Μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς φίλους; Ίσως και να μπορεί αλλά δε θα ζήσει καλά. Οι σχέσεις μας με τους φίλους επηρεάζουν πολύ την αυτοεκτίμησή μας. Την τρέφουν αλλά και την σταθεροποιούν.
Πώς κάνουμε φίλους;
Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε προς τα έξω επηρεάζει τους άλλους και την κρίση τους για εμάς. Μια ομάδα κοινωνιολόγων προσπαθώντας να δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό, κατέταξε τους ανθρώπους σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με το πώς μιλούσαν για τον εαυτό τους.Εκείνοι που μιλούσαν εξαιρετικά επαινετικά. «Είμαι σπουδαίος και έχω πολλά χαρίσματα»Εκείνοι που μιλούσαν πολύ υποτιμητικά. «Δεν αξίζω τίποτα, έχω πολλά ελαττώματα»Και εκείνοι που μιλούσαν ουδέτερα. «Έχω ελαττώματα αλλά έχω και χαρίσματα».
Πότε γινόμαστε συμπαθείς;
Γινόμαστε πιο συμπαθείς όταν μιλάμε θετικά στους άλλους για τον εαυτό μας, όμως μας εκτιμούν πολύ περισσότερο όταν αναφέρουμε συγχρόνως και τα αδύνατα σημεία μας. Όταν κάποιος παινεύει υπερβολικά τον εαυτό του, πλησιάζει στο όριο της εξαπάτησης. Όταν πάλι κάποιος αυτουποτιμάται δείχνει να αγνοεί ποιος είναι πραγματικά.Ο Αμερικανός συγγραφέας Ντέιλ Κάρνεγκι σε ένα αρκετά παλιό βιβλίο του μας συμβουλεύει τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε φίλους. Αναφέρει 3 τρόπους για να γινόμαστε συμπαθείς στους άλλους και να ανεβάζουμε παράλληλα την αυτοεκτίμησή μας .
Να ακούμε τους άλλους.
Να τους μιλάμε για πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
Να κάνουμε τους άλλους να νιώθουν ότι έχουν αξία για εμάς.
Πώς γεννιέται μια αληθινή φιλία;
Ο Γάλλος φιλόσοφος Μονταίν στα περίφημα Δοκίμιά του μιλά για την αληθινή φιλία. «Όταν πρωτοσυναντηθήκαμε σε μια δημόσια γιορτή της πόλης νιώσαμε τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο, τόσο ζεστά και οικεία που τίποτα δεν μας φαινόταν πιο οικείο από τη σχέση που είχαμε ο ένας προς τον άλλο»Όσο περισσότερο θεωρούμε ότι μοιάζουμε με κάποιον, τόσο πιο κοντά νιώθουμε, και μας φαίνεται πιο εύκολο να γίνουμε φίλοι. Αν μάλιστα αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας, τότε γίνεται ευκολότερα φίλος μας, κάποιος που νιώθει όπως εμείς.Επιλέγουμε για φίλους εκείνους που μας μοιάζουν;Οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν για φίλους τους ανθρώπους που τους μοιάζουν, τουλάχιστον στους τομείς εκείνους που θεωρούν βασικούς για την αυτοεκτίμησή τους. Εξωτερική εμφάνιση, κοινωνική θέση κτλ. Αν η απόσταση σε κάποιον τομέα είναι μεγάλη (κοινωνική τάξη για παράδειγμα) τότε θα πρέπει να έχουν άλλα κοινά σημεία, ιδιαίτερα σημαντικά, για να μπορέσουν να γίνουν φίλοι.Το βλέπουμε πολύ καθαρά στους νέους που οργανώνονται σε παρέες ανάλογα με τα κοινά τους ενδιαφέροντα. Για να αποφύγουν τις κοινωνικές διακρίσεις επιλέγουν φίλους που να έχουν ανάλογες επιδόσεις με τις δικές τους. Το ίδιο συμβαίνει και στις περιθωριακές ομάδες: άτομα που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση κάνουν παρέα μεταξύ τους, νιώθουν θαυμάσια μαζί παρόλο που εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο. Η αυτοεκτίμηση λοιπόν μιας κλειστής ομάδας ανθρώπων δεν είναι χαμηλότερη από την αυτοεκτίμηση των άλλων ανθρώπων, επειδή δεν συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους, αλλά με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
Οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα ή στα καλά;
Πότε αναζητούμε τους φίλους μας, και για ποιους λόγους;
Ένα άτομο με υψηλή αυτοεκτίμηση θα αναζητήσει τους φίλους όταν έχει μια επιτυχία για να ακούσει τις επιδοκιμασίες τους. «Κοίτα πώς τα κατάφερα πάλι» μοιάζει να τους λέει. Όταν όμως αυτό είναι μία διαρκής πρακτική, γίνεται εκνευριστικό.Αντίθετα το άτομο με πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση δείχνει να αποζητά περισσότερο τους φίλους του την ώρα της αποτυχίας. Χρειάζεται τους φίλους κυρίως για να ακούσουν τα παράπονά του. Όμως έτσι κινδυνεύει να θεωρεί διαρκώς τον εαυτό του θύμα και χαμένο. Αργά ή γρήγορα θα χάσει την υποστήριξή τους γιατί θα βαρεθούν να παίζουν το ρόλο του ψυχοθεραπευτή, χωρίς μάλιστα να έχουν επιδιώξει αυτό τον ρόλο. Όταν φέρεστε με αυτό τον τρόπος κινδυνεύετε να χάσετε τους φίλους σας.
Γράφει ο Christophe Andre, κλινικός ψυχίατρος.
Πηγή: boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου