφή για το διάβασμα και το σχολείο, το να είναι τα παιδιά μας καλοί μαθητές γίνεται θέμα υψίστης σημασίας, καθώς ασυνείδηταμεταφράζεται στο ότι εμείς αποτελούμε καλούς γονείς.

Μόνο που κάθε παιδί έχει τη μοναδικότητά του. Μιλώντας με γονείς και εκπαιδευτικούς το αίτημα που εκφράζεται είναι «πώς θα κάνω το παιδί μου να διαβάσει;». Σπάνια το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο γιατί ένα παιδί, που η τάση του για μάθηση είναι έμφυτη, αρνείται να διαβάσει. Το αποτέλεσμα είναι να εστιάζουμε στο δέντρο, χάνοντας το δάσος: αδυνατούμε να «ακούσουμε» τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού μας και να δημιουργήσουμε εκείνη τη γέφυρα που θα το βοηθήσει να κάνει τα επόμενα βήματα. Ένας φαύλος κύκλος ξεκινά.
Ένας κύκλος που μαθαίνει στα παιδιά πως το να μη διαβάζουν είναι ένας τρόπος να κερδίζουν την προσοχή των γονιών τους, να επικοινωνούν μαζί τους με έναν τρόπο, ακόμα κι αν χαρακτηρίζεται από αρνητικό πρόσημο.
Στην πράξη, λοιπόν, όταν ένα παιδί αρνείται να διαβάσει, πριν θυμώσουμε, είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί: μπορεί να μην ξέρει τον τρόπο, μπορεί να δυσκολεύεται στη συγκέντρωση, μπορεί να είναι κουρασμένο, μπορεί να μην καταλαβαίνει αυτό που προσπαθεί να μάθει, μπορεί απλώς να αντιδρά στη δική μας πίεση. Κάθε πιθανή απάντηση συνοδεύεται και από μία διαφορετική αντιμετώπιση. Έτσι, για παράδειγμα, σε ένα παιδί που δεν συγκεντρώνεται χρειάζεται να φτιάξουμε ένα περιβάλλον μελέτης απομονωμένο από πολλά ερεθίσματα και να δίνουμε κάθε φορά μικρές και σαφείς οδηγίες. Από την άλλη σε ένα παιδί που απλώς αντιδρά, είναι σημαντικό να κάνουμε ένα βήμα πίσω, επιτρέποντάς του να κάνει τη δική του επιλογή, να βρει το προσωπικό του κίνητρο για μάθηση.
Το κοινό σημείο σε κάθε προσέγγιση είναι ο σεβασμός στην ανάγκη του παιδιού. Η ενεργή ακρόαση και η ενσυναίσθηση βοηθούν στο χτίσιμο μιας λειτουργικής επικοινωνίας μαζί του. Σκοπό αποτελεί το να καταφέρει το παιδί να φρουρεί τα όνειρά του. Το σχολικό διάβασμα αποτελεί έναν από τους δρόμους αλλά όχι τον μοναδικό. Ο γονέας οφείλει να πάρει το παιδί του από το χέρι να εξερευνήσουν μαζί όλους τους πιθανούς δρόμους. Όχι σαν επιβολέας εξουσίας αλλά σαν εκείνο τον πολύτιμο βοηθό, που μαζί του το παιδί θα νιώσει την ασφάλεια και τη σιγουριά να πειραματιστεί και να ανοίξει τα φτερά του.

