Μια
φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας σπουδαστής που μελετούσε πολύ εντατικά και πάντα
αργά τη νύχτα. Κάποια φορά το ξενύχτι ήταν τόσο μεγάλο ώστε άργησε να ξυπνήσει
το πρωί και έφτασε στο μάθημα με 20 λεπτά καθυστέρηση. Έγραψε βιαστικά τα δύο
προβλήματα μαθηματικών που ήταν γραμμένα στον πίνακα υποθέτοντας ότι αυτή θα
ήταν η δουλειά που είχε δώσει ο καθηγητής για το σπίτι. Η επεξεργασία των
προβλημάτων του πήρε πολλές μέρες, ώσπου τελικά κάποια στιγμή βρήκε τη λύση
αφού πρώτα ξεπέρασε όλες τις δυσκολίες που είχε η άσκηση. Έτσι, την άλλη μέρα
άφησε τη μελέτη του πάνω στο γραφείο του καθηγητή.
Λίγο
αργότερα, μια Κυριακή πρωί, τον ξύπνησε στις 6 τα χαράματα ο αναστατωμένος
καθηγητής του. Επειδή ο σπουδαστής εκείνη την ημέρα πήγε καθυστερημένος στο
μάθημα, δεν άκουσε τον καθηγητή να λέει στους σπουδαστές ότι τα δύο άλυτα
θέματα πάνω στον πίνακα ήταν στην πραγματικότητα ασκήσεις ανεπίλυτων
μαθηματικών που ούτε ο Αϊνστάιν δεν μπόρεσε να απαντήσει. Όμως αυτός, που
εργάστηκε χωρίς κανένα νοητικό περιορισμό, έλυσε όχι μόνο το ένα, αλλά και τα
δύο προβλήματα που παίδευαν τους μαθηματικούς για χιλιάδες χρόνια.
Με
άλλα λόγια, έλυσε τα προβλήματα επειδή δεν ήξερε ότι δεν μπορούσε να τα λύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου