Φοβάμαι τα όπλα

Φοβάμαι τα όπλα.
Φοβάμαι το αίσθημα που μου δίνουν σαν τα κρατήσω.
Φοβάμαι την παροδική μου επιστροφή
με την πρώτη μου επαφή στην προγονική μου βαναυσότητα
που τείνει να γίνει μόνιμη και οικεία.

Φοβάμαι τους πυραύλους, τα άρματα, τις βόμβες,
τις χειροβομβίδες, τις καραμπίνες, τα πιστόλια,
τα τόξα, τις σφεντόνες, και τα ρόπαλα.
Γιατί η ύπαρξη τους προμηνύει θάνατο.
Γιατί έχουν σχεδιαστεί, βελτιωθεί, εκτεθεί, αγοραστεί
και χρησιμοποιηθεί μονάχα για τον θάνατο.
Γιατί υπηρετούν τον θάνατο καμουφλαρισμένα
σαν προστάτες στα μάτια πρώην αθώων και νυν αδαών.

Φοβάμαι τα σχέδια, τις ενέδρες, τους ιερούς σκοπούς, τα απελευθερωτικά
μέτωπα, τους σωτήρες, τους κατακτητές και τους αλύτρωτους.
Γιατί ξεχνάμε εύκολα, πιστεύουμε άκριτα, δρούμε αδιάφορα, για 'μας .
Γιατί ακολουθούμε πιστά μνήμες θολές, προκατειλημμένες,
δεισιδαίμονες, συγκεχυμένες και υποκειμενικές.

Πεφτούλης