Αθηνά Παπαδοπούλου
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια (Δραματοθεραπεύτρια)

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Αποβάλετε από τη ζωή σας εκείνους που τη δηλητηριάζουν






Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από το είδος των σχέσεων που καλλιεργούμε ή αλλιώς από τις δυναμικές των κοινωνικών μας δικτύων. Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση ατόμων με τεράστια αυτογνωσία, οι ετεροκαθορισμοί επηρεάζουν ακόμα και τον τρόπο, που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό. Ο τακτικός απολογισμός των καταστάσεων, που μας καθηλώνουν και η αποτίμηση των προσώπων, που επιβραδύνουν την ψυχολογική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη είναι επιτακτικός. Τα πρόσωπα αυτά, που κρυφά ή φανερά, αλλά σίγουρα λανθασμένα, μοιάζουν με αναγκαία κακά, δημιουργούν μια αρνητική κουλτούρα, ένα νοσηρό κλίμα, στο οποίο εγκλωβίζουν. Παραδόξως, παίρνουν και τη μορφή εκείνου, που θα μας βγάλει από την δεινή θέση, για την οποία εκείνα εν πολλοίς ευθύνονται. Ομοιάζουν με τους τωρινούς σωτήρες πολιτικούς, που θα μας απαλλάξουν από την κρίση, που οι ίδιοι επεδίωξαν. Όμως είναι πολύ πιο επικίνδυνα, επειδή εκμεταλλεύονται τους φόβους, τις ενοχές, την αγάπη, την ανάγκη, το καθήκον και την φιλοτιμία. Αλλά κυρίως, επειδή είναι προσφιλή, και η αγωνία της μοναξιάς ή της περιθωριοποίησης ζοφερή. Θα τα αναγνωρίσετε εύκολα, επειδή αντιστέκονται σε κάθε εγχείρημα για αλλαγή. Κι αυτό γιατί η μεταβολή της ψυχολογικής σας ισορροπίας και η έκθεση σε νέα ερεθίσματα και πρόσωπα μπορεί να τα αποκαθηλώσει από το βάθρο, στο οποίο εσείς οι ίδιοι τα ενθρονίσατε. Θα φανερωθούν εύκολα, επειδή καμιά φορά σας σπρώχνουν άκριτα προς την αλλαγή, χωρίς να σας προειδοποιούν για τις συνέπειες, με μόνο στόχο να επιστρέψετε ηττημένοι πίσω. Θα τα διακρίνετε, καθώς δημιουργούν και παίζουν με τις ανασφάλειες, καθώς αντιλαμβάνονται εύκολα την εξαρτητική σχέση και λόγο στο λόγο φροντίζουν να τη συντηρούν και να την επιτείνουν. Τρέφονται με την υποσυνείδητη πεποίθηση κάθε ανθρώπου πως ο ίδιος αποτελεί το κέντρο του σύμπαντος (όπως και η Γη για τους αρχαίους) και πως όλα περιστρέφονται γύρω από το υπερτροφικό ή αδύναμο εγώ, που ζητά επιβεβαίωση και ανατροφοδότηση. 1. Εξαφανίστε από τη ζωή σας τους μίζερους χαρακτήρες, εκείνους που δεν μπορούν να ευχαριστηθούν τη στιγμή, αντλούν ηδονή όμως με το να καθιστούν εσάς συνεργούς στην κακοδαιμονία και τη γκρίνια. Αποδέκτες καθώς καθίστασθε των αρνητικών συναισθημάτων, σταδιακά, είτε ενστερνίζεστε τη φιλοσοφία τους είτε είστε έτοιμοι να εκραγείτε, συνήθως σε αθώα θύματα. Μην τους απαντάτε, μην δικαιολογείστε, μην συνδιαλέγεστε. Δεν το επιθυμούν και δεν πρόκειται να αλλάξουν. 2. Εξορίστε όσους υποτιμούν την αξία σας, υποδαυλίζουν την αμφιβολία, μαραίνουν την αυτοεκτίμηση. Αλλά πρώτα φροντίστε να αποκτήσετε μια δόση υπερηφάνειας, που θα σας κάνει να πιστέψετε πως σε εσωτερικές αρετές κρύβεται ο θησαυρός κάθε ανθρώπου. 3. Ρίξτε στην πυρά εκείνους που παίρνουν τη ζωή, τους τύπους, τις διαδικασίες, τις συμβάσεις υπερβολικά σοβαρά. Τα χρόνια που απομένουν είναι τόσο πολύτιμα, που η κατασπατάλησή τους σε ανθρώπινες ματαιοδοξίες, κοινωνικά θέσφατα και υποκριτικά μετερίζια είναι ανούσια. 4. Απομονώστε τους κόλακες, αυτούς που σας επαινούν σε κάθε περίσταση, ετούτους που στους ανώτερους φέρονται δουλικά και σε όσους εκλαμβάνουν ως κατώτερους, δυναστικά. Σας σπρώχνουν σε περιπέτειες, για να σας δουν να καταστρέφεστε, σας παρουσιάζουν τις μισές αλήθειες και αλλοιωμένα τα δεδομένα. 5. Αντιληφθείτε τους ανέντιμους, που θα σας υποσκάψουν και θα σας τη φέρουν πισώπλατα. Αν στο περιβάλλον σας υπάρχουν παρόμοιοι, θα ενεδρεύουν σε κάθε σας προσπάθεια και θα καιροφυλαχτούν σε κάθε σας λάθος. Μην συσχετίζεσθε μαζί τους κι αν δεν είναι αυτό εφικτό, αποκαλύψτε τους πρώτοι. 6. Γίνετε ξένοι προς άτομα δίχως χιούμορ, αποξενωθείτε από εκείνους που δεν μπορούν να αυτοσαρκαστούν, από τους υπερευαίσθητους και ευερέθιστους. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να σας αναγκάζουν διαρκώς να απολογείστε. 7. Αποφύγετε τους λογάδες, τους φλύαρους, την κομπορρημοσύνη και τον πομφολυγισμό. Οι περιττές λέξεις, ο πλεονασμός και οι τάχα ρηξικέλευθες αποφάνσεις απλά καλύπτουν την αδυναμία τους να διατυπώσουν οτιδήποτε ουσιώδες. 8. Πατάξτε τους προφήτες, τους μάντεις που ελλοχεύουν όχι προς χάριν της πρόληψης, αλλά για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε τα γεγονότα και οι πράξεις να έχουν την έκβαση, που θέλουν. 9. Να είστε επιφυλακτικοί όταν συναναστρέφεστε με άτομα, που δεν έχουν κανένα σχέδιο, στόχο ή προοπτική. Όσους αρμενίζουν χωρίς πυξίδες και στρατηγική και αλλάζουν κάθε τόσο τις πορείες τους, ανάλογα με τον άνεμο και τις συνθήκες. 10. Επιστέγασμα των θεωριών είναι οι πράξεις. Μην διακυβεύετε την ενέργειά σας με όσους χρησιμοποιούν τις θεωρίες, τα συνθήματα, τις κραυγές, για να αποκτήσουν προσωπική ταυτότητα. Ακόμα και η αγάπη μετριέται με το πλήθος των θυσιών, που είναι έτοιμος να κάνει κάποιος για σας. Τα υπόλοιπα είναι συμβιβασμός. 11. Συνεπακολούθως, αποστομώστε τους δήθεν, τους επιφανειακούς, εκείνους που χρησιμοποιούν την κουλτούρα, την αναζήτηση, την κοινωνική ευαισθησία, για να εντυπωσιάζουν και να γίνονται αποδεκτοί. 12. Η ηθική έχει ένα αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό: Αν την αγνοήσεις στο ελάχιστο, είσαι έτοιμος και για τα σημαντικά να την αποκηρύξεις. Εναντιωθείτε στους ασυνεπείς, στα πρόσωπα που είναι διατεθειμένα να παραβούν, να σκευωρήσουν, να δράσουν παράτυπα. Συμπαρασύρουν με τα στιγμιαία οφέλη, που αποκομίζουν. 13. Ο έρωτας δωρήθηκε στους ανθρώπους για να δίνει χαρά. Αν ο σύντροφος συνέχεια σας ταλαιπωρεί με αμφιθυμίες, οπισθοχωρήσεις, βολέματα, υπεκφυγές, απιστίες, τότε δεν είναι για σας. Στα ερωτικά μην επαναπαυθείτε με τίποτα λιγότερο από όσο αξίζετε. 14. Μην απαιτείτε την ευτυχία, αν πρώτα δεν έχετε προπαρασκευασθεί να την χαρίσετε σε άλλους. Αντισταθείτε στους επηρμένους, που ζητούν, χωρίς να έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ανταποδώσουν. 15. Αναγνωρίστε τα παράσιτα, τους ξενιστές, αυτούς που, ενώ φαντάζουν εξαρτημένοι από σας, στην πραγματικότητα απομυζούν τις δυνάμεις σας, αποστραγγίζουν τη δύναμή σας, δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές σας. Μπορεί αρχικά να κολακευθείτε από την ψευδεπίγραφη σχέση υποτακτικής συνδιαλλαγής, αλλά όταν θα έχετε εξαντληθεί, αυτοί θα συνεχίσουν ακάθεκτοι, για να συναντήσουν το επόμενο ανυποψίαστο θύμα. 16. Μην δίνετε σημασία σε κουτσομπόληδες, επειδή οι αναλύσεις τους περί συμπεριφορών και κινήτρων είναι κατάπτυστες και γιατί το αντίτιμο της στρεβλής πληροφορίας είναι ο καταποντισμός σας στους άλλους από τα αμετροεπή στόματά τους.
Παπάνης Ευστράτιος


Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Τι είναι αγάπη....






"Η αρχή της αγάπης είναι να αφήνουμε τους 

άλλους να είναι ο εαυτός τους και όχι να 

προσπαθούμε να τους κάνουμε να μας 

μοιάσουν, διαφορετικά αγαπάμε απλά την 

αντανάκλαση του εαυτού μας στους άλλου"
Mην θέλετε να αλλάξετε τους ανθρώπους που

αγαπάτε...
Δεν σας τους χάρισαν,τους επιλέξατε...

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου





Άγαπητοί γονείς που έρχεστε στο ίδιο πάρκο:

Παρακαλώ πολύ μην βοηθάτε τις κόρες μου όταν βρίσκονται στην κορυφή της τσουλήθρας, ιδίως όταν με ακούτε να τις λέω ότι δεν πρόκειται να τις βοηθήσω, και παράλληλα τις ενθαρρύνω να προσπαθήσουν μόνες τους.
Δεν κάθομαι εδώ, 5 μέτρα μακριά από τα παιδιά μου, γιατί είμαι πολύ τεμπέλα για να σηκωθώ να τις βοηθήσω.
Κάθομαι εδώ, γιατί δεν τις  έχω φέρει στο πάρκο με σκοπό  να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τους άλλους ώστε να κάνουν αντί γι' αυτές τις δύσκολες δουλειές. Τις έφερα  εδώ για να μάθουν να τις κάνουν μόνες τους.
Θέλω να μάθουν να αναρριχώνται και να τσουλούν χωρίς βοήθεια.
Αν δεν μπορούν να τα καταφέρουν, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση. Έτσι, θα έχουν έναν στόχο  να εργαστούν για την επίτευξή του.
Θέλω να εξαντλούν τα όριά τους και να προσπαθούν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να τα καταφέρουν  χωρίς καμία βοήθεια από μένα.
Δεν είναι δουλειά μου - και σίγουρα δεν είναι δική σας - να αποτρέπω τα παιδιά μου να νιώσουν τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβο και της δυσφορίας.
Αν το κάνω,  θα τους στερήσω τη δυνατότητα να μάθουν ότι αυτές οι δυσκολίες δεν είναι το τέλος του κόσμου, και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν ή να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους.
Αν φτάσουν σε αδιέξοδο και δεν βρίσκουν λύση, δεν είναι δουλειά μου να τα 'σώσω' αμέσως.
Αν το κάνω, θα τα στερήσω από τη δυνατότητα να μάθουν να ηρεμούν, να αξιολογούν την κατάσταση, και να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις.
Δεν είναι δουλειά μου να τα προφυλάσσω από την πτώση.
Αν το κάνω, δεν θα μπορέσουν να μάθουν ότι και η πτώση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά κάποιες φορές αξίζει το ρίσκο, και ότι αν συμβεί μπορούν να σηκωθούν ξανά.
Δεν θέλω οι κόρες μου να μάθουν ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια χωρίς βοήθεια.
Δεν θέλω να μάθουν ότι μπορούν να φτάσουν σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια.
Δεν θέλω να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα στην ανταμοιβή, χωρίς να χρειαστεί να πιεστούν για ξεπεράσουν ό,τι τις κρατά πίσω.

Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Κι αν τις επιτρέψω να μάθουν να σκέφτονται έτσι, τότε έχω αποτύχει ως μητέρα.
Θέλω τα κορίτσια μου να κατανοούν  τη χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεπερνάς το φόβο και την αμφιβολία για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου.
Θέλω να πιστεύουν στις δικές τους ικανότητες και να είναι σίγουρες και αποφασισμένες στις ενέργειές τους.
Θέλω να γνωρίζουν και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους μέχρι να αναζητήσουν και  να βρουν έναν τρόπο για να τις ξεπεράσουν ή να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα λειτουργήσει θετικά για τις ίδιες.
Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες, να αναλάβουν ρίσκα, αλλά και να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους.
Θέλω να αναρριχηθούν στην τσουλήθρα χωρίς καμία βοήθεια, παρά τις καλές προθέσεις που πιστεύω ότι έχετε.
Επειδή μπορούν. Το ξέρω. Και αν τις δώσουμε λίγο χρόνο, θα το γνωρίζουν σύντομα και ο ίδιες. Πολύ σύντομα.
Γι 'αυτό σας παρακαλώ να σταθείτε εκεί που είστε, και επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου, μέρος της οποίας είναι να μπορώ να αντιστέκομαι στις σκέψεις που κάνετε και εσείς,  να δαγκώνω τη γλώσσα μου, όταν θέλω να φωνάξω, "ΠΡΟΣΟΧΗ" , και να επιλέγω σκόπιμα να στέκομαι εκεί που βρίσκομαι όταν στην πραγματικότητα θέλω να τρέξω για να τις βοηθήσω.
Διότι, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, οι σκάλες θα γίνουν πιο ψηλές και πιο τρομακτικές και πολύ πιο δύσκολες να τις ανέβει κάποιος.
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θα προτιμούσα να επιτρέψω στα παιδιά μου να πειραματιστούν και να μάθουν τις δεξιότητες τους αυτή την περίοδο που ένα παραπάτημα θα έχει ως συνέπεια απλώς ένα μικρό χτύπημα στο γόνατο ή στο κεφάλι, που όμως περνάει με ένα φιλί.
Και ενώ ακόμα και οι πιο δύσκολες προκλήσεις που έχουν τώρα μπροστά τους, μπορούν να κατακτηθούν λέγοντας μέσα τους "Πιστεύω ότι μπορώ, πιστεύω ότι μπορώ", και ενώ αυτά τα 5 μέτρα  που βρίσκομαι μακριά τους, τα αισθάνονται σαν να βρίσκομαι πάρα πολύ μακριά τους."


Kate Bassford Baker 

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Επιλογές



«Αν είστε πραγματικά παθιασμένοι με αυτό που κάνετε, αλλά δεν πρόκειται να σας βοηθήσει να κερδίσετε αρκετά  χρήματα, θα συνεχίζατε να το κάνετε;»
Τι δύσκολη ερώτηση! Μοιάζει με αυτό που οι περισσότεροι έχουμε ακούσει από τους μεγαλύτερους:
«Κάνε αυτό που αγαπάς, και τα λεφτά θα έρθουν»
Ακούγεται ωραίο και προσφέρει έμπνευση. Αλλά είναι αλήθεια; Δεν θα μπορούσε να συμβεί να κάνουμε αυτό που πραγματικά μας αρέσει και τελικά να μην ανταμειφτούμε ανάλογα;
Με βάση μια έρευνα, είναι βέβαιο ότι όταν επιχειρεί κάποιος κάτι άγνωστο και καινούργιο, αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι η θέληση. Αρκεί απλά να κάνει αυτό που αγαπάει, ή κάτι που θα οδηγήσει σε αυτό που αγαπάει, για να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του. Η θέληση θα τον κάνει πιο δημιουργικό και πιο αποδοτικό, και θα τον βοηθήσει να προχωρήσει γρηγορότερα.
Και επιπλέον θα τον βοηθήσει να επιμείνει. Όταν προσπαθούμε κάτι που δεν το έχουμε ξανακάνει πριν – ξεκινώντας ένα καινούργιο έργο στην εργασία μας, ή προσπαθώντας να ξεκινήσουμε μια νέα επιχείρηση από το μηδέν – αναμενόμενο είναι να αντιμετωπίσουμε στην πορεία πολλά εμπόδια. Όμως δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια με το πρώτο εμπόδιο που θα συναντήσουμε.
Αλλά, ας είμαστε ρεαλιστές. Τίποτα δεν μας εγγυάται ευημερία, ή ακόμα και οικονομική επιτυχία.
Ένας φίλος μας, μετά από μία ηχογράφηση, βρισκόταν έξω από ένα μπαρ με λίγους συναδέλφους του επαγγελματίες μουσικούς, και μιλούσαν με θαυμασμό για ένα άλλο μουσικό που όλοι γνώριζαν. Ένας από την παρέα σχολίασε πόσο τυχερός ήταν αυτός ο μουσικός που  η μουσική του ήταν εμπορική. Σε αυτές τις λέξεις, θα βρείτε μια τεράστια αλήθεια. Όλοι έχουμε τη δική μας μουσική, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι κάποιος θα την αγοράσει. Απολύτως καμία. Πρόκειται για δύο εντελώς ξεχωριστά πράγματα.
Οπότε η αρχική ερώτηση μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:
«Έχω την επιθυμία , αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι πρόκειται να φτάσω σε σημείο που θα μου αποφέρει αρκετά χρήματα. Τι κάνω; Θα πρέπει να προχωρήσω;»
Φυσικά πρέπει.
Τώρα ας προβληματιστούμε λίγο με την απάντηση:
Εάν δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά να κάνετε αυτό με το οποίο είστε παθιασμένοι – για παράδειγμα, αν δεν θα είστε σε θέση να θρέψτε την οικογένειά σας – τότε η απάντηση είναι όχι, καλύτερα να μην ποντάρετε την οικονομική σας ευημερία σε αυτό.
Μια βασική αρχή σχετικά με το αν θα πρέπει να ασχοληθούμε με κάτι που έχει άγνωστο μέλλον, είναι ότι κάθε μικρό έξυπνο βήμα που κάνουμε, θα πρέπει να μας αφήνει “ζωντανούς” ώστε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Οπότε, πρώτα φροντίζουμε να εξασφαλίσουμε τις βασικές ανάγκες της πυραμίδας του Maslow: διατροφή , στέγαση κλπ.
Αλλά ακόμα και αυτό, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να ασχοληθείτε με το πάθος σας, έστω για λίγο, ακόμα κι αν είναι μόνο για 15 λεπτά την ημέρα.
Και πρέπει να το κάνετε!
Γιατί;
Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που καθημερινά κάνουν πρόοδο σε κάτι που τους ενδιαφέρει, αισθάνονται πιο ικανοποιημένοι και πλήρεις.
Ένα επιπλέον ενδιαφέρον με την ερώτηση που θέσαμε αρχικά, είναι ότι μπορεί να κάνει ανθρώπους που έχουν περισσότερα από τα αναγκαία χρήματα, να επανεξετάσουν κατά πόσο θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα που δεν τους κάνουν ευτυχισμένους, μόνο και μόνο για χάριν των περισσότερων χρημάτων. Τις περισσότερες φορές η απάντηση που δίνουν είναι: «Μόλις αποκτήσω αρκετά χρήματα, θα κάνω αυτό που θέλω πραγματικά. Δεν θα με ενδιαφέρουν πια τα χρήματα.» Αλλά ποτέ δεν φτάνουν σε εκείνο το σημείο. Ο χρόνος είναι πεπερασμένος.
Όταν αντιμετωπίζουμε το άγνωστο, ο μόνος τρόπος για να μάθουμε στα σίγουρα, είναι να δράσουμε. Όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι αβέβαιο – το αν πρόκειται να κάνουμε  χρήματα από το πάθος μας, είναι μια αβεβαιότητα – προχωρούμε σε δράση. Δεν σκεφτόμαστε τι μπορεί να συμβεί, δεν προσπαθούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα, δεν ετοιμάζουμε σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Κάνουμε ένα μικρό βήμα προς την κατεύθυνση να πραγματοποιήσουμε αυτό που θέλουμε,  και βλέπουμε τι θα συμβεί.
Ποιος ξέρει; Ακόμη και το μικρότερο βήμα μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Κάντε λοιπόν μικρά βήματα. Μπορεί να ανακαλύψετε ότι το πάθος σας, μπορεί να σας αποφέρει χρήματα. Εξάλλου ποιος φανταζόταν ότι θα μπορούσε να κάνει κάποιος τεράστια περιουσία, βρίσκοντας έναν τρόπο να συνδέσει όλους τους φίλους  του (Facebook) ;
Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρετε, σίγουρα θα θέλετε να περνάτε ένα μέρος της ημέρας σας κάνοντας τουλάχιστον ένα πράγμα που σας κάνει ευτυχισμένους. Διαφορετικά, κάτι δεν πάει καλά.


