Ο Ναν-ιν, ένας Γιαπωνέζος δάσκαλος της περιόδου Μεϊτζί (1868-1912) δέχθηκε ένα καθηγητή πανεπιστημίου που ήλθε να ρωτήσει για το Ζεν.
Ο Ναν-ιν σέρβιρε τσάι. Γέμισε το φλιτζάνι του επισκέπτη του και μετά συνέχισε να χύνει τσάι.
Ο καθηγητής παρατηρούσε το ξεχείλισμα μέχρι που δεν μπορούσε πια να κρατηθεί: «Έχει ξεχειλίσει. Δεν χωρά άλλο!», φώναξε. «Σαν κι αυτό το φλιτζάνι» - είπε ο Ναν-ιν – «είσαι γεμάτος με τις δικές σου γνώμες και εικασίες. Πώς μπορώ να σου δείξω το Ζεν αν δεν αδειάσει πρώτα το φλιτζάνι σου;»
(Zen Flesh, Zen Bones)
Το θέμα πρέπει να προσεγγιστεί με ανοικτό και ατάραχο νου. Η απόκτηση της αυτογνωσίας δεν είναι μονάχα θέμα θεωρίας ή απόψεων. Είναι επίσης θέμα οντότητας. Όταν είμαστε σε πλήρη ανάπαυση, χωρίς οποιεσδήποτε επιθυμίες ή σκέψεις να ταράζουν το νου, μπορούμε να αποκτήσουμε μια αίσθηση κάτι που είναι αιώνιο, ολότελα πέρα από τη συνηθισμένη εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου