Θέλω
να ξαναγίνω παιδί, ας πούμε 6 χρονών, καλά είναι.
Θέλω
ξανά να σκέφτομαι ότι τα ζαχαρωτά είναι καλύτερα απ’ τα λεφτά, επειδή τα
ζαχαρωτά τρώγονται.
Θέλω
να πάω στο φαστφουντάδικο και να πιστεύω ακόμα ότι είναι εστιατόριο 5 αστέρων.
Θέλω
να βγαίνω απ’ το σπίτι χωρίς να νοιάζομαι πώς είναι τα μαλλιά μου.
Θέλω
να ξαναγυρίσω στην εποχή που η μουσική ήταν απλή και αγνή.
Θυμάμαι
την εποχή της αθωότητάς μου, τότε που νόμιζα ότι όλοι χαίρονταν που ήμουν
αθώος.
Θέλω
να αποστασιοποιηθώ από τις περιπλοκές της ζωής και να ξαναμένω έκθαμβος με τα
μικροπράγματα.
Θέλω
να καβαλάω το ποδήλατό μου και να βολτάρω στη γειτονιά χωρίς να φοβάμαι ότι θα
μου κάνουν κακό.
Θέλω
να ξαναζήσω απλά. Δε θέλω οι μέρες μου να είναι γεμάτες κομπιούτερς που τα
κάνουν θάλασσα, βουνά από έγγραφα πάνω στο γραφείο μου, και από το άγχος πώς θα
επιζήσω μέχρι το τέλος του μήνα, αν δεν έχει μείνει φράγκο.
Θέλω
να πιστέψω στη δύναμη του γέλιου, του αγκαλιάσματος, της ζεστής χειραψίας, του
καλού λόγου, της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης.
Θέλω
να πιστέψω ξανά στον άνθρωπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου