Το επαναστατικό πουλί

Ήταν κάποτε ένα μικρό αποδημητικό πουλί που αποφάσισε να επαναστατήσει κατά της παράδοσης, κι όταν ήρθε η εποχή να πετάξει, μαζί με τα άλλα πουλιά, κατά τα νότια για ν’ αποφύγουν τον χειμώνα που ερχόταν, αυτό αποφάσισε να μείνει πίσω. Όλα τ’ άλλα πουλιά πέταξαν για τα θερμότερα κλίματα, και το παράτησαν μονάχο του.

Και βέβαια, μετά από λίγο καιρό ο φίλος μας ανακάλυψε ότι είχε κάνει ένα τρομερό λάθος. Ο χειμώνας στρώθηκε για τα καλά και το κρύο ήταν τσουχτερό. Έτσι, πήρε την απόφαση ότι θα ήταν καλύτερα να σηκωθεί να φύγει προς τα νότια, όπως είχαν κάνει όλοι οι φίλοι του.

Ξεκίνησε λοιπόν να πετάει, όμως δεν είχε προχωρήσει και πολύ όταν ο κρύος βοριάς άρχισε να του παγώνει τις φτερούγες και το καημένο άρχισε να πέφτει… και να πέφτει κατακόρυφα απ’ τον ουρανό… αλλά ευτυχώς μέσα από ένα άνοιγμα, στη στέγη μιας αχυραποθήκης, ήρθε και προσγειώθηκε κατευθείαν σ’ έναν σωρό από γελαδίσια κοπριά.

Η ζέστη της κοπριάς του ξεπάγωσε τα φτερά και σε λίγο άρχισε να αισθάνεται πάλι καλά. Όμως, μόλις τόλμησε να ξεμυτίσει το κεφαλάκι του από την κοπριά, ήρθε μια γάτα, που του ρίχτηκε και το έφαγε.

Όταν μας συμβεί να βρεθούμε μέσα σ’ έναν χείμαρρο από υποχρεώσεις και «πρέπει», αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κακό. Επίσης, καθένας που προσφέρεται να μας απαλλάξει από όλα αυτά δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι μας κάνει καλό.