Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

10 πράγματα που θέλω να μάθει η κόρη μου πριν κλείσει τα 10!




Η Γκρέις κοντεύει τα δέκα. Δεν είμαι σίγουρη πως συνέβη αυτό. Συνειδητοποιώ περισσότερο από ποτέ την κοριτσίστικη φύση της, την εφηβεία της που ανατέλλει και όλα τα πράγματα που θέλω να της μάθω. Μακάρι να μπορούσα με κάποιον τρόπο να ενσταλάξω αξίες και αρχές μέσα της, με τον ίδιο τρόπο που πιέζεις ένα κέρμα βαθιά μέσα στον μαλακό πηλό. Ξέρω πως δεν μπορώ· το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να λέω, να γράφω και να ζω συνεχώς αυτές τις αρχές και αξίες.
Τα δέκα πράγματα που θέλω να μάθει η δεκάχρονη κόρη μου είναι:
  1. Δεν είναι δική σου δουλειά να κάνεις
    ευτυχισμένους τους ανθρώπους που αγαπάς.
    Εμένα, τον Μπαμπά, τον αδελφό σου, τους φίλους σου. Σου δίνω τον λόγο μου, δεν είναι δική σου δουλειά. Και η πικρή αλήθεια είναι πως δεν μπορείς, ακόμα κι αν ήθελες.
  2. Η έλλειψη φόβου με την οποία αντιμετωπίζεις κάθε σωματική πρόκληση είναι προτέρημα. Συνέχισε σε παρακαλώ να χρησιμοποιείς το κορμάκι σου για να τρέχεις, να πηδάς, να σκαρφαλώνεις και να κάνεις ρίψεις. Μου αρέσει να σε βλέπω να οργώνεις το γήπεδο ποδοσφαίρου, να κρέμεσαι με περηφάνια από τις μπάρες του μονόζυγου ή να σκαρφαλώνεις στα ψηλότερα κλαδιά ενός δέντρου. Υπάρχει συγχρόνως υγεία και μια αίσθηση κυριαρχίας στη σωματική δραστηριότητα και τις προκλήσεις της.
  3. Ποτέ μην φοβηθείς να μοιραστείς τα πράγματα που σε κάνουν να παθιάζεσαι. Μερικές φορές, για παράδειγμα,ντρέπεσαι που παίζεις ακόμα με κούκλες και ανησυχείς μήπως σε κοροϊδέψουν οι φίλες σου. Όποιος σε κοροϊδεύει για αυτά που σου αρέσουν να κάνεις δεν είναι αληθινός φίλος. Είναι δύσκολο να το καταλάβεις αλλά τόσο σημαντικό.
  4. Είναι αποδεκτό να διαφωνείς μαζί μου και με τους άλλους. Είσαι αρκετά μεγάλη για να έχεις δική σου γνώμη και θέλω να ακούω τη γνώμη σου. Το ίδιο και όσοι σε αγαπάνε. Βέβαια μην δίνεις μάχη για χάρη της μάχης όμως όταν νιώθεις ότι έχω άδικο να μου το λες. Με έχεις ακούσει να σου λέω πως έχεις δίκιο και με έχεις ακούσει να σου ζητώ συγνώμη για τη συμπεριφορά μου ή την άποψή μου όταν αντιλαμβάνομαι ότι ήταν λανθασμένες. Η δική σου άποψη είναι σημαντική και πολύτιμη. Μην ντρέπεσαι να την εκφράσεις.
  5. Είσαι τόσο όμορφη. Στο τωρινό σου πρόσωπο συνυπάρχουν το μωρό που ήσουν κάποτε και η νεαρή γυναίκα που γρήγορα γίνεσαι. Τα μάτια και το πηγούνι μου με το λακκάκι συνδυάζονται με τα χρώματα του πατέρα σου σε ένα μοναδικό άτομο, κάποια που είσαι μόνον εσύ. Βλέπω τα σύννεφα του μύθου της ομορφιάς που έχει κατασκευάσει η κοινωνία μας απειλητικά πάνω από το κεφάλι σου να αντανακλώνται στην αυξανόμενη αμηχανία σου. Σε ικετεύω μην αγνοήσεις τη δική σου ομορφιά, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι είσαι τόσο αυθόρμητη.
  6. Το διάβασμα είναι ουσιαστικό στοιχείο της ζωής μας. Όπως ξέρεις, είναι το κεντρικό σημείο της απόλαυσης του ελεύθερου χρόνου μου. Είμαι απίστευτα περήφανη και ευχαριστημένη που σε βλέπω να μοιράζεσαι αυτήν την απόλαυση. Αυτή η ταύτιση που νιώθεις με τους ήρωες, η αίσθηση του να ξεγλιστράς σε έναν άλλο κόσμο, να χάνεσαι εκεί με τον καλύτερο τρόπο; Αυτά δεν τα χάνεις ποτέ. Καλωσόρισες.
  7. Εσύ δεν είσαι εγώ. Μοιάζουμε πολύ, όμως έχεις τη δική σου απολύτως προσωπικότητα, ολοσχερώς και πλήρως. Σου δίνω το λόγο μου ότι το ξέρω αυτό, ακόμα και όταν το παραβλέπω. Ξέρω πως ο αποχωρισμός από εμένα είναι ένα από τα πρωταρχικά καθήκοντα της εφηβείας σου που τη βλέπω να αστράφτει στον ορίζοντα. Με φοβίζει όσο το να μου ρίξουν παγάκια στην κοιλιά αυτό το κενό, αυτή η απόσταση, η απαραίτητη απόσχιση, ωστόσο θέλω να ξέρεις πόσο ζωτική είναι για σένα. Θα είμαι εκεί, ό,τι κι αν συμβεί Γκρέις. Το κόκκινο νήμα που μας συνδέει είναι ελαστικό και θα τεντωθεί. Το ξέρω πως μπορεί να τεντωθεί κι άλλο. Και μόλις ολοκληρωθεί η μετάβαση στην ενηλικίωση, θα δημιουργηθεί μια νέα, ακόμη καλύτερη οικειότητα ανάμεσά μας. Κι αυτό το ξέρω.
  8. Σχεδόν ποτέ δεν φταις εσύ. Αυτό που εννοώ είναι πως όταν οι άνθρωποι σου φέρονται με τρόπο που σε πληγώνει ή σε κάνει να αισθάνεσαι ανασφάλεια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οφείλεται σε κάτι που συμβαίνει μέσα τους, και όχι σε κάτι που οφείλεται σε εσένα. Παλεύω πολύ με αυτό το θέμα και έχω προσπαθήσει πάρα πολύ σκληρά να μην σου πω ούτε μια φορά ότι είσαι «υπερευαίσθητη» ή ότι «πρέπει να το ξεπεράσεις» όταν νιώθεις πληγωμένη. Πίστεψέ με, ξέρω ότι τα συναισθήματα μπορούν να σου κομματιάσουν την καρδιά, ακόμα κι όταν το μυαλό σου διαφωνεί. Όμως ίσως, λέω, ίσως, βοηθάει να θυμάσαι ότι σχεδόν πάντα οι άλλοι παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες, ακόμα και όταν κατά λάθος πέφτουν πάνω σου.
  9. Δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μπορεί από μόνος του να καλύψει όλες σου τις ανάγκες. Να είσαι πολύ προσεχτική στην παραχώρηση αυτής της εξουσίας σε οποιοδήποτε πρόσωπο. Υποψιάζομαι ότι προσπαθείς να γεμίσεις  το κενό της μοναξιάς που σε τρώει, κι αν είναι έτσι, είναι κάτι που κληρονόμησες από εμένα. Αυτό το συναίσθημα, «το κενό στην καρδιά της ζωής» όπως λέει η Βιρτζίνια Γουλφ, είναι απλώς κομμάτι της ζωής. Η προσπάθεια να γεμίσουμε αυτόν τον πόνο με άλλους ανθρώπους (ή με ο,τιδήποτε άλλο, όπως φαγητό, αλκοόλ, αναρίθμητες συμπεριφορές που μουδιάζουν τον πόνο, για τις οποίες δεν έχεις ιδέα ακόμη) είναι χαμένη υπόθεση. Κανένας δεν μπορεί να το κατορθώσει. Θα αισθανθείς απογοητευμένη, και το χειρότερο, αυτή η μοναξιά θα παραμένει εκεί, ό,τι και να γίνει. Μαθαίνω να αγκαλιάζω αυτήν τη μοναξιά, να την αποδέχομαι ως κομμάτι του εαυτού μου. Ελπίζω να σε βοηθήσω να κάνεις το ίδιο.
  10. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Ξέρω ότι δεν είμαι αρκετά καλή και σίγουρα όχι η μητέρα που σου αξίζει. Είμαι ανυπόμονη, κάνω λάθη και υψώνω τη φωνή μου. Συγνώμη. Αγαπώ εσένα και τον αδελφό σου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο και πάντα εύχομαι να γίνω καλύτερη για εσάς. Θα παραδεχτώ ότι δεν λατρεύω πάντα τη συμπεριφορά σας και ότι βιάζομαι να σας το διαβιβάσω. Όμως κάθε μέρα που ξημερώνει σας αγαπώ με κάθε ίνα της ύπαρξής μου. Ό,τι κι αν συμβεί.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Συμβουλές για μια καλύτερη ζωή



1. Μην τα παρατάς εύκολα. Η ζωή είναι πολύ γλυκιά για να την εγκαταλείψεις χωρίς να παλέψεις. 2. Να είσαι ευτυχισμένος γιατί ζεις. Όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζεις. Μόνο που παίζεις ακόμα στο έργο, είναι τύχη. 3. Να ακούς τους σιωπηλούς. Αυτούς συνήθως ερωτεύεσαι. Πρόσεξε μόνο, μερικές φορές είναι σιωπηλοί γιατί δεν έχουν τίποτα να πουν. 4. Να είσαι πιο ανεκτικός με τους ανθρώπους. Έχουμε διαφορετικές αφετηρίες, άλλες προτεραιότητες. Δεν φτάνουμε ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Μπορεί να μη φτάσουμε και ποτέ. 5. Μην περιμένεις ότι όλα αλλάζουν μαγικά. Θέλει χρόνο και προσπάθεια. Να ξέρεις ότι η ζωή δεν σου χρωστάει τίποτα. Εσύ τα κερδίζεις ή τα χάνεις. 6. Μην γκρινιάζεις συνέχεια. Αν κάτι πήγε στραβά, μη λυπάσαι τον εαυτό σου. Προχώρα στο επόμενο. Το άθλημα «Ζωή» δεν είναι κατοστάρι, είναι μαραθώνιος. 7. Μη ζηλεύεις την επιτυχία των άλλων. Ο φθόνος δεν είναι ποτέ απελευθερωτικός. Οι ζωές των άλλων δεν είναι μέτρο σύγκρισης, τα στοιχήματα τα βάζεις πάντα με τον εαυτό σου. 8. Μη θεωρείς τους άλλους εχθρούς. Τα χρόνια μας είναι πολύ μπερδεμένα, θα αλλάξουμε ιδέες, θα αλλάζουμε αντιλήψεις για τα πράγματα, θα κάνουμε λάθη, θα διορθώσουμε τη συμπεριφορά μας, θα ξανακάνουμε λάθη. Το θέμα είναι στο τέλος να είμαστε ολόκληρη κοινωνία, όχι χωρισμένα στρατόπεδα, εμείς και οι άλλοι. 9. Μην είσαι βίαιος. Ούτε καν με τον εαυτό σου. Τώρα η εποχή θέλει απαλότητα, ταλέντα. Ό,τι κι αν σου λένε, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε λύνονται με δημιουργικότητα όχι με βία. Υπάρχει πολύς πόνος γύρω μας, πολλά μυαλά απελπισμένα, συγχυσμένα. Δεν χρειάζονται άλλες κραυγές. Αν θες να βοηθήσεις, μόνο η κατανόηση, η τρυφερότητα μπορεί να κάνει καλό. Τώρα πρέπει κάποιοι να ενώσουν, όχι να χωρίσουν. 10. Μη φοβάσαι τις αλλαγές. Ζούμε μια εποχή που αλλάζει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Υπάρχουν κι εποχές που χρειάζονται συντήρηση. Η εποχή μας δεν είναι τέτοια. Όποιοι αργήσουν να το καταλάβουν θα βγουν έξω από το παιχνίδι. Μη φοβάσαι να ρισκάρεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. 11. Υπολόγισε όμως πριν τις πιθανότητες. Προετοιμάσου. Θα κάνεις πάλι λάθη, αλλά καινούργια. Μην κάνεις τα ίδια λάθη. 12. Φόρα μαύρα γυαλιά. Προστάτευσε λίγο τον εαυτό σου. Ζούμε σε μια ανθρωποφάγα εποχή. Αν τυχαίνει βλακωδώς να είσαι αισθηματίας το κόλπο είναι να κρύβεις αυτή την αδυναμία. Να την κρύβεις, αλλά και να την προφυλάσσεις. Είναι είδος εν ανεπαρκεία. 13. Αν θέλεις να κάνεις κάτι να συμβεί, παίξε την εικόνα στο μυαλό σου πριν κοιμηθείς. Δες το, νιώσ’ το. Έτσι αρχίζει η δράση. Τη φαντάζεσαι πρώτα. 14. Μην προσπαθείς να τους έχεις όλους ικανοποιημένους. Δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους. Χωρίς να το καταλάβεις θα γίνεις ουδέτερος, χωρίς γωνίες, θα γίνεις ο περιβόητος μέσος όρος. Κανένας μέσος όρος δεν δημιουργεί έντονα πάθη. 15. Γέλα λίγο. Είναι μεταδοτικό. Πες, θα τα καταφέρουμε. Αυτό περιμένουν οι άλλοι από σένα. 16. Πες αυτό που νομίζεις σωστό. Ξανά. Και ξανά. Μην απογοητεύεσαι αν πέφτεις σε τοίχο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αν δεν ξέρουν ήδη κάτι δεν θέλουν να το ακούσουν. Προσπάθησε πάλι. 17. Μη στενοχωριέσαι αν νιώθεις ότι δεν μοιάζεις αρκετά με τους άλλους. Η κανονικότητα είναι υπερεκτιμημένο πράγμα. 18. Μη νιώθεις ένοχος αν δεν έχεις σχέδια για το μέλλον. Οι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι που ξέρω, δεν ήξεραν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους πριν το κάνουν. 19. Κοίταξέ τον στα μάτια και θα τα καταλάβεις όλα. Είναι ψέμα ότι οι άντρες δεν μιλάνε. Αρκεί να κοιτάξεις το βλέμμα του, τα λέει όλα. Από πότε έχεις να κοιτάξεις κάποιον πραγματικά στα μάτια; Στα μάτια του αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, όχι στον καθρέφτη. 20. Μίλα της. Ναι το ξέρω, είναι δύσκολο, περιττό, θα ’πρεπε ήδη να το είχε καταλάβει. Δεν το έχει. Είναι κατασκευαστική διαφορά. Οι γυναίκες θέλουν δηλώσεις, έχουν ανάγκη από συμβόλαια. Πες το με λόγια. Με δικά σου λόγια. Αλλά κάνε αυτό που σου ζητάει, για να δεις τα μάτια της να λάμπουν ήσυχα. 21. Μην κάνεις συνεχώς δηλώσεις πίστης. Είναι ύποπτο. Οι μεγαλύτεροι από σένα ξέρουν περισσότερο τους ανθρώπους, δεν πιστεύουν σε όρκους, σε αιώνιες φράσεις, «για πάντα». Κάνε ό,τι νιώθεις. Μην το λες. 22. Κράτα τις ανασφάλειές σου για σένα. Την επόμενη κιόλας μέρα θα δεις ότι ήταν χωρίς λόγο. Αν τις πιστέψεις γίνονται πραγματικότητα. Μόνο και μόνο επειδή τις πίστεψες εσύ. 23. Κόψε τα κουλουράκια. Τους καφέδες. Τα ανθρακούχα. Το αλκοόλ. Το τσιγάρο. Ναι, είναι δύσκολο, το ξέρω. Κι εγώ από υποχρέωση το γράφω. 24. Να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Ένστικτο συνήθως ονομάζουμε τη γνώση που δεν ξέρουμε ότι έχουμε. 25. Προσπάθησε να δουλεύεις με ανθρώπους που σου αρέσουν. Να διασκεδάζεις στη δουλειά σου. Να βρίσκονται γύρω σου άνθρωποι που εκτιμάς, γοητευτικοί, ενδιαφέροντες. Αυτή τη χρονιά προσπάθησε να βγάλεις από τη ζωή σου αυτούς που σε ρίχνουν, τη μιζέρια από το περιβάλλον σου. Είναι τοξική, σε μεταμορφώνει χωρίς να το καταλάβεις. 26. Μη δίνεις πάντα ό,τι θέλουν από σένα. Μην τα δίνεις όλα μαζί. Άσ’ τους να προσπαθήσουν. Και σ’ αυτούς θα αρέσει η προσπάθεια. 27. Μάθε να είσαι υπάκουη. Καμιά φορά, έτσι για αλλαγή, δεν πειράζει. Μερικές φορές χρειάζεσαι αυτό ακριβώς, να κάνεις υπάκουα ό,τι σου λέει. 28. Μην προσπαθείς συνεχώς να είσαι σίγουρος. Η ασφάλεια είναι ανέφικτη επιδίωξη. Δεν είμαστε ποτέ τελείως. Ούτε χρειάζεται. Μια μικρή δόση ανασφάλειας κάνει τη ζωή πιο περιπετειώδη, τον έρωτα πιο έντονο. 29. Μην πιέζεις το σώμα σου. Δεν οφείλεις να είσαι διαθέσιμος πάντα. Ούτε σε όλους. 30. Χαμογέλασε λίγο, παίξε. Κάνε καμιά σαχλαμάρα παραπάνω, δεν είναι ντροπή. Τσαλάκωσε λίγο τον εαυτό σου. Πείραξε τους γύρω σου, αυτοσαρκάσου. Δείχνε τι σου αρέσει, δείξε το θαυμασμό σου, μίλα. Μη φοβάσαι ότι θα εκτεθείς. Και τι έγινε; Ερωτευόμαστε αληθινούς ανθρώπους, αντιφατικούς, παράξενους, ευάλωτους. Όχι πανοπλίες. 31. Μη γράφεις με συντομεύσεις, με ανύπαρκτα ακρωνύμια. Μη γράφεις με κεφαλαία. Με πολλά θαυμαστικά, με προστακτικές. Δεν χρειάζεται να «φωνάζουν» αυτά που γράφεις. Αλλά να σημαίνουν κάτι. Διάλεξε τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσεις, μη μιλάς με συνθήματα. Μην κάνεις δηλώσεις. Ανάπτυξε μια σκέψη. Δεν είναι τόσο απλό, αλλά αυτό είναι που λείπει.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

4 λέξεις προς αποφυγή.....




Ως συνήθως, οι μεγαλύτεροι εχθροί του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι ίδιοι σαμποτάρουμε διαρκώς τον εαυτό μας, οι ίδιοι τον υποβαθμίζουμε και τελικά οι ίδιοι τον οδηγούμε σε παράλυση και αδράνεια. Δεν αμφιβάλλω ότι και οι εξωτερικές επιρροές κάνουν κι αυτές τη δουλειά τους, αλλά μην ξεχνάς ότι είναι στο δικό σου χέρι μέχρι που θα τις επιτρέψεις να σε αγγίζουν.

Ακολουθούν λοιπόν 4 κοινές λέξεις τις οποίες οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συνέχεια. Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, αυτές οι λέξεις κλειδιά στέλνουν συγκεκριμένα, ανεπιθύμητα μηνύματα στο υποσυνείδητό σου.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις και πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις. Όταν πραγματικά πιστεύεις ότι κάτι δεν το μπορείς, δηλαδή δεν έχεις την ικανότητα ή την δυνατότητα να το κάνεις, τότε καλώς κάνεις και λες "δεν μπορώ". Το να χρησιμοποιείς όμως τη φράση "δεν μπορώ" για να μην πεις "δεν θέλω" είναι ένα μεγάλο λάθος. Οι άνθρωποι, από υποτιθέμενη ευγένεια, δεν λένε πια "δεν θέλω να έρθω" ή "δεν θέλω να το κάνω" αλλά λένε διαρκώς δεν μπορώ το ένα και δεν μπορώ το άλλο. Κάθε φορά που λες λοιπόν για παράδειγμα οτι δεν μπορείς να παρευρεθείς κάπου, δηλώνεις στο υποσυνείδητό σου ότι έχεις κάποια ανικανότητα η οποία σε εμποδίζει από το να πας. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Φυσικά και μπορείς να πας! Απλώς επιλέγεις για τον οποιονδήποτε λόγο να μην πας, είτε γιατί προτιμάς να κάνεις κάτι άλλο, είτε γιατί απλά βαριέσαι. Γιατί λοιπόν να κάνεις μια ψευδή δήλωση; Σιγά - σιγά, καθώς θα επαναλαμβάνεις τη φράση δεν μπορώ κάθε φορά που θα χρειάζεται να πας σε κάποιο μέρος, το σώμα σου θα ανταποκριθεί και θα αρχίσει να εμφανίζει πόνους ή διάφορα άλλα προβλήματα τα οποία θα σε κάνουν πραγματικά να μην μπορείς να πας εκεί ή οπουδήποτε αλλού. Είναι πολύ καλύτερο να μιλήσεις κυριολεκτικά. Και είμαι σίγουρος ότι θα το έκανες αν συνειδητοποιούσες ότι κάθε λέξη γίνεται αντιληπτή από το υποσυνείδητό σου το οποίο θέτει σε λειτουργία περίπλοκους μηχανισμούς για να υλοποιήσει την πραγματικότητα που του θέτεις.

ΠΡΕΠΕΙ
Χρόνια τώρα, οι πάντες μιλούν για την ανάγκη να μην χρησιμοποιούμε το "πρέπει" στη ζωή μας. Δεν "πρέπει" τίποτα! Κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάνεις τίποτα. Εσύ είσαι ο μόνος που υποχρεώνει τον εαυτό του να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις των άλλων ή της ζωής. Άρα... και πάλι μιλάμε για επιλογή! Επιλογή είναι να αναλάβεις μια ευθύνη, επιλογή είναι και το να την φέρεις εις πέρας. Η λέξη "πρέπει" έχει μια παρόμοια παρενέργεια στο σώμα όπως και το "δεν μπορώ". Το σώμα αντιλαμβάνεται ότι υποχρεώνεσαι να κάνεις κάτι που δεν θέλεις και εάν αυτό συνεχιστεί για ένα μεγάλο διάστημα, τότε θα αντιδράσει απέναντι στον καταναγκασμό στον οποίο φαίνεται να υπόκεισαι με σκοπό να σε ελευθερώσει.

ΝΑΙ 
Αυτή η τόσο δα μικρή λέξη, δημιουργεί τρομερά μεγάλα προβλήματα. Μία από τις πιο φοβερές ταμπέλες που καλείται να ξεριζώσει από μέσα του ο σύγχρονος, μέσος, δυτικός άνθρωπος, είναι αυτή του καλού παιδιού. Και φυσικά για να είσαι καλό παιδί... θα πρέπει να πεις "ΝΑΙ" σε όλα και σε όλους. Δεν πρέπει να χαλάσεις το χατίρι κανενός και, προς θεού, δεν πρέπει ποτέ να στεναχωρήσεις κανέναν, αλλιώς τόσα χρόνια προσπάθειας θα καταρρεύσουν! Ένα βλέμμα απογοήτευσης, μια ειρωνία... αρκεί για να σου πει ότι "δεν προσπαθείς αρκετά". Μάθε όμως ότι στην πραγματικότητα, για κάθε "Ναι" που λες ενώ δεν το εννοείς και το κάνεις απλά γιατί δεν μπορείς να πεις όχι πλησιάζεις ένα βήμα πιο κοντά στο θάνατο. Διότι ως γνωστόν... τα καλά παιδιά πεθαίνουν νωρίς!
Δοκίμασε να κάνεις κάτι άλλο... δοκίμασε για αλλαγή να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι καλός άνθρωπος υλοποιώντας τις επιθυμίες του. Όταν δεν θέλεις, πες "ΌΧΙ" Δεν φαντάζεσαι από πόσα προβλήματα υγείας θα γλιτώσεις.

ΑΝ 
"Αν ήμουν πλούσιος θα έκανα φιλανθρωπίες", αν "είχα πάρει μια άλλη απόφαση, τώρα θα ήμουν καλύτερα", αν  - αν - αν - αν. Κάθε φορά που χρησιμοποιείς τη λέξη αν στο παρελθόν δημιουργείς αρνητικές δηλώσεις στο παρόν. Όταν λες για παράδειγμα την κλασσική ατάκα "αν κέρδιζα το τζόκερ θα βοηθούσα πολύ κόσμο" αυτομάτως δηλώνεις ότι τώρα δεν θα το κάνεις διότι δεν έχεις κερδίσει το τζόκερ. Κι αυτό φυσικά είναι ένα μεγάλο ψέμα. Εάν θέλεις μπορείς τώρα, αυτή τη στιγμή να βοηθήσεις όσο κόσμο θέλεις. Για την ακρίβεια οι "φιλάνθρωποι του αν" δεν είναι ποτέ φιλάνθρωποι, ακόμα κι αν... (κερδίσουν το τζόκερ) Εάν δεν το κάνεις τώρα, δεν θα το κάνεις ποτέ! 

Πέρα απ΄ αυτά όμως που αφορούν τους άλλους, το ίδιο ισχύει και για σένα. Όταν λες για παράδειγμα "Αν είχα λεφτά θα πήγαινα ένα ταξίδι" στην πραγματικότητα λες ότι δεν πρόκειται να το κάνεις. Ακόμα χειρότερο όμως είναι όταν χρησιμοποιούμε το "Αν"  όταν μετανιώνουμε για πράγματα του παρελθόντος "Αν είχα κάνει αυτό, σήμερα δεν θα μου συνέβαινε αυτό" ή αντίθετα "Αν δεν είχα πει αυτό, δεν θα γινόταν το άλλο" Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δηλώνουμε στον εαυτό μας ότι έχει αποτύχει και του ασκούμε μια σφοδρή κριτική. Φυσικά πρέπει να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα ξανακάνουμε, αλλά δεν έχει κανένα νόημα να σκέφτεσαι διαρκώς πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα εάν είχες χειριστεί την κατάσταση διαφορετικά. Ούτως η άλλως, κι αυτό μια υπόθεση είναι. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ό,τι έγινε - έγινε και δεν αλλάζει πια. Αποκόμισε τα μαθήματα και κοίταξε πως στο παρόν σου θα χτίσεις το μέλλον που επιθυμείς. Κάθε φορά που λες "Αν" αποδυναμώνεις τον εαυτό σου, εξαντλείς τη ζωτική σου ενέργεια και οδηγείσαι σε αδράνεια...

Όλο το μυστικό είναι να γίνεις όσο το δυνατόν πιο συνειδητός. Να κάνεις τα πάντα με επίγνωση. Σκέψου το...

Εάν στην παραπάνω φράση είπες "Ναι, αλλά..." τότε συνειδητοποίησε ότι εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ζει με επίγνωση γιατί του λες διαρκώς πόσο δύσκολο είναι να το κάνει. 

Γίνε κύριος του εαυτού σου. Κάνε ό,τι κάνεις, αλλά με επίγνωση.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Το παιδί μέσα μας




Αυθορμητισμός, αυθεντικότητα, χαρά, ξεγνοιασιά, δημιουργικότητα…. Κάποια από τα πολλά και πηγαία χαρακτηριστικά που έχουν τα παιδιά….

Αλήθεια, εμείς όλοι, που έχουμε καταφέρει τόσα πολλά ο καθένας στη ζωή του, ποια θετική ποιότητα της παιδικής ηλικίας, μας χαρακτηρίζει στην ενήλικη ζωή; Πόσο αυθεντικοί είμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους; Χρησιμοποιούμε την δημιουργικότητα στο γάμο μας, στις ερωτικές μας σχέσεις, στην επαφή μας με τα παιδιά; Έχουμε εκδηλώσει ποτέ αυθόρμητα τα πραγματικά μας συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά), χωρίς να σκεφτούμε πως θα φανεί στον άλλον; Με λίγα λόγια, ποσό καλή σύνδεση έχουμε με το παιδί μέσα μας;
Συχνά συναντώ ανθρώπους που έχουν μπει σ’ έναν άσκοπο και μανιακό αγώνα κατάκτησης μιας ιλουστρασιόν ευτυχίας. Τρέχουν, αγωνιωδώς, να προλάβουν να 'ναι οι πρώτοι, οι ομορφότεροι, οι καλύτεροι... Άλλους τους είδα να πηγαίνουν σε καφέ και εστιατόρια, μηχανικά, χωρίς ίχνος απόλαυσης, να κάθονται και να πίνουν αμέτρητα ποτά σε bar και club χωρίς να επικοινωνούν με τους φίλους τους, χωρίς καν να το θέλουν, απλά, ακολουθώντας την παρέα. Άνθρωποι θλιμμένοι, σκυθρωποί, άχρωμοι μέσα σε πανεπιστήμια, σε μέσα μαζικής μεταφοράς, σε δημόσιες υπηρεσίες, σε καταστήματα, σε σχολεία.
Αλήθεια, αυτοί οι άνθρωποι, πού έθαψαν τη φωτεινή και θετική τους πλευρά;
Ποιος τους έκλεψε το αυθόρμητο χαμόγελο και στη θέση του αντικατέστησε ένα μειδίαμα που ακόμα και αυτό, τις περισσότερες φορές, είναι ψεύτικο;
Αυτές είναι οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων; Συνειδητοποιώ ότι, πολλοί από εμάς, έχουμε κακοποιήσει το εσωτερικό μας παιδί και ουσιαστικά του έχουμε κλείσει το στόμα για να μη το ακούμε. Μπορούμε να δώσουμε την μεγάλη ευκαιρία στον εαυτό μας και να ακούσουμε αυτή τη γλυκιά φωνούλα που μας ψιθυρίζει; Πολλοί ψυχοθεραπευτές υποστηρίζουν ότι ο καθένας μέσα του κρατάει 3 ρόλους: το παιδί, τον ενήλικα και τον γονιό.
Το παιδί που υπήρξε, ο ενήλικας που είναι τώρα και ο γονιός του εαυτού του. Αυτοί οι 3 ρόλοι θα πρέπει να έρθουν σε συμφωνία για να διατηρήσουν ζωντανό το παιδί που έχουμε όλοι μέσα μας. Το παιδί που ήμασταν, το εσωτερικευμένο παιδί που έχουμε και μας θυμίζει καθημερινά τις ανάγκες μας, τους φόβους μας, τα συναισθήματα μας, τις ανασφάλειες μας.
Μπορεί να 'ναι πληγωμένο, μοναχικό, ανύπαρκτο, ίσως για κάποιους, αλλά σίγουρα υπάρχει και θα πρέπει να του δώσουμε χώρο από το ρόλο του ενήλικα και του γονιού. Η σχέση (καλή ή κακή) που έχουμε με το εσωτερικευμένο μας παιδί είναι καθρέφτης της σχέσης που είχαμε με τους πρωταρχικούς μας φροντιστές, τους γονείς μας.
Αν μεγαλώσαμε σ' ένα υποστηρικτικό, ζεστό περιβάλλον που αφουγκραζόντουσαν, κυρίως, τις συναισθηματικές μας ανάγκες, τότε το μοντέλο που ακολουθούμε στη ζωή μας δεν έχει τεράστια διαφορά από αυτό που έχουμε μάθει.
Όμως, στη ζωή και σε πολλές οικογένειες, τα πράγματα, συνήθως, είναι λίγο διαφορετικά. Έτσι καλείται ο καθένας, έχοντας αυτογνωσία και διάθεση για αλλαγή και ποιότητα ζωής, αυτή τη δύσκολη αλλά τόσο δημιουργική και ανανεωτική «δουλειά» να την κάνει ο ίδιος για τον εαυτό του.
Να αφουγκραστεί ο καθένας μας, ξεχωριστά, τις πραγματικές συναισθηματικές του ανάγκες, να τις διεκδικήσει, να έρθει σε επαφή με την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό του και να κάνει πιο φωτεινή και χρωματιστή τη ζωή του.
Θα συναντήσουμε το παιδί μέσα μας μόνο και μαζί με τη βοήθεια του εαυτού μας από το ρόλο του ενήλικα, που είναι εμπλουτισμένος με εμπειρίες, γνώση, ικανότητα για να δώσει νέες ευκαιρίες και να σπάσει παλιούς κανόνες. Έτσι ώστε, να μπορέσουμε να είμαστε αυθεντικοί με τον εαυτό μας και να τον προστατέψουμε και να τον στηρίξουμε σαν καινούριος στοργικός γονιός.
Ας φροντίσουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας και ας διατηρήσουμε ζωντανό και χαμογελαστό το παιδί μέσα μας. 

                                   Χρηστάκης Νίκογλου

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

49 πράγματα που μου έμαθε η ζωή





1. Η ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είναι ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να σπαταλάς χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανένας άλλος δεν το κάνει.
5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον άλλο. Βοηθάει περισσότερο από το να κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αποδέχεται.
9. Βάζε στην άκρη χρήματα για όταν θα βγεις στη σύνταξή, ξεκινώντας άμεσα από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη. 
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέψει το παρόν σου.
12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις.
13. Μην συγκρίσεις τη ζωή σου με αυτή των άλλων. Δεν έχεις ιδέα για το δικό τους το ταξίδι.
14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την διατηρείς.
15. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάθεσαι να στεναχωριέσαι. Ζήσε!
16. Μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα αν επικεντρωθείς στο σήμερα.
17. Ο συγγραφέας γράφει. Αν θέλεις να γίνεις συγγραφέας, γράψε!
18. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται μόνο από σένα.
19. Όταν προσπαθείς γι” αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι σαν απάντηση.
20. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιστάσεις. Κάθε μέρα είναι μια ειδική περίσταση.
21. Προετοιμάσου καλά για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
22. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να γεράσεις για να φορέσεις μοβ χρώμα!
23. To πιο σημαντικό σεξουαλικό όργανο είναι το μυαλό.
24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
25. Σε κάθε «καταστροφή» σκέψου: «Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;».
26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα, δεν είναι δική σου δουλειά.
29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο. 
30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
31. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε φροντίσει η δουλειά σου. Θα σε φροντίσουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.
32. Πίστευε στα θαύματα.
33. Ο Θεός σ’ αγαπάει επειδή είναι αυτός που είναι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
34.  Ό,τι δε σε σκοτώνει, πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: Να πεθαίνεις νέος.
36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ηλικία. Κάνε την αξιομνημόνευτη!
37. Διάβασε τους Ψαλμούς. Καλύπτουν κάθε ανθρώπινο συναίσθημα.
38.  Βγές έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
39.  Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα-δίπλα, και βλέπαμε αυτά των άλλων, θα ζητούσαμε αμέσως τα δικά μας πίσω.
40. Μην παρακολουθείς την ζωή. Βγες μπροστά και ζήσε την στο έπακρο!
41. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο, ή γεμάτο χαρά.
42. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ό,τι αγάπησες.
43. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
44. Τα καλύτερα έπονται.
45.  Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που θέλεις να πας.
46. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
47. Αν δεν ζητήσεις, δεν θα πάρεις.
48. Να ενδίδεις.
49. Η ζωή μπορεί να μην είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Το κόστος της αγάπης της μητέρας




Ένα μικρό αγόρι πήγε στην κουζίνα όπου η μητέρα του ετοίμαζε φαγητό, και της έδωσε ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο είχε γράψει κάποια πράγματα. Η μητέρα του, αφού  στέγνωσε τα χέρια της, ξεκίνησε να διαβάζει το χαρτί:
  • Για τον καθαρισμό του δωματίου μου αυτή την εβδομάδα: 1,00 €
  • Για τα ψώνια που έκανα: 0.50 €
  • Για το ότι φρόντισα το παιδί του αδελφού σου, ενώ εσείς πήγατε στην αγορά : 0.50 €
  • Για τα σκουπίδια που πέταξα: 1,00 €
  • Για τους καλούς βαθμούς που πήρα στο σχολείο: 5,00 €
  • Για τα ξύλα που έφερα από την αποθήκη για το τζάκι: 2,00 €

Μου οφείλεις συνολικά : 10€

Η μητέρα του τον κοίταξε, πήρε το στυλό, αναποδογύρισε το χαρτί, και ξεκίνησε να γράφει: 
  • Για τους εννιά μήνες που ήσουν στην κοιλιά μου, όσο ήμουν έγκυος:  καμία χρέωση
  • Για όλα τα βράδια που ξενύχτησα, ενώ ήσουν άρρωστος: καμία χρέωση
  • Για όλες τις δύσκολες στιγμές και τις στεναχώριες που μου προκάλεσες: καμία χρέωση
  • Για τα παιχνίδια, το φαγητό, τα ρούχα: καμία χρέωση
  • Για τον χρόνο που ξόδεψα για βόλτες στο πάρκο: καμία χρέωση
  • Για την βοήθεια στο διάβασμα: καμία χρέωση
Αν τα αθροίσεις, το κόστος της αγάπης μου είναι μηδενικό !
Όταν το παιδί διάβασε ότι είχε γράψει η μητέρα του, έτρεξαν δάκρυα από τα  μάτια του, πήρε το στυλό και έγραψε με μεγάλα γράμματα στο χαρτί:
«Εξοφλήθη πλήρως "
                                                                Πηγή : http://antikleidi.com

