Αγαπημένο μου
Κάθε ανθρωπος θα διαβεί τη δική του ερημο.
Το θέμα ειναι πως θα βγεί από αυτήν.
Τι θα χάσει, τι θα κερδίσει.
Η διάβαση της ερήμου ειναι ηδιάβαση της γνώσης, με
τον πόνο και τη δοκιμασία του πνεύματος.
Αν λοιπόν βιόνοντας τον πόνο του πνεύματος και της
ψυχής απ οσα γίνονται γύρω μας και σε προσωπικό επίπεδο,ας σκεφθούμαι πως μέσα
στον κόσμο δεν ειμαστε μόνοι. Αρκει να
ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής και κάπου δίπλα μας θα συναντήσουμε το αστρο της
φιλίας.
Ας το αγαπήσουμε, μπορεί να μας πονέσει, να το
πονέσουμε αλλά θα μας χαρίσει αφάνταστο πλούτο.
Λοιπόν, αν κάποτε μείνουμε, με τα χέρια αδεια ας μη
λυπηθούμαι. Ας τα απλώσουμε μέσα στη νύχτα της αδιαφορίας, της ψευτίας,
τηςπαράνοιας του χρήματος και της τρέλας του πολέμου και ειναι κάτι παραπάνω
από σίγουρο πως ενα αστέρι περιμένει
κάπου να το καλέσουμε.Τότε θα νιώσουμε πως δεν ειμαστε μόνοι μας.Τότε θα
μπορέσουμε πολλοί μαζί να πολεμησουμε το κακό που σκάβει τις ρίζες της ζωής
μας,θα εχουμε χρόνο να ταξιδέψουμε στο χώρο του πνεύματος .
Η υπαρξη μας ειναι
συνάρτηση της υπαρξης των αλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου