Χωρίς χρέωση

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα απόγευμα, μια μητέρα ενώ ετοίμαζε το δείπνο, το αγοράκι της ήρθε στην κουζίνα και της έδωσε ένα χαρτί που είχε γράψει. Αφού σκούπισε τα χέρια της στην ποδιά της, το διάβασε. Να τι είχε γράψει:

Επειδή έφτιαξα το κρεβάτι μου, 1€

Επειδή πήγα στον μπακάλη, 5€

Επειδή έπαιξα με το αδελφάκι μου όταν εσύ πήγες για ψώνια, 2€

Επειδή έβγαλα έξω τα σκουπίδια, 1€

Επειδή ο έλεγχος του σχολείου ήταν καλός, 5€

Στήθηκε λοιπόν εκεί μπροστά της με προσμονή. Η μητέρα τον κοίταξε και χίλιες αναμνήσεις άστραψαν στον νου της. Πήρε έπειτα το χαρτί, το γύρισε απ’ την ανάποδη και του έγραψε:

Για τους εννιά μήνες που σε κουβαλούσα και μεγάλωνες μέσα μου, Χωρίς Χρέωση.

Για όλες τις νύχτες που έμενα κοντά σου, σε φρόντιζα όταν ήσουν άρρωστος και προσευχόμουν για σένα, Χωρίς Χρέωση.

Για τον χρόνο, τα δάκρυα και τα έξοδα όλα αυτά τα χρόνια, Χωρίς Χρέωση.

Για τις γεμάτες φόβους νύχτες και τις έγνοιες για το αύριο, Χωρίς Χρέωση.

Για τις συμβουλές, τις γνώσεις και τα έξοδα του σχολείου, Χωρίς Χρέωση.

Για τα παιχνίδια, το φαγητό, τα ρούχα και για το σκούπισμα της μύτης σου, Χωρίς Χρέωση.

Γιε μου, αν τα προσθέσεις όλα αυτά μαζί, για να δεις το πόσο κοστίζει η αγάπη μου, Χωρίς Χρέωση.

Το παιδάκι, μόλις τελείωσε το διάβασμα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα. Την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια και της είπε, «Μαμά, σ’ αγαπάω πολύ!»

Μετά πήρε το στυλό και με μεγάλα γράμματα έγραψε ΕΞΟΦΛΗΘΗΚΕ.