Αν ήξερα…

Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που σε βλέπω να αποκοιμάσαι, θα σε σκέπαζα με περισσότερη φροντίδα και θα παρακαλούσα τον Κύριο να φυλάει την ψυχή σου.

Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που σε βλέπω να βγαίνεις έξω από την πόρτα, θα σε αγκάλιαζα και θα σε φιλούσα και θα σε καλούσα πίσω για περισσότερες αγκαλιές και φιλιά.

Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που ακούω τη φωνή σου να με επαινεί, θα βιντεοσκοπούσα κάθε ενέργεια και λέξη για να μπορώ να τα προβάλλω κάθε μέρα.

Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά, θα μπορούσα να διαθέσω ένα ή δύο ακόμα λεπτά για να σταθώ και να πω «Σ’ αγαπώ» αντί του να υποθέσω ότι θα το ξέρεις.

Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα ήμουν εκεί για να μοιραστούμε τη μέρα σου, λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι θα έχεις τόσες πολλές ακόμα, ώστε μπορώ να αφήσω μόνο αυτή να περάσει.

Γιατί, σίγουρα, υπάρχει πάντα το αύριο, για να επανορθώσουμε για μία παράβλεψη, και πάντα έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία, για να φτιάξουμε τα πράγματα. Πάντα θα υπάρχει μία ακόμα ευκαιρία να πούμε «Μπορώ να κάνω κάτι για σένα;»

Αλλά, για την περίπτωση που μπορεί να κάνω λάθος και το σήμερα είναι το μόνο που έχω, θα ήθελα να πω πόσο πολύ σ’ αγαπώ και ελπίζω να μην το ξεχάσουμε ποτέ.

Το αύριο δεν είναι σίγουρο για κανέναν, είτε νέο είτε γέρο και το αύριο μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία που έχεις να αγκαλιάσεις σφιχτά τον αγαπημένο σου.

Οπότε, αν είναι να περιμένεις για το αύριο, γιατί δεν το κάνεις σήμερα; Επειδή, αν δεν έρθει το αύριο, σίγουρα θα μετανιώσεις την ημέρα που δεν διέθεσες αυτόν τον παραπάνω χρόνο για ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά ή ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να χαρίσεις σε κάποιον αυτό που αποδείχτηκε ότι είναι η τελευταία του ευχή.

Οπότε, μείνε κοντά με τους αγαπημένους σου σήμερα, ψιθύρισε το αυτί τους. Πες τους πόσο πολύ τους αγαπάς και ότι θα τους έχεις πάντα στην καρδιά σου.

Διέθεσε λίγο χρόνο για να πεις «Συγγνώμη», «Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με», «Σ’ ευχαριστώ» ή «Δεν πειράζει».

Και αν το αύριο δεν έρθει, δε θα μετανιώνεις για το σήμερα.