Κάποτε,
ένας άνδρας τιμώρησε την πεντάχρονη κόρη του επειδή ξόδεψε ένα ρολό ακριβού
χρυσού χαρτιού περιτυλίγματος. Τα οικονομικά ήταν σφιχτά εκείνο τον καιρό και
αυτός συγχύστηκε ακόμα περισσότερο, όταν το παιδί χρησιμοποίησε το χρυσό χαρτί
για να στολίσει ένα κουτί μέσα στο οποίο έβαλε ένα δώρο γι’ αυτόν.
Παρ’
όλα αυτά, το μικρό κορίτσι έφερε το κουτί με το δώρο στον πατέρα της το επόμενο
πρωί και είπε: «Αυτό είναι για σένα, μπαμπά».
Ο
πατέρας ήρθε σε αμηχανία για την πρώιμη υπερβολική αντίδρασή του, όμως ο θυμός
του άναψε ξανά, όταν είδε ότι το κουτί ήταν άδειο. Της μίλησε σε σκληρό τόνο:
«Δεν ξέρεις ότι, όταν κάνεις ένα δώρο, πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα;»
Το
μικρό κορίτσι τον κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και είπε: «Μπαμπάκα, δεν είναι
άδειο. Έριξα μέσα φιλιά μέχρι που γέμισε!»
Ο
πατέρας συνετρίβη. Έπεσε στα γόνατα συγκλονισμένος και αγκάλιασε τη μικρή του
κόρη και την ικέτευσε να τον συγχωρήσει για τον χωρίς λόγο θυμό του.
Λίγο
αργότερα, ένα ατύχημα πήρε τη ζωή του κοριτσιού και λέγεται ότι ο πατέρας
κράτησε το χρυσό κουτί δίπλα στο κρεβάτι του για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Και
όταν απογοητευόταν ή αντιμετώπιζε δυσκολίες, άνοιγε το κουτί, έπαιρνε ένα φιλί
και θυμόταν την αγάπη του παιδιού, που την είχε βάλει εκεί μέσα.
Για ποιον ιερό σκοπό αξίζει να
ζείτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου