Το σχολείο των ζώων

Μια φορά κι ένα καιρό τα ζώα αποφάσισαν να κάνουν κάτι ηρωικό για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με τα προβλήματα του «νέου κόσμου». Και οργάνωσαν ένα σχολείο.

Υιοθέτησαν ένα πρόγραμμα με διάφορες δραστηριότητες που περιλάμβανε τρέξιμο, σκαρφάλωμα, κολύμπι και πτήση. Για εύκολη εφαρμογή του προγράμματος, όλα τα ζώα γράφτηκαν σ’ όλα τα μαθήματα.

Η πάπια ήταν εξαιρετικά καλή στο κολύμπι, καλύτερη στην πραγματικότητα κι από τον εκπαιδευτή της, αλλά στην πτήση οι βαθμοί της ήταν κοντά στη βάση και στο τρέξιμο, ήταν πολύ αδύνατη. Κι αφού ήταν τόσο αδύνατη στο τρέξιμο έπρεπε να μένει μετά το σχολείο για να ασκείται και για να βρίσκει τον απαιτούμενο χρόνο για το σκοπό αυτόν, να παρατήσει το κολύμπι. Αλλά ο μέσος όρος ήταν αποδεκτός στο σχολείο, γι’ αυτό κανείς δεν ανησυχούσε για το ζήτημα εκτός από την πάπια.

Το κουνέλι ήταν πρώτο στην τάξη στο τρέξιμο, αλλά τελικά έπαθε νευρικό κλονισμό από την πολλή δουλειά που χρειάστηκε να κάνει για να τα βγάλει πέρα με το κολύμπι.

Ο σκίουρος ήταν καταπληκτικός στο σκαρφάλωμα, μέχρι τη στιγμή που τον απογοήτευσε το μάθημα της πτήσης κατά το οποίο ο δάσκαλός του τον ανάγκαζε να ξεκινά από το έδαφος και να πετά προς τα πάνω κι όχι από το δέντρο προς τα κάτω. Έπαθε επίσης υπερκόπωση από την πολλή προσπάθεια και τελικά πήρε Γ ακόμα και στο σκαρφάλωμα και Δ στο τρέξιμο.

Ο αετός ήταν προβληματικό παιδί και τιμωρήθηκε αυστηρά. Στο σκαρφάλωμα νικούσε όλους τους άλλους φτάνοντας πρώτος στην κορυφή του δέντρου, αλλά επέμενε να το κάνει με το δικό του τρόπο.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, ένα περίεργο χέλι που μπορούσε να κολυμπά υπερβολικά καλά, αλλά και να τρέχει, να σκαρφαλώνει και να πετά λίγο, είχε τον ψηλότερο μέσο όρο στη βαθμολογία και πήρε το αριστείο.

Ο κυνόμυς έμεινε έξω από το σχολείο, επειδή η διοίκηση δεν εννοούσε να προσθέσει το σκάψιμο και τη διάνοιξη λαγουμιών στο πρόγραμμα. Εκπαίδευε τα παιδιά του στη σβούρα και αργότερα συνεργάστηκε με τη μαρμότα και το γεωπόντικα και ίδρυσαν ένα πολύ επιτυχημένο ιδιωτικό σχολείο.

Μήπως αυτός ο μύθος έχει κάποιο δίδαγμα…;

George H. Reavis