Το παζλ

Κάποιος είχε κάποτε έναν γιο που τον αγαπούσε πολύ και κάθε βραδάκι, μετά το γραφείο του, καθόταν κι έπαιζε μαζί του για ώρες, αφιερώνοντάς του όλο τον ελεύθερο χρόνο του.

Μια βραδιά που ήταν ακόμα στο γραφείο του, κατάλαβε ότι είχε πρόσθετη δουλειά να πάρει σπίτι κι έτσι δεν θα μπορούσε να παίξει με τον γιο του. Ήθελε όμως να του δώσει μιαν απασχόληση, οπότε, ψάχνοντας τριγύρω του, είδε ένα περιοδικό που στο εξώφυλλό του είχε έναν μεγάλο παγκόσμιο χάρτη. Τον ξεκόλλησε, τον έκοψε σε μικρά ακανόνιστα κομματάκια και τα έβαλε στην τσέπη του.

Όταν έφτασε σπίτι, ο μικρός έτρεξε κοντά του έτοιμος για παιχνίδια. Ο φίλος μας τότε, του εξήγησε ότι είχε φέρει δουλειά και στο σπίτι κι έτσι δεν θα μπορούσε να κάτσει να παίξουν, αλλά οδήγησε το παιδάκι στην τραπεζαρία, έβγαλε τα κομμάτια απ’ το σακάκι του και τα σκόρπισε πάνω στο τραπέζι. Μετά του είπε ότι αυτός είναι ο παγκόσμιος χάρτης, κι ότι μέχρι ο μικρός να τον συναρμολογήσει, κι ο μπαμπάς θα έχει τελειώσει την εργασία του. Σίγουρα το παιδί θα είχε απασχόληση για αρκετές ώρες, σκέφτηκε ο πατέρας.

Σε μισή ώρα το παιδάκι ήρθε στον πατέρα του και του είπε ότι ο χάρτης είχε πια τελειώσει και ρώτησε αν θα μπορούσαν τώρα να παίξουν.

Ο πατέρας έμεινε έκπληκτος. «Δεν είναι δυνατόν», είπε. «Πάμε να δούμε τι έγινε». Πραγματικά, πάνω στο τραπέζι βρισκόταν ολόσωστος και ακριβής ο παγκόσμιος χάρτης, με το κάθε κομματάκι στη θέση του.

Τότε ο πατέρας ρώτησε τον γιο του πώς τα κατάφερε τόσο γρήγορα. Και το παιδί απάντησε, «Ήταν απλό. Στην πίσω πλευρά της σελίδας ήταν μια μεγάλη φωτογραφία ενός ανθρώπου. Όταν συναρμολόγησα στην θέση τους τα κομμάτια του ανθρώπου, όλα τα πράγματα ήρθαν στη σωστή τους θέση».

Αυτό που ενώνει όλους τους ανθρώπους είναι η ΑΓΑΠΗ… Μπορείς να κάνεις τα πάντα εύκολα αρκεί να νιώσεις ότι αγαπάς και αγαπιέσαι …