Ο γνώστης

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα πνευματικό άτομο, ο Γιώργος, ο οποίος σπάνια μιλούσε για πνευματικά θέματα. Ήξερε ότι είναι δάσκαλος και ασφαλώς και ήταν. Ο Γιώργος ζούσε μια ήσυχη ζωή, όπου ο ίδιος αισθανόταν και εξέπεμπε γαλήνη. Η παιδική του ηλικία ήταν δύσκολη και το μόνο που μπορούσε να θυμηθεί ήταν η αγάπη. Ότι χρειαζόταν το έβρισκε μέσα του. Πολλοί άνθρωποι έβλεπαν αυτή του τη γαλήνη κι έρχονταν να τον ρωτήσουν πώς κατόρθωνε να είναι γαλήνιος άσχετα με τα γεγονότα, κι αυτός τους το έλεγε. Όμως δεν είχε καμιά έγνοια για το αν πίστευαν ή όχι τον τρόπο που τους το έδειχνε. Πολλοί ήταν εκείνοι που έρχονταν ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Δεν ήξερε να κάνει πολλές πνευματικές συζητήσεις, το μόνο που ήξερε ήταν η αγάπη.

Κι ήξερε επίσης και το ποιος ήταν, είχε αποδεχτεί τον εαυτό του και ζούσε ειρηνικά μαζί του. Είχε κατορθώσει να φέρει στη ζωή του την ειρήνη και την ηρεμία που πηγάζει από την αρμονική συμβίωση με τον εαυτό του και το παρελθόν του.