Μια
φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει την
επιτυχία. Σε κάποιο σημείο της αναζήτησής του συναντάει στον δρόμο του έναν
γκουρού. Ο άνθρωπος ρωτάει τον γκουρού:
«Κατά
που πέφτει η επιτυχία;»
Ο
ρασοφόρος σοφός με τη μακριά γενειάδα δεν μιλάει, αλλά δείχνει με το δάχτυλό
του προς μια κατεύθυνση πέρα μακριά.
Ο
άνθρωπος, κατενθουσιασμένος με την προοπτική μιας γρήγορης και εύκολης
επιτυχίας, τρέχει γρήγορα προς την κατεύθυνση αυτή. Ξαφνικά, ακούγεται ένα
ηχηρό «Πλατς!!!»
Ο
άνθρωπος επιστρέφει λασπωμένος, βρεγμένος, κουτσαίνοντας και ζαλισμένος,
έχοντας την υποψία ότι δεν κατάλαβε καλά την απάντηση. Επαναλαμβάνει την
ερώτησή του στον γκουρού, ο οποίος και πάλι δείχνει σιωπηλά προς την ίδια
κατεύθυνση.
Υπάκουος
ο άνθρωπος ξαναφεύγει προς το ίδιο μέρος. Τούτη τη φορά το «πλατς» ξεκουφαίνει,
κι όταν πια εκείνος σέρνεται πίσω είναι καταματωμένος, διαλυμένος και
εξοργισμένος. «Σε ρώτησα πώς πάνε στην επιτυχία», ουρλιάζει στον γκουρού,
«Ακολούθησα την κατεύθυνση που μου έδειξες και αυτό που πέτυχα είναι τα χάλια
που έχω! Τέρμα οι υποδείξεις με το δάχτυλο! Μίλα!»
Και
τότε μόνο, πράγματι, μιλάει ο γκουρού, και λέει: «Ξ επιτυχία είναι προς τα
εκεί. Ακριβώς λίγο μετά το πλατς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου