Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

10 μικρά μυστικά ευτυχίας




Να θυμάσαι ότι η ευτυχία δεν είναι σταθερή στο σύμπαν μας. Η ευτυχία δεν είναι μια απλή έξοδος από τον αυτοκινητόδρομο. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο προορισμός, είναι να κοιτάξουμε μέσα στον εαυτό μας. Παρακάτω είναι μερικές μικρές συμβουλές που μπορεί να σε βοηθήσουν να βρεις το δρόμο σου. Δες τα σαν ένα GPS προς την ευτυχία.


1. Να γελάς εύκολα. Οι άνθρωποι που γελούν είναι πιο ευτυχισμένοι και συνήθως ζουν περισσότερο από τους ανθρώπους που δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ.

2. Μην στέκεσαι στα αρνητικά. Αν υπάρχει κάτι λάθος, αποδέξου το και προχώρα. Το να επαναλαμβάνεις τα άσχημα που συμβαίνουν στη ζωή σου όχι μόνο δεν θα σε βοηθήσει αλλά μπορεί να σε οδηγήσει και σε κατάθλιψη.
3. Αποδέξου ότι η ζωή σου έχει νόημα. Αν δεν το κάνεις, ή δεν μπορείς να βρεις κάποιο νόημα αυτή τη στιγμή, να ενεργείς σαν να το έχεις βρει, μέχρι που πραγματικά να βρεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
4. Κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου. Δεν είναι απαραίτητο να κοστίσει χρήματα ή να είναι κάτι τρομερό. Μερικές φορές, αρκεί να αγναντεύεις απλά το ηλιοβασίλεμα ή να αφήνεσαι απλώς στη στιγμή.
5. Να έχεις πάντα μαζί σου κάτι να διαβάζεις. Με αυτό τον τρόπο, δεν πρόκειται ποτέ να βαρεθείς ή να σπαταλάς τον χρόνο σου. Όταν διαβάζεις, χαλαρώνεις και μαθαίνεις ταυτόχρονα.
6. Κάνε κάτι καλό για κάποιον άλλο, χωρίς να έχεις προσδοκίες ανταπόδοσης. Μάζεψε τα σκουπίδια από κάτω, βοήθησε έναν ηλικιωμένο να περάσει το δρόμο, βοήθησε και τάισε ένα αδέσποτο ζωάκι. Αυτές οι κινήσεις μπορεί να σου φαίνονται ασήμαντα μικροπράγματα αλλά σκέψου πως θα αισθανόσουν αν κάποιος έκανε κάτι εξίσου καλό σε εσένα ή σε κάποιον που αγαπάς.
7. Φάε κάτι που σου αρέσει πολύ μία φορά την εβδομάδα. Η στέρηση είναι καταθλιπτική. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γυμναστείς λίγο περισσότερο, μη στερείσαι από κάτι που σου αρέσει και σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.
8. Βγες έξω και εκτίμησε ότι σε περιβάλλει. Το φως του ήλιου και ο καθαρός αέρας έχουν αποδειχθεί ότι συμββάλουν ακόμη και στην πρόληψη ορισμένων τύπων καρκίνου. Το πιο υγιεινό πράγμα που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου, συναισθηματικά και σωματικά, είναι να κάνεις απλά μια βόλτα.
9. Δίνοντας αγάπη και κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για να τη λάβεις. Το να προσφέρεις αγάπη είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι.
10. Να έχεις πάντα ένα στόχο. Η ευτυχία έρχεται όταν κινείσαι προς αυτό που θέλεις, όχι όταν το κατακτήσεις. Κάθε φορά που πετυχαίνεις ένα στόχο, θα θέλεις να το αντικαταστήσεις. Πάντα να έχεις ένα στόχο.
Να θυμάσαι ότι η ευτυχία δεν είναι σταθερή στο σύμπαν μας. Μερικοί πιστεύουν ότι αν δεν αισθάνεσαι ευτυχισμένος, κάτι δεν πάει καλά. Η πραγματική αλήθεια είναι ότι η ευτυχία βρίσκεται συνήθως κάπου ανάμεσα στη πραγματικότητα και τη φαντασία.

Barton Goldsmith
Πηγή : www.kinkcrown.gr

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Ημιμάθεια και Γνώση





Τέσσερις βάτραχοι κάθονταν πάνω σε ένα κορμό δέντρου, που επέπλεε πιασμένος στην άκρη ενός ποταμού. Ξαφνικά ελευθερώθηκε και σιγά-σιγά άρχισε να παρασύρεται προς τα κάτω, στη ροή του ποταμού. Οι βάτραχοι ήταν ενθουσιασμένοι καθώς ποτέ δεν είχε τύχει να νιώσουν τη χαρά της κίνησης πάνω στο νερό.
Κάποια στιγμή, ο πρώτος βάτραχος είπε: «Πράγματι, είναι ένας θαυμάσιος κορμός. Κινείται σαν να είναι ζωντανός. Δεν ήξερα ότι μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος κορμός».
Μετά από λίγο ο δεύτερος βάτραχος μίλησε και είπε: «Όχι φίλε μου, ο κορμός είναι σαν όλους τους άλλους κορμούς, και βέβαια δεν κινείται. Είναι το ποτάμι που πηγαίνει προς τη θάλασσα και μεταφέρει εμάς και τον κορμό μαζί του».
Και μετά ο τρίτος βάτραχος μίλησε και είπε: «Δεν είναι ούτε ο κορμός, ούτε το ποτάμι που κινείται. Η κίνηση είναι στη σκέψη μας. Γιατί χωρίς τη σκέψη, τίποτα δεν κινείται.»

Και έτσι οι τρεις βάτραχοι ξεκίνησαν να διαπληκτίζονται, σχετικά με το τι είναι αυτό που τελικά κινείται. Μάλιστα σε λίγο η διαφωνία τους έγινε καυγάς αληθινός, μη μπορώντας καθόλου να συμφωνήσουν.
Αφού είδαν κι αποείδαν, στράφηκαν τελικά στον τέταρτο βάτραχο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή καθόταν ήσυχος και τους άκουγε προσεχτικά, και ρώτησαν τη γνώμη του.
Κι εκείνος τους είπε: «Ο καθένας σας έχει δίκιο, και κανένας σας δεν είναι λάθος. Η κίνηση είναι στον κορμό, στο νερό και στην σκέψη μας επίσης».
Οι τρεις βάτραχοι έμειναν για μερικά δευτερόλεπτα ακίνητοι και μετά ξέσπασαν σε κραυγές εξαγριωμένοι, γιατί κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι η δική του αλήθεια δεν ήταν η ολόκληρη αλήθεια, και ότι οι άλλοι δύο δεν ήταν τελείως λάθος.
Και τότε κάτι πολύ παράξενο έγινε : οι τρεις βάτραχοι ενώθηκαν προς στιγμήν και έσπρωξαν τον τέταρτο βάτραχο και τον πέταξαν στο ποτάμι…

Χαλίλ Γκιμπράν
πηγή : Ξάνθη Φιλοσοφείν

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Φιλία




Και ένας νέος είπε, μίλησέ μας για τη Φιλία.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.
Είναι το χωράφι που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε με ευγνωμοσύνη.
Είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.
Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας, και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.
Όταν ο φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του, δε φοβάστε το όχι στη δική σας σκέψη, ούτε αποσιωπάτε το ναι.
Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει για ν΄ακούσει την καρδιά του.
Γιατί στη φιλία, όλες οι σκέψεις, όλες οι επιθυμίες, όλες οι προσδοκίες γεννιούνται και μοιράζονται χωρίς λέξεις, με χαρά που είναι άφωνη.
Όταν χωρίζεσαι από το φίλο σου, δε λυπάσαι, γιατί αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ΄αυτόν μπορεί να είναι πιο φανερό στην απουσία του, όπως ο ορειβάτης βλέπει πιο καθαρά το βουνό από την πεδιάδα.
Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από το βάθεμα του πνεύματος. Γιατί η αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικού της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρά ένα δίχτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο το ανώφελο θα πιάσει.
Και δίνετε το καλύτερο εαυτό σας στο φίλο σας. Αφού θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτου σας, δώστε του να γνωρίσει και την παλίρροιά του.
Είναι ο φίλος σας κάτι που θα έπρεπε να γυρεύετε όταν έχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε;
Καλύτερα να γυρεύετε το φίλο σας πάντα όταν έχετε ώρες να ζήσετε. Γιατί έργο του φίλου σας είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλά όχι να γεμίσει το κενό σας.
Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο, και μοίρασμα χαράς.
Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει.

Πηγή : antikleidi.com


Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Ο κύκλος του ενενήντα εννέα







 «Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους μορφασμούς. Στο κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη. Κάποια μέρα ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε:
-Ποιο είναι το μυστικό σου?
-Ποιο μυστικό Μεγαλειότατε?
-Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Ποιό είναι το μυστικό της χαράς σου. Λέγε γρήγορα.
-Μα… δεν υπάρχει μυστικό Μεγαλειότατε.
-Πως τολμάς να λες ψέματα σ ´εμένα. Έχω κόψει κεφάλια για πολύ μικρότερες  προσβολές, από ένα ψέμα.
-Πιστέψτε με Μεγαλειότατε, σας παρακαλώ, δεν σας κρύβω τίποτα. Δεν υπάρχει  κανένα μυστικό.
-Και πως τα καταφέρνεις βρε ανόητε και είσαι όλη την μέρα τόσο κεφάτος? Σε έχω παρακολουθήσει, σε βλέπω. Όλο χαχαχού και αστεία είσαι.
-Μα Μεγαλειότατε, η ζωή ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί μου. Η Λαμπροσύνη σας με  τιμά και με έχει στην υπηρεσία της. Με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου μένουμε σ´ ένα ωραίο σπίτι που μας παραχώρησε το παλάτι. Μας προσφέρετε ρούχα και τροφή για όλους μας, δωρεάν εκπαίδευση στα παιδιά μου, επί πλέον δε, η Μεγαλειότητα σας μου πληρώνει και ένα μικρό μηνιαίο επίδομα, που ικανοποιεί τις μικροεπιθυμίες μας. Πως να μην είμαι ευτυχισμένος?
-Άκου, ηλίθιες δικαιολογίες έχω χορτάσει από τους συμβούλους μου. Αν δεν μου πεις το μυστικό της χαράς σου, η υπομονή μου θα εξαντληθεί και μαζί της και το κεφάλι στους ώμους σου. Είναι αδύνατον να είναι κάποιος ευτυχισμένος με αυτά που μου παρέθεσες.
-Μα Βασιλιά μου σας παρακαλώ πιστέψτε με. Δεν σας κρύβω κάτι. Πως θα μπορούσα άλλωστε. Δεν υπάρχει μυστικό.
-Χάσου από μπροστά μου ηλίθιε, πριν φωνάξω το δήμιο. Γελοίε. Καραγκιόζη.
Ο υπηρέτης χαμογέλασε, έκανε μια βαθειά υπόκλιση, και βγήκε από το δωμάτιο.  Τον βασιλιά όμως, δεν τον χωρούσε ο τόπος. Του φαινόταν τόσο παράλογο ο βαλές του να είναι τόσο ευτυχισμένος, ζώντας σε δανεικό σπίτι, τρώγοντας από τα περισσεύματα των αυλικών, φορώντας ρούχα από δεύτερο χέρι. Αφού κατάφερε κάπως να ηρεμήσει, φώναξε τον πιο σοφό σύμβουλό του και του διηγήθηκε την συζήτηση και την απορία του.
-Πες μου γέροντα, γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ευτυχισμένος?
-Α, Μεγαλειότατε, επειδή προφανώς βρίσκεται έξω από τον κύκλο.
-Έξω από που?
-Μα από τον κύκλο.
-Γι’ αυτό είναι ευτυχισμένος?
-Όχι μεγαλειότατε, γι αυτό δεν είναι δυστυχισμένος.
-Δεν καταλαβαίνω γέροντα. Δηλαδή όποιος είναι στον κύκλο είναι δυστυχής? Εγώ είμαι δυστυχής διότι είμαι μέσα στον κύκλο?
-Ακριβώς βασιλιά μου.
-Και πως βγήκε?
-Δεν μπήκε ποτέ.
-Βάλθηκες να με τρελάνεις κι εσύ γέροντα. Τι στην οργή κύκλος είναι αυτός και γιατί μας προκαλεί θλίψη?
-Είναι ο κύκλος του ενενήντα εννέα.
-Και πως λειτουργεί αυτός ο διαολόκυκλος?
-Μεγαλειότατε είναι δύσκολο να σας τον εξηγήσω με λόγια, μπορώ όμως να σας τον δείξω στην πράξη.
-Δηλαδή τι θα κάνεις?
-Αν μου επιτρέψετε θα βάλω τον υπηρέτη σας στον κύκλο.
-Πως δηλαδή, θα τον σπρώξεις? είπε ο βασιλιάς κοροϊδευτικά.
-Δεν θα χρειαστεί βασιλιά μου. Αν βρει την ευκαιρία θα μπει μόνος του.
-Και καλά, όταν μπεί δεν θα δει ότι αυτό τον έκανε δυστυχισμένο, ώστε να βγει κατευθείαν?
-Θα το αντιληφθεί, αλλά δεν θα θέλει να φύγει.
-Δηλαδή μου λες ότι θα καταλάβει πως αν μπει στον κύκλο θα δυστυχήσει, αλλά παρ´ όλα αυτά θα μπει οικιοθελώς και δεν πρόκειται να ξαναβγεί?
-Ακριβώς Μεγαλειότατε. Κανένας δεν θέλει να βγει από τον κύκλο του ενενήντα εννέα. Όσο και αν τον κάνει δυστυχισμένο. Θα μάθεις λοιπόν πως λειτουργεί ο κύκλος, αλλά εσύ θα χάσεις έναν εξαίρετο υπηρέτη και το παλάτι έναν χαρούμενο άνθρωπο.
-Δεν με νοιάζει. Τι πρέπει να κάνουμε? Πότε ξεκινάμε?
-Σήμερα το βράδυ βασιλιά μου. Θα περάσω να σε πάρω. Θα έχεις ετοιμάσει ένα σακί με ενενήνταεννέα φλουριά. Ούτε ένα περισσότερο, ούτε ένα λιγότερο.
Πράγματι, την νύχτα ο σοφός πέρασε να πάρει τον βασιλιά. Πήγαν μαζί στο σπιτάκι του υπηρέτη, στην άκρη της αυλής του παλατιού, κρύφτηκαν και περίμεναν να ξημερώσει. Μόλις αχνοφέγγισε και άναψε στο δωμάτιο ένα κερί, ο σοφός έβαλε στο σακούλι ένα μήνυμα που έλεγε:
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟΝ. ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕΣ.
Έδεσε το σακί στην πόρτα του υπηρέτη, χτύπησε δύο φορές και έτρεξε να ξανακρυφτεί. Όταν ο υπηρέτης βγήκε ξαφνιασμένος, ο βασιλιάς παρακολουθούσε πίσω από έναν θάμνο. Τον είδε να διαβάζει το μήνυμα και να ανοίγει το πουγκί. Είδε την έκπληξη στο πρόσωπό του, το αρχικό φόβο, την καχύποπτη, ερευνητική ματιά μήπως ήταν κανένας τριγύρω. Τον είδε να σφίγγει το πουγκί στην αγκαλιά του, να ανοίγει το πουκάμισο και να το βάζει στο στήθος του, να χώνεται γρήγορα σπίτι του. Μόλις άκουσαν την κλειδαριά να διπλοαμπαρώνει, ο βασιλιάς με τον σοφό  πλησίασαν στο παράθυρο για να κατακοπεύσουν. Ο υπηρέτης είχε ρίξει στο πάτωμα τα πιατικά που ήσαν στο τραπέζι, αφήνοντας μόνο το κερί. Καθισμένος σε μια καρέκλα άδειαζε το περιεχόμενο. Τα μάτια ήταν γουρλωμένα, κόντευαν να βγουν έξω από τις κόγχες.
Ήταν φανερό δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Ένα βουνό από χρυσά φλουριά. Ένας θησαυρός. Όλος δικός του. Αυτός που δεν είχε ποτέ ως τώρα στην ζωή ακουμπήσει έστω ένα χρυσό φλουρί, τώρα είχε ένα μικρό βουνό από αυτά. Δικά του. Άρχισε να τα χαζεύει και να τα κάνει στίβες. Τα κοίταζε πως άστραφταν στο φως του κεριού και χαζογελούσε. Τα συγκέντρωνε, τα σκόρπιζε για να ακούει το κουδούνισμα τους. Και όλο χαμογελούσε. Παίζοντας άρχισε να τοποθετεί σε στίβες των δέκα. Μια δεκάδα, δύο δεκάδες, τρείς, τέσσερις, πέντε,  έξι… Ταυτόχρονα έκανε και το άθροισμα. Πενήντα, εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα,  ενενήντα, εκατ… που είναι το τελευταίο? Ξαναμετρά μία μία τις στίβες να βρει το λάθος, τίποτα. Τα στήνει σε κολώνες, την μία δίπλα στην άλλη, μήπως κάποια προεξέχει… Τίποτα. Η τελευταία κολώνα ελλειμματική. Μόνο εννέα φλουριά. Κοιτάζει ερευνητικά το τραπέζι, σηκώνει το κερί, γυρίζει το μέσα έξω στο σακούλι… Τίποτα. Γονατίζει και αρχίζει να ψάχνει στο πάτωμα. Δεν μπορεί τα φλουριά ΕΠΡΕΠΕ να είναι εκατό.
-Δεν είναι δυνατόν, μονολογούσε όσο έψαχνε. Κάπου πρέπει να μου έπεσε… κάπου πρέπει να είναι. Με λήστεψαν! Αλήτες! Κερατάδες! Με κλέψανε!
Γονατισμένος κοιτούσε πάνω στο τραπέζι, έβλεπε τις κολώνες με τα φλουριά και αισθανόταν πως κάτι του είχε διαφύγει. Δεν μπορεί, κάπου έκανε λάθος. Αδύνατον η μία κολώνα να είναι κουτσή. Αλλά το φλουρί που έλειπε, πουθενά. Τελικά σαν να το πήρε απόφαση. Ενενήντα εννέα φλουριά, είναι πολλά λεφτά… συλλογίστηκε. Μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή σαν άρχοντας… συνέχισε. Αλλά δεν είναι στρογγυλός αριθμός, ρε γαμώτο. Το εκατό, μάλιστα, είναι στρογγυλός αριθμός. Τώρα μου λείπει ένα. Ο βασιλιάς και ο σοφός σύμβουλος κοιτούσαν από το  παράθυρο. Το πρόσωπο του υπηρέτη δεν ήταν το ίδιο. Ήταν σκεπτικός, σκυθρωπός με χείλη στενά, τραβηγμένα. Με μάτια μισόκλειστα έξυνε το κεφάλι του. Κάτι σκεπτόταν. Μάζεψε τα φλουριά στο σακούλι και κοιτάζοντας καχύποπτα ολόγυρα, το έκρυψε προσεκτικά, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πίσω από ένα σωρό καυσόξυλα. Ύστερα πήρε χαρτί και μολύβι και κάθισε να κάνει λογαριασμούς.
Πόσο καιρό πρέπει να κάνω οικονομίες, ώστε να αποκτήσω και το εκατοστό φλουρί? Ο υπηρέτης μιλούσε μόνος, παραμιλούσε ασυναίσθητα. Θα βρώ και δεύτερη δουλειά, θα δουλέψω σκληρά για ένα διάστημα, μέχρι να το κερδίσω. Μετά όμως μεγάλε …άραγμα. Ναι, με εκατό φλουριά, μπορεί ένας άνθρωπος να μην δουλεύει. Μπορεί να ζει δίχως σκοτούρες. Είσαι πλούσιος! Είσαι άρχοντας! Δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις. αγόρι μου! Τελείωσε τους υπολογισμούς του. Αν δούλευε σκληρά κι έβαζε στην άκρη όλο το μηνιάτικο του και ότι έξτρα χρήματα έπαιρνε, σε  πέντε το πολύ έξι χρόνια θα μπορούσε να αγοράσει ένα χρυσό φλουρί.
-Έξι χρόνια είναι πάρα πολλά, μονολόγησε. Θα μπορούσα όμως να βάλω και την γυναίκα μου να δουλέψει. Κάποια δουλειά θα βρεί να κάνει στην πολιτεία. Θα μπορούσε να καθαρίζει σπίτια. Αλλά κι εγώ, πέντε η ώρα τελειώνω από το παλάτι. Μπορώ να κάνω το βοηθό σε κανένα μάστορα, δύο τρεις ώρες μέχρι να νυχτώσει.
Ξαναπιάνει το μολύβι και αρχίζει πάλι τους υπολογισμούς. Με την έξτρα δουλειά τη δική του και την συνεισφορά της γυναίκας του θα μάζευε τα χρήματα για το φλουρί σε τρία χρόνια. Εξακολουθούσε να είναι πολύς, πολύς καιρός.
Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάποιες οικονομίες. Να πουλήσουμε ας πούμε λίγο από το φαγητό. Έτσι κι αλλιώς το πολύ φαί, κακό κάνει. Άσε που μια και είναι τζάμπα, το έχουμε παρακάνει. Και τα χειμωνιάτικα παπούτσια. Τι χρειάζονται? Μπαίνει η Άνοιξη. Έρχονται ζέστες. Και τα επανωφόρια μπορώ να το πουλήσω. Να πουλήσω… Να πουλήσω… Πρέπει να γίνουν θυσίες. Αλλωστε θα πιάσουν τόπο. Σε δυό χρονάκια το πολύ θα αγοράσουμε το φλουρί που μας λείπει και μετά… ποιός μας πιάνει μετά. Θα είμαστε πλούσιοι. Ότι μας γυαλίζει θα το αγοράζουμε.
 Αυτό είναι. Δύο χρόνια στο τούνελ και μετά… Ο βασιλιάς και ο σύμβουλος γύρισαν στο παλάτι. Ο υπηρέτης είχε μπει στον κύκλο του ενενήντα εννέα.
Τους μήνες που ακολούθησαν, ο υπηρέτης έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδια που είχε αποφασίσει εκείνο το πρωινό. Δούλευε πολύ, κουραζόταν, κακοκοιμόταν, αλλά επέμενε στην απόφασή του. Ένα πρωινό, μπήκε με το πρωινό στο δωμάτιο του βασιλιά, αργός, κακόκεφος, αμίλητος, όπως συνήθιζε τελευταία.
-Μα καλά, τί έπαθες εσύ, ρωτά τάχα ανήξερος  βασιλιάς.
-Μια χαρά είμαι Μεγαλειότατε. Θέλετε τίποτε άλλο?
-Μέρες έχω να σε ακούσω να τραγουδάς. Σου συμβαίνει κάτι?
-Αν δεν κάνω λάθος, η δουλειά μου είναι να σας σερβίρω και να σας βοηθώ να ντυθείτε. Δεν κάνω τη δουλειά μου? Την κάνω και μάλιστα άψογα, συνέχισε. Δεν με προσλάβατε για γελωτοποιό ούτε για τραγουδιστή.
Μετά από μερικούς μήνες, ο βασιλιάς έδιωξε τον υπηρέτη από το παλάτι. Δεν είναι ευχάριστο να περιβάλλεσαι από κακόκεφους, μουρτζούφληδες υπαλλήλους.
Ο ασπρομάλλης ψυχαναλυτής έκανε μια παύση και κοίταξε προσεκτικά τον ασθενή του. Προσπάθησε να διαβάσει τα συναισθήματα από την ιστορία στο πρόσωπό του. Ανακάθισε στην πολυθρόνα του, πήρε το ποτήρι δίπλα του και ρούφηξε μια μεγάλη γουλιά σάκε. Καθάρισε την φωνή του και συνέχισε: Βλέπεις Ντεμιάν, εσύ, εγώ και όλοι μας έχουμε εκπαιδευθεί σε αυτήν την ηλίθια ιδεολογία. Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι, και δυστυχώς μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις.
Γι αυτό, μάθαμε πως τάχα η ευτυχία θα έλθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει …Και επειδή πάντα κάτι λείπει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ την ζωή… Τι θα συνέβαινε όμως, αν η φώτιση ερχόταν στις ζωές μας και αντιλαμβανόμαστε, έτσι ξαφνικά, ότι τα ενενήντα εννιά φλουριά μας είναι το 100% του θησαυρού? Ότι δεν μας λείπει τίποτα, κανένας δεν μας έκλεψε τίποτα, το εκατό δεν είναι καθόλου πιο στρογγυλός αριθμός από το ενενήντα εννιά? Ότι αυτό, είναι μόνο μια παγίδα, ένα καρότο που έβαλαν μπροστά μας, για να  είμαστε βλάκες, για να σέρνουμε το κάρο, κουρασμένοι, κακόκεφοι, δυστυχείς και συμβιβασμένοι? Μια παγίδα για να μην σταματήσουμε ποτέ να σπρώχνουμε και να μείνουν όλα όπως έχουν. Αιωνίως τα ίδια. Πόσα θα άλλαζαν αν μπορούσαμε να απολαύσουμε τους θησαυρούς μας, έτσι ακριβώς όπως είναι. Έτσι ακριβώς όπως τους κατέχουμε. Προσοχή όμως Ντεμιάν. Το να παραδεχτείς ότι το ενενηνταεννιά είναι ο θησαυρός, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψεις τους στόχους σου. Δεν σημαίνει άραγμα, συμβιβασμός με οτιδήποτε. Γιατί άλλο το να  παραδέχεσαι, κι άλλο το να συμβιβάζεσαι.


Αυτό όμως, είναι σε άλλο παραμύθι ..

Χόρχε Μπουκάι
(από το βιβλίο "Να σου πω μια Ιστορία")
by Αντικλείδι

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Καλημέρα!




Ξύπνησα πολύ πρωί! Έτσι! Χωρίς να χτυπήσει ξυπνητήρι!
Άνοιξα τα παράθυρα και βγήκα στο μπαλκόνι! Μόλις χάραζε!
Έβαλα σε μία κούπα καφέ! Πήρα το mp3 player μου και κάθισα έξω.
                        
                                Απλά μια καλημέρα!
Η ησυχία της πόλης Κυριακή πρωί διακόπτεται στιγμιαία απo
έναν βιαστικό οδηγό αυτοκινήτου (τί βιάζεται πρωινό Κυριακής;). Aπολαμβάνω την μυρωδιά του καφέ και το “With or Without You” των U2 γίνεται το soundtrack της στιγμής.Είναι η ώρα που σκέφτομαι την εβδομάδα που πέρασε. Την εβδομάδα που έρχεται!Την ζωή μας στο σπίτι που αλλάζει συνέχεια με γρήγορους ρυθμούς. Ο καιρός περνάει και δεν το καταλαβαίνουμε.Τρέχεις, τρέχεις και κάποια στιγμή που στέκεσαι στον χρόνο, όπως αυτό το πρωί, βλέπεις ότι ο χρόνος περνάει.Ήσουν παιδί, έγινες μαμά ενός μωρού, το μωρό έγινε παιδί και μεγαλώνει.Βλέπεις έναν σπόρο να γίνεται λουλούδι, να ανοίγει, να βγάζει άλλες μυρωδιές κάθε φορά κι εσύ..τρέχεις, τρέχεις!Γιατί τρέχεις συνέχεια; Στάσου μία στιγμή στον χρόνο. Δες πού βρίσκεσαι. Δες πού πας. Δες ότι ζεις!Είναι ωραία να ζεις! Κι ας είναι δύσκολα! Κι ας ακούς δυσοίωνα νέα!Είσαι όρθια και απολαμβάνεις αυτό το πρωινό. Τα χρώματα, τα αρώματα, τα όνειρά σου και χαμογελάς…
Καλημέρα!
                                                                                                            Πηγή : hamomilaki.blogspot.gr






Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Η δύναμη της συγγνώμης




Πόσο ψυχικό σθένος χρειάζεται η συγχώρεση και τι κρύβεται πίσω από μια συγγνώμη; Tι σημαίνουν και οι δύο αυτές λέξεις; Γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάτι μας κρατάει πίσω;


Τον 18ο αιώνα ο άγγλος ποιητής Alexander Pope έλεγε ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό». Τρεις αιώνες μετά, ο Elton John τραγουδάει «η συγγνώμη είναι η πιο δύσκολη λέξη» (sorry seems to be the hardest word). Μπορεί οι δεκαετίες να περνούν, ωστόσο, όπως φαίνεται, η συγχώρεση και η συγγνώμη παραμένουν ακόμα κάτι δύσκολο. Τόσο μικρές λέξεις που μπορούμε με ευκολία να προφέρουμε όταν σκουντάμε κατά λάθος κάποιον στο δρόμο, αλλά την κρίσιμη ώρα «βγαίνουν» με δυσκολία. Τι σημαίνει, λοιπόν, η συγχώρεση και τι η συγγνώμη; Γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάτι μας κρατάει πίσω; 

Συγχώρεση: υπόθεση προσωπική
Πολλοί πιστεύουμε ότι η συγχώρεση είναι κάτι που οφείλουμε να κάνουμε όταν αυτός που μας πλήγωσε τη ζητάει. Όμως, στην πραγματικότητα είναι μια υπόθεση πολύ πιο προσωπική. Δεν έχει να κάνει με τον άλλον, αλλά με εμάς, με τη δική μας ανάγκη να απαλλαγούμε από ένα φορτίο που μας βαραίνει και να κερδίσουμε ξανά την εσωτερική μας γαλήνη. Επίσης, δεν είναι πράξη δικαιοσύνης, γιʼ αυτό μικρή σημασία έχει αν αυτός που μας πλήγωσε τιμωρήθηκε ή όχι. Στην ουσία, η συγχώρεση είναι μια πράξη ανακούφισης πρώτα από όλα για εμάς τους ίδιους, ενώ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η σχέση μας με αυτόν που μας πλήγωσε θα διορθωθεί. 

Συγχωρώ σημαίνει ξεχνώ;
Κι όμως, «συγχωρώ» δεν σημαίνει «ξεχνώ». Αντίθετα, για να συγχωρέσουμε κάποιον πρέπει να θυμηθούμε ό,τι μας έκανε και να ασχοληθούμε με αυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να το αφήσουμε πίσω. Γιʼ αυτό και η διαδικασία της συγχώρεσης χρειάζεται χρόνο και μεγάλη προσπάθεια.

Γιατί δεν συγχωρούμε;
Η άρνηση να συγχωρέσουμε τον «θύτη» είναι ένας τρόπος να του θυμίσουμε πόσο μας πλήγωσε, να του δείξουμε τι νιώθουμε όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε ανοιχτά. Όσο διατηρούμε, όμως, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, στερούμε από τον εαυτό μας τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την ενέργειά του με πιο εποικοδομητικό τρόπο για εμάς και τη σχέση μας αυτή. Μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, δεν εξελισσόμαστε και τελικά φθειρόμαστε. Φυσικά, το πόσο σημαντική είναι η σχέση με αυτόν που μας πλήγωσε καθορίζει και το πόσο μας επηρεάζουν τα συναισθήματά μας.
Αν η άρνησή μας να συγχωρέσουμε αφορά μόνο μία συγκεκριμένη σχέση, τότε ίσως έχουν προηγηθεί και άλλα γεγονότα που μας έχουν πληγώσει. Αν, πάλι, είμαστε άνθρωποι που δεν συγχωρούμε, τότε συσσωρεύουμε αρνητική ενέργεια, που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσει τη ζωή μας και τις σχέσεις μας. Επίσης, στην τελευταία περίπτωση, δεν συγχωρούμε ούτε τον εαυτό μας και είμαστε ιδιαίτερα απαιτητικοί από αυτόν, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να χαρούμε τη ζωή μας.

Μήπως ζητάμε εκδίκηση;
Αν αυτό που αναζητάμε είναι η εκδίκηση, τότε πάλι αρνούμαστε να αποδεσμευτούμε από ένα παρελθόν που μας βαραίνει και επιλέγουμε να το διατηρούμε ζωντανό μέσα από σκέψεις εκδίκησης. Έτσι, ξαναζούμε τον πόνο, αλλά αυτή τη φορά υπεύθυνοι για την πρόκλησή του είμαστε εμείς και η εμμονή μας. Αντί να εστιάζουμε σε πράγματα που θα βελτιώσουν τη ζωή μας, επιδιώκουμε μια ανακούφιση που δεν είναι ποτέ αρκετή και δεν μας αφήνει να βγούμε από τη θέση του «θύματος». Δίνουμε τη δύναμή μας στον άλλον, αφού με τις πράξεις του καθορίζει τη ζωή μας, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι και εμείς έχουμε ευθύνη.

Μπορεί να διδαχτεί;
Ένα παιδί που μεγαλώνει με γονείς που ξέρουν να συγχωρούν θα μάθει και εκείνο να συγχωρεί. Ωστόσο, αυτό που έχει αξία δεν είναι τόσο οι γονείς να μιλήσουν στο παιδί για την αξία της συγχώρεσης όσο το να την υποστηρίζουν με τις πράξεις τους. Οι πράξεις είναι αυτές που δίνουν ισχύ στο μήνυμά τους.
Ένας άλλος τρόπος για να μάθει κάποιος να συγχωρεί είναι να αναγνωρίσει με ποιον τρόπο επηρεάζουν τη ζωή του τα αρνητικά συναισθήματα που κρατάει μέσα του. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν θέλει να φθαρεί από αυτά, τότε θα επιλέξει να τα απελευθερώσει και να προχωρήσει με τη ζωή του.

