Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Ο δρόμος της ζωής






(…)»Η σχισμή της γέννας και το φέρετρο είναι δυο μέρη σχεδιασμένα για ένα μόνο άτομο. Αυτό σημαίνει ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι. Η ιδέα αυτή είναι ίσως το πιο σκληρό πράγμα που έμαθα στην πορεία της ανάπτυξής μου. Επίσης όμως ανακάλυψα ότι υπάρχουν και συνταξιδιώτες. Είναι συνταξιδιώτες για λίγο διάστημα ή για μεγαλύτερη περίοδο. Και τέλος υπάρχουν οι φίλοι, οι έρωτες, τα αδέρφια: όλοι αυτοί είναι σύντροφοι για όλη μας τη ζωή.
Μου θυμίζει εκείνο που διάβασα κάποτε για το ζευγάρι:» Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί δε θα μπορέσω να σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να σε χάσω. Μη βαδίζεις από κάτω μου γιατί μπορεί να σε πατήσω. Μη βαδίζεις πάνω μου γιατί μπορεί να με λιώσεις. Βάδιζε δίπλα μου γιατί είμαστε ίσοι».
Κανένας άλλος δε μπορεί να κάνει  το δρόμο στη θέση σου. Αυτό είναι σημαντικό. Όπως επίσης να γνωρίζεις ότι ο δρόμος είναι πιο αποδοτικός όταν τον κάνεις με παρέα»


Χόρχε Μπουκάι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου