Ενα υπέροχο κέικ

Μια κόρη λέει στη μητέρα της, πως όλα της πηγαίνουν στραβά.
Μπορεί να έγραψε χάλια στο μάθημα στη σχολή της, ο φίλος της να την άφησε… για την καλύτερη φίλη της.

Σε τέτοιες δύσκολες ώρες, μια καλή μητέρα ξέρει καλά τί χρειάζεται για να παρηγορήσει την κόρη της… 
Λέει : “Θα φτιάξω ένα υπέροχο κέικ!” , την αγκαλιάζει και πάνε στην κουζίνα, ενώ η κόρη κάνει προσπάθεια να χαμογελάσει.

Καθώς η μητέρα ετοιμάζει τα σκεύη και τα υλικά, η κόρη κάθεται απέναντί της στον πάγκο. 
Η μητέρα ρωτά,
“Γλυκιά μου, θα ήθελες ένα κομμάτι κέικ;”
Η κόρη απαντά, “Φυσικά, μαμά! Ξέρεις ότι μου αρέσει πολύ!”

“Εντάξει…” λέει η μητέρα,
“Πιες λίγο λάδι!” Εκπληκτη η κόρη απαντά,
“Τί;!; Με τίποτα!!!”

“Tί θα έλεγες για δυο ωμά αυγά;”
Η κόρη απαντά, “Με δουλεύεις;”

“Λιγάκι αλεύρι;”

“Όχι μαμά! Θα με πιάσει η κοιλιά μου!”

Η μητέρα λέει,
“Όλα αυτά τα υλικά είναι άψητα και έχουν άσχημη γεύση, αλλά αν τα βάλεις μαζί και τα ψήσεις …Φτιάχνουν ένα υπέροχο κέικ!”

Η ζωή  εργάζεται με τον ίδιο τρόπο.
Όταν αναρωτιόμαστε, γιατί μας υποχρεώνει να περνάμε δυσκολίες, δεν αντιλαμβανόμαστε το πού θα μας βγάλουν ή τί θα μας φέρουν.
Δεν χρειάζεται να αρκεσθούμε στα ωμά υλικά: να έχουμε εμπιστοσύνη…
και θα δούμε να βγαίνει από αυτά, κάτι που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε !