Ο μύθος του ρομαντικού έρωτα

Η Αυταπάτη του ερωτικού αισθήματος

Η εμπειρία του ερωτικού αισθήματος,  χρησιμεύει τόσο αποτελεσματικά, ώστε πετυχαίνει να μας ρίχνει στην παγίδα του γάμου. Πρέπει  ένα από τα χαρακτηριστικά της να έχει, την αυταπάτη ότι η εμπειρία θα διαρκέσει παντοτινά. Αυτή η αυταπάτη υποθάλπεται στον πολιτισμό μας. Ο γνωστό μύθο του ρομαντικού έρωτα που έχει την προέλευσή του στα προσφιλή παραμύθια των παιδικών μας χρόνων. Όπου ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα όταν τελικά ενωθούν, ζουν πια ευτυχισμένα για πάντα.

Ο μύθος του ρομαντικού έρωτα μας λέει ουσιαστικά

Ο μύθος του ρομαντικού έρωτα μας λέει ουσιαστικά ότι για κάθε νέο άντρα στον κόσμο υπάρχει μια νέα γυναίκα που «ταιριάζει γι’ αυτόν» και το αντίστροφο. Επιπλέον, ο μύθος υποδηλώνει ότι υπάρχει μόνο ένας άντρας που ταιριάζει σε μια γυναίκα και μόνο μια γυναίκα για έναν άντρα και αυτό έχει προκαθοριστεί «από τα άστρα». Όταν συναντήσουμε το πρόσωπο που προορίζεται για μας, η αναγνώριση γίνεται μέσω του γεγονότος ότι ερωτευόμαστε.

Όταν όμως συμβεί κάποτε να μην ικανοποιούμε ή να μην συμβιβάζουμε αμοιβαία όλες τις ανάγκες μας. Τότε αρχίζουν οι προστριβές και παύουμε πια να είμαστε ερωτευμένοι. Είναι σαφές ότι έγινε ένα τρομερό λάθος. Δε διαβάσαμε σωστά τα άστρα, δε συνδεθήκαμε με το ένα και μοναδικό τέλειο ταίρι. Ότι αυτό που νομίσαμε ότι ήταν έρωτας δεν ήταν πραγματικός ή «αληθινός» έρωτας. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει γι’ αυτή την κατάσταση παρά μόνο να ζήσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας δυστυχισμένοι ή να πάρουμε διαζύγιο.

Όταν το ζευγάρι δίνει αξία στη συμβίωση.

 Ακόμα και όταν ορισμένα ζευγάρια έχουν αναγνωρίσει ότι ο μήνας του μέλιτος τέλειωσε. Ότι δεν είναι πια ερωτευμένοι ρομαντικά ο ένας με τον άλλον. Αλλά είναι ακόμα ικανοί να αισθάνονται δεσμευμένοι στη σχέση τους. Ακόμα και τότε μένουν προσκολλημένοι στο μύθο και προσπαθούν να συμμορφώσουν τις ζωές τους μ’ αυτόν. Η σκέψη τους είναι. «Ακόμα κι αν έχουμε πάψει να είμαστε ερωτευμένοι, αν ενεργήσουμε με μόνη τη δύναμη της θέλησης, σαν να ήμασταν ακόμα ερωτευμένοι. Τότε ίσως ξανάρθει σε μας ο ρομαντικός έρωτας». Αυτά τα ζευγάρια δίνουν μεγάλη αξία στη συμβίωση.

Η αποδοχή της ατομικότητας μας καθώς και του άλλου

Όταν αρχίζουν ομαδική θεραπεία με άλλα ζευγάρια (που είναι το περιβάλλον όπου η σύζυγός μου και εγώ καθώς και οι στενοί συνεργάτες διεξάγουμε σοβαρότατες συζητήσεις περί γάμου). Κάθονται μαζί, μιλάει ο ένας για τον άλλο. Καλύπτει ο ένας τα λάθη του άλλου και προσπαθούν να παρουσιάσουν στην υπόλοιπη ομάδα ενιαίο μέτωπο. Πιστεύοντας ότι αυτή η ενότητα είναι μια ένδειξη της σχετικής υγείας του γάμου τους. Είναι μια προϋπόθεση για τη βελτίωσή του. Αργά ή γρήγορα, και συνήθως γρήγορα, πρέπει να πούμε σε πολλά ζευγάρια ότι είναι πάρα πολύ παντρεμένοι. Πάρα πολύ στενά ζευγαρωμένοι, και ότι τους χρειάζεται να πάρουν κάποια ψυχολογική απόσταση ο ένας από τον άλλο. Για να μπορέσουν απλώς να αρχίσουν να δουλεύουν εποικοδομητικά πάνω στα προβλήματά τους. Τελικά, αν παραμείνουν στη θεραπεία, όλα τα ζευγάρια μαθαίνουν ότι μια αληθινή αποδοχή της δικής τους ατομικότητας και ιδιαιτερότητας καθώς και του άλλου. Είναι το μόνο θεμέλιο που πάνω του μπορεί να βασιστεί ένας ώριμος γάμος και μπορεί να αναπτυχθεί μια αληθινή αγάπη.

ΠΗΓΉ: https://art-therapy.center/%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1/