Χρυσός και διαμάντι

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, στην Αίγυπτο, ζούσε ένας διάσημος μυστικιστής με το όνομα Ζουν-Νουν. Ένας νεαρός πήγε να τον επισκεφτεί και τον ρώτησε, «Δάσκαλε, δεν καταλαβαίνω γιατί άνθρωποι σαν κι εσένα ντύνονται με τόσο απλό τρόπο. Αυτήν την εποχή, είναι απαραίτητο να ντύνεται κανείς απλά και για άλλους λόγους, εκτός από την εμφάνιση;»

Ο μυστικιστής περιορίστηκε να χαμογελάσει, πήρε το δακτυλίδι από ένα δάχτυλό του και είπε «Νεαρέ μου φίλε, θα απαντήσω στην ερώτησή σου, αλλά πρώτα θα μου κάνεις μια χάρη. Πάρε αυτό το δακτυλίδι και πήγαινε στην αγορά, απ’ την άλλη μεριά του δρόμου. Μπορείς να το πουλήσεις για ένα φύλλο χρυσού;»

Κοιτάζοντας το βρώμικο δακτυλίδι του Ζουν-Νουν ο νεαρός ήταν όλο αμφιβολία, «Ένα φύλλο χρυσού; Δεν πιστεύω ότι αυτό το δακτυλίδι θα μπορούσε να πιάσει μια τέτοια τιμή».

«Για προσπάθησε πρώτα, νεαρέ μου, ποιος ξέρει, μπορεί να το κάνεις». Κι ο νεαρός μας πήγε γρήγορα στην αγορά και πρόσφερε το δακτυλίδι στους πωλητές υφασμάτων, λαχανικών, κρεάτων, ψαριών κ.λ.π. Τελικά κανείς δεν ήταν πρόθυμος να πληρώσει με ένα φύλλο χρυσού. Επιστρέφει στην κατοικία του Ζουν-Νουν και αναφέρει «Δάσκαλε, κανείς δεν τόλμησε να προσφέρει περισσότερο από ένα φύλλο ασήμι».

Μ’ ένα χαμόγελο όλο σοφία ο Ζουν-Νουν είπε, «Τώρα πήγαινε στο Χρυσοχοείο, πίσω από αυτόν τον δρόμο, δείξε το στον καταστηματάρχη ή στον πωλητή. Μην του πεις, απλά άκουσε πόσο θα πληρώσει γι αυτό το δακτυλίδι».

Ο νεαρός πάει στο κατάστημα κι επιστρέφει με μια έκφραση στο πρόσωπο τελείως διαφορετική. Και αναφέρει, «Δάσκαλε, οι έμποροι στην αγορά σίγουρα δεν ξέρουν την αξία του δακτυλιδιού. Ο έμπορος χρυσού πρόσφερε για το δακτυλίδι χίλια φύλλα χρυσού. Και η αξία του είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη από ότι πρόσφεραν οι έμποροι της αγοράς».

Ο Ζουν-Νουν μίλησε απαλά με ένα χαμόγελο, «Αυτή είναι, φίλε μου, η απάντηση στην ερώτηση σου. Δεν μπορεί να αξιολογείται κανείς μόνο από τα ρούχα που φορεί. Τέτοια αξία δίνουν μόνο οι έμποροι της αγοράς. Όχι όμως ο ‘Έμπορος Χρυσού΄».