Οι ναυαγοί

Κάποτε δυο ναυαγοί βρέθηκαν σ’ ένα ακατοίκητο νησί. Αφού αρχικά τους κυρίευσε ο τρόμος, η απόγνωση και η αβεβαιότητα, κατέληξαν ότι το να ανησυχούν δεν ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό και συμφώνησαν να αρχίσουν να προσεύχονται για να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημά τους και κάποιος να τους σώσει από το ερημονήσι που είχαν καταλήξει. Όμως, για να αποφασίσουν τίνος η προσευχή ήταν περισσότερο αποτελεσματική, σκέφθηκαν να χωρίσουν το νησί στα δύο και να μείνει ο ένας στη μια άκρη του νησιού και ο άλλος στην άλλη.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο προσευχήθηκα ήταν το φαγητό. Το άλλο πρωί, ο πρώτος άνδρας είδε ένα δέντρο φορτωμένο με φρούτα στην πλευρά του νησιού που ήταν δική του και μπόρεσε να φάει από τους καρπούς του. Η γη του άλλου έμεινε άγονη.

Μετά από μια βδομάδα, ο πρώτος άνδρας ένιωσε μοναξιά και αποφάσισε να προσευχηθεί για να αποκτήσει γυναίκα. Την άλλη μέρα, ένα άλλο καράβι ναυάγησε και η μόνη επιζήσασα ήταν μια γυναίκα που κολύμπησε μέχρι την πλευρά του νησιού που ήταν δική του. Στην άλλη πλευρά του νησιού, τίποτα.

Σύντομα, ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για σπίτι, ρούχα, περισσότερο φαγητό. Την άλλη μέρα, όλα αυτά του δόθηκαν. Ο δεύτερος πάλι δεν είχε τίποτα.

Τελικά, ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα καράβι, ώστε αυτός και η γυναίκα του να μπορέσουν να φύγουν απ’ το νησί.

Το πρωί, η θάλασσα έφερε ένα ακυβέρνητο καράβι στη δική του πλευρά του νησιού. Επιβιβάστηκε αυτός και η γυναίκα του στο πλοίο και αποφάσισε να αφήσει τον άλλον άνδρα στο νησί. Τον θεωρούσε ανάξιο να λάβει τις ευλογίες του Θεού, αφού καμία από τις προσευχές του δεν είχε εισακουστεί.

Καθώς το καράβι ήταν έτοιμο να φύγει, ο πρώτος άνδρας άκουσε μια φωνή να αντηχεί από τον ουρανό: «Γιατί άφησες τον σύντροφό σου στο νησί;»

«Οι ευλογίες μου είναι δικές μου και μόνο δικές μου, αφού εγώ ήμουν αυτός που προσευχήθηκα γι’ αυτές», απάντησε ο άνδρας. «Καμία από τις προσευχές του δεν εισακούστηκε κι έτσι δεν αξίζει τίποτα».

«Κάνεις λάθος!», τον επέπληξε η φωνή. «Προσευχόταν μόνο ένα πράγμα, το οποίο εισακούστηκε. Αν δεν προσευχόταν γι’ αυτό, δεν θα είχες λάβει καμιά από τις ευλογίες μου».

«Πες μου», ρώτησε ο πρώτος άνδρας τη φωνή. «Για πιο πράγμα προσευχόταν, για το οποίο του χρωστάω τα πάντα;»

«Προσευχόταν να εισακουστούν οι δικές σου προσευχές!»

Οι ευλογίες μας δεν είναι οι καρποί των προσευχών μας μόνο, αλλά οι καρποί των προσευχών κάποιου που προσεύχεται για μας…