Πίστη

Είμαστε σκληρή ράτσα εμείς οι τετραπληγικοί. Αν δεν είμαστε δε θα ζούσαμε σήμερα. Ναι, είμαστε σκληρή ράτσα. Από πολλές απόψεις έχουμε ευνοηθεί με πρακτική σκέψη και αντίληψη που δε δίνεται σε όλους.

Και θα πω ότι αυτή η άρνηση από μέρους ενός ανθρώπου της ολικής ή απόλυτης αποδοχής της αναπηρίας, είναι αποτέλεσμα ενός πράγματος, της πίστης, μιας θεϊκής σχεδόν πίστης.

Στην αίθουσα υποδοχής του Ινστιτούτου Σωματικής Ιατρικής και Αποκατάστασης στη Νέα Υόρκη, υπάρχει μια μπρούτζινη πλάκα στερεωμένη στον τοίχο. Στη διάρκεια των μηνών που πηγαινοερχόμουν στο Ινστιτούτο για θεραπεία – δυο τρεις φορές τη βδομάδα – διέσχισα με το καροτσάκι μου αυτήν την αίθουσα υποδοχής πολλές φορές, όταν πήγαινα κι όταν έφευγα. Ποτέ όμως δε χασομέρησα να τραβηχτώ στην άκρη και να διαβάσω αυτά που ήταν γραμμένα στην πλάκα – από κάποιο Ομοσπονδιακό στρατιώτη, όπως έλεγε. Ένα απόγευμα όμως το έκανα. Το διάβασα και μετά το ξαναδιάβασα. Όταν το διάβασα για δεύτερη φορά, ήμουν έτοιμος να εκραγώ – όχι από απελπισία, αλλά από μια εσωτερική φλόγα που με έκανε να σφίξω τα σίδερα του αναπηρικού μου καροτσιού. Θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Σύμβολο πίστης γι’ αυτούς που έχουν υποφέρει

-        Ζήτησα από το Θεό δύναμη για να κάνω άθλους. Έγινα αδύνατος για να μπορώ ταπεινά να υπακούω…

-        Ζήτησα υγεία για να μπορώ να κάνω μεγάλα πράγματα. Μου δόθηκε αναπηρία για να μπορώ να κάνω καλύτερα πράγματα…

-        Ζήτησα πλούτη για να μπορέσω να γίνω ευτυχισμένος. Μου δόθηκε φτώχεια για να μπορέσω να γίνω σοφός…

-        Ζήτησα εξουσία για να μπορώ ν’ απολαμβάνω τα εγκώμια των ανθρώπων. Μου δόθηκε αδυναμία για να μπορώ να νιώθω την ανάγκη του Θεού…

-        Ζήτησα όλα τα πράγματα που θα μπορούσα ν’ απολαύσω στη ζωή μου. Μου δόθηκε ζωή για να μπορώ ν’ απολαύσω όλα τα πράγματα…

Δεν πήρα τίποτα απ’ όσα ζήτησα, αλλά πήρα όλα όσα ήλπιζα.

Οι επιθυμίες μου που ποτέ δεν έγιναν αντικείμενο προσευχής, εκπληρώθηκαν.

Είμαι ένα από τους πιο ευνοημένους ανθρώπους!

Roy Campanella