                                           Harvard Business Review Magazine

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Η γνώση του να ξέρεις ακριβώς που να χτυπήσεις



Η μεγαλύτερη μηχανή του πλοίου χάλασε. Οι ιδιοκτήτες του πλοίου στην προσπάθεια τους να την επισκευάσουν φώναξαν τους καλύτερους τεχνικούς του λιμανιού. Ο ένας μετά τον άλλον απέτυχαν να την βάλουν σε λειτουργία. 
Στο τέλος έφτασε ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που επισκεύαζε πλοία από τότε που ήτανε μικρό παιδί. Κουβαλούσε μια μεγάλη τσάντα με εργαλεία μαζί του και στρώθηκε αμέσως στη δουλειά. Δύο από τους ιδιοκτήτες του πλοίου τον παρακολουθούσαν την ώρα που επιθεωρούσε την μηχανή, ελπίζοντας να γνωρίζει τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Αφού εξέτασε την μηχανή για αρκετή ώρα ο γέρος άνθρωπος, άνοιξε την τσάντα του και έβγαλε ένα μικρό σφυρί. Με μεγάλη προσοχή χτύπησε απαλά τη μηχανή σε ένα σημείο. Η μηχανή άρχισε να λειτουργεί! 

Μια εβδομάδα αργότερα, οι ιδιοκτήτες έλαβαν από τον γέρο τεχνίτη ένα τιμολόγιο για την επισκευή, αξίας δέκα χιλιάδων ευρώ. «Τι πράγμα;» διαμαρτυρήθηκαν αυτοί. «Σχεδόν δεν έκανε τίποτα!» 


Έτσι του έγραψαν ένα γράμμα που έλεγε:
«Παρακαλούμε αποστείλετέ μας αναλυτικό λογαριασμό.»

Ο γέρος τους έστειλε έναν λογαριασμό που έγραφε:
Ελαφρύ χτύπημα με σφυρί …………………….€ 2,00
Γνώση που ακριβώς να χτυπήσεις …………..…€ 9.998,00

Κάθε προσπάθεια είναι σημαντική, αλλά η γνώση η οποία συνοδεύει την προσπάθεια κάνει όλη την διαφορά. Οι ενέργειες που κάνουμε είναι αποτελεσματικότερες όταν υποστηρίζονται από βαθιά κατανόηση. Με ενόραση, κατανόηση και σοφία, ακόμη και η μικρότερη ενέργεια μπορεί να φέρει σπουδαία αποτελέσματα. Όταν υπάρχει αυτή η αληθινή σοφία κάθε μας ενέργεια προσφέρεται στο σωστό χρόνο, στο σωστό τόπο, με τον σωστό τρόπο. Αυτή η κατανόηση είναι ανεκτίμητη. Χωρίς αυτήν μπορεί να περιφερόμαστε στη ζωή, χτυπώντας με το μικρό σφυρί μας οτιδήποτε βλέπουμε μπροστά μας, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. 


Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Το τυφλό αγόρι




Ένα τυφλό αγόρι καθόταν στα σκαλιά ενός κτιρίου και είχε ένα καπέλο μπροστά από τα πόδια του. Δίπλα υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: "Είμαι τυφλός, παρακαλώ βοηθήστε με."
Μέσα στο στο καπέλο υπήρχαν μόνο λίγα κέρματα .

Ένας άνδρας που περνούσε εκείνη την ώρα,  κοντοστάθηκε και σταμάτησε μπροστά από το τυφλό αγόρι. Έβγαλε μερικά κέρματα από την τσέπη του και τα έριξε  στο καπέλο. Ύστερα πήρε την πινακίδα, τη γύρισε ανάποδα, και έγραψε κάποιες λέξεις. Τοποθέτησε την πινακίδα πίσω στη θέση της, έτσι ώστε όσοι περνούσαν από μπροστά να βλέπουν τις λέξεις που έγραψε.
Σύντομα το καπέλο άρχισε να γεμίζει από κέρματα. Πολλοί περισσότεροι περαστικοί άφηναν πια χρήματα για το τυφλό αγόρι.

Το απόγευμα, ο άνθρωπος που είχε αλλάξει την πινακίδα γύρισε να διαπιστώσει πώς πάνε τα πράγματα.
Το αγόρι τον αναγνώρισε από τα βήματά του και τον ρώτησε:«Εσύ είσαι  αυτός που άλλαξε την πινακίδα μου σήμερα το πρωί; Τι έγραψες; ""Έγραψα το ίδιο που είχες γράψει, αλλά με διαφορετικές λέξεις"  απάντησε στο παιδί.
Αυτό που  είχε γράψει ήταν το εξής:"Σήμερα είναι μια υπέροχη ημέρα και δεν μπορώ να την δω."

Πιστεύετε ότι οι δύο φράσεις έλεγαν ακριβώς το ίδιο πράγμα;
Φυσικά και οι δύο προτάσεις έλεγαν στους περαστικούς ότι το αγόρι είναι τυφλό. Όμως, η πρώτη πρόταση έλεγε απλά ότι το αγόρι είναι τυφλό, ενώ η δεύτερη πρόταση υπονοούσε πόσο τυχεροί ήταν οι περαστικοί που δεν είναι τυφλοί. Οπότε, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η δεύτερη φράση ήταν πολύ πιο αποτελεσματική.

Να είστε ευγνώμονες για αυτά που έχετε. Να είστε δημιουργικοί. Να καινοτομείτε. Σκεφτείτε θετικά και με διαφορετικό τρόπο.
Προσκαλέστε τους άλλους κοντά σας με σοφία. Ζήστε τη ζωή χωρίς δικαιολογίες. Όταν η ζωή σας δίνει 100 λόγους για να κλάψετε, απαντήστε με 1000 λόγους για να χαμογελάσετε. Αντιμετωπίστε το παρελθόν χωρίς στεναχώρια.  Προετοιμαστείτε για το μέλλον χωρίς φόβο. Κρατήστε την πίστη και απομακρύνετε το φόβο.
Το πιο όμορφο πράγμα είναι να βλέπετε κάποιον να χαμογελά. Και ακόμα πιο όμορφο είναι, να γνωρίζετε ότι είστε εσείς ο λόγος πίσω από αυτό το χαμόγελο!

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Σε αγαπώ παιδί μου...






«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω... Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"... μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αγαπώ παιδί μου...»