Ο γάιδαρος και το μουλάρι

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας περιφερόμενος εμποράκος ξεκίνησε για ένα ταξίδι έχοντας μαζί του έναν γάιδαρο κι ένα μπουκάλι, και τα δυο γερά φορτωμένα. Για όση ώρα ταξίδευαν στην πεδιάδα, ο γάιδαρος έφερε το φορτίο του άνετα. Όταν όμως άρχισαν να ανεβαίνουν το δύσκολο μονοπάτι στο βουνό, ένιωσε το βάρος μεγαλύτερο απ’ αυτό που θα μπορούσε να σηκώσει.

Παρακάλεσε θερμά τον σύντροφό του να δεχτεί ένα μέρος του φορτίου, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει άνετα με το υπόλοιπο, αλλά το μουλάρι δεν έδωσε καμιά σημασία στα λεγόμενά του. Λίγο μετά ο γάιδαρος έπεσε νεκρός κάτω από το βάρος του. Μην έχοντας τίποτε άλλο να κάνει ο εμποράκος σε μια τόσο άγρια περιοχή, έβαλε πάνω στο φορτίο του μουλαριού κι ολόκληρο το φορτίο του γάιδαρου κι επάνω απ’ όλα πρόσθεσε και το τομάρι του γάιδαρου αφού τον έγδαρε κανονικά.

Και το μουλάρι, βογκώντας κάτω από το τόσο βαρύ φορτίο, έλεγε μέσα του: «Μου φέρονται ανάλογα με την αξία μου. Αν είχα προθυμοποιηθεί να βοηθήσω λίγο τον γάιδαρο στην ανάγκη του, δεν θα κουβαλούσα τώρα, μαζί με το δικό του φορτίο και αυτόν τον ίδιο».

Όλες οι σχέσεις απαιτούν συνεργασία, αρμονία, αλληλεξάρτηση και κοινή προσπάθεια…