Περί αχαριστίας

ο αχάριστος, η αχάριστη, το αχάριστο (επίθετο) :

που δε νιώθει καμία ευγνωμοσύνη

όταν κάποιος είναι αχάριστος, δεν εκτιμάει αυτά που έχει ή το καλό που του έχει κάνει κάποιος άλλος (= αγνώμων)

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ποτέ και με τίποτα δεν μπορείς να τους ευχαριστήσεις.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ακόμα και την ψυχή σου να τους χαρίσεις δεν θα ικανοποιηθούν.
Είναι οι αχάριστοι άνθρωποι, οι αγνώμονες.
Οι άνθρωποι που περισσότερο από οτιδήποτε βάζουν τον εαυτό τους, το εγώ τους, και φοβούνται να δώσουν το παραμικρό από φόβο μην χάσουν κάτι από εκείνους.
Είναι τόσο ανασφαλείς,  τόσο μίζεροι.
Η ψυχή τους ολότελα δηλητηριασμένη από το μίσος που τρέφουν για την εξέλιξη και την πρόοδο των άλλων.
Τι κι αν εσύ προσπαθείς, τι κι αν δίνεις, τι κι αν ελπίζεις.
Άδικος κόπος, χαμένος χρόνος να επενδύει κανείς σε αγάλματα… Σαίξπηρ

• Είναι οδυνηρό να ακούς να σε κακολογούν μετά από μια ευεργεσία που έκανες  Πλάτων

• Αν περιμαζέψεις έναν πεινασμένο σκύλο και τον ταϊσεις, δεν πρόκειται να σε δαγκώσει. Αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στο σκύλο και τον άνθρωπο Τουέην Μαρκ  

• Η αχαριστία αποξηραίνει την πηγή κάθε αγαθότητας Ρισελιέ

• Η αχαριστία είναι παιδί της ευεργεσίας Πολύβιος

• Η αχαριστία είναι προδοσία απέναντι στον άνθρωπο και την ανθρωπότητα Θεόφραστος
  

• Η αχαριστία ενός ανθρώπου ζημιώνει όλους τους δυστυχείς που έχουν ανάγκη ευρεργεσιών Μωραϊτίνης

• Η αχαριστία σκοτώνει την φιλανθρωπία Μπράκκο

• Κανένας πιο βέβαιος εχθρός από τον αχάριστο που ευεργετήθηκε Καλλίμαχος

• Μη ρίχνεις πέτρα στο πηγάδι που σε δρόσισε Πολύβιος

• Ο αχάριστος άνθρωπος μοιάζει με σπασμένο πιθάρι, στο οποίο ό,τι καλό κι αν ρίξεις θα πέσει στο κενό Κλεόβουλος
  

• Πικρή είναι η απογοήτευση όταν σπείρεις ευεργεσίες και θερίσεις ύβρεις Πλαύτος

• Πονηρός είναι κάθε αχάριστος άνθρωπος Λυσίας

• Τον αχάριστο άνθρωπο, όταν τον καθήσεις στον ώμο σου, θα προσπαθήσει να ανέβει στο κεφάλι σου Σαίξπηρ

• η αχαριστία είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να βγάλει κάποιος από μέσα του και μεγάλη πληγή και πόνος για τον αποδέκτη της, ειδικά όταν έχει δώσει τα πάντα απο αγάπη. Θεόφραστος

 

Ένα από τα μεγαλύτερα ελλατώματα των ανθρώπων είναι και αυτό της αχαριστίας. Της αγνωμοσύνης προς όλους εκείνους που με τον τρόπο τους ή τις ενέργειές τους, έχουν βοηθήσει, στο να ξεπεράσουμε κάποιες δυσκολίες, κάποιους κινδύνους.

Είναι αγνωμοσύνη να διαγράφουμε όλα όσα οι άλλοι έκαναν για μας - πολλές φορές μάλιστα με μεγάλο κόστος - και να στρεφόμαστε εναντίον τους όταν γίνεται κάποιο σφάλμα.

Είναι απάνθρωπο να θεωρούμε πως όλοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να μας υπηρετούν, να μας εκπληρώνουν τα θέλω μας. Είναι όλα αυτά ένδειξη υπερεγωισμού, ναρκισσισμού, φαυλότητας.

Η αχαριστία φανερώνει αρρωστημένο ψυχικό κόσμο.

Όλες οι ευαισθησίες, τα καλά συναισθήματα, όλα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα ζώα και να πλησιάζει στο «κατ' εικόνα και ομοίωση» έχουν νεκρωθεί, έχουν θαφτεί κάτω από τον όγκο της φιλαυτίας και της μικρότητας

Κι ενώ τα ζώα δείχνουν πάντοτε την ευγνωμοσύνη τους σ' αυτούς που τα φροντίζουν, τα ευεργετούν, οι άνθρωποι πολλές φορές φέρονται με αγνωμοσύνη.

Αρκετοί άνθρωποι, επιθυμώντας να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από όσα μπορεί κάποιος να προσφέρει, πέφτουν στο αμάρτημα της αχαριστίας.

Εύκολα διακρίνει κανείς τον αχάριστο. 

Δεν έχει φίλους, δενεμπιστεύεται τους γύρω του, ζητά την αποκλειστικότητα και την πλήρη αφοσίωση.

Μεγάλη η αρρώστια της αχαριστίας. Γιατί δεν πληγώνει μονάχα όλους όσους έρχονται σ' επαφή με εκείνον που νοσεί. 

Βασανίζει αβάστακτα και τον ίδιο τον πάσχων, που σε κάθε του βήμα βλέπει γύρω του ευτυχισμένους ανθρώπους, παρέες που γελούν και διασκεδάζουν, αντρόγυνα που κρατά ο ένας τρυφερά το χέρι του άλλου, φίλους να εμπιστεύονται τα προβλήματά τους, να συζητούν σαν αδέλφια. 

Νιώθει άβολα μαζί τους.

Κι ο εγωισμός του, τον εμποδίζει να δει την αλήθεια.

Διακρίνει γύρω του μόνο εχθρούς, ανθρώπους που δεν μπορούν να εκτιμήσουν τα  προσόντα του. 

Μ' αυτές τις σκέψεις, μ' αυτά τα κριτήρια αντιμετωπίζει ο αχάριστος τα άτομα γύρω του. 

Δεν κάνει εύκολα αυτοκριτική αλλά ψάχνει στους άλλους να βρει λάθη κι ελαττώματα. 

Και μόλις γίνει κάποιο σφάλμα, κάποια παράλειψη, γίνεται άδικος,

χωρίς ποτέ να σκεφθεί σε ποιον αποδίδει κατηγορίες. 

Και μέσα από αυτή την επίθεση που κάνει, αισθάνεται δικαίωση, αλλά μόνο για λίγες στιγμές. 

Τόσες, όσες αρκούν για να ξανανιώσει μόνος, παράταιρος, άδειος.

Είναι αλήθεια να λυπάται κανείς τέτοιους ανθρώπους. Γιατί η αχαριστία δεν είναι μια αρρώστια όπως η γρίπη που θεραπεύεται γρήγορα χωρίς να αφήσει πίσω της σημάδια. Είναι μια ψυχική νόσος που συνεχώς μεγαλώνει, κυριεύει τον άνθρωπο και του καταστρέφει την ύπαρξη.

 Γι' αυτό, και πρέπει να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε την ψυχή μας καθαρή, χωρίς να την μολύνουμε με το μικρόβιο της αχαριστίας. 

Κι όσοι μολύνθηκαν απ' αυτό ας φροντίσουν να καθαριστούν γρήγορα.

Ιάκωβος Ποθητός

Ίσως τελικά αυτό είναι το λάθος, ότι τα δίνεις όλα σε ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα να εκτιμήσουν το ποιός είσαι και παρεξηγούν τη προσφορά σου. 

Παίρνουν ότι χρειάζονται , σε απομυζούν, αλλά μετά σε παρατάνε χωρίς κανένα λόγο ξεχνώντας ότι τους πρόσφερες . 

Γιατί ποτέ δεν ήταν ειλικρινείς μαζί σου, γιατί ποτέ δε μπήκαν και λίγο στη θέση σου, γιατί πάντα όλα περιστρέφονταν γύρω απο αυτούς. 

Και μετά κατηγορείς τον εαυτό σου που επέμεινες.

Και αφού τους κάνεις το καλό σε διώχνουν μακριά τους και σε πληγώνουν με το χειρότερο τρόπο. 

Δε φταίνε απόλυτα αυτοί, ίσως να θέλουν παραπάνω χρόνο, 

ίσως να μην έχουν την δυνατότητα πια να νιώσουν τη ψυχή του άλλου. 

Ίσως πια να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και να τον τοποθετούν μέσα σε μια σχέση ώς θύμα 

ή 

όταν προσπαθείς να ξαναγεμίσεις το μέσα σου για να ξαναδώσεις,

αυτό να το αντιλαμβάνονται σαν προδοσία.

Οτιδήποτε έξω απο αυτό, τους ξενίζει και κάνουν τα πάντα για να το διαλύσουν. 

Πιο πολύ πονάμε εμείς για αυτούς, παρά εκείνοι για τον εαυτό τους…