Ένας μεγάλος ζωγράφος

Ζούσε κάποτε ένας μεγάλος ζωγράφος. Οι ζωγραφιές του άρεσαν σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά. Ο βασιλιάς της χώρας τον είχε επίσης τιμήσει με το κρατικό βραβείο τελειότητας.

Ο ζωγράφος αυτός είχε διαμορφώσει με τα χρόνια ένα ξεχωριστό στυλ ζωγραφικής, το οποίο αποτελούσε μαρτυρία της τελειότητας του στον τομέα αυτόν. Η σκληρή δουλειά του, η αφοσίωση και η αφιέρωσή του πάνω στο αντικείμενο ήταν παράδειγμα για όλους. Είχε ανοίξει μια σχολή Καλών Τεχνών, όπου δίδασκε τις πιο λεπτές πτυχές της τέχνης του στους εκλεκτούς μαθητές του. Δεν υπήρχε προκαθορισμένος οδηγός σπουδών ή διάρκεια φοίτησης σ’ αυτήν τη σχολή. Είχε αναπτύξει δικές του μεθόδους αξιολόγησης, οι οποίες ήταν μοναδικές, όπως μοναδικό ήταν και το στυλ της ζωγραφικής του.

Ένας από τους μαθητές του στη σχολή Καλών Τεχνών, ήταν άνδρας ανυπόμονος. Είχε ταλαντούχο χέρι και είχε προοδεύσει πολύ πιο γρήγορα από τους άλλους μαθητές με πραγματικά σκληρή δουλειά, αφοσίωση και φαντασία. Ο δάσκαλος ήταν επίσης πολύ ευχαριστημένος με την πρόοδο του μαθητή του.

Έχοντας κερδίσει πολλούς επαίνους και εκτίμηση για τη δουλειά του, ο μαθητής πρόσμενε ανυπόμονα τη μέρα που ο δάσκαλος θα τον αναγνώριζε σαν απόφοιτο και θα μπορούσε έτσι να αρχίσει το ταξίδι του ως καλλιτέχνης.

Μια μέρα ρώτησε πολύ ευγενικά τον δάσκαλο πότε θα ήταν σε θέση να δώσει και τις τελευταίες εξετάσεις στη Σχολή. Εκείνος του χαμογέλασε και είπε: «Είσαι ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους και αγαπητούς μαθητές μου. Τα έχεις πάει καλά, έχεις μάθει όλες τις πλευρές της τέχνης της ζωγραφικής σε πολύ λίγο χρόνο. Νομίζω ότι είναι ώρα να δώσεις και τις τελευταίες σου εξετάσεις».

«Υπόδειξέ μου, αν έχεις την καλοσύνη, ποιο είναι το αντικείμενο των εξετάσεων, δάσκαλε!» Του ήταν δύσκολο να κρύψει τη χαρά και την ανυπομονησία του.

Ο δάσκαλος του είπε: «Θέλω να ετοιμάσεις έναν πίνακα, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ο καλύτερός σου πίνακας και ο οποίος θα κέρδιζε τις καρδιές όλων. Με την ησυχία σου φτιάξε ένα πραγματικό αριστούργημα».

Ο μαθητής δούλεψε μέρα και νύχτα για πολλές μέρες, ετοίμασε έναν από τους καλύτερος πίνακές του και τον υπέβαλε στον δάσκαλο. Εκείνος με τη σειρά του του υπέδειξε: «Τώρα πήγαινέ τον στην κεντρική πλατεία της πόλης, ώστε να βρίσκεται σε δημόσια θέα. Άφησε τους άλλους να δουν το έργο σου. Γράψε κάτω από τον πίνακα με μεγάλα γράμματα ότι το έργο εκτίθεται στην κρίση των πολιτών και ότι ο καλλιτέχνης θα ήταν υπόχρεος, αν αυτοί που έβλεπαν το έργο σημείωναν τα λάθη που θα έβρισκαν πάνω στον πίνακα βάζοντας ένα ‘Χ’.

Ο μαθητής έκανε ακριβώς όπως του υπέδειξε ο δάσκαλός του. Έβαλε το έργο σε θέση περίβλεπτη στην κεντρική αγορά της πόλης με το μήνυμα ώστε να το βλέπουν όλοι.

Δυο μέρες αργότερα ο δάσκαλος του ζήτησε να φέρει τον πίνακα για αποτίμηση.

Ο μαθητής στον δρόμο για την κεντρική πλατεία ήταν ενθουσιασμένος, απογοητεύτηκε όμως, όταν είδε το έργο του παραμορφωμένο έτσι καθώς ήταν γεμάτα ‘Χ’. Η αποτυχία του φάνταζε επικείμενη, καθώς ξεκίνησε για τη Σχολή.

Έδειξε τον πίνακα στον δάσκαλο με βαριά καρδιά. Αλλά ο δάσκαλος ήταν ήρεμος και συγκρατημένος. Τον συμβούλεψε να μην αποκαρδιώνεται και να ξανακάνει άλλη μια προσπάθεια.

Εκείνος έφτιαξε άλλο ένα αριστούργημα και ο δάσκαλος επανέλαβε τις οδηγίες που είχε δώσει και την προηγούμενη φορά αλλά με μια διαφορά στην τελευταία γραμμή. Αυτή τη φορά του ζήτησε να τοποθετήσει χρώματα και πινέλα δίπλα στον πίνακα. Το μήνυμα ζητούσε από τους θεατές να βρουν λάθη, αλλά και να τα διορθώσουν με τη βοήθεια του ζωγραφικού υλικού.

Μετά από δυο ημέρες, όταν ο μαθητής έφτασε στην κεντρική πλατεία για να πάρει πίσω τον πίνακα, μια ευχάριστη έκπληξη τον περίμενε, καθώς διαπίστωσε ότι ούτε ένα λάθος δεν είχε σημειωθεί στο έργο, ενώ το ζωγραφικό υλικό βρισκόταν στο πλάι ανέπαφο.

Γεμάτος σιγουριά και χαρά παρουσίασε τον πίνακα στον δάσκαλό του. Εκείνος χαμογέλασε ξανά και είπε: «Η εκπαίδευσή σου ολοκληρώθηκε τώρα από όλες τις απόψεις, με το τελευταίο μάθημα που πήρες σήμερα».

Ο μαθητής άκουγε προσεκτικά γεμάτος έκσταση, καθώς ο δάσκαλος συνέχισε: «Αγαπητό μου παιδί, δεν είναι αρκετό να γίνεις κύριος της τέχνης μόνο, αν φιλοδοξείς να γίνεις μεγάλος και τρανός σ’ αυτόν τον χώρο. Σου είναι απαραίτητο να μάθεις επίσης ότι οι άνθρωποι, γενικά, έχουν την τάση να ασκούν κριτική στους άλλους με την πρώτη ευκαιρία, ακόμα κι αν δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με το θέμα.

Αν επιλέξεις να σε κρίνει ο κόσμος, πάντα θα απογοητεύεσαι. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κρίνουν και να κάνουν παρατηρήσεις στους άλλους, χωρίς γνησιότητα και σοβαρότητα.

Ο κόσμος γέμισε τον πρώτο πίνακα με ‘Χ’, καθώς δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς αποδεδειγμένα δεν είχαν την ικανότητα ή τη γνώση να εκτιμήσουν το έργο σου. Και όμως έκαναν χρήση της ευκαιρίας που τους παρουσιάστηκε.

Αλλά, όταν ζητήθηκε απ’ αυτούς τους ίδιους όχι μόνο να αποτιμήσουν και να βρουν λάθη, αλλά και να τα διορθώσουν, κανείς απ’ αυτούς δεν έκανε μπροστά. Αυτή τη φορά διακινδύνευαν τις γνώσεις του και τις ικανότητές τους. Δεν τόλμησαν να υποστούν την απώλεια των μεν ή των δε. Γι’ αυτό και επέλεξαν να μείνουν μακριά».

Συνέχισε: «Έτσι, αγαπημένο μου παιδί, το έργο σου, οι δεξιότητες σου, η γνώση σου, η επένδυσή σου στον χώρο της Τέχνης είναι ένα σημαντικό προϊόν της σκληρής δουλειάς και της ειλικρινούς προσπάθειάς σου. Μην το δώσεις στους άλλους χωρίς αντάλλαγμα. Αλλιώς θα του φερθούν, όπως φέρθηκα και στον πρώτο πίνακα.

Γίνε κριτής του εαυτού σου και παζάρεψε τις αρετές σου με τον κόσμο με τρόπο ακριβοδίκαιο και σωστό. Σε διαβεβαιώνω ότι ποτέ δεν θα απογοητευθείς από τον εαυτό σου ή τη δουλειά σου.

Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό: Αυτό σημαίνει ότι κι εσύ δεν θα κρίνεις τη δουλειά των άλλων! Ο Θεός να σε ευλογεί, παιδί μου!»

Ο μαθητής ήταν συγκινημένος και πλημμυρισμένος από ευγνωμοσύνη για τον δάσκαλό του. Είχε καταλάβει ότι η εκπαίδευση και η εξάσκησή του θα ήταν ημιτελείς χωρίς αυτό το τελευταίο μάθημα.