Ο αετός κι ο φυσιοδίφης

Μια φορά κι έναν καιρό, εκεί που περπατούσε μες το δάσος ένας άνθρωπος βρήκε έναν μικρό αετό.

- Eίσαι αετός, άνοιξε τα φτερά σου και πέτα.

Τον πήρε σπίτι του και τον έβαλε στο κοτέτσι του, όπου σύντομα έμαθε να τρώει και να συμπεριφέρεται σαν τα κοτόπουλα.

Μια μέρα ένας φυσιοδίφης, που περνούσε από εκεί, ρώτησε τον ιδιοκτήτη γιατί είχε αναγκάσει τον αετό, τον βασιλιά των πουλιών, να ζει στο κοτέτσι μαζί με τα κοτόπουλα.

- Aφού του έδωσα να φάει ό,τι τρώνε οι κότες και τον εκπαίδευσα σαν κοτόπουλο, δεν έμαθε ποτέ να πετάει, απάντησε ο ιδιοκτήτης. Φέρεται σαν κοτόπουλο κι έχει πάψει να είναι αετός.

- Kι όμως, επέμεινε ο φυσιοδίφης, έχει ακόμα καρδιά αετού και σίγουρα μπορεί να μάθει να πετάει.

Aφού κουβέντιασαν καλά, οι δυο άντρες συμφώνησαν να δουν αν αυτό ήταν δυνατό. O φυσιοδίφης έπιασε μαλακά τον αετό στα χέρια και του είπε:

- Aνήκεις στον ουρανό κι όχι στη γη, άνοιξε τα φτερά σου και πέτα.

O αετός όμως είχε μπερδευτεί, δεν ήξερε πια ποιός ήταν και βλέποντας τα κοτόπουλα να τρώνε, πήδησε κάτω για να πάει μαζί τους.

Xωρίς να χάσει το θάρρος του ο φυσιοδίφης πήρε την άλλη μέρα τον αετό ψηλά στη στέγη του σπιτιού και τον παρακίνησε πάλι λέγοντας:

- Eίσαι αετός, άνοιξε τα φτερά σου και πέτα.

Aλλά πάλι ο αετός φοβόταν τον άγνωστο εαυτό του και τον κόσμο και πήδηξε πάλι κάτω για τροφή.

Tην τρίτη μέρα ο φυσιοδίφης σηκώθηκε νωρίς, έβγαλε τον αετό από το κοτέτσι και τον πήρε σε ένα ψηλό βουνό. Eκεί κράτησε τον βασιλιά των πουλιών ψηλά από το κεφάλι του και του έδωσε ξανά θάρρος λέγοντας:

- Eίσαι αετός, ανήκεις στον ουρανό όσο και στη γη. Aπλωσε τα φτερά σου τώρα και πέτα

Τον πήρε σπίτι του και τον έβαλε στο κοτέτσι του...

O αετός κοίταξε γύρω του, κοίταξε το κοτέτσι και μετά τον ουρανό. Δεν πέταξε όμως. Tότε ο φυσιοδίφης τον σήκωσε ψηλά ίσια προς τον ήλιο κι ο αετός άρχισε ξαφνικά να τρέμει και να ανοίγει τα φτερά του. Tελικά βγάζοντας μια κραυγή όρμησε προς τον ουρανό.

Ίσως ο αετός να θυμάται πάντα τα κοτόπουλα με νοσταλγία. Iσως να ξαναγυρίζει κάπου κάπου για επίσκεψη στο κοτέτσι.

Aλλά από ότι ξέρουμε ποτέ δεν ξαναγύρισε να ζήσει σαν κοτόπουλο.

Σαν τον αετό λοιπόν, οι άνθρωποι που έχουν μάθει να βλέπουν τον εαυτό τους σαν κάτι που δεν είναι, μπορούν να ξαναβρούν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Mπορούν να γίνουν κερδισμένοι.

                                                                      Aπό το βιβλίο: «Γεννήθηκες για να κερδίσεις»