Οι αστερόσποροι

Μια φορά και ένα καιρό, πέρα από τον ωκεανό, στα πέρατα της θάλασσας, εκεί που συναντάει ο ήλιος τον ορίζοντα και γίνονται ένα, εκεί που δεν πατάει ανθρώπου πόδι, ΤΣΟΥΥΥΥΦ!!!!! Να’ μαι!!!! Εκεί είμαι εγώ!!!!

Μεταξύ ουρανού και γης, κάπου ανάμεσα στα σύννεφα να πετάω ελεύθερος. Μακριά από το άγχος μου, το άγχος σου, το άγχος τους...

Είναι φορές που σκέφτομαι πως να περάσει η ώρα μου, μόνος μου εδώ. Και ΝΑΙ, βρήκα τη δημιουργικότητά μου.

Να φυτέψω τα σύννεφα με λουλούδια πολύχρωμα, να βλαστήσουν κι άλλα αστέρια πιο φωτεινά, πιο λαμπερά, πιο κίτρινα αστέρια.

- ''Θέλω αστερόσπορους να φυτέψω στα παρτέρια μου.'' (απευθυνόμενος στον πωλητή στο φυτώριο)

- ''Αστερόσπορους'';

- Ναι, αστερόσπορους.

- ''Δεν υπάρχουν αστερόσποροι''.

- ''Καλά, θα ψάξω αλλού, ευχαριστώ.''

Δεν βρίσκω όμως. Πουθενά αστερόσποροι.

Κουρασμένος από το ψάξιμο, καταλήγω να βρίσκομαι σε παιδική χαρά γεμάτη με παιδιά, να κοιτάω τις κούνιες, τις τσουλίθρες, να ακούω χαρούμενες φωνές και να βλέπω τα παιδιά να παίζουν. 

Αυτά τα όμορφα παιδικά προσωπάκια, τα αθώα , τα γελαστά, τα μικρά αστεράκια. 

Αυτά είναι οι αστερόσποροί μας, το μέλλον μας. 

Σ' αυτά θα δώσω βάση, αυτά θα πιστεύω. 

Αυτοί είναι οι σπόροι μας. 

Αν τους αγαπήσουμε, τους φυτέψουμε, τους ποτίσουμε, τους φροντίσουμε όπως η καρδιά μας ξέρει, αγνά, αθώα και με φαντασία, τότε ο κήπος μας θα λάμπει.

- ''Αστερόσπορους έχετε;''

- ''Έχουμε πολλούς, φτάνει να τους αφήσετε να ανθίσουν και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.''

Το μικρό αυτό παραμύθι γράφτηκε από τον Θ. στις 25.01.13 κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου για τη δημιουργικότητα.  

Τον ευχαριστούμε πολύ που το μοιράστηκε με την ομάδα μας εκείνη την ημέρα και δέχτηκε να το δημοσιεύσουμε...