Το σακί με τις πατάτες

Κάποτε ένας δάσκαλος είπε σε καθέναν από τους μαθητές του να φέρει μια καθαρή πλαστική σακούλα και ένα σακί πατάτες στο σχολείο. Για κάθε πρόσωπο που αρνούνταν να συγχωρήσουν στη ζωή τους, διάλεγαν μια πατάτα, έγραφαν πάνω της όνομα και ημερομηνία και την έβαζαν στην πλαστική σακούλα. Μερικές από τις σακούλες έγιναν αρκετά βαριές.

Μετά τους είπε να κουβαλούν αυτή τη σακούλα μαζί τους κάθε μέρα για μια βδομάδα, να την βάζουν δίπλα στο κρεβάτι τους το βράδυ, στο αυτοκίνητο όταν οδηγούσαν, δίπλα στο θρανίο τους στο σχολείο.

Ο μπελάς του να σέρνουν μαζί τους το σακί όπου πήγαιναν, έκανε ξεκάθαρο το βάρος που κουβαλούσαν πνευματικά. Έπρεπε να προσέχουν διαρκώς για να μην το ξεχάσουν και να το έχουν μαζί τους σε μέρη που τους προκαλούσαν αμηχανία. Όπως ήταν φυσικό, η ίδια η σακούλα χειροτέρεψε την κατάσταση του περιεχομένου της, που κατέληξε σύντομα να μυρίζει άσχημα. Αυτό με τη σειρά του έκανε τον κάτοχό της δυσάρεστο στους γύρω. Δεν άργησαν να συμπεράνουν οι μαθητές, ότι ήταν πολύ πιο σημαντικό να απαλλαγούν απ’ τις πατάτες, παρά να τις κουβαλάνε όπου πήγαιναν.

Αυτή ένα πολύ καλό παράδειγμα για το τίμημα που πληρώνουμε όταν κρατάμε μέσα μας τον πόνο και τη βαριά αρνητικότητα! Πολύ συχνά νομίζουμε ότι η συγχώρεση είναι ένα δώρο στον άλλον. 

Η συγχώρεση είναι καθαρά για τον εαυτό μας!