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Ειλικρίνεια: Η Θεμελιώδης Αρχή





Το “λέω όλη την αλήθεια” είναι τελείως διαφορετικό από το “είμαι ειλικρινής” ή “δεν λέω ψέματα”. Πολλές φορές λέτε την αλήθεια, αλλά παραλείπετε σημαντικά μέρη της ή όταν δεν σας αρέσει η αλήθεια, κατασκευάζετε μια καινούργια.
Πρέπει να μάθετε να λέτε όλη την αλήθεια για τον εαυτό σας και για τα συναισθήματά σας. 
Χαμογελάτε ποτέ, ενώ είστε πραγματικά θυμωμένοι;
Έχετε συμπεριφερθεί ποτέ άσχημα και θυμωμένα, ενώ βαθιά μέσα σας φοβάστε πραγματικά;
Γελάτε ποτέ και αστειεύεστε, ενώ νιώθετε θλίψη και απόρριψη;
Έχετε κατηγορήσει ποτέ κάποιον άλλο, ενώ νιώθετε πως είστε εσείς ένοχοι;
Αυτό ακριβώς εννοώ όταν αναφέρομαι στην “πλήρη αλήθεια”.
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αυθεντίες
στο να κρύβουν τα πραγματικά τους συναισθήματα.
Οι άνθρωποι είμαστε όλοι αυθεντίες στο να κρύβουμε την αλήθεια για τα συναισθήματά μας. Γινόμαστε μαέστροι στη μεταμφίεση, με αποτέλεσμα να κρύβουμε και να καταπνίγουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Ίσως μάλιστα είστε τόσο καλοί στο να κρύβετε την αλήθεια από τον εαυτό σας, που στο τέλος πιστεύετε τα ίδια σας τα ψέματα.
Η ικανότητά σας να νιώσετε αγάπη είναι άμεσα συνδεδεμένη  με την ικανότητά σας για απόλυτη ειλικρίνεια. Όσο πιο αληθινοί είστε στη ζωή σας, τόσο περισσότερη αγάπη θα βιώσετε. Οι σχέσεις από άμεση και αποτελεσματική επικοινωνία αποτελούν πηγή αυξανόμενης αγάπης και σεβασμού προς τον εαυτό μας. Οι σχέσεις που βασίζονται στο ψέμα μπορεί να είναι εύκολες και άνετες, αλλά δεν συμβάλλουν καθόλου στην ανάπτυξη της αγάπης προς τον εαυτό σας ούτε, βέβαια, στην ανάπτυξη του αυτοσεβασμού σας.
Το Φαινόμενο του Παγόβουνου
Τα συναισθήματά μας μοιάζουν με παγόβουνο γενικά δείχνουμε ένα ελάχιστο μέρος και το υπόλοιπο παραμένει “κάτω από το νερό”.

Το πρώτο βήμα προς την απόλυτη ειλικρίνεια είναι να γνωρίζουμε όλη την  αλήθεια. Οι περισσότεροι την αγνοούμε, οπότε έχουμε την κατάσταση που είναι γνωστή ως Φαινόμενο του Παγόβουνου. Αν ταξιδεύατε και συναντούσατε ένα παγόβουνο, θα βλέπατε μόνο το ένα δέκατο από αυτό· τα εννιά δέκατα του παγωμένου όγκου παραμένουν βυθισμένα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τα συναισθήματά μας μοιάζουν μ’ εκείνο το παγόβουνο. Τον περισσότερο καιρό, μόνο ένα ελάχιστο μέρος όσων αισθανόμαστε γίνεται αντιληπτό από τους άλλους αλλά και από εμάς τους ίδιους, ενώ το μεγαλύτερο βρίσκεται κρυμμένο βαθιά μέσα μας. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να αποκαλύψουμε την πλήρη αλήθεια για τα συναισθήματά μας, επειδή παραμένουν ένα μυστήριο ακόμα και για εμάς.
Ζώντας με την Καρδιά και Όχι με το Νου
Η καταπίεση των συναισθημάτων σας είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός άμυνας, τον οποίο έχετε αναπτύξει με το πέρασμα του χρόνου. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσετε και να εκφράσετε τα αληθινά σας συναισθήματα, μαθαίνετε να τα κρύβετε βαθιά μέσα σας, ελπίζοντας ότι θα εξαφανιστούν. Με την πολύχρονη απόρριψη και καταπίεση, αποκτάτε την επιβλαβή συνήθεια να πνίγετε αυτόματα κάθε συναίσθημα που σας προκαλεί ανασφάλεια, σύγχυση ή το θεωρείτε απαράδεκτο. Αρχίζετε να ερμηνεύετε με το μυαλό ό,τι αισθάνεστε, αντί να το νιώθετε, απλά και αυθόρμητα, με την καρδιά σας.
Τι Νιώθετε Πραγματικά;
Αποτέλεσμα της καταπίεσης των συναισθημάτων σας είναι ότι παύετε να αισθάνεστε και αρχίζετε να σκέφτεστε πως θα έπρεπε να αισθάνεστε.
Η ανακάλυψη των κρυμμένων συναισθημάτων σας παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξή σας, επειδή, όσο τα καταπιέζετε, τόσο χάνετε την επαφή με αυτό που είστε και θέλετε πραγματικά. Για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το λαβύρινθο των συναισθημάτων σας, επινόησα ένα χάρτη συναισθημάτων. Όταν είστε αναστατωμένοι ή ανήμποροι (συναισθηματικά) να αντιμετωπίσετε μια συγκεκριμένη κατάσταση, βιώνετε υποσυνείδητα διάφορα επίπεδα συναισθημάτων ταυτόχρονα.
Τα επίπεδα αυτά είναι:
  1. Θυμός, Μομφή και Πικρία
  2. Πόνος, Θλίψη και Απογοήτευση
  3. Φόβος και Ανασφάλεια
  4.  Ενοχή, Τύψεις και Μεταμέλεια
  5. Αγάπη, Κατανόηση, Συγχώρηση και Επιθυμία

Η απόλυτη ειλικρίνεια έχει πολλά διαφορετικά επίπεδα. Είναι τελείως φυσιολογικό να έχετε πολλά αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα ταυτόχρονα. 
Όταν εκφράζετε όλα τα αρνητικά σας συναισθήματα, μπορείτε να βιώσετε την αγάπη και την κατανόηση τελείως αυθόρμητα.
Η απόλυτη αλήθεια για το πως αισθάνεστε έχει πολλά επίπεδα. Φυσιολογικά εσείς αναγνωρίζετε ένα συναίσθημα τη φορά, αλλά και τα άλλα είναι επίσης παρόντα. Όταν βιώνετε όλα αυτά τα επίπεδα και τα εκφράζετε πλήρως, οι συναισθηματικές αναταραχές διευθετούνται πολύ ευκολότερα. Κάθε συναίσθημα πρέπει να το ζείτε και να το εκφράζετε χωρίς περιορισμούς, διαφορετικά δεν θα ερμηνευτεί ποτέ σε βάθος. Στη δεύτερη περίπτωση, το πιο πιθανό είναι να το καταπιέσετε, δημιουργώντας μεγαλύτερο συναισθηματικό φορτίο, το οποίο, όμως, θα μεταφέρετε από τη μια σχέση στην άλλη.
Εκφράζοντας ειλικρινά όλα τα αρνητικά σας συναισθήματα, μπορείτε να βιώσετε άμεσα την αγάπη και την κατανόηση, όπως στην αρχή της σχέσης.
Κάτω από όλα τα αρνητικά σας συναισθήματα υπάρχουν τα θετικά· κάτω από όλο το θυμό και τον πόνο βρίσκονται η αγάπη και η προθυμία για επικοινωνία. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν εκδηλώνετε το θυμό ή τον πόνο και αμελείτε να εκφράσετε όλη την αλήθεια για την αγάπη που βρίσκεται από κάτω. Ο μόνος τρόπος για να φέρετε στο φως την αγάπη είναι να βιώσετε και να εκφράσετε όλα τα άλλα συναισθήματα που έχουν στοιβαχτεί πάνω της.
Κάτω από όλα τα αρνητικά συναισθήματα περιμένει η αγάπη για να αναβλύσει.
Μένοντας προσκολλημένοι
Έχετε νιώσει ποτέ προσκολλημένοι στο θυμό, ακόμη και όταν δεν θέλετε πια να είστε θυμωμένοι;
Έχετε νιώσει ποτέ παγωμένοι από το φόβο και, όσο σκληρά κι αν προσπαθήσετε, δεν καταφέρατε να τον αποβάλετε;
Αυτά είναι μερικά παραδείγματα όσων συμβαίνουν όταν δεν αποδέχεστε και δεν εκφράζετε τα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα σας. Η αδυναμία σας να αναγνωρίσετε και να εκφράσετε ειλικρινά όσα αισθάνεστε θα σας αναγκάσει να παραμείνετε κολλημένοι σε ένα επίπεδο συναισθήματος και θα σας εμποδίσει να νιώσετε απόλυτα όλα τα θετικά συναισθήματα.
Οι άντρες δυσκολεύονται να δείξουν πόσο ευάλωτοι είναι, επειδή δεν τους δόθηκε η ανάλογη στήριξη για να κλάψουν ή να νιώσουν πληγωμένοι.

