Έχεις δύο επιλογές...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παλικάρι με το όνομα Λευτέρης. Είχε πάντα καλή διάθεση και πάντα είχε κάτι θετικό να πει. Όταν κάποιος τον ρωτούσε τι έκανε, αυτός απαντούσε: «Αν ήμουν καλύτερα, θα ήμουν δίδυμος!»

Ο Λευτέρης εργαζόταν ως μάνατζερ σε κάποιο εστιατόριο και είχε μερικά γκαρσόνια που τον είχαν ακολουθήσει από εστιατόριο σε εστιατόριο. Ο λόγος για τον οποίο τον είχαν ακολουθήσει, ήταν η συμπεριφορά του. Από τη φύση του ήταν παρακινητικός. Αν κάποιος υπάλληλος είχε μια κακή μέρα, ο Λευτέρης του συμπαραστεκόταν λέγοντάς του πώς να βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Η συμπεριφορά αυτή του Λευτέρη κίνησε την περιέργεια ενός φίλου του κι έτσι μια μέρα τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Δεν μπορώ να καταλάβω! Πώς γίνεται να είσαι θετικός όλη την ώρα;»

Εκείνος αποκρίθηκε: «Κάθε πρωί ξυπνάω και λέω στον εαυτό μου: ¨Λευτέρη, έχεις δύο επιλογές σήμερα. Μπορείς να επιλέξεις να έχεις καλή διάθεση και μπορείς να επιλέξεις να έχεις κακή διάθεση¨. Εγώ επιλέγω να έχω καλή διάθεση. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι άσχημο, μπορώ να επιλέξω να είμαι θύμα ή μπορώ να επιλέξω να μάθω απ’ αυτό. Εγώ επιλέγω να μάθω. Κάθε φορά που μου παραπονιέται κάποιος, μπορώ να επιλέξω να δεχτώ τα παράπονά του ή μπορώ να τονίσω την θετική πλευρά της ζωής. Εγώ επιλέγω τη θετική πλευρά της ζωής».

«Ναι, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο», διαμαρτυρήθηκε ο φίλος του.

«Κι όμως, είναι», είπε ο Λευτέρης. «Η ζωή δεν είναι παρά επιλογές. Όταν διώχνεις όλα τα άχρηστα από τη ζωή σου, κάθε κατάσταση είναι και μια επιλογή. Εσύ επιλέγεις πώς να αντιδράς στις καταστάσεις. Εσύ επιλέγεις τον βαθμό που οι άλλοι άνθρωποι θα επηρεάσουν την διάθεσή σου. Εσύ επιλέγεις να είσαι είτε σε καλή είτε σε κακή διάθεση. Βασικά, εσύ επιλέγεις πώς ζεις τη ζωή σου».

Ο άλλος αναλογίστηκε αυτά που του είπε. Μετά από λίγο καιρό ο Λευτέρης άφησε το εστιατόριο για να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Οι δυο φίλοι έχασαν την επαφή τους, όμως τα λόγια του Λευτέρη έμειναν βαθιά χαραγμένα στο μυαλό του φίλου του.

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Λευτέρης έκανε κάτι που ποτέ δεν πρέπει να κάνεις σε μια επιχείρηση εστιατορίων: άφησε την πίσω πόρτα ανοιχτή ένα πρωί και βρέθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο από τρεις ένοπλους ληστές. Ενώ προσπαθούσε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο κι ενώ έτρεμε ολόκληρος έκανε λάθος στον συνδυασμό. Οι ληστές πανικοβλήθηκαν και τον πυροβόλησαν.

Ευτυχώς τον βρήκαν σχετικά γρήγορα και τον μετέφεραν εσπευσμένα στο τοπικό νοσοκομείο. Μετά από χειρουργική επέμβαση 18 ωρών και εβδομάδων εντατικής θεραπείας, ο Λευτέρης πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο παρόλο που είχε θραύσματα από σφαίρες ακόμα στο σώμα του.

Οι δύο φίλοι συναντήθηκαν ξανά έξι μήνες μετά το ατύχημα. Όταν ο φίλος του τον ρώτησε πως ήταν, εκείνος του αποκρίθηκε: «Αν ήμουν καλύτερα, θα ήμουν δίδυμος! Θες να δεις τις ουλές μου;». Ο φίλος του αρνήθηκε, όμως τον ρώτησε τι είχε περάσει από το μυαλό του όταν ήταν υπό την απειλή του πιστολιού.

«Το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό μου ήταν ότι έπρεπε να είχα κλειδώσει την πίσω πόρτα», απάντησε. «Μετά, καθώς ήμουν πεσμένος στο πάτωμα, θυμήθηκα ότι είχα δύο επιλογές: Μπορούσα να επιλέξω να ζήσω ή μπορούσα να επιλέξω να πεθάνω. Εγώ επέλεξα να ζήσω».

«Δεν φοβήθηκες; Έχασες τις αισθήσεις σου;» τον ρώτησε ο φίλος του.

Ο Λευτέρης συνέχισε: «Οι γιατροί ήταν φοβεροί. Μου έλεγαν συνέχεια ότι θα γίνω καλά. Όταν όμως με μετέφεραν στα επείγοντα και είδα την έκφραση στο πρόσωπο των γιατρών και των νοσοκόμων, φοβήθηκα πραγματικά. Στα μάτια τους διάβαζα: ¨Είμαι νεκρός¨. Ήξερα ότι έπρεπε να αναλάβω δράση».

«Τι έκανες;» ρώτησε με ενδιαφέρον ο φίλος του.

«Να, ήταν εκεί μια μεγαλόσωμη, στιβαρή νοσοκόμα που μου έκανε ερωτήσεις φωνάζοντας», απάντησε ο Λευτέρης. «Με ρώτησε αν ήμουν αλλεργικός σε κάτι και της είπα ότι ήμουν. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες σταμάτησαν περιμένοντας την απάντησή μου. Πήρα μια βαθιά αναπνοή και ξεφώνισα ¨Στις σφαίρες!¨ Ενώ αυτοί γελούσαν, τους είπα: ¨Επιλέγω να ζήσω. Χειρουργήστε με σαν να είμαι ζωντανός και όχι νεκρός¨»