Τι είναι η συγγνώμη;
Πέρα από τη συγχώρεση, υπάρχει και η «συγγνώμη», μια λέξη που φαίνεται εξίσου δύσκολο να την προφέρουμε, ενώ είναι ακόμα πιο δύσκολο το να την εννοούμε. Όταν ζητάμε συγγνώμη, στην ουσία αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ό,τι κάναμε ή είπαμε σε βάρος κάποιου άλλου. Η ανάληψη της ευθύνης αυτής συνδέεται με το αίσθημα της δύναμης και όχι της αδυναμίας, αφού προϋποθέτει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να μπούμε στη θέση του άλλου και να δείξουμε ευαισθησία. Η ενσυναίσθηση αποτελεί θεμελιώδη ανθρώπινη δεξιότητα και όσοι τη διαθέτουν δημιουργούν πιο αρμονικές σχέσεις. Όταν ζητάμε συγγνώμη από κάποιον, σημαίνει ότι μας ενδιαφέρει πραγματικά η σχέση που έχουμε μαζί του. Όμως, και η ειλικρίνεια είναι βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει η συγγνώμη θετικά, γιʼ αυτό και αν ζητήσουμε συγγνώμη, αλλά εξακολουθήσουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο, αυτό δείχνει ότι δεν αναγνωρίζουμε πραγματικά τις συνέπειες των πράξεων μας και δεν νοιαζόμαστε ουσιαστικά για τα συναισθήματα των άλλων. Οι πράξεις μας είναι εκείνες που ενδυναμώνουν τον λόγο μας.

Γιατί είναι δύσκολο να τη ζητήσουμε;
Η καθημερινή εμπειρία δείχνει ότι το να ζητάμε ειλικρινά συγγνώμη είναι αρκετά δύσκολο. Γιατί; Κάποιοι θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ένδειξη αδυναμίας, ότι παραχωρούν στον άλλον την ισχύ. Όταν κάποιος λειτουργεί ανταγωνιστικά σε μια σχέση, θεωρεί σημαντικό να αισθάνεται ότι διατηρεί εκείνος τον έλεγχο. Ωστόσο, λόγος μπορεί να είναι και η απουσία επαφής με τα δικά μας συναισθήματα, καθώς αν δεν τα αναγνωρίζουμε, δεν μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου. Αποτρεπτικά λειτουργούν και τα έντονα συναισθήματα ενοχής, τα οποία δεν μας αφήνουν να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας και να επανορθώσουμε. Τέλος, υπάρχει και το ενδεχόμενο να μη ζητάμε συγγνώμη επειδή δεν έχουμε αντιληφθεί τις συνέπειες των πράξεών μας. Είναι, επομένως, σημαντικό σε μια σχέση το άτομο που έχει θιγεί να εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του.
Όταν δεν ζητάμε συγγνώμη, το μήνυμα που λαμβάνει κάποιος είναι ότι η σχέση μας μαζί του δεν είναι σημαντική. Η στάση αυτή μπορεί να του προκαλέσει θυμό, λύπη, πόνο, τα οποία επηρεάζουν τη σχέση μας και μπορεί να το απομακρύνουν από κοντά μας.

Τρεις μορφές συγγνώμης
Έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Maryland έδειξε πως υπάρχουν 3 μορφές συγγνώμης, που η καθεμία είναι αποτελεσματική ανάλογα με το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Η πρώτη περιέχει την έννοια της επανόρθωσης, η δεύτερη της κατανόησης και του συμμερισμού και η τρίτη της αναγνώρισης παραβίασης κανόνων. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η πρώτη είναι πιο αποτελεσματική με όσους είναι ατομιστές και υλιστές, η δεύτερη με ανθρώπους που ορίζουν τον εαυτό τους κυρίως μέσα από τις σχέσεις τους και η τρίτη με όσους ορίζουν τον εαυτό τους ως μέλη μιας ομάδας.

Τα στάδια της συγχώρεσης
  • 1. Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τον πόνο που μας προκάλεσαν. Δεν είναι εύκολο να παραδεχτούμε ότι πληγωθήκαμε, γιατί συχνά πείθουμε τον εαυτό μας ότι όλα είναι καλά, ώστε να προστατευτούμε από δυσάρεστα συναισθήματα. 
  • 2. Πολλές φορές, όταν μας πληγώνουν, έχουμε την αίσθηση ότι κάπου φταίξαμε κι εμείς, ώστε να αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Οι ενοχές, όμως, δεν οδηγούν πουθενά.  
  • 3. Το στάδιο της θυματοποίησης είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, γιατί ο ρόλος του θύματος είναι πολύ «βολικός» και αποτελεί μια καλή δικαιολογία για να μην αναλάβουμε ευθύνες.  
  • 4. Εξίσου σημαντικό είναι και το να εκφράσουμε την οργή μας. Ωστόσο, για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν που μας πλήγωσε, αρκεί να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε τον θυμό μας.  
  • 5. Έπειτα ακολουθεί το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Ούτε εδώ χρειάζεται να αναζητήσουμε τον θύτη και να του μιλήσουμε, εκτός και αν πρόκειται για κάποιο κοντινό σε εμάς πρόσωπο. Η συγχώρεση μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε αυτόν που μας έβλαψε.  
  • 6. Το τελευταίο στάδιο είναι αυτό της συγχώρεσης, το οποίο οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως μια εσωτερική λύτρωση.

Αναστασία Κλαδευτήρα 
Πηγή : www.vita.gr

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Πλεονεκτήματα του βιβλίου για το παιδί





Το φορτωμένο πρόγραμμα του σχολείου και ο γρήγορος ρυθμός που επιβάλλει αυτό, συχνά στερούν από τα παιδιά τη χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου.
Το βιβλίο αποτελεί το παράθυρο στη φαντασία 
αλλά και τη σκέψη του παιδιού.
Ο συνδυασμός της εικόνας με το κείμενο προσφέρει πολυαισθητική απόλαυση. Η δύναμη που έχουν οι εικόνες και οι λέξεις επιτρέπουν στο παιδί να ταξιδέψει στο χώρο της φαντασίας, να ονειρευτεί και να σκεφτεί.
Η ανάγνωση παιδικών βιβλίων, ήδη από τη βρεφική ηλικία, δίνει στο παιδί μια ακόμα δυνατότητα, ν’ αναπτύξει καλύτερα τις γλωσσικές του ικανότητες και να χτίσει γερά θεμέλια πάνω στα οποία στη συνέχεια θα στηριχθούν οι ικανότητές του για ανάγνωση και γενικότερα για μάθηση.
Ίσως, μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες της ανάγνωσης παιδικών βιβλίων είναι το γεγονός ότι φέρνει το παιδί και το γονιό πιο κοντά. Όσο ο γονιός διαβάζει στο παιδί, δημιουργείται μια ζεστή και όμορφη σχέση, όπου τόσο η μητέρα ή ο πατέρας όσο και το παιδί απολαμβάνουν τη συντροφιά του άλλου και δένονται ακόμα περισσότερο μεταξύ τους.


