Προσπαθείς να γίνεις κάτι που δεν είσαι;

Κάποτε ήταν ένας κόρακας που δεν του άρεσαν τα φτερά του και ονειρευόταν να γίνει παγόνι. Τα άλλα κοράκια του έλεγαν ότι ήταν μια χαρά, αλλά εκείνος τους έκανε τα παράπονά του, έλεγε ότι του φαινόταν θλιβεροί και πετούσε πέρα να θαυμάζει τα παγόνια.

Τα παγόνια κορδώνονταν τριγυρίζοντας με τις πολύχρωμες ουρές τους τεντωμένες και με μερικά φτερά να τους πέφτουν χάμω, προς μεγάλη χαρά του κόρακα, ο οποίος τα έπαιρνε και τα κολλούσε στις φτερούγες, στην ουρά του και μερικά στο κεφάλι του.

«Τώρα είμαι τόσο όμορφος όσο ένα παγόνι», έλεγε.

Όταν όμως τόλμησε να περπατήσει περήφανα ανάμεσά τους, τα παγόνια τον ράμφιζαν και τον τσιμπούσαν, φωνάζοντας «Δεν είσαι παγόνι, μη μας μιμείσαι!»

Απογοητευμένος και με μερικά φτερά παγωνιών ακόμη κολλημένα πάνω του, γύρισε στη φωλιά του αλλά κανείς δεν τον ήθελε παρέα μετά την προσβολή που τους έκανε!

Και καθώς καθόταν ολομόναχος στην άκρη, τα άλλα κοράκια έλεγαν:

«Είναι χαζομάρα να προσπαθείς να γίνεις αυτό που δεν είσαι. Μάθε ν’ αγαπάς τα φτερά που έχεις!»