Όλοι μεγαλώνοντας διδασκόμαστε, άμεσα ή έμμεσα, να ΜΗΝ εκφράζουμε όλα μας τα συναισθήματα. Τα μικρά αγόρια μαθαίνουν ότι “Τα μεγάλα παιδιά δεν κλαίνε” ή ότι ” Οι άνδρες δεν κλαίνε”. Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι δεν έχουν την άδεια να εκδηλώσουν συναισθήματα τα οποία αποκαλύπτουν πόσο ευαίσθητα ή ευάλωτα είναι.
Αντίθετα, τους δίνεται η άδεια να είναι επιθετικά, επειδή υποτίθεται πως αυτό είναι στοιχείο ανδρισμού. Σε πολλές περιπτώσεις διδάσκονται ότι μπορούν να δείξουν το θυμό τους, όχι όμως πόνο ή φόβο, γιατί τα άλλα αγόρια θα τα κοροϊδέψουν ή θα τα χτυπήσουν.
Αν δεν καταφέρετε να εκφράσετε τα πιο ευάλωτα συναισθήματά σας, κινδυνεύετε να μείνετε προσκολλημένοι στο θυμό ή στην απογοήτευση.
Το αποτέλεσμα είναι ότι, όταν ένας ενήλικας βιώνει μια έντονη συναισθηματική αντίδραση, συνήθως μένει προσκολλημένος στο επίπεδο του θυμού και της μομφής, αφού δεν αισθάνεται ασφαλής ώστε να εκφράσει όσα υπάρχουν στα άλλα πιο ευάλωτα επίπεδα. Συχνά οι άνδρες μένουν προσκολλημένοι στο θυμό μέχρι να εκδικηθούν ή να καταπνίξουν τα άλλα τους συναισθήματα, ώστε να είναι απρόσιτα. Κάθε μορφή οικογενειακής βίας είναι αποτέλεσμα ανεπίλυτου θυμού.
Δυστυχώς, όποτε ένας άνδρας αισθάνεται να απειλείται, το τελευταίο που θα παραδεχτεί είναι πως νιώθει ευάλωτος, πληγωμένος ή φοβισμένος.
Το πιο πιθανό είναι να προσποιηθεί τον αδιάφορο, κάτι που τον κάνει να μένει προσκολλημένος στο θυμό ή στη σύγχυση. Η παραμονή στο θυμό είναι από τους πιο συνηθισμένους τρόπους αντίστασης στον πόνο και τη θλίψη. Όταν, όμως, θυμώνεις περισσότερο απ’ όσο θα ήθελες, πρέπει να μάθεις πάλι να κλαις.
Εκφράζοντας τον πόνο και την ενοχή που κρύβονται πίσω από το θυμό σας, μπορείτε εύκολα να τον αποβάλετε και να επιτρέψετε στην αγάπη να σας πλημμυρίσει πάλι.

Για τις περισσότερες γυναίκες τα πράγματα είναι τελείως αντίθετα. Μαθαίνουν να μην εκφράζουν ποτέ θυμό ή εχθρότητα. Διδάσκονται ότι επιτρέπεται να δείχνουν ευάλωτες μπορούν να κλαίνε όσο θέλουν και, κατά κάποιον τρόπο, προγραμματίζονται να νιώθουν φόβο. Έτσι, όταν ενηλικιώνεται μια γυναίκα και της συμβαίνει κάτι οδυνηρό, κλαίει και φοβάται, αλλά συνήθως δεν εκφράζει το θυμό της έντονα. Και επειδή η οργή δεν μπορεί να βγει στην επιφάνεια και η γυναίκα μένει προσκολλημένη στη θλίψη της, καταλήγει σε υστερικές εκδηλώσεις.
Οι γυναίκες έχουν την τάση να μένουν προσκολλημένες στα τρυφερά συναισθήματά τους, επειδή δεν τους δόθηκε η άδεια να εκφράσουν και τα όποια αρνητικά συναισθήματα.
Όταν δεν μπορείτε να εκφράσετε απόλυτα το θυμό σας (με μη καταστροφικό τρόπο, βέβαια) νιώθετε φοβισμένοι, ανήμποροι ή βυθίζεστε στην κατάθλιψη. Η κατάθλιψη δεν είναι έντονη θλίψη· είναι καταπιεσμένος θυμός που άλλαξε κατεύθυνση και στράφηκε εναντίον σας.
Τα καταθλιπτικά άτομα αισθάνονται συνήθως κουρασμένα και χωρίς ζωή μέσα τους, επειδή χρησιμοποιούν όλη τη ζωτική τους ενέργεια για να εμποδίσουν την εμφάνιση του θυμού και της οργής. Αν έχετε πέσει σε κατάθλιψη, το πρώτο βήμα είναι να επουλώσετε τις πληγές από τις παλιές σας σχέσεις, εκφράζοντας πρώτα το θυμό σας για τους άλλους και μετά εναντίον του εαυτού σας. Κατόπιν πρέπει να γυρίσετε πίσω, να περάσετε μέσα από τα άλλα συναισθηματικά σας επίπεδα, για να φτάσετε τελικά στο επίπεδο της αγάπης και της συγχώρεσης.
     John Gray


Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Αγάπη...είναι;




"Σ'αγαπώ αλλά πρέπει να είσαι αυτός που θέλω. Αν δεν είσαι δε μπορώ να σ'αγαπώ. Αν μ αγαπάς θα κάνεις αυτό που σου λέω". Αγάπη. Εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομά της.Τι θα γινόταν άραγε αν οι άνθρωποι αγαπούσαν λιγότερο και σέβονταν περισσότερο ο ένας τον άλλον?Αν είχαν μάθει να ακούνε ο ένας τον άλλον. Μεγαλώσαμε σε ένα εγωιστικό σκηνικό.Από μικρή ηλικία μάθαμε ότι αυτό που έχει σημασία-το μόνο που έχει σημασία-είναι να επιβάλλουμε την αλήθεια μας στους άλλους.

Να μην ανεχόμαστε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την πιθανότητα η αλήθεια του άλλου να έχει κάποιο νόημα. Πρέπει με κάθε τρόπο η αλήθεια η δική μας να επικρατήσει.Και τελικά χωρίζουν οι άνθρωποι,διαλύονται οι σχέσεις και το μόνο που μένει στην αίσθηση της κοινωνίας είναι περισπούδαστοι τίτλοι. "Την παράτησε","τον άφησε"..έτσι απλά.. καμία σημασία δεν έχουν οι επιμέρους διεργασίες που έκαναν δυο ανθρώπους να φτάσουν μέχρι εκεί. Καμία σημασία δεν έχουν οι ψυχές. Πάντα υπάρχει ένα θύμα που μένει πίσω και ένας θύτης που φεύγει. Τόσο απλά,τόσο εύκολα.
Γνωρίζονται δυο άνθρωποι και κάποια στιγμή απλά συνυπάρχουν.Έχουν γίνει ξένοι μεταξύ τους και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μην το αποδεχτούν ποτέ.Παραμένουν και μετασχηματίζονται ως φροντιστές παιδιών και μετά έχουν να παλέψουν από τη μια με τα συναισθηματικά τους κενά και από την άλλη με τις επιταγές του ρόλου τους.Αλληλοκατηγορίες,τσακωμοί,κανείς δεν καταλαβαίνει κανέναν.Η ζωή μετατρέπεται από κάτι όμορφο σε κάτι άλλο.Σε μια ανηφόρα ατελείωτη που πρέπει να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να την ανέβεις.Ακόμη κι αν υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι,εσύ πρέπει να ανέβεις από το συγκεκριμένο για να αποδείξεις ότι αντέχεις.Η ζωή έχει πια μετατραπεί όχι σε αυτό που θα έπρεπε να είναι,αλλά σε κάτι άλλο.Σε ένα διαρκή αγώνα.Και μέσα σε όλα αυτά,μια κολόνα παραμένει όρθια.
Η μόνη απαίτηση που υπάρχει ανάμεσα στους δύο ανθρώπους είναι η αποκλειστικότητα στο σώμα του άλλου. Αν υπάρχει αυτό δεν έχει σημασία το να λείπουν όλα τα υπόλοιπα.Η αποκλειστικότητα στην ψυχή,δεν έχει καμμία σημασία.Ίσως γιατί αυτή δεν κερδίζεται έτσι εύκολα.Αναρωτιέμαι αν ήταν τα πράγματα ανάποδα. Αν είμαστε υποθετικά σε μια φανταστική κοινωνία,όπου η αποκλειστικότητα στο σώμα δε θα είχα καμία σημασία και η αποκλειστικότητα στην ψυχή,ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσει να υφίσταται μία σχέση.
Αν ξαφνικά ξυπνά ο ένας από τους δύο και αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει αλληλοεπαφή με την ψυχή του άλλου.Ότι και οι δύο έχουν κλείσει τις διόδους για την ψυχή τους και τη βιώνουν ο καθένας μόνος του.Και ως απαραίτητο στοιχείο αυτής της φανταστικής κοινωνίας,αναστατώνονται οι δύο φανταστικοί επίσης σύντροφοι και τρέχουν πάνω κάτω ως απατημένοι.Ίσως θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα σε μια τέτοια κοινωνία.Ίσως δε θα υπήρχαν τόσο αρνητικά συναισθήματα ανάμεσα στους ανθρώπους,ακριβώς γιατί το καμπανάκι δε θα ήταν για κάτι τόσο επιφανειακό όσο η αποκλειστικότητα του σώματος,αλλά θα ήταν ένα καμπανάκι ικανό να αποκαταστήσει τις αληθινές ισορροπίες άμεσα .Εν τη γεννέσει τους.
Αλλά μιας και δεν αναφερόμαστε σε αυτήν την κοινωνία που δεν υπάρχει,αλλά σε μία άλλη που υπάρχει και τη ζούμε,να κλείσω λέγοντας μόνο τούτο.Ότι οι ψυχές των ανθρώπων δεν ανοίγουν με το έτσι θέλω.Κανείς δε δικαιούται να απαιτεί από κάποιον άλλον να του ανοίξει την ψυχή του.Αυτό κερδίζεται καθημερινά με πολύ κόπο.Αν δε γίνεται,δε φταίει ο κατέχων την ψυχή,αλλά ο άλλος που δε βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να το κάνει και αντ' αυτού απαιτεί απλά παράδοση άνευ όρων.
Όλα τα παραδίδει ο άνθρωπος αν τύχει στην πορεία της ζωής του.Την ψυχή του ποτέ έτσι αβασάνιστα. Δεν υπάρχουν θύτες και θύματα στις σχέσεις των ανθρώπων. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν λάθος κλειδιά για λάθος ψυχές. Και ακόμη κι αυτή η μικρή παραδοχή θα ήταν ικανή να φτιάξει μια πιο αληθινή σχέση.Αλλά ούτε αυτό ο εγωισμός μας δεν το αντέχει.Όχι. "Εγώ είχα το σωστό κλειδί...εσύ δεν ήθελες να ανοίξεις την ψυχή σου"....

