Τα χριστουγεννιάτικα δώρα

Μια μέρα, ήταν ένας επιχειρηματίας που έφυγε από την πόλη του για κάποιο σημαντικό επαγγελματικό ταξίδι λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Το ταξίδι ήταν μακρύ και δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει στην οικογένειά του πριν την παραμονή των Χριστουγέννων. Αφού ολοκλήρωσε τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, την παραμονή της αναχώρησής του θυμήθηκε ότι δεν είχε προλάβει να αγοράσει τα δώρα των Χριστουγέννων για τους αγαπημένους του. Αποφάσισε λοιπόν να ξεμπερδέψει με τη δουλειά του το πρωί, ώστε να κάνει τα ψώνια του το απόγευμα πριν γυρίσει πίσω.

Το σχέδιο του θα απέδιδε καλά, σκέφτηκε, καθώς ένας παλιός πελάτης και φίλος του ζούσε τώρα σ’ αυτήν την πόλη. Τηλεφώνησε στον φίλο του και του εξήγησε ότι βρισκόταν στην πόλη του και ότι θα μπορούσαν να συναντηθούν και να κάνουν μαζί τις αγορές της τελευταίας στιγμής. Ο φίλος του τον συνάντησε, περίμενε μέχρι να τελειώσει τις δουλειές του και μετά τον γύρισε στην πόλη για να κάνει τα ψώνια του. Όλα ήρθαν και έδεσαν μια χαρά. Οι αγορές του σχεδόν τέλειωσαν λίγες ώρες νωρίτερα. Έτσι και οι δύο συμφώνησαν να κάτσουν σε ένα κοντινό εστιατόριο για να φάνε τίποτα πριν την πτήση της επιστροφής.

Μετά από ένα σπουδαίο γεύμα και τη θαυμάσια επίσκεψη, κίνησαν για το αεροδρόμιο για την προγραμματισμένη πτήση. Καθώς ο επιχειρηματίας κοίταξε τις αποσκευές του, αντιλήφθηκε ότι δεν είχε κανένα από τα δώρα μαζί του. «Ωχ, όχι!», σκέφτηκε. «Τι θα κάνω τώρα; Είναι πολύ αργά για να πάρω δώρα πριν την πτήση και όταν επιστρέψω πίσω, θα είναι όλα κλειστά. Δεν θα έχω δώρα για την οικογένειά μου το πρωί των Χριστουγέννων!»

Όμως σύντομα ο άνδρας συνειδητοποίησε ότι πρέπει να είχε αφήσει τα δώρα στο εστιατόριο. «Ήταν τόσο ωραία εκεί, που τα ξέχασα εντελώς», σκέφτηκε.

Κοιτάζοντας το ρολόι του, ο φίλος του είπε ότι είχαν αρκετό χρόνο να πεταχτούν μέχρι το εστιατόριο και να δουν αν τα δώρα ήταν ακόμα εκεί. «Ελπίζω να είναι ακόμα εκεί», σκέφτηκε ο άνδρας. «Κι αν τα πήρε κανένας; Κι αν …». Όμως ο φίλος του τον διαβεβαίωσε και τον πήγε μέχρι εκεί με το αυτοκίνητο.

Όταν έφτασαν στο εστιατόριο, το βρήκαν κλειστό. «Ωχ, όχι!», σκέφτηκε ο άντρας. Ο ιδιοκτήτης το έκλεισε και πήγε σπίτι του για την παραμονή των Χριστουγέννων. «Τώρα δεν θα βρω τα δώρα με τίποτα!»

Αλλά ξανά ο φίλος τον διαβεβαίωσε ήσυχα: «Τυχαίνει να ξέρω τον ιδιοκτήτη», είπε. «Θα τον πάρω τηλέφωνο και θα δούμε αν μπορεί να ανοίξει το εστιατόριο για να ψάξουμε για τα δώρα σου».

Και έτσι ο ιδιοκτήτης πήγε ξανά στο εστιατόριό του παραμονή Χριστουγέννων με ειλικρινή προθυμία να βοηθήσει τον φίλο του.

Όταν άνοιξε την πόρτα, ο επιχειρηματίας πήγε αμέσως στο τραπέζι που είχαν καθίσει και εκεί κάτω από το τραπέζι, ακριβώς εκεί που τα άφησε, ήταν τα χριστουγεννιάτικα δώρα για την οικογένειά του.

Ο επιχειρηματίας αναστέναξε με ανακούφιση και παρατήρησε στον φίλο του: «Ξέρεις, έτσι δουλεύει το πρόγραμμα! Όταν όλα έρχονται και δένουν μ’ αυτόν τον τρόπο».

Ξανά, ο φίλος του τον διαβεβαίωσε ήρεμα: «Όχι, φίλε μου. Το πρόγραμμα δουλεύει όταν τα δώρα δεν είναι εκεί».

Υπάρχουν φορές που εμείς οι άνθρωποι απογοητευόμαστε από τις δυσκολίες και τα βάσανα της ζωής. Είναι σαν να βάζουμε εμείς τελεία εκεί που η ζωή έχει αποφασίσει να βάλει «κόμμα»…