Άγχος
και απόγνωση.
Ίσως ένα κρυφό δάκρυ
που και που, παρέα με την μοναξιά σου. Φορτισμένη συναισθηματικά ψυχή…
Άδεια
από αγάπη, προσοχή και φροντίδα.
Μία βιασύνη να
τελειώσει η μέρα….. Να κοιμηθείς μπας και ηρεμήσεις από την πίεση, τις τύψεις
και τις ενοχές.
Αν δεν αποδεχθείς μια
μιζέρια που κυλά στις φλέβες σου, πως θες να την αλλάξεις;
Πως θα αλλάξεις αυτό
που λες εγωιστικά, ότι δεν σου συμβαίνει.
Εθελοτυφλείς κατά τις
ύπαρξής σου.
Βολεύτηκες στην
ασφάλεια του μικρού σου κλουβιού.
Βολεύτηκες μέσα στο
μικρό σου άγχος και απόγνωση.
Βολεύτηκες μέσα στην
ουσιαστική επικοινωνία με συνανθρώπους που δεν έχεις.
Βολεύτηκες σε κλουβί
και κέρδισες την πίεση.
Το να αποδεχθείς την
πίεση που βιώνεις, αποδέχεσαι την ανάγκη σου να απλωθείς ελεύθερα.
«Έλα μωρέ δεν πειράζει»
Πειράζει;;;
Αν δεν πειράζει τι
νοιώθεις και αν νοιώθεις τι σε πειράζει;
Για μια φορά πες στον
εαυτό σου πως πονάς και σε πειράζει που πονάς… Τι πειράζει;
Πες για μια φορά πως σε
ενοχλεί η μοναξιά σου και θες να βιώσεις την χαρά της επικοινωνίας… Τι
πειράζει;
Αγκάλιασε τον άνθρωπό
σου σφιχτά και δυνατά, όπως ήθελες πριν μαλώσετε… Τι πειράζει; Αφού τον αγαπάς.
Ας ξεβολευτούμε όλοι
από μικρά κλουβιά.
Δεν ταιριάζουν στην
ελευθερία μας.
Δεν ταιριάζουν στην
ύπαρξή μας.
Το πιο δύσκολο είναι να
αποδεχθούμε σε τι κλουβί βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου