Τα σανδάλια του σκλάβου

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς, υπεροπτικός αλλά και γενναιόδωρος. Είχε έναν σκλάβο ο οποίος τον υπηρετούσε με αφοσίωση και πολύ χιούμορ. Ο βασιλιάς ζητούσε συχνά τις συμβουλές του φτωχού σκλάβου και έβρισκε τόση σοφία στις συμβουλές του, ώστε άρχισε να περνά όλο και περισσότερο χρόνο μαζί του, συζητώντας ακόμα και υψηλές υποθέσεις του κράτους. Κάποια μέρα διόρισε τον σκλάβο του ανώτατο βασιλικό σύμβουλο. Όπως θα το περίμενε κανείς, ο σκλάβος άρχισε να απολαμβάνει όχι μόνο υψηλή θέση, αλλά και πολλά εξαιρετικά υλικά οφέλη και πολυτέλειες.

Κάποιοι από τους άλλους συμβούλους του βασιλιά άρχισαν να νιώθουν μεγάλη ζήλια για τον ευνοούμενο αυτόν, τόσο έντονη, ώστε άρχισαν να συνωμοτούν εναντίον του. Παρατήρησαν ότι κάθε βράδυ, μια συγκεκριμένη ώρα, εκείνος πήγαινε σ’ ένα κλειδωμένο δωμάτιο μέσα στο παλάτι, έμπαινε εκεί μέσα, κλείδωνε την πόρτα πίσω του, έμενε εκεί μέσα για πολλή ώρα, κι όταν έφευγε ξανακλείδωνε την πόρτα. Κλειδί δεν διέθετε κανένας άλλος και τα παρακάλια τους να χρησιμοποιήσουν αυτή την αίθουσα απορρίπτονταν.

Ένα βράδυ, γνωρίζοντας καλά ότι ο πρώην σκλάβος είχε κλειστεί μέσα στο δωμάτιο, οι ζηλιάρηδες σύμβουλοι πήγαν μέχρι τον βασιλιά και ψιθύρισαν στ’ αυτί του:

«Πιστεύουμε ότι ο σύμβουλος σας, αυτός ο πρώην σκλάβος σας, συμπεριφέρεται με πολύ ύποπτο τρόπο! Γιατί δηλαδή να μπαίνει κάθε βράδυ σ’ ένα δωμάτιο κλειδωμένο, που κανείς άλλος δεν επιτρέπεται να επισκεφτεί; Πιστεύουμε ότι πρόκειται για έναν απατεώνα που πιθανόν να συναντά συνωμότες, ακόμη κι ετούτη τη στιγμή που μιλάμε, με σχέδια κατά της ίδιας της ζωής της μεγαλειότητάς σας».

Η απειλή κατά της ζωής ενός βασιλιά δεν γίνεται να αντιμετωπιστεί επιπόλαια. Ο βασιλιάς κατσούφιασε και το πρόσωπό του άσπρισε από τον θυμό: «Να με οδηγήσετε αμέσως σ’ αυτό το δωμάτιο!»

Ο βασιλιάς και οι ζηλιάρηδες σύμβουλοι μαζεύτηκαν έξω από την κλειδωμένη θύρα. Ο βασιλιάς άπλωσε το σκήπτρο του και την κοπάνισε δυνατά. Σε λίγες στιγμές ο σκλάβος σύμβουλος άνοιξε την πόρτα κατάπληκτος.

«Τι σημαίνει αυτή η ύποπτη και μυστική συμπεριφορά;» μούγκρισε ο βασιλιάς. «Απαιτώ άμεση πρόσβαση στον χώρο!»

Με πολύ βαθιά υπόκλιση ενώπιον του αφέντη του, ο σκλάβος έκανε στην άκρη και άφησε να μπουν μέσα ο βασιλιάς και οι ακόλουθοί του με τα γουρλωμένα μάτια.

Μέσα στο δωμάτιο δεν υπήρχε τίποτε, ούτε κάποιο έπιπλο ή κάτι το πολυτελές. Μόνο στον έναν τοίχο κρεμόταν ένα ζευγάρι κουρελιασμένα σανδάλια, ενώ από κάτω τους υπήρχαν οι ακόλουθες λέξεις: «Τα χειρότερα κακά των ανθρώπων επέρχονται δια του φαρισαϊσμού».

«Και τι σημαίνει αυτό;», τραύλισε ο βασιλιάς.

«Μεγαλειότατε, κάθε βράδυ επανέρχομαι με μυστικότητα εδώ για να θυμηθώ τις ημέρες που ζητιάνευα, διαλογιζόμενος εμπρός σ’ αυτά τα κουρελιασμένα και βρωμερά σανδάλια που φορούσα πριν γίνω σκλάβος σας. Αυτό το κάνω για να προστατευτώ απ’ τη συναίσθηση ότι είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα εξακολουθήσω να εκτιμώ τη σημερινή μου καλοτυχία ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίσω να προφυλάσσομαι από τις ραδιουργίες εναντίον άλλων, μέσω αδικαιολόγητων υποψιών και αισθημάτων ζήλιας».

Ντροπιασμένος αποχώρησε ο βασιλιάς, αφήνοντάς τον στον διαλογισμό του, ενώ οι ζηλόφθονοι σύμβουλοι τιμωρήθηκαν με την απόλυσή τους από τη βασιλική αυλή.