Ακατέργαστο διαμάντι

Η περίπτωση του Ole Bull, του διάσημου Νορβηγού βιολιστή είναι χαρακτηριστική.

Ο πρακτικός πατέρας του, χημικός στο επάγγελμα, τον έστειλε στο Πανεπιστήμιο της Χριστιάνιας, το σημερινό Όσλο, να σπουδάσει για να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Του είχε απαγορεύσει να παίζει το βιολί που τόσο αγαπούσε. Σύντομα τα παράτησε, αψήφησε την πατρική εντολή κι αφιέρωσε όλο τον χρόνο κι όλη του την ενεργητικότητα στο βιολί του. Το δυστύχημα ήταν ότι, παρόλο το μεγάλο ταλέντο του, οι δάσκαλοί του δεν ήταν οι καταλληλότεροι. Έτσι, όταν ήταν πια έτοιμος ν’ αρχίσει την πρώτη του περιοδεία με κονσέρτα, δεν ήταν καθόλου καλά προετοιμασμένος.

Ένας κριτικός έγραψε σε μια εφημερίδα του Μιλάνου: «Πρόκειται για έναν μη σωστά εκπαιδευμένο μουσικό. Αν είναι να γίνει διαμάντι, σίγουρα ακόμα είναι ακατέργαστο και όχι γυαλισμένο».

Εδώ τώρα υπήρχαν δύο διέξοδοι που θα μπορούσε να αντιδράσει ο Bull σ’ αυτήν την κριτική. Θα μπορούσε να την αφήσει να τον θυμώσει ή θα μπορούσε να μάθει από αυτήν. Ευτυχώς διάλεξε το δεύτερο. Πήγε στα γραφεία της εφημερίδας και ζήτησε να δει τον κριτικό. Αποσβολωμένος ο εκδότης του τον παρουσίασε κι ο Όλε πέρασε όλη τη βραδιά με τον 76άρη κριτικό ρωτώντας για τα λάθη του, επιζητώντας τη συμβουλή του σχετικά με το πώς να τα διορθώσει.

Μετά ακύρωσε το υπόλοιπο της τουρνέ του, γύρισε σπίτι του και εκεί πέρασε τους έξι επόμενους μήνες με μελέτη, με την παρουσία ειλικρινών και σωστών διδασκάλων. Για ώρες έκανε εξάσκηση για να ξεπεράσει τα λάθη του. Τελικά επέστρεψε στα κονσέρτα του και στα 26 μόλις χρόνια του, έγινε η «έκφραση των συναισθημάτων της Ευρώπης».

Όταν κάποιος σας σχολιάσει αρνητικά, θα διαλέξετε να απογοητευθείτε ή να υψώσετε το παράστημά σας και να αμυνθείτε της θέσης σας;