Μονόλογος

Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας – δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν. Αν είναι δυνατόν, θέλω να βοηθούμε ο ένας τον άλλον, έτσι είναι τα ανθρώπινα όντα. Θέλουμε να ζήσουμε ο ένας από την ευτυχία του άλλου και όχι από τη δυστυχία του. Δεν θέλουμε να μισούμε και να περιφρονούμε ο ένας τον άλλον. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τον καθένα και η καλή γη είναι πλούσια και μπορεί να μας θρέψει όλους.

Ο τρόπος που ζούμε μπορεί να είναι ελεύθερος και όμορφος.

Αλλά έχουμε χάσει αυτόν τον τρόπο.

Η πλεονεξία έχει δηλητηριάσει τις ψυχές των ανθρώπων, έχει περιφράξει τον κόσμο με μίσος και με βηματισμό χήνας μας έχει φέρει στη δυστυχία και στην αιματοχυσία. Έχουμε αναπτύξει ταχύτητα αλλά έχουμε κλείσει τους εαυτούς μας. Τα μηχανήματα που δίνουν την αφθονία, μας έχουν παρατήσει στην έλλειψη. Η γνώση μας έχει κάνει κυνικούς ενώ η ευφυΐα μας είναι σκληρή και αγενής. Σκεφτόμαστε πάρα πολύ και αισθανόμαστε λιγότερο. Περισσότερο από τα μηχανήματα, χρειαζόμαστε την ανθρωπότητα. Περισσότερο από την ευφυΐα, χρειαζόμαστε την ευγένεια και την τρυφερότητα. Χωρίς αυτές τις ποιότητες, η ζωή θα είναι βίαιη και όλα θα χαθούν.

Μονόλογος του Charlie Chaplin