10 πλεονεκτήματα για να διαβάζουμε βιβλία στα παιδιά μας:
  • Ενισχύεται η ακουστική ικανότητα
  • Αυξάνεται το λεξιλόγιο αφού ακούγονται όλο και περισσότερες λέξεις
  • Αναπτύσσεται η προσοχή και η μνήμη
  • Βοηθάμε το παιδί να μάθει ασυνήθιστες λέξεις
  • Βοηθάμε το παιδί να καταλάβει την σημασία των λέξεων
  • Βοηθάμε το παιδί να αντιληφθεί την έννοια του βιβλίου
  • Βοηθάμε το παιδί να μάθει να αντλεί πληροφορίες μέσα από την εικονογράφηση
  • Προωθείται η ηρεμία και ο δεσμός μεταξύ του γονιού και παιδιού
  • Διεγείρεται η φαντασία του αλλά και όλες οι αισθήσεις
  • Ενισχύεται η αγάπη του προς τα βιβλία και την μάθηση
Παρακάτω παρατίθενται τα στάδια που δείχνουν τις περιόδους όπου το παιδί έρχεται σε επαφή με το βιβλίο και την ανταπόκριση του.
Ακρόασης: 0-8 Μήνες
  • Ανταποκρίνεται περισσότερο στα ποιήματα και ιστορίες.
  • Αναγνωρίζει τη φωνής της μητέρας
Προσοχής: 8-12 μηνών
  • Το παιδί δείχνει ενδιαφέρον για τα βιβλία που περιέχουν οικεία σε αυτό εικόνες.
  • Κοιτάει εικόνες σε βιβλία για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όταν κατονομάζονται από έναν ενήλικα.
Έκφρασης: 1 Έτους
  • Το παιδί κοιτάει τις εικόνες ενός βιβλίου, όταν κατονομάζονται από έναν ενήλικα και ίσως τις δείχνει ή παράγει ήχους.
  • Ανταποκρίνεται σε τραγούδια και μελωδίες παράγοντας ήχους ή μουρμουρίζοντας μόνο του.
Συμμέτοχης: 1-2 Ετών
  • Γυρνάει τις σελίδες του βιβλίο περισσότερες από μια φορές.
  • Χτυπά ελαφρά με το δάκτυλο του ή δείχνει μερικές εικόνες από ένα βιβλίο, ειδικά όταν κατονομάζονται από έναν ενήλικα.
  • Δείχνει ενδιαφέρον σε απλές και σύντομες ιστορίες.
  • Αρχίζει να κατονομάζει έγχρωμες εικόνες.
Χρήσης και αναζήτησης: 2-3 Ετών
  • Γνωρίζει τη λειτουργία και τη χρήση του γραπτού λόγου – οι λέξεις αποκτούν σημασία και σκοπό.
  • Δείχνει και κατονομάζει πολλές συνήθεις εικόνες από βιβλία.
  • Αποκτάει κάποια αγαπημένα βιβλία και απολαμβάνει να του τα διαβάζουν ξανά και ξανά.
  • Αρχίζει να κάθεται μόνο του και να κοιτάει βιβλία.
  • Γυρνάει μια σελίδα τη φορά.
  • Γνωρίζει ότι τα βιβλία έχουν μπροστινή και πίσω όψη.
  • Γνωρίζει πώς να ανοίγει και να κρατάει τα βιβλία.
  • Γνωρίζει την κατεύθυνση της εκτύπωσης των βιβλίων (από αριστερά προς τα δεξιά).
  • Απολαμβάνει να του διαβάζουν βιβλία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (5-15 λεπτά).
Συμβολικής ανάγνωσης: 3-4 Ετών
  • Αναγνωρίζει γνωστά λογότυπα, όπως ονόματα κουτιών από φαγητά, ταμπέλες καταστημάτων, σήματα οδικής κυκλοφορίας, και ίσως τα κατονομάζει (π.χ. «Εδώ λέει ΝΟΥΝΟΥ!»).
  • Προσποιείται ότι διαβάζει βιβλία κρατώντας τα, γυρνώντας τις σελίδες και λέγοντας μερικές λέξεις.
  • Αναγνωρίζει και ίσως λέει λέξεις που είναι μελωδικές και λέξεις που αρχίζουν από το ίδιο γράμμα.
  • Απολαμβάνει να του διαβάζουν βιβλία και να συμμετέχει στην ανάγνωση συμπληρώνοντας γνωστά κομμάτια.
Συμβολικής ανάγνωσης: 4 Ετών
  • Λέει μελωδικές λέξεις και βάζει σε σειρά λέξεις που αρχίζουν από το ίδιο γράμμα.
  • Καταλαβαίνει ότι ο γονιός του διαβάζει τις λέξεις μέσα από το κείμενο του βιβλίου και δεν κάνει περιγραφή των εικόνων.
  • Αναγνωρίζει τα όρια των λέξεων δείχνοντας τα κενά-διαστήματα μεταξύ των λέξεων.
  • Προσποιείται ότι διαβάζει από ένα βιβλίο μια ιστορία συνήθως απομνημονεύοντας την.
Γνωστικής επεξεργασίας:5 Ετών
  • Κατανοεί ότι οι λέξεις μπορούν να χωριστούν σε μικρότερα τμήματα και το αποδεικνύει μετρώντας των αριθμό των συλλαβών σε μια λέξη.
  • Κατονομάζει τα γράμματα της αλφαβήτα και τους αριθμούς 1-10.
  • Γνωρίζει ίσως ότι τα γράμματα έχουν ήχους και τους ήχους που αντιστοιχούν σε μερικά γράμματα.
  • Αναγνωρίζει πρώτα τους ήχους των προφορικών λέξεων (π.χ. η «μαμά ξεκινάει από το /μ/)
  • Αρχίζει να δείχνει συγκεκριμένα γράμματα σε μια σελίδα.
Ίσως διαβάζει μερικές γνωστές λέξεις μέσω οπτικής αναγνώρισης.

