Το μονοπάτι του διαλογισμού

Όσο πιο γρήγορα θελεις να πας, τόσο πιο ανάλαφρος και ξέγνοιαστος χρειάζεται να είναι ο νους σου. Όσο πιο μακριά θέλεις να πάει το βέλος σου, τόσο πιο ελαφρύ πρέπει να είναι. Κι όσο πιο ψηλά θέλεις να ανέβεις, τόσο περισσότερες βαλίτσες πρέπει να αφήσεις πίσω σου. Εσύ όμως προσπαθείς να περπατήσεις στη ζωή κουβαλώντας βαρυφορτωμένες βαλίτσες, που τις έχεις γεμίσει με τη γκρίνια σου, με τη μελαγχολία σου, με τη μιζέρια σου, με ένα σωρό εχθρικές εμμονές και εκδικητικές σκέψεις για όσους σε αδίκησαν, για όσους σε πίκραναν, για όσους σε έβλαψαν. Κουβαλάς τέτοιο φορτίο, που δεν μπορείς ούτε να κουνηθείς, οπότε δεν τίθεται θέμα να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις. Ούτε να συρθείς δεν μπορείς — τόσο μεγάλο είναι το βάρος. Αυτό είναι ένα σημείο που χρειάζεται να το κατανοήσεις βαθιά: Σ' αυτόν τον κόσμο, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον έχουν αδικήσει, που να μην τον έχουν πικράνει, που να μην τον έχουν προσβάλλει, που να μην τον έχουν βλάψει. Όλοι μας έχουμε ζήσει μέσα στην αδικία –σε πολυδιάστατη αδικία– τις βαλίτσες μας όμως τις φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι. Εσύ είσαι εκείνος που αποφασίζει τι θα βάλει μέσα στις βαλίτσες του και τι θα κουβαλάει στη ζωή του. Τράβηξε λοιπόν το βλέμμα σου από ό,τι σου έχουν κάνει οι άλλοι άνθρωποι και στρέψε το στον εαυτό σου. Αν έκανες εσύ κάποιο λάθος, συνειδητοποίησέ το και κοίταξε να μην το ξανακάνεις. Έτσι κι αλλιώς, στη ζωή από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Αν όμως το λάθος το έκανε κάποιος άλλος, τότε αυτό είναι θέμα για να το λύσει εκείνος — εσύ τι θες και το κουβαλάς;

ΠΗΓΉ: Osho