Ονειροβάτες

Όλοι αγαπάμε τα όνειρα. Το παραδεχόμαστε ή όχι, μας μαγεύει η ονειροβασία...

Όλοι θα θέλαμε τις νύχτες να μας τυλίγουν γλυκά ονειροσέντονα και να μας ταξιδεύουν πάνω από τα σύννεφα, πέρα από τις στεριές και τις θάλασσες, σε τοπία πρωτόγνωρα, γεμάτα γοητεία ...
Κι αν έχουμε την τύχη να μας συμβεί κάτι τέτοιο ... δυσκολευόμαστε να ξυπνήσουμε!
Ξυπνάμε, όμως. Αναγκαστικά.
Γιατί, όμως, ξεχνάμε σχεδόν αμέσως τις νυχτερινές μας περιπλανήσεις; Τις σκοτώνει το φως ή τα ματόκλαδα που ανοίγουν το πρωί τις εκτινάσσουν πέρα μακριά;
Μπορεί να χάνονται, λέμε, μα ίσως το μυαλό μας κάπου να κρατά τα αρχεία αυτά, κρυμμένα, για να μας τα προσφέρει σε νέα μορφή κάποια στιγμή, ίσως μέσα σε ένα ποίημα, σ' ένα γλυκό βλέμμα, σε μια δημιουργική σκέψη... κάπου τέλος πάντων... Ίσως να είναι οι πόθοι μας που παίρνουν εικόνα και μορφή μέσα στον ύπνο μας. Ή οι σκέψεις που κάναμε όλη τη μέρα να ζωντανεύουν, παίρνοντας δικές τους μορφές.
Τέλος πάντων. Καλή σας ώρα γλυκά ονειράκια μας, όπου κι αν είστε!

Εγώ, όμως, πιο πολύ μετράω τα άλλα. Αυτά δηλαδή που ονειρευόμαστε ξύπνιοι.
Τα οράματα, όπως τα λένε κάποιοι. Στόχους μπορεί να τα πουν, επιδιώξεις, πόθους, αναζητήσεις.
Εγώ θέλω να τα λέω όνειρα. Αυτά που μας κρατούν ζωντανούς.
Αυτά που τα θέλει η ψυχή μας με πάθος. Αυτά που θα μπορούσαμε να τους αφιερώσουμε όλη μας τη ζωή.
Πέστε μου τι οραματίζεστε, τι είναι αυτό που θα έκανε ευτυχισμένη τη ζωή σας. Τι όραμα έχετε για τον αυριανό κόσμο - που ξεκινά από το σήμερα.
Θέλω κι εγώ να μοιραστώ κάπως αυτά που μου κατεβαίνουν σαν βροχή στο κεφάλι.
Και - γιατί να το κρύψω; - θέλω να τα πραγματοποιήσω!
Κι όσο πιο ανεδαφικά, ουτοπικά και αστεία είναι, τόσο πιο πολύ τα αγαπάω τα ονειράκια μου!
Εσείς;

Υ.Γ. Δεν χρειάζεται να είμαστε ομοϊδεάτες για να μοιραστούμε τα όνειρά μας.
Ίσα - ίσα, τα ετερώνυμα έλκονται, όχι μόνο στη φυσική αλλά και στις ιδέες!