Ένα απόγευμα πλησιάζει ο μικρός γιος τον πολυάσχολο μπαμπά του που μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά κουρασμένος και τον ρωτάει:
-Μπαμπά, πόσα χρήματα βγάζεις τη μέρα;
-Γιατί ρωτάς; αποκρίθηκε ο πατέρας.
-Θα ήθελα να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, συνέχισε ο γιος.
-50 ευρώ τη μέρα, απάντησε ο πατέρας.
-Τότε μπορείς να μου δανείσεις 25 ευρώ; ξαναρώτησε ο γιος.
Όμως ο πατέρας σκέφτηκε ότι η αρχική ερώτηση για το πόσα χρήματα βγάζει τη μέρα, ίσως αποσκοπούσε στο να ζητήσει χρήματα για να πάρει προφανώς κάποιο παιχνίδι. Οπότε η άμεση απάντησή του ήταν αρνητική και μάλιστα του είπε να πάει αμέσως στο δωμάτιό του να κοιμηθεί. Ο μικρός κατέβασε το κεφάλι και αποχώρησε από το δωμάτιο.
Όσο πέρναγε η ώρα ο θυμός του πατέρα ξεθύμαινε, καθώς έκανε διάφορες σκέψεις, όπως: «μήπως το παιδί χρειαζότανε πραγματικά τα χρήματα;», «μήπως ήθελε να πάρει κάτι για το σχολείο;», «μήπως είχε δανειστεί χρήματα από κάποιο συμμαθητή του;» και «τελευταία έχει καιρό να μου ζητήσει χρήματα, οπότε ίσως πρέπει να του τα δώσω».
Έτσι ο πατέρας πηγαίνει στο δωμάτιο του μικρού του γιου και του τα δίνει. Τότε ο μικρός όλο χαρά βγάζει απο την τσέπη του άλλα 25 ευρώ και του λέει:
-Ορίστε μπαμπά, σου δίνω 50 ευρώ. Μπορώ να εξαγοράσω την αυριανή σου μέρα;
Ο πατέρας συγκινήθηκε και αγκάλιασε το μικρό του γιο, συνειδηποιώντας ότι τον είχε παραμελήσει για να δουλεύει.
-Μπαμπά, πόσα χρήματα βγάζεις τη μέρα;
-Γιατί ρωτάς; αποκρίθηκε ο πατέρας.
-Θα ήθελα να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, συνέχισε ο γιος.
-50 ευρώ τη μέρα, απάντησε ο πατέρας.
-Τότε μπορείς να μου δανείσεις 25 ευρώ; ξαναρώτησε ο γιος.
Όμως ο πατέρας σκέφτηκε ότι η αρχική ερώτηση για το πόσα χρήματα βγάζει τη μέρα, ίσως αποσκοπούσε στο να ζητήσει χρήματα για να πάρει προφανώς κάποιο παιχνίδι. Οπότε η άμεση απάντησή του ήταν αρνητική και μάλιστα του είπε να πάει αμέσως στο δωμάτιό του να κοιμηθεί. Ο μικρός κατέβασε το κεφάλι και αποχώρησε από το δωμάτιο.
Όσο πέρναγε η ώρα ο θυμός του πατέρα ξεθύμαινε, καθώς έκανε διάφορες σκέψεις, όπως: «μήπως το παιδί χρειαζότανε πραγματικά τα χρήματα;», «μήπως ήθελε να πάρει κάτι για το σχολείο;», «μήπως είχε δανειστεί χρήματα από κάποιο συμμαθητή του;» και «τελευταία έχει καιρό να μου ζητήσει χρήματα, οπότε ίσως πρέπει να του τα δώσω».
Έτσι ο πατέρας πηγαίνει στο δωμάτιο του μικρού του γιου και του τα δίνει. Τότε ο μικρός όλο χαρά βγάζει απο την τσέπη του άλλα 25 ευρώ και του λέει:
-Ορίστε μπαμπά, σου δίνω 50 ευρώ. Μπορώ να εξαγοράσω την αυριανή σου μέρα;
Ο πατέρας συγκινήθηκε και αγκάλιασε το μικρό του γιο, συνειδηποιώντας ότι τον είχε παραμελήσει για να δουλεύει.
Μην αφήνετε τον ελεύθερο χρόνο σας να περνάει άσκοπα.
Η σκληρή δουλειά και η καθημερινότητα μας αφήνουν πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο για ξεκούραση.
Όμως δεν είναι σωστό να παραμελούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας έχουν ανάγκη .
Οι εταιρείες που δουλεύουμε μπορούν εύκολα να μας αντικαταστήσουν όταν φύγουμε από αυτό τον κόσμο.
Οι εταιρείες που δουλεύουμε μπορούν εύκολα να μας αντικαταστήσουν όταν φύγουμε από αυτό τον κόσμο.
Όμως θα λείψουμε πραγματικά στους δικούς μας ανθρώπους.
Γι’αυτό θα ήταν καλό να τους ευχαριστηθούμε και να τους αφήσουμε να μας χορτάσουν με την αγάπη τους, τώρα που τους έχουμε και μας έχουν…
too good to be real..
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και τα σημερινά-κυρίως, παιδιά/νέοι, νιώθουν-βιώνουν, την απουσία/έλλειψη των γονέων τους σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τις παλαιότερες(σχετικά) γενεές, έπειτα από κάποιο διάστημα της παραπάνω αντίδρασης,το συνάισθημα μετατρέπεται αυτό σε μια άμορφη έλλειψη, η οποία ""γεμίζει"" -ΠΛΑΣΤΑ- με υλικά αγαθά/υποκατάστατα.
Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα επισημαίνεις (:
Να είσαι καλά..
Πολύ ωραία αυτά που γράφεις ..... δικά σου είναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο!
Πολυ ομορφο, συγκινητικο, αλλα και πολυ αληθινο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως, η κοινωνια, ο τροπος που ζουμε, μας εχουν κανει τοσο πολυ εργασιομανεις, που εχουμε παραμελλησει κατα πολυ την οικογενεια μας και κυριως τα μικρα παιδια. Απο τη μικρη ηλικια το παιδι χρειαζεται την αγαπη, στηριξη και των δυο γονιων. Οχι μονο τη φροντιδα που ειναι απαραιτητη,αλλα και τη συναισθηματικη αγαπη που θα το κανουν να νιωσει ασφαλεια, σιγουρια. Γι αυτο οσοι ειστε γονεις η προκειται να γινετε, αφιερωστε λιγη ωρα και μεινετε μαζι με τα παιδια σας,παιξτε μαζι τους,ρωτηστε το πως περασε την ημερα του στο σχολειο, διαβαστε του ενα παραμυθακι που θα θελει να ακουσει απο εσας που του λειπετε, χορεψτε, τραγουδιστε μαζι του κι ας μην εχετε καλη φωνη. To παιδι σας δε σας παρεξηγει.Το μονο που θελει ειναι λιγα λεπτα απο το χρονο σας... Ετσι, τα παιδια γινονται πιο ισορροπημενα μεγαλωνοντας, τονωνεται η αυτοπεποιθηση τους και ξερουν πως οταν σας χρειαστουν,θα ειστε κοντα τους οποιαδηποτε στιγμη.
Γι'αυτο μη ξεχνατε να αφιερωνετε λιγα λεπτα απο το χρονο σας,οσο κουρασμενοι κι αν ειστε.
Xρηστο μου σε ευχαριστουμε για ολα τα θεματα που ανεβαζεις στο blog σου.Ολα μας ειναι χρησιμα και διαβαζοντας τα, γινομαστε κι εμεις καλυτεροι ανθρωποι.