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

25 λόγοι που τα παιδιά λατρεύουν τον παππού και τη γιαγιά!




Γινόμαστε πάλι παιδιά και θυμόμαστε γιατί λατρεύαμε να είμαστε με τον παππού και τη γιαγιά! Ιδού λίγοι από τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά λατρεύουν τους γονείς των γονιών τους.
1. Είναι πάντα έτοιμοι για μια περιπέτεια!
Εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία, πικ νικ! Οι παππούδες μας λατρεύουν να βγαίνουν έξω τόσο όσο και τα παιδιά!
2. Ξέρουν πολλές ιστορίες
Σε κάθε παιδί αρέσει να ακούει ιστορίες από τη ζωή του παππού και της γιαγιάς. Ειδικά οι προσωπικές τους ιστορίες είναι αυτές που μας κάνουν να τους θαυμάζουμε τόσο πολύ αλλά και να αναρωτιόμαστε αν θα πετύχουμε ποτέ τόσα πολλά όσο εκείνοι.
3. Ασχολούνται με τον κήπο
Φραουλίτσες, μποστάνια, φυτά και λουλούδια, ο κήπος είναι από τις αγαπημένες ασχολίες των παιδιών και μόνο οι γιαγιάδες έχουν την όρεξη και τον χρόνο για να το κάνουν!
4. Μας διαβάζουν βιβλία και παραμύθια
Οι γονείς συνήθως δεν έχουν τον χρόνο να διαβάσουν στα παιδιά πολλά βιβλία και παραμύθια. Η γιαγιά και ο παππούς, όμως, είναι αυτοί που μαθαίνουν στο παιδί να του αρέσει το διάβασμα.
5. Ξέρουν τα πάντα!
Κάθε παιδί πιστεύει ότι ο παππούς είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια, ενώ αν κάτι δεν το γνωρίζει, τότε σίγουρα θα αφιερώσει χρόνο για να το βρει και να απαντήσει σε όποια ερώτηση του γίνει.
6. Γίνονται παιδιά
Ό,τι κι αν ζητήσει ένα παιδί από τη γιαγιά και τον παππού, όσο παιδικό ή ανόητο κι αν είναι, εκείνοι θα το κάνουν. Να τους καβαλήσουν, να τους φορέσουν αστεία καπέλα, να τους βάψουν το πρόσωπο με μπογιές. Οι παππούδες ξέρουν πώς είναι να είσαι παιδί και δεν το αλλάζουν με τίποτα!
7. Δεν βιάζονται
Δεν βιάζονται να ετοιμαστούν τα παιδιά για να πάνε στο σχολείο ούτε να κάνουν τα μαθήματά τους. Έχουν πολύ χρόνο και τους τον δίνουν απλόχερα.
8. Είναι το καλύτερο κοινό
Όταν το παιδί μαθαίνει ένα ποίημα, μια χορευτική κίνηση, το πρώτο του κομμάτι στο πιάνο, η γιαγιά και ο παππούς είναι αυτοί που πραγματικά θέλουν να ακούσουν.
9. Τους αρέσουν τα ταξίδια
Διακοπές στη Disneyland; Μέσα! Βόλτα στη Χαλκίδα με το τρένο; Φύγαμε!
10. Λένε στα παιδιά ιστορίες από τους γονείς τους

Ποιος ξέρει καλύτερα από όλους τους γονείς μας; Οι παππούδες μας. Για αυτό και μας αρέσει να τους ακούμε να μιλούν για τα παιδικά τους χρόνια, ενώ κάθε «το ίδιο έκανε και η μάνα σου μικρή» μας γεμίζει χαρά και υπερηφάνεια!
11. Μαγειρεύουν άψογα
Τα φαγητά της γιαγιάς και το πρωινό του παππού δεν συγκρίνονται με κανένα φαγητό στον κόσμο. Όλοι το ξέρουμε.
12. Ξέρουν πολλά τραγούδια
Ξέρουν σκοπούς από τους προσκόπους, παιδικά τραγούδια, μαθαίνουν γρήγορα όποιο τραγούδι λένε τα πιτσιρίκια και χαίρονται να το τραγουδούν μαζί τους.
13. Ακούνε
Χαίρονται πάντα να ακούνε όσα έχουν να τους πουν τα παιδιά χωρίς μάλιστα να κρίνουν. Απλώς ακούνε και βοηθούν.
14. Ξέρουν ιστορία
Δεν είναι μόνο ότι έχουν γνώσεις. Έχουν ζήσει πράγματα. Θυμούνται πότε ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, έχουν ζήσει πολέμους και κακουχίες από πρώτο χέρι και έχουν να πουν πράγματα που δεν τα γράφουν ούτε τα βιβλία.
15. Έχουν παράξενα αντικείμενα στο σπίτι
Από γουδοχέρι μέχρι πορσελάνες, οι παππούδες έχουν κάθε λογής αντικείμενα που δεν βλέπουμε κάθε μέρα και τραβούν την περιέργεια των παιδιών. Αν, πάλι, χαλάσει κάτι δεν θα το κάνουν θέμα.
16. Κάνουν δώρα
Αν και οι περισσότεροι δεν έχουν τα χρήματα, αγοράζουν δώρα στα παιδιά ή τους χαρίζουν αντικείμενα της ιδιοκτησίας τους.
17. Χαρτζιλικώνουν
Για τις δουλειές του σπιτιού, που η μαμά θεωρεί δεδομένο ότι θα κάνουμε, η γιαγιά και ο παππούς δίνουν το κατιτίς τους.
18. Πιστεύουν τα πάντα
- Είδα ένα φάντασμα έξω από το σπίτι.
- Άντε! Πώς έμοιαζε;
19. Μαθαίνουν στα παιδιά δεξιοτεχνίες
Η γιαγιά και ο παππούς θα μάθουν στο παιδί πώς να ψαρεύει, να ράβει, να ανοίγει φύλλο, πράγματα για τα οποία οι γονείς δεν έχουν τον χρόνο ή τις γνώσεις.
20. Ξέρουν να "στέκονται"
Όταν το παιδί έχει ένα πρόβλημα, ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Είτε αυτό σημαίνει να το συζητήσουν είτε να καθίσουν με το παιδί αμίλητοι και να δουν κινούμενα σχέδια.
21. Δεν μας μαλώνουν
Συνήθως οι παππούδες δεν περνούν όλη τη μέρα με τα παιδιά και έτσι όταν κάτι πάει στραβά, απλώς το προσπερνούν χωρίς να τους κάνουν παρατήρηση.
22. Μας σκέφτονται
Ακόμα κι αν βρίσκονται πολύ μακριά, πάντα θα πάρουν τηλέφωνο να δουν τι κάνουμε και θα μας δείξουν ότι μας νοιάζονται και μας σκέφτονται.
23. Μαθαίνουν από τα παιδιά
Θα μάθουν πράγματα από τα παιδιά, που δεν έχει κάποιος άλλος την υπομονή να τους τα δείξει, όπως το να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνο ή ακόμα και το Skype!
24. Κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή
Θέλουν να κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή για το παιδί. Βρίσκουν πράγματα που θα του τραβήξουν το ενδιαφέρον, το δελεάζουν και ανακαλύπτουν διαρκώς νέες ασχολίες.
25. Των παιδιών μου τα παιδιά...
Αν μη τι άλλο, αξίζουν την αγάπη των παιδιών γιατί τα λατρεύουν χωρίς όρους, χωρίς να περιμένουν κάτι από αυτά. Ακόμα κι όταν αυτά περνούν την εφηβεία και τους ξεχνούν, η γιαγιά και ο παππούς δεν παραπονιούνται ποτέ. Χρειάζεστε καλύτερο λόγο;

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

O ζητιάνος και το χρυσάφι





Ένας ζητιάνος καθόταν στην ίδια γωνία του ίδιου δρόμου για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Κάποια μέρα πέρασε από κει ένας ξένος. "Έχεις κανένα ευρώ να μου δώσεις;" μουρμούρισε μηχανικά ο ζητιάνος απλώνοντας μηχανικά το παλιό, φθαρμένο του καπέλο.
“Δεν έχω τίποτα να σου δώσω”, είπε ο ξένος, “αλλά πες μου, τι ειν’ αυτό που κάθεσαι επάνω του;”
“Τίποτα”, αποκρίθηκε ο ζητιάνος.”Ένα παλιό κουτί. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάθομαι επάνω του”.
“Κοίταξες ποτέ μέσα στο κουτί;” ρώτησε ο ξένος.
“Όχι”, είπε ο ζητιάνος. “Τι νόημα θα είχε; Δεν έχει τίποτα μέσα”.
“Για ρίξε μια ματιά”, επέμεινε ο ξένος.
Ο ζητιάνος κατάφερε με δυσκολία να ανοίξει το καπάκι. Μην πιστεύοντας στα μάτια του, κατάπληκτος και ενθουσιασμένος, είδε ότι το κουτί ήταν γεμάτο χρυσάφι !

Κατά έναν τρόπο, όλοι μας είμαστε ζητιάνοι. Ζητάμε αγάπη, συμπόνοια, αλληλεγγύη, τρυφερότητα, κατανόηση από τους άλλους και το μόνο που παίρνουμε είναι αυτά τα λίγα που περισσεύουν στον καθένα. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν αισθανόμαστε πλήρεις και ποτέ δεν σταματάμε να ζητιανεύουμε.
Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που εμείς καθόμαστε στο μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.
Όποιος δεν θέλει να είναι ζητιάνος ξέρει που να ψάξει. Ξέρει ότι την αγάπη, τη συμπόνοια,, την τρυφερότητα και την κατανόηση μπορεί να την προσφέρει ο ίδιος απλόχερα στον εαυτό του, σε όση αφθονία θέλει. Και όταν τα δώσει σε αφθονία στον εαυτό του, τότε θα παρατηρήσει ότι ο καθένας έχει τη δική του αφθονία. Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να δίνει από τη δική του δημιουργώντας όλοι και πιο ανήμπορους, εξαρτημένους ανθρώπους, όλο και περισσότερους ζητιάνους που θα ικανοποιούνται μόνο προσωρινά, θα επιχειρήσει να τους δείξει τον δικό τους θησαυρό.
- Γίνε εσύ ο άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελες να περάσεις μαζί του την υπόλοιπη ζωή σου – και θα βρεις το άλλο σου μισό!
- Γίνε εσύ ο καλύτερός σου φίλος –και θα έχεις πολλές κι αληθινές φιλίες!
- Γίνε εσύ ο καλύτερος γονιός σου και το καλύτερό παιδί σου – και θα γίνεις υπερήφανος και καταξιωμένος!
- Γίνε ΕΣΎ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο – και θα δεις μια ιδανική κοινωνία να δημιουργείται!
Η δύναμη βρίσκεται πάντα μέσα μας και η επιτυχία ξεκινάει από την αλλαγή μέσα μας.


Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Τα 13 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι




Τι είναι αυτό που κάνει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες «ανθεκτικούς» και δυνατούς να ανταποκρίνονται σε οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους; Πολλά άρθρα κάνουν λόγο για τα κρίσιμα χαρακτηριστικά ψυχικής αντοχής που πρέπει να διαθέτει κάποιος, όπως για παράδειγμα επιμονή, αισιοδοξία και μια αλάνθαστη ικανότητα να κάνουν μέχρι και την αποτυχία… επιτυχία. Πέρα από τη σωματική δύναμη  και την καλή κατάσταση υγείας που απαιτείται να έχει κανείς, η ψυχική και διανοητική δύναμη κρίνεται πιο σημαντικός παράγοντας, όπως αναφέρεται σε άρθρο στο περιοδικό Forbes.

Οι διανοητικά και ψυχικά δυνατοί άνθρωποι καταφέρνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους και τη συμπεριφορά τους με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να αποβαίνει θετικός για επίτευξη ενός στόχου στη ζωή τους. Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Amy Morin παρακάτω παρατίθεται μια λίστα, με μερικά πράγματα που ακολουθούν οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι, και τα οποία αν τα ακολουθήσετε ενδεχομένως να σας βοηθήσουν να γίνεται κι εσείς πιο… «δυνατοί».
Οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι…:
1. Δεν χάνουν χρόνο με το να λυπούνται τον εαυτό τους για αυτά που τους συνέβησαν, για το «πώς ήρθαν τα πράγματα», ή για το πώς τους συμπεριφέρθηκαν άλλοι. Αντίθετα, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και του ρόλου τους στη ζωή και αντιλαμβάνονται ότι η ζωή δεν είναι πάντοτε δίκαιη.
2. Δεν γίνονται υποχείρια άλλων. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να πάρουν τον έλεγχο από τα χέρια τους και δεν επιτρέπουν σε κάποιον άλλο να έχει εξουσία επάνω τους. Δε θα έλεγαν για παράδειγμα την εξής φράση: «Το αφεντικό μου με κάνει να νιώθω άσχημα», κι αυτό γιατί καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι ελέγχουν τα συναισθήματά τους και τον τρόπο που αντιδρούν στις καταστάσεις.
3. Δεν προσπαθούν να αποφύγουν μια αλλαγή. Αντίθετα, καλωσορίζουν κάθε θετική αλλαγή και είναι πρόθυμοι και ευέλικτοι. Καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτη και πιστεύουν στις ικανότητές τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις.
4. Δε σπαταλούν ενέργεια σε πράγματα που δε μπορούν να ελέγξουν. Για παράδειγμα δε θα ακούσετε κάποιον «διανοητικά ισχυρό» να παραπονιέται για μια βαλίτσα που χάθηκε στο αεροδρόμιο ή για την κίνηση στους δρόμους. Αντίθετα, επικεντρώνονται σε αυτά που μπορούν να ελέγξουν στη ζωή τους. Αναγνωρίζουν ότι μερικές φορές το μόνο πράγμα που μπορούν να ελέγξουν είναι η συμπεριφορά και η στάση τους.
5. Δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες. Αναγνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να ευχαριστούν τους πάντες όλη την ώρα. Δεν φοβούνται να πουν όχι ή να εκφράσουν τη γνώμη τους όταν χρειάζεται. Προσπαθούν να είναι ευγενικοί και δίκαιοι, όμως δεν ασχολούνται με κάποιον ο οποίος ενοχλείται επειδή απλά δεν… «έγινε το δικό του».
6. Δε φοβούνται το ρίσκο. Δεν παίρνουν απερίσκεπτες ή ανόητες αποφάσεις, αλλά δε φοβούνται να πάρουν ρίσκο όταν έχουν υπολογίσει όλους τους πιθανούς κινδύνους. Ζυγίζουν τις καταστάσεις προτού πάρουν μια μεγάλη απόφαση και είναι πλήρως ενημερωμένοι για την πιθανότητα… «αναποδογυρίσματος».
7. Δε δίνουν δεκάρα για το παρελθόν. Δεν χάνουν χρόνο με το να σκέφτονται ή ευχόμενοι για το πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Αναγνωρίζουν το παρελθόν και προσπαθούν να μάθουν από τις εμπειρίες τους. Ζουν για το παρόν και σχεδιάζουν το μέλλον.
8. Δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και των συμπεριφορών τους και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Δεν τα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά, αλλά προχωρούν μπροστά και φροντίζουν να λαμβάνουν πιο σωστές αποφάσεις στο μέλλον.
9. Δεν υποβαθμίζουν την επιτυχία των άλλων. Αναγνωρίζουν και χαίρονται με την επιτυχία των τρίτων. Δε ζηλεύουν ή νιώθουν εξαπατημένοι, όταν κάποιος άλλος τους ξεπερνά. Αντίθετα, αναγνωρίζουν ότι η επιτυχία είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και είναι πρόθυμοι να δουλέψουν σκληρά για να απολαύσουν και το δικό τους μερίδιο σε αυτήν.
10. Δεν τα παρατάνε μετά από μια αποτυχία. Δε βλέπουν την αποτυχία ως ένα λόγο για να τα παρατήσουν. Αντίθετα, τη βλέπουν ως μια ευκαιρία για να ωριμάσουν και να βελτιωθούν. Είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν να προσπαθούν μέχρι να το καταφέρουν.
11. Δε φοβούνται τις στιγμές που είναι μόνοι. Μπορούν να αντέξουν να είναι μόνοι και δε φοβούνται τον «ήχο» της ησυχίας. Δε φοβούνται να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους και χρησιμοποιούν το χρόνο αυτό για να γίνουν ακόμη πιο παραγωγικοί. Απολαμβάνουν την παρέα του… εαυτού τους και δεν εξαρτώνται από άλλους για συντροφιά και διασκέδαση όλη την ώρα, αλλά τους αρέσει και όταν είναι μόνοι τους.
12. Δε νιώθουν ότι ο κόσμος τους χρωστά κάτι. Δεν αισθάνονται ότι δικαιούνται πράγματα στη ζωή «έτσι απλά». Αναζητούν τις ευκαιρίες που υπάρχουν, βασιζόμενοι στα χαρίσματα και τις ικανότητές τους.
13. Δεν περιμένουν άμεσα αποτελέσματα. Αφιερώνουν όσο χρόνο χρειάζεται και αναγνωρίζουν ότι η πραγματική αλλαγή χρειάζεται χρόνο για να… πετύχει.