Ο υποκριτής

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα πνευματικό πρόσωπο που ονομαζόταν Νίκος. Σε όλους μιλούσε για την πνευματικότητα και θεωρούσε τον εαυτό του σαν δάσκαλο, πράγμα που ήταν φυσικά. Ο Νίκος θεωρούσε  πως είχε μια «σκοτεινή πλευρά» που την κρατούσε για τον εαυτό του. Όμως υπήρχαν περιπτώσεις που την έβαζε στο κεφάλι του σαν «κορώνα». Ήταν βέβαια λογικό να έχει και αυτήν την πλευρά, επειδή είχε περάσει μια πολύ άσχημη παιδική ηλικία, με πολλές τραυματικές εμπειρίες και δεν πήρε ποτέ σαν παιδί αυτό που είχε ανάγκη. Όμως δεν μιλούσε σε πολλούς για το γεγονός αυτό, που το κρατούσε βαθιά θαμμένο μέσα του, επειδή δεν ήθελε κάποιος άλλος να σχηματίσει κακή ιδέα γι’ αυτόν ξέροντας το μυστικό του. Και στο κάτω – κάτω γνώριζε καλά όλες τις πνευματικές θεωρίες, και πώς να καταφέρνει θαυμάσια να υποκρίνεται ότι τις εφαρμόζει στη ζωή του.