Έμαθα

Έμαθα να ακούω πολλά μα να πιστεύω ελάχιστα. Δεν αρκούμαι πλέον σε λόγια. Θέλω  πράξεις. Έμαθα να αγαπώ και έμαθα -επιτέλους- να δείχνω στους ανθρώπους που αγαπώ την αγάπη μου. Έμαθα ,όμως, και να μην απαιτώ ποτέ την ανταπόδοση αυτού του συναισθήματος. Έμαθα να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς  με απωθημένα. Έμαθα να ζω το σήμερα και να το χαίρομαι γιατί το αύριο δεν ορίζεται από μας και δεν ξέρουμε αν θα είμαστε εδώ για να το ζήσουμε. Έμαθα πως στην ζωή δεν χωράνε προγράμματα και πως ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να την προγραμματίσουμε, πάντα θα βρεθεί κάτι για να μας υπενθυμίσει πως αυτό δεν εξαρτάται από μας. Έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Μέσα από αυτό ωρίμασα και μέσα από αυτά τα λάθη διδάκτηκα πολλά, μα είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα τα επαναλάβω. Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου και να τον συγχωρώ. Αυτό είναι αναγκαίο για να μπορώ να προχωρήσω μπροστά. Έμαθα να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, γιατί έτσι, όταν χάνω τα πόδια μου, δεν θα χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν για να ορθοποδήσω. Έμαθα να μην στηρίζω τα όνειρα μου σε κανέναν, γιατί μόνο από μένα εξαρτάται η πραγματοποίηση τους.  Έμαθα να μην στρέφω το δάκτυλο μου σε κανένα γιατί πάντα τα άλλα τέσσερα είναι στραμμένα προς εμένα. Έμαθα πως ανάμεσα στους ανθρώπους που θα συναντήσω στον δρόμο μου, θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μου κάνουν κακό μα έμαθα πια να τους ξεχωρίζω και να τους προσπερνώ. Το πιο σημαντικό, έμαθα όταν πέφτω, να μαζεύω τις δυνάμεις που μου έχουν απομείνει και να ξανασηκώνομαι...όσες φορές κι αν αυτό συμβαίνει ...Ναι, έμαθα να πεισμώνω, να παλεύω και να προσπαθώ. Έμαθα να αντέχω ...Μπορεί να χάνω προσωρινά τον δρόμο μου, μα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνώ τον προορισμό μου... αυτό το έμαθα καλύτερα απ' όλα...