ΠΗΓΗ: Δρ. Λίζα Βάρβογλη Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια SPECIALEDUCATION.GR
ΣΟΦΙΑ Μ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Σαράντα πολύτιμες συμβουλές






1. Μείνε σιωπηλός τουλάχιστον 10 λεπτά καθημερινά.     Απομονώσου αν είναι απαραίτητο.
2. Άκου καλή μουσική όλες τις ημέρες, που αποτελεί γνήσια 
τροφή για το πνεύμα.
3. Σαν σηκώνεσαι το πρωί πές αυτό: Σήμερα ο στόχος μου 
είναι..
4. Να ζείς με τις τρείς λέξεις: Ενέργεια, ενθουσιασμό, 
κατανόηση του άλλου.
5. Παίξε περισσότερο από τον περσινό χρόνο.
6. Διάβασε πιο πολύ από πέρσι.
7. Κοίτα τον ουρανό τουλάχιστον μια φορά την ημέρα.     
Συνειδητοποίησε την μεγαλοσύνη που σε περιτριγυρίζει.
8. Όντας ξύπνιος, ονειρέψου περισσότερο.
9. Τρώγε περισσότερα φυσικά φρούτα και λαχανικά και 
λιγότερο βιομηχανοποιημένες τροφές ή παράγωγα 
σφαγής.
10. Τρώγε ξηρούς καρπούς, πίνε πράσινο τσάι, πολύ νερό και 
ένα ποτήρι κρασί την ημέρα (βεβαιώσου πως το συνοδεύεις με κάτι που σου αρέσει και με παρέα κάποιου που αγαπάς.)
11. Κάνε να γελάσουν τρία πρόσωπα την ημέρα.
12. Tακτοποίησε το σπίτι, το αυτοκίνητο και το γραφείο  σου και άσε την νέα ενέργεια να πλημμυρίσει τη ζωή σου.
13. Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε κουτσομπολιά, πράγματα του χθες, αρνητικές σκέψεις, και θέματα που είναι έξω από τον έλεγχό σου. Επένδυσε την ενέργειά σου στα θετικά του σήμερα.
14. Κατάλαβε πως η ζωή είναι ένα σχολειό που ήρθες για να μάθεις. Τα προβλήματα είναι μαθήματα που πάνε κι έρχονται και ό,τι μάθεις από αυτά θα’ ναι για όλη σου τη ζωή.
15. Προγευμάτισε σαν βασιλιάς, φάε σαν πρίγκιπας, δείπνησε σαν ζητιάνος.
16. Χαμογέλα και γέλα πιο πολύ.
17. Μη χάνεις ευκαιρία να αγκαλιάζεις εκείνον που εκτιμάς.
18. Η ζωή είναι σύντομη για να την χαραμίζεις μισώντας κάποιον.
19. Μη παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά, κανείς άλλος δεν το κάνει.
20. Δεν είναι απαραίτητο να κερδίζεις κάθε αντιπαράθεση, αποδέξου την ασυμφωνία και μάθε από την άλλη άποψη.
21. Γαλήνεψε με το παρελθόν, για να μη καταστρέψεις το παρόν.
22. Μη μοιράζεσαι τη ζωή σου με εκείνη των άλλων. Δεν ξέρεις το δρόμο που ακολούθησαν αυτοί.
23. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος της ευτυχίας σου εκτός από σένα τον ίδιο.
24. Να θυμάσαι πώς δεν έχεις τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν, αλλά σίγουρα το τι κάνεις με αυτά.
25. Μάθε κάτι νέο σήμερα.
26. Αυτό που σκέπτονται οι άλλοι για σένα δεν είναι υποχρέωσή σου.
27. Να εκτιμάς το κορμί σου και να το απολαμβάνεις.
28. Δεν έχει σημασία πόσο καλά ή κακά είναι τα πράγματα, θα αλλάξουν.
29. Η εργασία σου δεν θα ασχοληθεί με σένα αν αρρωστήσεις, οι φίλοι σου ναι. Έχε επαφή μαζί τους.
30. Τελείωνε με οτιδήποτε δεν είναι χρήσιμο, ωραίο, διασκεδαστικό.
31. Η ζήλεια είναι χάσιμο χρόνου. Εσύ έχεις ήδη όσα χρειάζονται.
32. Τα καλύτερα έρχονται.
33. Δεν πειράζει που κάθεσαι. Σήκω, ντύσου και βοήθα.
34. Κάνε υπέροχο σέξ, πάντοτε με όλο σου το είναι.
35. Τηλεφώνα σους δικούς σου συχνά και λέγε τους πως υπάρχεις.
36. Κάθε βράδυ ξαπλώνοντας πες: Σε ευχαριστώ... Κατάφερα να...
37. Θυμήσου πως είσαι ιδιαίτερα ευλογημένος για να είσαι στρεσαρισμένος.
38. Απόλαυσε το ταξίδι. Έχεις μόνο μια ευκαιρία. Κέρδισε όσο περισσότερο...
39. Σε παρακαλώ στείλε αυτό το μήνυμα σε κάποιον που νοιάζεσαι.
40. Η Ζωή είναι όμορφη. Απόλαυσέ την τώρα που μπορείς, αλλά κάνε και "κάτι"!

Πηγή : enallaktikidrasi.com

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Δύσκολοι καιροί, λάθος επιλογές







Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι επιχειρήσεις σε περιόδους ύφεσης, είναι να χαμηλώσουν την ποιότητα των προσφερόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών, προκειμένου να ρίξουν το κόστος και να διατηρήσουν το ίδιο περιθώριο κέρδους με χαμηλότερες τιμές πώλησης. Τελικά αυτό γυρίζει μπούμερανγκ, όπως ορθά μας περιγράφει η  παρακάτω ιστορία.
Ένας αγρότης πουλούσε πορτοκάλια σε έναν επαρχιακό δρόμο. Ήταν αγράμματος, οπότε ποτέ δεν διάβαζε εφημερίδες, αλλά ούτε άκουγε ειδήσεις. Έστησε πάγκους σε κάποια σημεία κατά μήκος του δρόμου και περνούσε όλη τη μέρα διαλαλώντας πόσο καλό ήταν το εμπόρευμα του.
Ο κόσμος αγόραζε τα πορτοκάλια και η δουλειά του πήγαινε πολύ καλά. Με τα χρήματα που κέρδισε, δημιούργησε περισσότερα σημεία πώλησης στο δρόμο και ξεκίνησε να πουλάει περισσότερα φρούτα. Η επιχείρησή του αναπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς, μέχρι που μια μέρα ο γιος του-ο οποίος είχε σπουδάσει οικονομικά και είχε παραστάσεις από μεγάλη πόλη –  τον ρώτησε:
Πατέρα, δεν ξέρεις ότι ο κόσμος περνάει πολύ δύσκολες ώρες;
Η οικονομία της χώρας είναι σε άθλια κατάσταση!

Ο αγρότης ανησύχησε από αυτό που άκουσε και αμέσως μείωσε τον αριθμό των σημείων πώλησης και άρχισε να πουλάει  φρούτα κατώτερης ποιότητας, έτσι ώστε να είναι  φθηνότερα.
Οι πωλήσεις έπεσαν αμέσως.
«Ο γιος μου έχει δίκιο», σκέφτηκε.
«Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι»

Paulo Coelho
Πηγή : antikleidi.com